Κακά τα ψέματα, οι προκαταλήψεις σχεδόν ποτέ δεν απουσίαζαν από τον δημόσιο λόγο. Απεναντίας, είναι πια συνηθισμένες, είτε το «ηχοχρώμα» τους είναι θετικό, είτε αρνητικό. Μεταξύ αυτών, δεν είναι λίγα τα στερεότυπα που αφορούν εθνικότητες. Φερειπείν, λέμε «Άγγλος στο ραντεβού του» για κάποιον που είναι τυπικός και δεν αργεί. Όμως υπάρχει κι η άλλη πλευρά του νομίσματος.
Ο Ρομπίνσον Οπόνγκ είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής και στο παρελθόν έχει διατελέσει αρχηγός της Εθνικής Ομάδας της Ουγκάντα, όντας εκ των σταθερότερων στελεχών του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Περνά την αγωνιστική σεζόν του στην δυτική πλευρά της Ισπανίας, όπου αυτήν την περίοδο διεκδικεί στα playoffs με την ομάδα του, Ζαμόρα, την άνοδο στην δεύτερη κατηγορία. Στα 34 του, έχει να λέει πως έχει βρεθεί σε αρκετά ακόμη μέρη του πλανήτη για χάρη του μπάσκετ, με κυριότερα την Αργεντινή, τον Καναδά και φυσικά τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου φοίτησε σε δύο πανεπιστήμια (Long Island, Rogers State). Φυσικά, στο ταξίδι του με την Εθνική Ομάδα, έχει αντιμετωπίσει ουκ ολίγα αφρικανικά έθνη, είτε στο πλαίσιο των AfroBasket (το αντίστοιχο EuroBasket) είτε σε προκριματικούς και φιλικούς αγώνες.
Σε μια κουβέντα μαζί του, η οποία δεν είχε να κάνει με το μπάσκετ αλλά με τη χώρα απ' όπου κατάγεται, του εξήγησα ότι στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε συχνά στον δημόσιο λόγο τη φράση «Ουγκάντα γίναμε...», με υποτιμητική χροιά. Αφού μου πήρε μερικά λεπτά να του εξηγήσω -με κάποια παραδείγματα της καθημερινότητας- το πότε και γιατί χρησιμοποιείται η παραπάνω έκφραση, ο Ρόμπινσον αποκρίθηκε με έκπληξη: «Πρώτη φορά το ακούω αυτό! Αλήθεια το λένε αυτό οι άνθρωποι στην Ελλάδα; Και γιατί το λένε συγκεκριμένα για την Ουγκάντα;».
Αφού του αποκάλυψα πως καμιά φορά λέμε και «Ούτε στη Ζιμπάμπουε αυτά...», του αποσαφήνισα πως γενικώς επικρατεί αυτή η τάση υποτίμησης για όλα τα έθνη της Αφρικής. Δεν έχει να κάνει δηλαδή αποκλειστικά με την Ουγκάντα. Δεν είναι κάτι «προσωπικό».
Προτού του ζητήσω να μου σχολιάσει το πως εισπράττει εκείνος την παραπάνω φράση, ως πολίτης της Ουγκάντα αλλά κι ως άνθρωπος που έχει εκπροσωπήσει την πατρίδα του ως αθλητής σε εθνικό επίπεδο, θεώρησα πως έπρεπε να του εκφράσω την θέση μου, λέγοντας του πως είναι κάτι ομολογουμένως δυσάρεστο. «Πράγματι είναι λυπηρό» συμφώνησε αρχικά και συνέχισε: «Όταν η γνώση των καταστάσεων κι η ενημέρωση σχετικά με μια χώρα απουσιάζει, τότε μπορούν να σχηματιστούν «απαίδευτες» απόψεις για το συγκεκριμένο έθνος. Και κατ επέκταση μερικές φορές αυτές οι απόψεις μπορούν να εκφραστούν στον λόγο, προφορικά. Είναι στενάχωρο, αλλά αυτό είναι που μπορεί να προκαλέσει η άγνοια».
Σε παλαιότερη συζήτηση, όταν προσπαθούσα να κατανοήσω πως -περίπου- είναι οι άνθρωποι στη χώρα του, τον είχα ρωτήσει -συγκεκριμένα- για τους φιλάθλους στην Ουγκάντα. «Τους λατρεύω, είναι μοναδικοί και θορυβώδεις. Τους αρέσει να απολαμβάνουν το σπορ. Μην εκπλαγείς καθόλου αν δεις φίλους της γηπεδούχου ομάδας να χειροκροτούν μια όμορφη ενέργεια αντιπάλου...». Μια διαφορετική κουλτούρα.
Κατά κοινή παραδοχή, ο λαός της Ουγκάντας θεωρείται αρκετά φιλόξενος. Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο Αφρικανός γκαρντ-φόργουορντ: «Ένας καλός τρόπος για να μάθεις κάτι είναι να το βιώσεις. Επομένως, προσκαλώ όλους αυτούς τους ανθρώπους να επισκεφθούν την Ουγκάντα, ούτως ώστε να δουν από μόνοι τους πώς πραγματικά είναι η κατάσταση στη χώρα».
Κλείνοντας, μου γεννήθηκε η απορία αν ο Ρόμπινσον, ακούγοντας τα όσα του μετέφερα, άλλαξε -έστω και στο ελάχιστο- την εικόνα που είχε στο μυαλό του για την Ελλάδα. «Καθόλου, μα καθόλου! Ίσα ίσα που θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ την Ελλάδα κάποια στιγμή και να μάθω περισσότερα σχετικά με τη χώρα». Κι ένα άσχετο και σχετικό συγχρόνως fun fact: ο Ρόμπινσον είχε συνεργαστεί το 2017 με τον Ελληνοαμερικάνο προπονητή, Τζορτζ Γαλανόπουλο, κι υπό τις οδηγίες του είχε ηγηθεί της Ουγκάντας σε πόντους, κλεψίματα και λεπτά συμμετοχής στο παναφρικανικό πρωτάθλημα στο Ντακάρ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
