Ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ είχε πει για την πίστη πως είναι «η ακλόνητη πεποίθηση για κάτι για το οποίο δεν υπάρχει απόδειξη». Από την πλευρά του ο Καρχηδόνιος θεολόγος Τερτυλλιανός είχε πει «credo quia absurdum», δηλαδή «πιστεύω διότι είναι παράλογο». Επιπλέον, ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είχε πει οτι «στην πραγματικότητα, η πίστη δεν πηγάζει από το θαύμα, αλλά το θαύμα από την πίστη». Φιλόσοφοι, θεολόγοι, λόγιοι. Μέσα στους αιώνες ο άνθρωπος έχει προσπαθήσει να εξηγήσει τι είναι η πίστη. Προφανώς ο καθένας κρατάει αυτά που θέλει και απορρίπτει όλα τα υπόλοιπα. Αυτή είναι η πίστη, άλλωστε. Θέμα (θρησκευτικής) πίστης είναι και η σημερινή ημέρα. Σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, μια ημέρα σαν σήμερα πριν από 2043 χρόνια γεννήθηκε η Θεοτόκος Μαρία.
Το «Γενέσιο της Θεοτόκου»
Ξεπερνώντας γρήγορα – γρήγορα τον σκόπελο του μυθικισμού για το αν η Μαρία είναι Θεοτόκος ή Χριστοτόκος (αν δηλαδή γέννησε τον Θεάνθρωπο Ιησού ή τον άνθρωπο Ιησού) πρέπει να αναφέρουμε πως τα τέσσερα Ευαγγέλια δε δίνουν πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή και τη γέννηση της. Τις όποιες πληροφορίες υπάρχουν τις αντλούμε από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (2ος αιώνας), σύμφωνα με το οποίο η Θεοτόκος γεννήθηκε με θαυματουργικό τρόπο από μια ηλικιωμένη γυναίκα τη Χάνα (αργότερα το όνομα της... εξελληνίστηκε και έγινε Άννα). Η γυναίκα αυτή ήταν στείρα κάτι που για την ιουδαϊκή κοινωνία της εποχής ήταν μεγάλη ντροπή. Μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ (Γιεχογιακίμ στην εβραϊκή γλώσσα) παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί για να «ξεπλυθεί» η ντροπή αυτή και αν γίνει αυτό θα του το αφιερώσουν. Μέχρι που το θαύμα έγινε.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Θεός αντάμειψε τη βαθιά τους ευσέβεια και έστειλε τον αρχάγγελο Γαβριήλ ο οποίος τους προμήνυσε πως θα αποκτήσουν ένα παιδί άγιο. Για την Εκκλησία οι Άννα και Ιωακείμ είναι «αληθινοί ευεργέτες του ανθρώπινου γένους» διότι «συνεργάστηκαν και εκείνοι στη σωτηρία του κόσμου».
Ως τόπος γέννησης της Μαρίας αναφέρεται αρχικά η Σέπφωρι, το σημερινό Τζίπορι του Ισραήλ που βρίσκεται βόρεια – βορειοδυτικά της Ναζαρέτ. Σύμφωνα με άλλες αναφορές γενέθλια πόλη είναι η ίδια η Ναζαρέτ, ενώ σύμφωνα με κάποιες άλλες ήταν ένα σπίτι κοντά στην Πύλη των Αμνών, στα Ιεροσόλυμα.
Αναφορά στη γέννηση της Μαρίας υπάρχει ακόμα και στο Κοράνι. Το Ιερό βιβλίο του Ισλάμ. Η αφήγηση γίνεται στην Τρίτη Σούρα (το τρίτο κεφάλαιο). Τίτλος του κεφαλαίου είναι «Ιμράν» το οποίο, σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση, είναι το όνομα του πατέρα της, ενώ και εκεί η μητέρα της αναφέρεται σαν Χάνα. Και στο Κοράνι η ιστορία είναι πάνω – κάτω ίδια με τη Χάνα να προσεύχεται για να αποκτήσει παιδί και αν τελικά αποκτήσει να το αφιερώσει στον Θεό. Επιπλέον, προσευχήθηκε να προστατεύεται δια βίου το παιδί της από τον Shayṭān (η αραβική ονομασία του Σατανά). Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση τα μόνα τέκνα επί Γης που γεννήθηκαν χωρίς το «άγγιγμα του Σατανά» ήταν η Μαρυάμ (η Παναγία) και ο Ισά (ο Ιησούς).
Γιατί γιορτάζουμε την Κοίμηση και όχι τη γέννησή της
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, η μητέρα του Ιησού πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται για το γεγονός. Αρχικά δώρησε όλα της τα υπάρχοντα σε δυο γειτόνισσές της που ήταν χήρες και στη συνέχεια προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, καθώς κήρυτταν «απανταχού γης», ένα μεγάλο σύννεφο τους άρπαξε και τους πήγε δίπλα της.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, εκεί, δηλαδή, που ζούσε η μητέρα του Ιησού Χριστού. Αφού την αποχαιρέτισαν, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν. Σύμφωνα πάντα με τη χριστιανική παράδοση, κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, αλλά μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.
Μοναδικός απών από την Κοίμηση και την κηδεία της Μαρίας, υπήρξε ο Απόστολος Θωμάς. Όταν μετά από τρεις ημέρες πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Η Παναγία είχε αναστηθεί. Αυτή είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο, ένα γεγονός που εορτάζεται από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Για αυτό και τιμάται ο θάνατος και η ανάσταση της Παναγίας, αντί της γέννησής της. Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για τους πιστούς, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
