«Δεν είμαι φασίστας ούτε ρατσιστής», φαίνεται πως δήλωσε ο πολίτης που συνελήφθη αφότου ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, καθώς «συνέλαβε» μετανάστες και τούς κρατούσε σε τρέιλερ, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η μεγάλη φωτιά στην Αλεξανδρούπολη. Αυτή η χειρονομία αυτόκλητου τηρητή της τάξης, που θύμισε πάρα πολύ πρακτικές τύπου πογκρόμ σε μετανάστες, μας οδηγεί στο να θυμηθούμε ανάλογες καταστάσεις που έχουν καταγραφεί στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Κομοτηνή, Ιανουάριος 1990
Στις 29 Ιανουαρίου 1988 μέλη της τουρκικής μειονότητας είχαν συγκεντρωθεί στην Κομοτηνή για να διαδηλώσουν κατά της καταπίεσης και την άρνηση εκ μέρους της Ελλάδας να αποδεχτεί την τουρκική τους ταυτότητα. Δύο χρόνια αργότερα, η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν σε σοβαρή διένεξη με τον βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, με αφορμή την έκδοση δημοσιευμάτων στην εφημερίδα Guven, που υπογράμμιζαν πως η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη είναι τουρκική. Η παραπάνω συγκέντρωση θα επαναλαμβανόταν με χαρακτήρα επετειακό, συνοδεία της θρησκευτικής λειτουργίας «μεβλίτ», στην περιοχή του Εσκί Τζαμί. Όμως μαζί με τη συγκέντρωση των Τούρκων της Κομοτηνής, είχε προγραμματιστεί και μια αντι-συγκέντρωση Ελλήνων, που σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, άνηκαν στην ακροδεξιά. Αυτό που ακολούθησε έμοιαζε με πόλεμο.
Το πρακτορείο Anadolu έγραψε: «Στη δεύτερη επέτειο της συγκέντρωσης το 1990, ακροδεξιοί Έλληνες με εκδικητικό πνεύμα επιτέθηκαν σε περισσότερα από 500 καταστήματα που ανήκαν σε Τούρκους σε Κομοτηνή και Ξάνθη και τραυμάτισαν πολλά άτομα». Δύο ημέρες πριν από το βράδυ των συγκρούσεων, ένας μειονοτικός που βρισκόταν σε ασταθή ψυχολογική κατάσταση, είχε χτυπήσει με σκαμπό(!) μέσα στο νοσοκομείο έναν Έλληνα τελωνειακό, αφήνοντάς τον σε κώμα, μέχρι που τελικά πέθανε. Ο δράστης του εγκλήματος αυτοκτόνησε τελικά, στη φυλακή, πριν τη διεξαγωγή της δίκης.
Το μαύρο 1993
Δυο τρομακτικά εγκλήματα, με πρακτικές που παραπέμπουν σε πογκρόμ, σημειώθηκαν το 1993, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ριζοσπάστης. Είναι η δεκαετία του '90, εποχή που στην Αθήνα κάνουμε χιούμορ με ατάκες όπως «Αλβανός τουρίστας» ή/και κλειδώνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα μας, μην τυχόν περάσει κανένας Αλβανός.
Το αστυνομικό δελτίο θα γράψει:
4/2/93: Τεμαχισμένα με ηλεκτρικό πριόνι πτώματα Αλβανών βρίσκονται σε αγροτική περιοχή της Πρέβεζας. Οι εφημερίδες κατηγορούν την αλβανική μαφία, για να αποδειχθεί λίγες μέρες αργότερα ότι δράστης είναι ο κτηματίας της περιοχής Γ. Τζώρτζογλου, που κατακρεούργησε τρεις Αλβανούς εργάτες όταν ήρθε η ώρα να τους πληρώσει.
19/5/93: Ομάδα είκοσι ροπαλοφόρων στο Κριεκούκι επιτίθεται αδιάκριτα στους Αλβανούς της περιοχής και στέλνει αρκετούς στο νοσοκομείο. Στην αρχή διαδίδεται ότι δράστης είναι η αλβανική μαφία, για να αποδειχθεί ύστερα από καταγγελία κατοίκου ότι οι δράστες ήταν Έλληνες.
Δύο χρόνια αργότερα, ομάδα νεαρών από τους Αγίους Αναργύρους παγιδεύει νεαρό άντρα και τον κακοποιεί, νομίζοντας πως είναι Αλβανός. Ήταν ο 33χρονος Σπύρος Κυπουργός.
Όταν η Αλβανία τόλμησε να κερδίσει την Ελλάδα στο ποδόσφαιρο
Είχαν προηγηθεί επιθέσεις από ακροδεξιά/φασιστικά στοιχεία σε Αλβανούς που πανηγύριζαν μαζί με Έλληνες την κατάκτηση του Euro 2004. Όταν «τόλμησε» η εθνική ομάδα της Αλβανίας να μας κερδίσει, δύο μήνες μετά το Euro 2004, τα επεισόδια, πάλι ενάντια σε Αλβανούς που πανηγύριζαν για την ομάδα τους, έγιναν ακόμα πιο έντονα.
«Για την Ελλάδα το έκανα αυτό», φώναζε νεαρός άντρας μέσα από το παράθυρο νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, δείχνοντας τα τραύματα του μετά από συμπλοκές με Αλβανούς που πανηγύριζαν για τη νίκη της εθνικής τους ομάδας. «Το αβυσσαλέο μίσος των Αλβανών έφερε την αιματοχυσία» έγραφε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Espresso, ενώ ο Μάκης Βορίδης, ως εκπρόσωπος του ακροδεξιού Ελληνικού Μετώπου και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης εξαπέλυαν μύδρους σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση κόντρα στους «ηθικούς αυτουργούς» Αλβανούς.
Στην επικαιρότητα των ημερών, πέρα από τα θύματα και των δύο πλευρών που νοσηλεύτηκαν με τραυματισμούς, διαβάζουμε και ότι στη Ζάκυνθο, ένας 20χρονος Αλβανός έπεσε νεκρός από την επίθεση ενός Έλληνα με μαχαίρι.
Η δολοφονία του Μανώλη Καντάρη και το «ξεχασμένο πογκρόμ»
Ήταν 10 Μαΐου 2011. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, τον οποίο δύο Αφγανοί είχαν μαχαιρώσει στο κέντρο της Αθήνας για να του κλέψουν την κάμερα, έξω από το σπίτι του. Ακολούθησαν επιθέσεις από τάγματα οπαδών της Χρυσής Αυγής, αλλά και του ΛΑΟΣ προς μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Τουλάχιστον 20 αλλοδαποί είχαν βρεθεί στο νοσοκομείο, άγρια μαχαιρωμένοι. Οι δύο δολοφόνοι καταδικάστηκαν σε ισόβια. Το πογκρόμ σε μετανάστες, «ξεχάστηκε».
Η επίθεση των Χρυσαυγιτών σε Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Ρόπαλα, μίσος, και δολοφονικές διαθέσεις: Η πρακτική των ακροδεξιών στοιχείων ποτέ δεν άλλαξε.
Διαβάζουμε στην Καθημερινή: «Ο επικεφαλής της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα, Αν. Π. που συντόνισε την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ το βράδυ της 12ης Σεπτεμβρίου είχε, τον Ιούνιο του 2012, ηγηθεί της ομάδας που επιτέθηκε στους Αιγύπτιους ψαράδες μέσα στο σπίτι τους στο Νέο Ικόνιο. Για την ίδια υπόθεση είχαν κατηγορηθεί πέντε ακόμη άτομα, ανάμεσα στα οποία και μια ανήλικη κοπέλα. Όλοι τους αναγνωρίστηκαν από τους Αιγυπτίους – θύματα της επίθεσης.
Από τα στοιχεία έρευνας της Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας (ΥΚΑ) προέκυπτε ότι ο προαναφερθείς 34χρονος ήταν επικεφαλής ομάδας περίπου δέκα ατόμων, που κρατώντας ξύλα και πέτρες επιτέθηκαν σε μονοκατοικία όπου διέμεναν οι Αιγύπτιοι ψαράδες στην οδό Θεμιστοκλή Σοφούλη, στο Πέραμα. Η έκθεση που είχε, τότε, συντάξει η ΕΛ.ΑΣ. και φέρνει στο φως η «Κ» περιγράφει λεπτό προς λεπτό τον τρόπο δράσης των «χρυσαυγιτών»: «Προκάλεσαν φθορές στα ξύλινα παντζούρια και στα τζάμια των παραθύρων της μονοκατοικίας, ενώ ένας από αυτούς έρριψε εντός της οικίας υλικό πυρόσβεσης και τον πυροσβεστήρα που το περιείχε».
Οι δράστες επιτέθηκαν σε 29χρονο Αιγύπτιο που κοιμόταν στην ταράτσα του σπιτιού χτυπώντας τον με ξύλα και τραυματίζοντάς τον σοβαρά στο κεφάλι και στο πρόσωπο. Στη συνέχεια, προκάλεσαν φθορές σε δύο αυτοκίνητα και ένα μηχανάκι των αλλοδαπών και διέφυγαν. Στις 3.35 π.μ. της 12ης Ιουνίου εντοπίστηκαν στη λεωφόρο Σχιστού, προσήχθησαν στην ΥΚΑ και αναγνωρίστηκαν από τους Αιγυπτίους. Ο τραυματίας είχε μεταφερθεί αρχικά στο «Τζάνειο» και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου και παρέμεινε για νοσηλεία».
Το θρίλερ της Μανωλάδας
Θύμιζε πλοκή από ταινίες εποχής όπως το «Τζάνγκο» του Κουεντίν Ταραντίνο, με σκλάβους ως ήρωες μιας άλλης εποχής. Όμως ήταν η Ελλάδα του 2013, όπου οι μετανάστες εργαζόμενοι ζητούσαν δεδουλευμένα και έπαιρναν ως απάντηση σφαίρες. Στα χωράφια της Μανωλάδας, το κόκκινο χρώμα δεν ήταν από τις φράουλες, αλλά από το αίμα.
Λέσβος, το αίμα δεν σταμάτησε εδώ
Διαβάζουμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας Το Νησί: «Στις 22 Απριλίου του 2018, περίπου 150 άτομα επιτέθηκαν σε 200 και πλέον πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Σαπφούς διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες στον καταυλισμό της Μόριας. Οι επιτιθέμενοι έριξαν πέτρες και κροτίδες προς τους συγκεντρωμένους και εξαπέλυσαν απειλές και ύβρεις, με προσβλητικές αναφορές στα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά των προσφύγων».
1909-1918, Η ιστορία από την ανάποδη: Oι διωγμοί των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ
Στη Νότια Όμαχα της Νεμπράσκα, το 1909, το κλίμα στην ελληνική κοινότητα θύμιζε πόλεμο. Αφορμή, η σύλληψη του Γιάννη Μασουρίδη (John Masourides) ως ενόχου για τη δολοφονία του αστυνομικού Εντ Λόουρι. Του «κλασικού ανυπότακτου Έλληνα» όπως έγραφαν τότε: «μελαμψού, κοντού, με χαρακτηριστικό μουστάκι, που δεν μιλά καθόλου αγγλικά. Ο Μασουρίδης φημολογείται πως είχε και ερωτική σχέση με την αδελφή του Λόουρι. Η κηδεία του αστυνομικού μετατράπηκε σε διαδήλωση, και ύστερα σε σειρά μαζικών επιθέσεων στους περίπου 2.000 Έλληνες, με πέτρες, ξύλα και ό,τι άλλο έβρισκε ο καθένας. Έμειναν μόλις 59 μετανάστες.
Την 1η Αυγούστου του 1918, ένας βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε σε εστιατόριο, στο οποίο δούλευαν και Έλληνες μετανάστες, που εκείνη την εποχή ονομάζονταν από τους ντόπιους και "slackers" (τεμπέληδες) γιατί απέφευγαν τις βαριές δουλειές. Ύστερα από διαπληκτισμό του με σερβιτόρο, εκδιώχθηκε από το μαγαζί. Το περιστατικό μαθεύτηκε αμέσως, και ξαφνικά δεκάδες χιλιάδες Καναδοί βρέθηκαν στους δρόμους και ξεκίνησαν να επιτίθενται προς επιχειρήσεις που εργάζονταν Έλληνες, αλλά και προς κάθε άτομο που μιλούσε ελληνικά.
Οι επιθέσεις διήρκεσαν τέσσερις μέρες, στις οποίες 29 γυναίκες και έξι παιδιά πέθαναν, ενώ οι συλλήψεις της αστυνομίας ήταν μόλις 25.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
