Η γρήγορη εναλλαγή εικόνων και η περιπλάνηση σε πολλά μέρη του κόσμου, μοιάζει για πολλούς σαν μια συνθήκη εξιδανικευμένη, μια πολυτέλεια που προϋποθέτει χρόνο και χρήματα. Το να χάνεται κανείς μέσα στα πιο περίεργα, άγνωστα μονοπάτια από άκρη σ' άκρη, εκεί που η ζωή συμβαίνει έξω από το comfort zone και τις ανέσεις, εκεί αρχίζει να αντιλαμβάνεται κανείς το μεγαλείο του κόσμου.
Μερικοί έχουν καταφέρει να κάνουν το ταξίδι κομμάτι της ζωής τους και όχι απλά κάτι που συμβαίνει μία φορά το χρόνο - και αν. Και τους αναζητούμε για να μας πουν πώς είναι να χωράς μέσα σε μια βαλίτσα 20 κιλών όλα σου τα πράγματα και να φεύγεις χωρίς προορισμό και χρονοδιάγραμμα.
Τα τελευταία χρόνια, η πανδημία έφερε στο προσκήνιο τη remote εργασία, μια αναγκαιότητα βάσει των συνθηκών, η οποία όμως ξεκλείδωσε τη δυνατότητα να μπορείς να βρίσκεσαι παντού, χωρίς να παίρνεις άδειες, έξω από τους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου, σε διαφορετικό μέρος για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς τον περιορισμό μέσα σε μια μόνιμη στέγη.
Έτσι, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν σιγά-σιγά να φεύγουν από το αυστηρό πλαίσιο ενός βαρετού 8ώρου και να δημιουργούν μια καθημερινότητα που συνδυάζει δουλειά με ένα ατελείωτο ταξίδι. Σιγά-σιγά, οι ψηφιακοί νομάδες, ή αλλιώς digital nomads, άρχισαν να πληθαίνουν, δημιουργώντας τις δικές τους κοινότητες από πόλη σε πόλη.
Η 31χρονη Μαρία Βασλή είναι digital nomad και μιλάει στο Reader για το πώς είναι να δουλεύεις με μοναδικό εργαλείο ένα λάπτοπ, εξερευνώντας παράλληλα τον πλανήτη. «Εργάζομαι ως account manager σε διαφημιστική εταιρεία με έδρα την Αθήνα. Αν και εργαζόμουν remote από το καλοκαίρι του 2019, προ Covid, δεν ήμουν εξοικειωμένη με τον όρο digital nomad μέχρι τις αρχές του 2021.
Η σκέψη να γίνω ψηφιακή νομάς ξεκίνησε δειλά δειλά, ενώ διανύαμε τον 4ο μήνα του lockdown, που αποτέλεσε για μένα ένα διάστημα έντονου άγχους. Η αφορμή ήταν ένα άρθρο που διάβασα, για το πρώτο χωριό digital nomads στην Μαδέιρα της Πορτογαλίας. Έκανα sign up στην πλατφόρμα για να καταλάβω καλύτερα περί τίνος πρόκειται και, μέρα με τη μέρα, το σενάριο να κάνω το πρώτο μου long-term ταξίδι γινόταν όλο και πιο ρεαλιστικό».
«Οι τάσεις φυγής ήταν στα κόκκινα, δεν είχα τίποτα να με κρατάει πίσω»
Οι εσωτερικές διεργασίες και οι εξωτερικές πιέσεις που δέχτηκε όταν πήρε την απόφαση να φύγει, ήταν πολλές. Επέλεξε να ταξιδέψει για πρώτη φορά σε μια περίοδο που δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή. Λόγω lockdown ο κόσμος δεν γνώριζε καν αν επιτρέπεται να βγει εκτός Ελλάδας, πόσω μάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θυμάται να ψάχνει για ώρες τα δικαιολογητικά και τους περιορισμούς της κάθε χώρας, τις συνδέσεις των πτήσεων και να μετράει ακόμη και τα λεπτά, προκειμένου το τεστ Covid να είναι έγκυρο μέχρι να φτάσει.
Όλο αυτό το κλίμα φυσικά, δικαιολογούσε και τη στάση της οικογένειάς της, που στην αρχή αντιμετώπισε με άγχος και αρκετή καχυποψία την απόφασή της. «Ωστόσο το timing για εμένα ήταν ιδανικό. Εργαζόμουν fully remote και δεν είχα τίποτε να με κρατάει πίσω. Οι τάσεις φυγής που πάντοτε είχα, αλλά κάλυπτα με σύντομα ταξίδια, ήταν στα κόκκινα, και, οι πιο έντονες σκέψεις εκείνων των ημερών ήταν ότι ένιωθα πιο έτοιμη από ποτέ για αυτό το βήμα, να ταξιδέψω μόνη μου και να κάνω μια νέα αρχή», λέει η ίδια.
«Τα τελευταία 2,5 χρόνια έχω δουλέψει από τη Μαδέιρα της Πορτογαλίας για 2 μήνες, τη Γερμανία για 10 ημέρες, το Πράσινο Ακρωτήρι στην Αφρική για ένα μήνα και από πολλά μέρη της Ιταλίας και της Ελλάδας, για διαστήματα μεγαλύτερα του ενός μήνα. Τα περισσότερα από αυτά τα ταξίδια έγιναν το 2021, που δούλευα εκτός Ελλάδας στις παραπάνω χώρες. Λόγω δουλειάς, επιλέγω να δουλεύω σε χώρες με παρόμοιο timezone, όμως ελπίζω σύντομα να καταφέρω να ταξιδέψω στη Λατινική Αμερική και την Ασία».
«Πέρασα Χριστούγεννα με παιδιά σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Αφρικής»
Κάθε περιπλάνηση συνοδεύεται με έντονες στιγμές, καθώς ξεπερνά την τυπικότητα και την αδιαφορία της καθημερινότητας και εναρμονίζεται με εικόνες, συναισθήματα, αφή, γεύση και μια ροή έξω από τα συνηθισμένα. Η Μαρία μέσα από τη συναναστροφή της με διαφορετικές κουλτούρες και την επαφή της αντικρίζοντας εξωπραγματικές εικόνες της φύσης, αισθάνεται μια περίεργη πληρότητα.
«Κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στο Πράσινο Ακρωτήρι, διοργανώσαμε ως κοινότητα ψηφιακών νομάδων, ένα Secret Santa την ημέρα των Χριστουγέννων, για τα παιδιά ενός μικρού παραθαλάσσιου χωριού που συντηρείται κυρίως από την αλιεία. Αφού περάσαμε όλη την ημέρα των Χριστουγέννων μαζί τους παίζοντας και χορεύοντας, τόσο μακριά από τις οικογένειές μας και με τα πιο απλά μας ρούχα, ένιωθα μια πρωτόγνωρη εσωτερική πληρότητα.
Ακούγεται πολύ κλισέ, όμως η εμπειρία αυτή με έκανε να συνειδητοποιήσω πως δεν είναι τα παιδιά αυτά, που χρειάζονται εμάς για να τα 'σώσουμε'. Αντιθέτως, είμαστε εμείς που χρειαζόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να μας θυμίσουν όσα έχουν πραγματικά αξία και μπορούν να μας κάνουν χαρούμενους».
«Έπαθα δύσπνοια και κρίση πανικού σε βουνό της Μαδέιρα, στα 1.800 μέτρα»
«Στο ίδιο ταξίδι η πιο έντονη και παράλληλα δύσκολη στιγμή, ήταν όταν μία από τις καλύτερές μου φίλες, έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό προσωπικό ζήτημα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είσαι ποτέ έτοιμος να διαχειριστείς μία πολύ δύσκολη κατάσταση, όμως η φροντίδα, η αγάπη και η βοήθεια που προσέφεραν απλόχερα όλα τα μέλη της κοινότητας με συγκλόνισε και με έκανε να νιώσω τρομερή ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους γύρω μου, αλλά και για το τι άνθρωπος θέλω εγώ να είμαι.
Είναι αναπόφευκτο να προκύψουν αναποδιές ή δυσκολίες όταν ταξιδεύεις. Ένα από αυτά, το οποίο τώρα το θυμάμαι και γελάω, συνέβη κατά τη διάρκεια πεζοπορίας στην υψηλότερη κορυφή της Madeira. Είχαμε βάλει στόχο να ανέβουμε πριν το ηλιοβασίλεμα. Το γρήγορο περπάτημα σε συνδυασμό με το υψόμετρο, μου προκάλεσε ελαφριά δύσπνοια, η οποία όμως με τρόμαξε και κατέληξα να πάθω κρίση πανικού με θέα το ηλιοβασίλεμα στα 1.800 μέτρα.
Φυσικά έχει τύχει και να μην καταφέρω να πετάξω λόγω απεργιών, να χάσω τρένα και λεωφορεία λόγω καθυστερήσεων, να περάσω Covid ενώ ήμουν σε ταξίδι, όμως σε κάθε περίπτωση η ψυχραιμία και η υπομονή είναι αναγκαίες».
«Η ζωή του digital nomad είναι υπέροχη αλλά κατά βάθος αρκετά εγωιστική»
Το να γίνει κάποιος ψηφιακός νομάς είναι επιλογή προτεραιοτήτων και στάσης ζωής και, όπως όλες οι επιλογές, έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Από τη μία, εκείνη στοιχειοθετεί ως πολύ σημαντική την ευελιξία να εργάζεται κανείς από οπουδήποτε επιθυμεί, αφού έχει άνεση χρόνου να εξερευνήσει τους προορισμούς στους οποίους ζει και να ενσωματωθεί πιο ουσιαστικά στην κουλτούρα τους. «Ζεις με ανθρώπους που μοιράζεστε το ίδιο mindset και έχεις εξαιρετικά καλύτερο work-life balance».
Στα αρνητικά περιλαμβάνεται η δυσκολία να διατηρήσει κάποιος μία ρουτίνα στην καθημερινότητά του, είτε αυτό είναι συστηματική γυμναστική, είτε ένα πιο υγιεινό lifestyle. Αυτό είναι κάτι που δεν το συνειδητοποιούν από την αρχή, όμως σε ανθρώπους που αλλάζουν συχνά τοποθεσία, είναι εμφανές.
«Στα πλην είναι επίσης, η συχνή εναλλαγή και γνωριμία με νέους ανθρώπους η οποία δυσκολεύει την διατήρηση ουσιαστικών σχέσεων. Δεν είναι δύσκολος ο αποχωρισμός καθ' αυτός, όσο το ότι χάνεις στιγμές των κοντινών σου ανθρώπων στη χώρα σου. Γενέθλια, γάμους, σημαντικές περιστάσεις των φίλων σου και πολλά ακόμα.
Το πιο δύσκολο είναι όταν συνειδητοποιείς ότι οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι αρχίζουν να μην υπολογίζουν πια σε σένα γιατί δεν ξέρουν εάν θα λείπεις ή όχι, και για πόσο καιρό. Προσωπικά το διαχειρίζομαι με το να περνάω χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μου όσο πιο ουσιαστικά μπορώ και να εκτιμώ πραγματικά ότι στηρίζουν τις επιλογές μου, παραβλέποντας πόσο δύσκολο είναι για τους ίδιους. Η ζωή του digital nomad είναι υπέροχη αλλά κατά βάθος αρκετά εγωιστική.
Σε επίπεδο προσωπικών σχέσεων, θα έλεγα ότι το δύσκολο είναι να διατηρηθεί μία σχέση σε περίπτωση που μόνο ο ένας είναι digital nomad. Κρίνοντας από το δικό μου παράδειγμα, το να είσαι με κάποιον που έχετε το ίδιο lifestyle και ταξιδεύετε παρέα, είναι ό,τι καλύτερο. Έχω την τύχη να είμαι με έναν άνθρωπο που έχουμε κοινούς στόχους και κοινά ενδιαφέροντα, το πρόβλημα όμως είναι ότι για να δούμε τους φίλους ή τις οικογένειες μας πρέπει να βάλουμε calendar».
Όπως εξηγεί η Μαρία, φιλικές πόλεις για ψηφιακούς νομάδες, είναι όσες έχουν οργανωμένες κοινότητες με digital nomads και καλό internet. Η Madeira είναι για εκείνη η καλύτερη επιλογή, καθώς διαθέτει φυσική ομορφιά αλλά και μία πολύ μεγάλη κοινότητα καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, η οποία βοηθάει στην ενσωμάτωση αλλά και στην καθημερινότητα. Αντίστοιχα προορισμοί όπως η Λισαβώνα, το Πόρτο ή τα Κανάρια, αλλά και το Μπαλί ή οι Φιλιππίνες, είναι πολύ φιλικοί για τους ψηφιακούς νομάδες.
Πριν πάει στον επόμενο προορισμό που είναι καινούργιος, κάνει check για το αν υπάρχει ενεργή κοινότητα digital nomads και προχωρά σε επικοινωνία μαζί τους, ελέγχει τις επιλογές διαμονής και την ταχύτητα του internet στο σπίτι, τις επιλογές σε coworking spaces αλλά και τις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει τα ΣΚ ή μετά τη δουλειά.
Για να μπορεί κάποιος να δουλεύει με τέτοιους όρους, χωρίς ωράρια και περιορισμούς, θα πρέπει να έχει πειθαρχία και συγκέντρωση στους στόχους του, και να κρατά ένα ωράριο -ακόμη και όταν δεν του το υπαγορεύει η εταιρεία του- που είναι εξαιρετικά σημαντικό για να μην καταλήγει να δουλεύει όλη μέρα.
'Remote in Thessaloniki'
Το 'Remote in Thessaloniki', είναι ένα project που «τρέχει» η ίδια, ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα και στοχεύει στη διασύνδεση των digital nomads, με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε ως απλή επιθυμία να γνωρίσει την Ελλάδα, σε φίλους της από το εξωτερικό.
«Το καλοκαίρι έκανα τις πρώτες επαφές με οργανισμούς της πόλης, οι οποίες οδήγησαν στη συνεργασία με την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, που μας διέθεσε τους χώρους της για coworking space. Το project ξεκίνησε στις 25 Σεπτεμβρίου και αποτελεί ένα pop-up community για digital nomads και remote workers που θα διαρκέσει για ένα μήνα. Περιλαμβάνει καθημερινά after-work activities που έχουν στόχο να προωθήσουν την ελληνική κουλτούρα και να συνδέσουν τους digital nomads με την τοπική κοινωνία, όπως και εξορμήσεις γύρω από τη Θεσσαλονίκη για πεζοπορία, rafting και πολλά άλλα.
Παράλληλα, συνδέουμε στοχευμένα τους digital nomads με τις start-ups της Κεντρικής Μακεδονίας μέσα από workshops και 1:1 meetings. Η Θεσσαλονίκη είναι μια ζωντανή πόλη με τεράστιες δυνατότητες και συγκεντρώνει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ψηφιακών νομάδων. Μέσα από το project επιδιώκω να επικοινωνήσω τις δυνατότητες αυτές προκειμένου να δημιουργήσουμε μια σταθερή κοινότητα digital nomads που ολοένα και θα μεγαλώνει».
«Εισιτήριο χωρίς επιστροφή»
Εάν μπορούσε να δώσει τη δική της συμβουλή σε κάποιον που θέλει να ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο ζωής, θα έλεγε να κάνει αρχικά μία έρευνα στο internet, προκειμένου να εντοπίσει οργανωμένες κοινότητες ψηφιακών νομάδων, που πολλές φορές προσφέρουν πακέτα διαμονής και δραστηριοτήτων για διάστημα 2-3 εβδομάδων.
«Το να ενταχθείς σε μία ομάδα ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα από την αρχή του ταξιδιού προσφέρει μία ασφάλεια και λειτουργεί σαν δοκιμαστικό, προκειμένου να καταλάβεις εάν πραγματικά σου ταιριάζει αυτό το lifestyle ή όχι. Με έναν σωστό οικονομικό προγραμματισμό, οργάνωση της διαμονής από πριν και επικοινωνία με άλλους digital nomads,η πρώτη εμπειρία γίνεται αρκετά πιο εύκολη».
Άρα, «θα έλεγα να κλείσει εισιτήριο χωρίς επιστροφή για έναν προορισμό στον οποίο πάντα ήθελε να ζήσει και να το τολμήσει!».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
