Αυτές τις ημέρες, η Super Κική, ένα κορίτσι που αυτοπροσδιορίζεται ως δημιουργός περιεχομένου, άνοιξε κόντρα με τον φημισμένο μουσικοσυνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο.
Στο Instagram, στο TikTok, στο Twitter, στην τηλεόραση, σε κάθε σταθερή και mobile οθόνη εκεί έξω, το πρόσωπο της μίλενιαλ κοπέλας, που θυμίζει Nicki Minaj και τον Krusty the Clown από τους Simpsons ταυτόχρονα, φαίνεται να φλυαρεί, να σκαρώνει λογύδρια χωρίς ειρμό, και αναρίθμητες λεζάντες πάνω, δίπλα, ή κάτω από την οθόνη, τη λένε «αμόρφωτη» και «σκουπίδι» και ένα σωρό άλλα υβριστικά.
Σε ένα άλλο feed, στο Twitter, στήνονται κόντρες με βρισιές, τρολαρίσματα και «ρεπορτάζ» απλών ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως insiders του ευρωπαϊκού μπάσκετ, για το αν θα πάρει μεταγραφή ο Μάικ Τζέιμς, ένας Αμερικάνος παίκτης της Μονακό, στον Ολυμπιακό.
Ένα κοινό σημείο έχουν αυτά τα δύο «γεγονότα»: σκοτώνουν τον χρόνο μας, με ατελείωτο σκρολάρισμα στα κινητά μας. Αναρωτιέμαι πως ζούσαμε πριν εμφανιστεί αυτή η «χιονοστιβάδα» των ψηφιακών δημιουργών, των εργαλείων ψηφιακής τεχνολογίας, του ατέλειωτου tapping σε μια οθόνη.
«Το πρώτο μου κινητό» και τα περιοδικά στο σαλόνι
Η κοινωνική ζωή στα 00s για τον μέσο ενήλικα, χωρίζεται σε δύο εποχές: «όταν πήρα το πρώτο μου κινητό» και «πριν πάρω το πρώτο μου κινητό». Με πορτάκι που ανοιγοκλείνει, με τη δυνατότητα να αποκτήσεις το αγαπημένο σου τραγούδι σε ringtone, με παιχνίδια, όπως το φιδάκι, το κινητό στα πρώτα χρόνια των 00s ήταν μια ενασχόληση που οριακά προκαλούσε τρολάρισμα.
Ο Ακάλυπτος, από τη σειρά «Και οι Παντρεμένοι έχουν ψυχή», που είχε το κινητό για να μιλάει με τις ερωμένες του, ήταν η ενσάρκωση του νεοέλληνα που ερχόταν για πρώτη φορά σε επαφή με την κινητή τηλεφωνία, και άμεσα συνειδητοποιούσε ότι με αυτό το gadget μπορούσε να χακάρει ένα κομμάτι της κοινωνικής του ζωής, να αποκτήσει ένα πλεονέκτημα.
Όλοι αυτό πιστέψαμε σχεδόν. Είτε ήσουν κάτι σαν τον Ακάλυπτο, είτε βαριόσουν μεταξύ μαθημάτων της δευτέρας λυκείου και φροντιστηρίων και αναζητούσες ένα τρόπο για να μιλάς με το άτομο που είχες γνωρίσει στην τριήμερη από το Περτούλι Καλαμπάκας (τυχαία αναφορά).
Πριν το texting
Τι υπήρχε πριν το texting; Μα φυσικά τηλέφωνα, άπειρες ώρες στο τηλέφωνο, αναμονή για το επόμενο τηλέφωνο, σχολιασμός του τηλεφώνου με τον εαυτό σου, και γενικά ΤΗΛΕΦΩΝΑ. Από εκείνα με το καντράν.
Για να απαντήσω οριστικά στο ερώτημα του «πως βαριόμασταν πριν την εποχή των κινητών», συνέλλεξα φωτογραφίες από τη σειρά «Αναστασία», ένα τηλεοπτικo blockbuster που αποτελεί ταυτόχρονα και ικανό τεκμήριο του πως ήταν το lifestyle στα 90s.
Πριν τα κινητά λοιπόν...
Καπνίζαμε και πίναμε γάλα
«Έκανες πλούσιο τον ΟΤΕ»
Γράφαμε πράγματα με μολύβι, πάνω σε χαρτί (με κλειστό υπολογιστή)
Μαζευόμασταν με τους γονείς μας και γράφαμε
Σχολιάζαμε από απόσταση τα τηλεφωνήματα των διπλανών μας (δηλαδή ο πρόγονος του group chat)
Ανακατεύαμε ποτά με το δάκτυλο, περιμένοντας κάτι να γίνει
Τελικά;
Θα συμφωνήσω με το σχετικό θέμα του Atlantic. Πριν από τα smartphones δεν είχαμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουμε επαφή και επικοινωνία με ανθρώπους έξω από τον κύκλο μας, δεν είχαμε πρόσβαση σε τεράστιες ποσότητες πληροφορίας, κάτι που δυνητικά θα μπορούσε να μας βελτιώσει σαν άτομα συνολικά. Πριν από τα smartphones, βαριόμασταν.
Ζούσαμε τον τρόμο της μονοτονίας, όταν έχεις πλήρη συνείδηση του ότι δεν συμβαίνει το παραμικρό, κάτι γύρω σου με το οποίο να μπορείς να έχεις μια στοιχειώδη διάδραση, μια Σούπερ Κική σε beef με την πρόεδρο της Δημοκρατίας, έστω.
Είναι σίγουρα τοξικό το να δημιουργείς κόντρα με αγνώστους στο Twitter με αφορμή την μεταγραφή ενός επαγγελματία αθλητή του μπάσκετ, να μπλέκεις σε ομάδες συνομωσιολογίας, να τσεκάρεις πρώην εραστές/ερωμένες σου τι κάνουν τώρα, να ανοίγεις κόντρες με site και άλλα ηλεκτρονικά μέσα γιατί «εσύ ξέρεις καλύτερα». Είναι κάπως άσχημη και η μονοτονία όμως.
Πού να μπλέκεις τώρα με τηλεφωνήματα και άλλα τέτοια δεινά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
