Τον Ιανουάριο του 2015, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, τόνιζε: «Σήμερα η ελπίδα έγραψε ιστορία».
Για πρώτη φορά ένα κόμμα της αριστεράς κατάφερε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Στην εξουσία όμως όλες οι βεβαιότητες της αριστεράς δοκιμάστηκαν, και μάλιστα με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο. Λίγα χρόνια μετά, η πτώση της αριστεράς ήταν εκκωφαντική με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καταγράφει μια άνετη αυτοδυναμία.
Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ και η διάσπασή του έφερε στην πολιτική σκηνή ένα νέο πολιτικό φορέα, τη Νέα Αριστερά.
Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, μίλησε στο Personas του Reader για τον λόγο της δημιουργίας του νέου κόμματος, «να κάνουμε πολιτική αλλιώς», όπως τονίζει χαρακτηριστικά, για το τι σημαίνει να είσαι πλέον αριστερός στην Ελλάδα του 2024, σε έναν πολιτικό χώρο που δεν έχει σταματήσει τις διαμάχες και τις εσωτερικές συγκρούσεις.
Ο Αλέξης Χαρίτσης δεν διστάζει μάλιστα να κάνει την αυτοκριτική του για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να απαντήσει σε όσους θεωρούν τα κόμματα και τον χώρο της αριστεράς παλαιολιθικά χωρίς ρητορική που συμβαδίζει με τις προκλήσεις της εποχής μας.
Τέλος, θεωρεί επιβεβλημένο τον διάλογο μεταξύ των εκπροσώπων της Κεντροαριστεράς, ενώ αναφέρεται και στους κεντρικούς στόχους της Νέας Αριστεράς και τι πρέπει να γίνει, ώστε ο νέος αυτός πολιτικός φορέας να αποτελέσει την απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας.
Όλη η συνέντευξη του Αλέξη Χαρίτση στο Reader
Πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς πριν λίγες ημέρες. Ποιες ήταν οι προσδοκίες από την Συνδιάσκεψη; Τι συμπεράσματα βγήκαν;
«Ήταν μια πραγματική πολιτική διαδικασία. Ακούστηκαν αισιόδοξα μηνύματα για τον ευρύτερο πολιτικό χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Κατατέθηκαν ενδιαφέρουσες νέες ιδέες. Εκφράστηκε διάθεση συμμετοχής. Να το πω με άλλα λόγια, ήταν διάχυτη η χαρά ότι κάτι καινούργιο και ανοιχτό δημιουργείται που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα.
Το σύνθημά μας για τη Συνδιάσκεψη ήταν "η Πολιτική Επιστρέφει" και νομίζω ανταποκριθήκαμε σε αυτό, μακριά από γκρίνιες, μιζέρια και εσωστρέφεια. Μας άκουσε, άλλωστε, κόσμος απογοητευμένος που κρατούσε αποστάσεις επιλέγοντας την αποχή ή την ιδιώτευση».
Γιατί Νέα Αριστερά;
«Γιατί θέλουμε να εκφράσουμε το νέο και να κάνουμε πολιτική "αλλιώς". Αλλά και γιατί έχουμε προχωρήσει σε έναν πολιτικό φορέα που θα εκφράζει την αριστερά της ελπίδας με ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που δεν θα ρίχνει τη χώρα στα βράχια, αλλά θα την πηγαίνει μπροστά. Αυτό που υποστηρίζουμε είναι ότι το κενό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον προοδευτικό χώρο είναι ένα κενό που μπορεί να καλύψει η Νέα Αριστερά.
Πρόκειται για μια δύναμη που δεν ψάχνει να αναπαράγει στερεοτυπικά πρότυπα του παρελθόντος, αλλά, ενταγμένη στην προοδευτική αριστερή παράδοση, προτείνει έναν νέο πολιτικό τρόπο σκέψης. Η Νέα Αριστερά δεν είναι ένα προσχηματικό όνομα, είναι μια σύγχρονη οραματική πρόσκληση για να προχωρήσουμε μαζί στην Ευρώπη, αλλά και να δώσουμε τις μάχες της πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, απέναντι στη συντηρητική παράταξη που απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα».
Τι σημαίνει να είσαι αριστερός στην Ελλάδα σήμερα, το 2024; Πώς εκφράζεται η Αριστερά σήμερα και μπορεί η Νέα Αριστερά να εκφράσει αυτό τον χώρο;
«Είναι μια εποχή πολλαπλών κρίσεων και μεγάλων προκλήσεων. Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαίο να είναι κανείς αριστερός. Η όξυνση των ανισοτήτων, η κλιματική κρίση, ο τρόπος που θα προχωρήσει η ενεργειακή μετάβαση, ώστε να είναι κοινωνικά δίκαιη, η άνοδος της ακροδεξιάς και η συστηματική αποδημοκρατικοποίηση που προωθείται από την κυβέρνηση της ΝΔ αποτελούν ορισμένες μόνο κομβικές προκλήσεις οι οποίες ζητούν απάντηση από αριστερή και προοδευτική σκοπιά.
Σε αυτές τις προκλήσεις απαντάμε με συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά ταυτόχρονα συνδεδεμένοι με τη διεθνή συζήτηση και με τα νέα προοδευτικά ρεύματα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».
Αισθάνεστε δικαιωμένοι για την επιλογή να αποχωρήσετε από τον ΣΥΡΙΖΑ;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πια πολύ από το κόμμα που εμπιστεύτηκαν οι πολίτες στο παρελθόν σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο, αναθέτοντάς του τη διακυβέρνηση. Διολισθαίνει σε ένα μοντέλο αυταρχικού, μεταπολιτικού αρχηγισμού με έμφαση στη φτηνή επικοινωνία και όχι στην ουσία της πολιτικής, ενώ το πολιτικό του στίγμα είναι ασαφές και σαφώς έχει μετακινηθεί από τις απόψεις της σύγχρονης αριστεράς σε όλο της το φάσμα, όπως και να την προσδιορίσει κανείς· αρκεί κανείς να ανακαλέσει θέσεις όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, η μείωση φορολογικών συντελεστών για υψηλά εισοδήματα, η έμφαση στην αναγκαιότητα αύξησης των στρατιωτικών εξοπλισμών».
Κάποιοι λένε πως ήρθε ο Κασσελάκης πήρε το κόμμα και αποφασίσατε να αποχωρήσετε μην αντέχοντας την ήττα...
«Στον ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ένα άλλο πολιτικό σχέδιο και ένα άλλο πολιτικό ύφος και ήθος. Διαφωνούμε με κάθε τρόπο με ένα κόμμα αυταρχικού αρχηγισμού. Διαφωνούμε με μια πολιτική στρατηγική που αναλώνεται στην κολακεία μιας απροσδιόριστης μεσαίας τάξης χωρίς κανένα σαφές ιδεολογικό στίγμα. Διαφωνούμε με μια εσωκομματική πραγματικότητα που γυρίζει συνεχώς γύρω από το σχήμα του εσωτερικού εχθρού. Και, φυσικά, διαφωνούμε και με την πολιτική ως εικόνα, ως επικοινωνιακή διαχείριση που αποκόπτεται από το πραγματικό της περιεχόμενο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πια πολύ από το κόμμα που εμπιστεύτηκαν οι πολίτες στο παρελθόν
Βλέποντας το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε μια εσωστρέφεια και παλινωδίες, μήπως αν κάνατε υπομονή, να ήσασταν εσείς η ομάδα που θα αναλάμβανε την ηγεσία του κόμματος;
«Η αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και η συγκρότηση της Νέας Αριστεράς δεν είναι μια κίνηση βραχυπρόθεσμου τακτικισμού, δεν είναι ένας μικροκομματικός υπολογισμός. Είναι μια πράξη ευθύνης με στρατηγική μακράς πνοής που απαντά στην παρακμή του χώρου της αριστεράς και της κεντροαριστεράς σήμερα».
Βλέπουμε έναν κατακερματισμό του χώρου της Κεντροαριστεράς και τα κόμματα της Δεξιάς, εκτός από τη Νέα Δημοκρατία, να ανεβαίνουν. Γιατί η Αριστερά δεν μπορεί να περάσει το μήνυμα που θέλει;
«Δεν αμφισβητεί κανείς, νομίζω, ότι ο χώρος της αριστεράς και της κεντροαριστεράς βρίσκεται σήμερα σε κρίση. Ο ευρύτερος χώρος αντιμετωπίζει πρόβλημα τόσο αξιοπιστίας και παραγωγής σύγχρονου περιεχομένου, όσο όμως και έλλειψη μαχητικότητας εκ μέρους των οργανωμένων πολιτικών του φορέων. Το πρόβλημα αυτό εκκινεί, κατά την άποψη μας, από το γεγονός ότι τα παραδοσιακά κόμματα του χώρου αναλώνονται στο κυνήγι του μέσου ψηφοφόρου. Όμως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να μπορούν να αντιπαρατεθούν ολοκληρωμένα και πειστικά, με ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους, με τη ΝΔ.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που φτιάχτηκε η Νέα Αριστερά. Οι ευρωεκλογές είναι η ευκαιρία για αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής και επιπλέον για ενίσχυση των δυνάμεων εκείνων που μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες για την ανασύνθεση του χώρου από τη ριζοσπαστική αριστερά έως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και την πολιτική οικολογία».
Οι συνεχόμενες διασπάσεις συγκρούσεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς δεν αποτελούν κι ένα αποτρεπτικό σημάδι στην σημερινή εποχή για τον πολίτη;
«Τα κόμματα πρέπει να είναι ζωντανοί οργανισμοί. Μεταβάλλεται η πραγματικότητα, αλλάζουν οι στάσεις και οι αντιλήψεις των πολιτών, αναδύονται νέες κοινωνικές ομάδες που διεκδικούν με διαφορετικούς όρους την πολιτική τους αντιπροσώπευση. Άρα, εκ των πραγμάτων, το κομματικό σύστημα δεν μπορεί να μείνει απαράλλακτο. Η Νέα Αριστερά είναι κάτι πολύ παραπάνω από την ομάδα των βουλευτών που αποχωρήσαμε από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή τη στιγμή αποτελεί το μόνο κόμμα που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για την δημιουργία ενός ισχυρού πόλου προοδευτικού ριζοσπαστισμού.Είναι το κόμμα που εκφράζει τις ανησυχίες των νέων ανθρώπων που εργάζονται επισφαλώς με συμβάσεις έργου. Είναι το κόμμα που διεκδικεί μια δίκαιη πράσινη μετάβαση.
Είναι το κόμμα που αντιπολιτεύεται ευθέως τη Νέα Δημοκρατία για το σαθρό παραγωγικό μοντέλο που ακολουθεί και για την ανισότητα που δημιουργεί η οικονομική και φορολογική της πολιτική. Είναι το μόνο κόμμα που αντιτάχθηκε στα εξωφρενικά εξοπλιστικά προγράμματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, απολύτως επιβαρυντικά δημοσιονομικά, τα οποία όλα τα κόμματα, πέραν της Νέας Αριστεράς, αντιμετωπίζουν ως "ιερή αγελάδα"».
Τα μνημόνια που υπέγραψε μια αριστερή κυβέρνηση δεν είναι κι ένας βασικός λόγος που ο Έλληνας πολίτης έχει γυρίσει την πλάτη στα κόμματα αυτά;
«Η Αριστερά ήταν αυτή που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, όχι που την έβαλε. Και παρά τα προβλήματα και τα λάθη, η έξοδος από τα μνημόνια έγινε με την κοινωνία όρθια, τα δημόσια οικονομικά σε τάξη και, παράλληλα, με ριζοσπαστικές τομές στην κοινωνική και εργατική πολιτική, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, την απόδοση της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών, την επίλυση των εθνικών θεμάτων με πιο εμβληματική τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Νομίζω ότι η κριτική που ασκείται ευρύτερα στο χώρο της αριστεράς αφορά τον τρόπο που ασκεί αντιπολίτευση και την δυνατότητά της να παρουσιάσει μια πειστική πρόταση για το μέλλον. Έχουν περάσει 10 χρόνια από το 2015. Οι πολίτες ενδιαφέρονται για το σήμερα. Ας μην προβάλλουμε χτεσινές συζητήσεις στο παρόν».
Εσείς ως μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχετε κάνει την αυτοκριτική σας;
«Αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, συμφωνήσαμε σε ένα κείμενο αυτοκριτικής το οποίο μάλιστα είχε περάσει από την Κεντρική Επιτροπή και είχε δοθεί στη δημοσιότητα. Θα έπρεπε βεβαίως το σημαντικό αυτό κείμενο να έχει συζητηθεί πιο εκτενώς στο εσωτερικό μας, αυτό είναι αλήθεια. Για την περίοδο 2019-2023, ο κριτικός διάλογος που αναπτύχθηκε και οδήγησε στην εκλογή της νέας του ηγεσίας θα μπορούσε να συνοψιστεί στην ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από 4 χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία υπέστη μια συντριπτική ήττα, επειδή δεν ήμασταν όλοι επαρκώς λαϊκιστές. Αυτό ήταν το πνεύμα της ηγετικής ομάδας που στήριξε την υποψηφιότητα του σημερινού προέδρου.
Υπό αυτή την έννοια, μια πράξη αυτοκριτικής είναι και η αποχώρηση μας από έναν πολιτικό φορέα που παραδινόταν πλήρως πλέον σε επιλογές που τραυμάτιζαν το αξιακό μας σύστημα».
Ως προς την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών;
«Στον κόσμο έχει δημιουργηθεί μια σύγχυση, βλέπει ένα δεξιό κόμμα όπως η ΝΔ να φέρνει προς ψήφιση ένα νόμο προοδευτικό όπως ήταν αυτό με τα ομόφυλα ζευγάρια, ένα νόμο που θα έπρεπε να είναι δικαίωμα της Αριστεράς. Υπάρχει μια τάση η οποία είναι πιο γενικευμένη όσον αφορά τα κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς. Ενσωματώνουν μια σειρά από αιτήματα από τον χώρο, ας πούμε, του φιλελεύθερου δικαιωματισμού και την ίδια στιγμή κάνουν εξαιρετικά αυταρχικές επιλογές σε θέματα κράτους δικαίου ή ακολουθούν μια αντιμεταναστευτική πολιτική που ταυτίζεται σχεδόν με εκείνη της ακροδεξιάς.
Κατεξοχήν τέτοια είναι η περίπτωση της ΝΔ. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στο πόσα θέματα θίγει το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου: Ανεξαρτησία του τύπου και slapps εναντίον της ερευνητικής δημοσιογραφίας, επαναπροωθήσεις και εμπλοκή λιμενικών αρχών, μη διερεύνηση του δυστυχήματος των Τεμπών, αστυνομική αυθαιρεσία, υποκλοπές, πιέσεις σε ανεξάρτητες αρχές.
Στη συζήτηση όμως και στην ψηφοφορία για τον γάμο ομοφύλων ζευγαριών – που, ναι, έπρεπε να τον είχε θεσμοθετήσει η αριστερή κυβέρνηση και να μην είχε περιοριστεί απλώς στο σύμφωνο συμβίωσης – έγινε αντιληπτό ότι θέματα δικαιωμάτων μπορεί μεν περιστασιακά να εισέρχονται στην ατζέντα της δεξιάς, δεν είναι όμως αυτή η δύναμη που θα τα υπερασπιστεί και θα τα διευρύνει ακόμα περισσότερο.
Και για τον λόγο αυτό εμείς υποστηρίξαμε την εν λόγω νομοθετική πρωτοβουλία χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται "ανοχή" απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει διασύρει τη χώρα μας διεθνώς σε ζητήματα που άπτονται του κράτους δικαίου».
Η Αριστερά όμως εμφανίζεται στον κόσμο να λέει συνέχεια όχι σε όλα.
«Μόλις πριν λίγο αναφερθήκαμε στο νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Τον νόμο τον εισηγήθηκε η ΝΔ αλλά την πραγματική στήριξη την παρείχε ο χώρος της αριστεράς-κεντροαριστεράς, με την εξαίρεση δυστυχώς του ΚΚΕ. Εκτός αν με το ερώτημά σας υπονοείτε θέματα με τα οποία η Νέα Αριστερά είναι από θέση αρχής αντίθετη, όπως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Νομίζω, όμως, ότι αυτό στο οποίο αναφέρεστε είναι μια κριτική που ασκούνταν σε αριστερά κόμματα τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 από τα τότε πιο ισχυρά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, προκειμένου να αποσπάσουν την αριστερή συναίνεση για τις πολιτικές τους. Η Νέα Αριστερά, στο σύντομο διάστημα ζωής της, έχει ήδη δείγματα γραφής θετικής ατζέντας, κατάθεσης νομοθετικών πρωτοβουλιών και με αυτό το "μοτίβο" σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να πολιτευόμαστε».
Θεωρείτε αναγκαίο έναν διάλογο που έχει ανοίξει για την Κεντροαριστερά. Πιστεύετε πως, παρά τις όποιες ιδεολογικές και κομματικές αγκυλώσεις, μπορεί να υπάρξει ένα κοινό μέτωπο κατά της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη;
«Ο διάλογος είναι αναγκαίος και επιβεβλημένος. Προϋπόθεση, ωστόσο, για την διεξαγωγή αυτού του διαλόγου είναι να γίνεται με όρους διαφάνειας, ώστε να είναι σαφές που υπάρχουν συγκλίσεις και που αποκλίσεις. Και φυσικά, προϋπόθεση αποτελεί και η ανάληψη κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών και δράσεων. Η προσέγγιση αυτή δεν μπορεί να είναι ασκήσεις άθροισης ποσοστών ούτε και πρέπει να γίνεται ως αποτέλεσμα κρυφών συνεννοήσεων κορυφής.
Η Νέα Αριστερά σήμερα πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια συντονισμού των ευρύτερων δυνάμεων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Για παράδειγμα, κατά τη συζήτηση για το αντισυνταγματικό νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, προτείναμε στα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης να κατατεθεί από κοινού πρόταση δυσπιστίας.
Για μικροκομματικούς, κατά την άποψή μου, λόγους αρνήθηκαν. Κακώς γιατί αυτά που ακολούθησαν σε διάστημα ελάχιστων εβδομάδων ήταν ακόμα πιο ακραία: το πόρισμα-ντροπή της ΝΔ για τα Τέμπη, η διαρροή προσωπικών δεδομένων πολιτών, τα δημοσιεύματα για παραποιημένο ηχητικό για το δυστύχημα των Τεμπών. 20 μέρες μετά το ΠΑΣΟΚ επανήλθε με δική του πρόταση. Αυτό είναι ευοίωνο».
Ευρωβουλή. Υπάρχει η αίσθηση πως η Νέα Αριστερά θα πιάσει το ποσοστό και θα εκλέξει μια έδρα. Μια πιθανή επιτυχία ή αποτυχία μπορεί να σημαίνει κάτι για το μέλλον του κόμματος;
«Η Νέα Αριστερά είναι ένα κόμμα που ήρθε για να μείνει στην πολιτική σκηνή της χώρας. Η συμμετοχή μας στην επόμενη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα είναι το πρώτο βήμα μιας μακράς πορείας».
Ποιοι είναι οι κεντρικοί στόχοι της Νέας Αριστεράς για την ανάπτυξη της Ελλάδας και ποια η πρόταση για τον χώρο της Κεντροαριστεράς;
«Θα έλεγα ότι τα δύο ερωτήματά σας αλληλοσυνδέονται. Η πρόταση για τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς θα πρέπει να έχει στον πυρήνα της την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Τι έχουμε σήμερα; Ένα μοντέλο "φτηνής ανάπτυξης" που προτάσσει τις μη παραγωγικές επενδύσεις (τουρισμός, οικοδομή, καταλύματα, επισιτισμός) και δημιουργεί ελαστικοποιημένες και φτηνές θέσεις εργασίας. Ένα μοντέλο που επιτρέπει στον χρηματοπιστωτικό τομέα να δρα ασύδοτα και στις μεγάλες εγχώριες και πολυεθνικές εταιρείες υψηλό ποσοστό κέρδους που δεν αναδιανέμεται προς τα κάτω.
Τι θέλουμε; Καταρχάς η Νέα Αριστερά παραμένει υπέρμαχη ενός αναδιανεμητικού φορολογικού συστήματος με αποκατάσταση της αναλογίας έμμεσων και άμεσων φόρων. Είναι προϋπόθεση για ένα αναπτυξιακό κράτος που διασφαλίζει τα δημόσια αγαθά και επενδύει στο κοινωνικό κράτος. Μόνο έτσι η ανάπτυξη μπορεί να είναι δίκαιη και να μην λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για τις ανισότητες.
Δεύτερον, θέλουμε ένα αναπτυξιακό κράτος που να σχεδιάζει δημόσιες πολιτικές· να επενδύει σε υποδομές, να στηρίζει την αναδιάρθρωση της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της πράσινης μετάβασης και του ψηφιακού μετασχηματισμού. Να επενδύει στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια των επιχειρήσεων.
Τρίτον, διεκδικούμε μια δίκαιη ενεργειακή μετάβαση. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των επόμενων χρόνων. Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα δεν θα είναι βελούδινη καθώς απαιτεί συγκρούσεις, πρωτίστως με μια οικονομική ελίτ, σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και το αγροτοδιατροφικό σύμπλεγμα. Στόχος μας είναι η ενεργειακή αυτονομία των πολιτών με στροφή στις ΑΠΕ και η διασφάλιση ενός δημόσιου πυλώνα ενέργειας.
Τέταρτον, δεν θέλουμε οικονομία εντάσεως εργασίας αλλά πραγματικών κεφαλαιακών επενδύσεων. Ανάπτυξη χωρίς διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν νοείται. Θέλουμε μια οικονομία που να στρέφεται στην έρευνα, στη νέα γνώση και στις νέες τεχνολογίες αξιοποιώντας το πραγματικό κεφάλαιο αυτής της χώρας, δηλαδή το μορφωμένο εργατικό δυναμικό που σήμερα υποχρησιμοποιείται ή αναγκάζεται στην οικονομική μετανάστευση».
Τι έχει ανάγκη η κοινωνία και πώς θα γίνει η Νέα Αριστερά η εναλλακτική πρόταση;
«Φτιάξαμε τη Νέα Αριστερά γιατί από παντού ακουγόταν ένα "δεν πάει άλλο". Ίσως να μην είχε πάντοτε την ίδια τονικότητα. Το λένε άνθρωποι οργισμένοι, άνθρωποι απογοητευμένοι, άνθρωποι που έχουν αποσυρθεί. Κυρίως το λένε άνθρωποι που νιώθουν μια έντονη ανασφάλεια για την καθημερινότητά τους. Σκεφτείτε. Ακρίβεια. Εργασιακή επισφάλεια. Υποβαθμισμένο ΕΣΥ. Στεγαστική κρίση. Κλιματική κρίση. Διαλυμένα δίκτυα και συγκοινωνίες. Αστυνομική αυθαιρεσία. Ένταση της έμφυλης και ρατσιστικής βίας.
Αυτή η αίσθηση της ασφάλειας –οικονομικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής– στην καθημερινότητα των πολιτών είναι ζητούμενο. Όχι με τη λογική της αστυνομοκρατίας και του αυταρχικού κράτους όπως προτείνει η ΝΔ. Αλλά με όρους κοινωνικής προστασίας, με όρους ασφάλειας στην καθημερινή ζωή, με όρους απόδοσης δικαιοσύνης. Με όρους εν τέλει δημοκρατίας. Αυτό είναι και το στοίχημα της Νέας Αριστεράς».
Τι ελπίζει για το μέλλον το δικό του και της χώρας ο Αλέξης Χαρίτσης;
«Ελπίζω ότι όλοι μαζί –κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση– θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να μην επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί η χώρα στην τριπλή κρίση που τη σέρνει η ΝΔ: κρίση δημοσιονομική-κλιματική-κοινωνική. Ελπίζω επιπλέον ότι θα καταφέρουμε να βάλουμε φρένο στην απονεύρωση του κράτους δικαίου και την αποδημοκρατικοποίηση που προωθεί η ΝΔ. Αυτό ελπίζω. Ότι θα κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
