Στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας κανείς δεν μπορούσε να τον πειράξει. Στην μεταπολίτευση όλοι έμαθαν για τα «έργα» του αφού, πλέον, τα θύματά του μπορούσαν να μιλάνε ανοιχτά. Κάποιοι ήθελαν να τον σκοτώσουν. Είναι δεδομένο αυτό. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας το έχει γράψει, άλλωστε, στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»: Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος ήταν ένα από τα υποψήφια θύματα της οργάνωσης. Και αν σκεφτεί κανείς πως οι άλλοι δυο περιβόητοι αρχιβασανιστές της χούντας Ευάγγελος Μάλλιος και Μπάμπαλης εκτελέστηκαν (από «17Ν» και «Ομάδα: Ιούνης '78» αντίστοιχα) τότε το ότι ο Θεοφιλογιαννάκος έφυγε από τον μάταιο (και γεμάτο «κομμουνιστάς και αναρχικούς») τούτο κόσμο στα 87 του χρόνια (από καρκίνο) ήταν καθαρά θέμα συγκυριών. Ή τύχης αφού ήταν ο μόνος από την τριάδα που έμεινε στη φυλακή μέχρι και το 1992.
«Από εδώ θα φύγεις ή φίλος ή σακάτης»
«Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην επανάσταση της 21ης Απριλίου. Σαν Σπαρτιάτης είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί το επάγγελμα που διάλεξα αρμόζει με τον τόπο της καταγωγής μου. Η Σπάρτη φτιάχνει Λεωνίδες, Μαυρομιχάληδες, Δαβάκηδες! Από μικρός έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου και έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του! Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα. Ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μπήκα στη Σχολή Ικάρων και με έδιωξαν από κει, όχι λόγω ανικανότητος, όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Αναστάσιος Μήνης, αλλά επειδή ήμουν ακραιφνής εθνικόφρων. Επειδή αγαπούσα το επάγγελμα του αξιωματικού, κατατάχθηκα στη Σχολή Ευελπίδων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τους ανωτέρους μου, να αναλαμβάνω πάντοτε τις ευθύνες μου και να μισώ τον κομμουνισμό»! Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, στην απολογία του ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος.
Η απάντηση ήρθε λίγο αργότερα από τον στρατοδική Μ. Ζούβελο ο οποίος είπε: «Οργάνωσε κατά ζηλευτόν τρόπον ένα πλήρες δίκτυο παρακολουθήσεως, συλλήψεων, εκφοβισμού. Διαπνεόμενος από τυφλόν αντικομμουνισμόν, είμαι βέβαιος ότι αν συνέβαινε ένας ισχυρός καταστρεπτικός σεισμός ο μόνος εν Ελλάδι που θα τον απέδιδε στους κομμουνιστάς είναι ο ταγματάρχης τότε Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος».
Και εννοείται πως ο στρατοδίκης είχε δίκιο για αυτό που είπε για τον σεισμό. Και αν για τις φυσικές καταστροφές δεν ξέρουμε είμαστε σίγουροι πως οτιδήποτε άλλο πήγαινε στραβά στη ζωή του αρχιβασανιστή της χούντας, οι κομμουνιστές του έφταιγαν. Όπως τότε που φοιτούσε στη Σχολή Αεροπορίας (στη σημερινή Σχολή Ικάρων) και εκδιώχθηκε λόγω ανικανότητας. Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος έλεγε πως η εκδίωξή του από τη Σχολή έγινε επειδή η Αεροπορία ελεγχόταν από τους... κομμουνιστάς!
Στη συνέχεια, όμως, τον βρήκε τον δρόμο του. Πήγε στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του Πεζικού. Προφανώς εκεί, όλοι αυτοί που ετοίμαζαν τη δικτατορία είδαν πως είχαν να κάνουν με έναν «άξιο ακραιφνή εθνικόφρων» και τον στρατολόγησαν.
Την 21η Απριλίου είχε ενεργό συμμετοχή στην εκδήλωση του πραξικοπήματος. Μετά από μερικούς μήνες τοποθετήθηκε στο ΕΑΤ - ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας), αρχικά ως υποδιοικητής και στη συνέχεια ως διοικητής. Εκεί ήταν που έβγαλε όλο το «ταλέντο» που είχε στο να βασανίζει ανθρώπους. Ο ίδιος, άλλωστε, υπερηφανευόταν στα θύματα του πως είχε πάρει διεθνές βραβείο για τις μεθόδους ανάκρισης που είχε ανακαλύψει.
«Εγώ είμαι ο Θεοφιλογιαννάκος! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό»; Με αυτή τη φράση υποδεχόταν τα θύματά του. Στη συνέχεια είχε ξύλο και... ατάκες. «Τον θέλω μπλε!», «Θα σε κόψω ρε, και σένα και τον καθένα», «Εδώ μέσα πρέπει να πεθάνουν όλοι. Είναι όλοι κουμμουνιστές», «Από εδώ μέσα φεύγεις ή φίλος ή σακάτης», «Πάρτε τον ζυγίστε τόνε, ξεβρακώστε τόνε και αύριο τον θέλω 10 κιλά λιγότερο!» Κι όταν η υπομονή του στην ανάκριση εξαντλούνταν, οι επιβιώσασες είχαν καταθέσει πως δανειζόταν μια έκφραση των αεροπόρων: «Το κοντέρ έφτασε στην κόκκινη γραμμή». Μάλλον, του είχε στοιχίσει εκείνο το «κόψιμο» από τη Σχολή Ικάρων.
Εκτός από τους αγωνιστές (ή και άσχετους) που μαρτύρησαν στα χέρια του ο Θεοφιλογιαννάκος είχε βασανίσει και αξιωματικούς του στρατού, γεγονός που τον είχε κάνει αντιπαθή και σε ένα μεγάλο μέρος των αξιωματικών. Στα χέρια είχαν βασανιστεί ο στρατηγός Καλαμάκης, ο ναύαρχος Εγκολφόπουλος, ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας και βέβαια ο ηρωικός ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής.
Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος δε βασάνιζε, έτσι. Στην τύχη. Είχε σχέδιο. Το σχέδιο αυτό το είχε περιγράψει στο δικαστήριο ο στρατονόμος Μιχάλης Πέτρου. Αρχικά, ήταν η ανάκριση Νο 1 και ακολουθούσαν το Νο 2 και το Νο 3. Μετά άρχιζαν τα «πάρτι». Στο Νο 1, ο κρατούμενος ήταν στημένος όρθιος μέσα σε κύκλο, για να «σιτέψει». Μετά, είχε τρέξιμο γύρω - γύρω στο κελί ή «λαγουδάκια», ξύλο με κλομπ στα οπίσθια οριζοντίως και καθέτως. Αν ο κρατούμενος δεν έλεγε αυτά που ήθελαν, εφαρμοζόταν το σχέδιο Νο 2, που ήταν ξυλοδαρμός. Το Νο 3 ήταν ορθοστασία με ξυλοδαρμό συνεχή.
Η ανάκριση, με το κωδικό όνομα «τσάι χωρίς φρυγανιές», ήθελε τον κρατούμενο στη μέση του κελιού και γύρω του να στέκονται 4-5 ταλαντούχοι ΕΣΑτζήδες. Αγριοφωνάρες, βρισιές, διαταγές, απειλές, χειρονομίες και ουρλιαχτά. Το «τσάι με φρυγανιές» ήταν πάρτι «ανεβασμένο», μια επανάληψη του προηγουμένου, αλλά με τη συνοδεία καλού και μπόλικου ξύλου... Μέσα στον κύκλο των βασανιστηρίων, ένας «τροχονόμος» ρύθμιζε την κίνηση. Ο γιατρός Κόφας έδινε το κόκκινο φως να σταματήσουν και το πράσινο να ξαναρχίσουν. Έλεγχε την αντοχή μέχρι το παραπέντε και, όταν το όριο παραβιαζόταν, ερχόταν με το φάρμακο: πορτοκαλάδα.
Όταν ο Θεοφιλογιαννάκος βασάνισε την Αμαλία Φλέμινγκ
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, πατέρας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είχε συλληφθεί για συμμετοχή στην οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Στη δίκη των χουντικών είχε καταθέσει, μεταξύ άλλων: «Βρισκόμουν μπροστά σε τυπικές εγκληματολογικές περιπτώσεις. Οι αντιδράσεις τους ήταν τυπικών σχιζοειδών τύπων. Ο Θεοφιλογιαννάκος αλλοιωνόταν τόσο πολύ κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων, ώστε σου δημιουργούσε την εντύπωση ότι ήταν ένας τρίτος. Δυο φορές έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται: "με δυο άρχισα, ο τρίτος πού βρέθηκε;"».
Τις «περιποιήσεις» του Θεόδωρου Θεοφιλογιαννάκου, είχε δεχθεί και ο αγωνιστής Αλέξανδρος Παναγούλης: «Από την πρώτη στιγμή και παρουσία των Λαδά, Τζεβελέκου, Καραμπάτσου άλλων ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών άρχισε με τα χέρια δεμένα πίσω να μου κάνει εγκαύματα με το τσιγάρο του, να μου τραβάει τα μαλλιά και να μου χτυπάει το κεφάλι ωρυόμενος και στη συνέχεια προχωρήσαμε για να φτάσουμε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η ανάκριση άρχισε κλιμακούμενη από της περιοχής των γρονθοκοπημάτων, των εγκαυμάτων, της φάλαγγος και των ραβδισμάτων μέχρι και της περιοχής των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Ο Θεοφιλογιαννάκος ο ίδιος προσωπικά με χτύπησε με ένα καλώδιο, κατ’ επανάληψη σε όλο μου το σώμα. Υπάρχουν ακόμη στην περιοχή των ώμων μου σημάδια γιατί το άκρο του καλωδίου ήταν δεμένο με σύρμα και δημιούργησε μεγαλύτερη πληγή. Και στη μια πλευρά και στην άλλη. Ο ίδιος ο Θεοφιλογιαννάκος υπήρξε μάρτυρας όταν ο Μάλλιος και ο Μπάμπαλης μου είχαν περάσει σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα και εθέρμαιναν το εκτός της ουρήθρας μέρος».
Το τι ήταν ο Θεοφιλογιαννάκος μπορεί εύκολα να το αντιληφθεί κανείς από ένα και μόνο γεγονός. Ήταν ο στρατιωτικός που δε δίστασε να βασανίσει ακόμα και τη σπουδαία Ελληνίδα γιατρό και επιστήμονα Αμαλία Φλέμινγκ! Σε ηλικία περίπου 60 ετών και ενώ αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, η Φλέμινγκ, ως ένας άνθρωπος που πάλευε όλα της τα χρόνια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμμετείχε στην απόπειρα απόδρασης του Αλέξανδρου Παναγούλη από τα κρατητήρια του ΕΑΤ – ΕΣΑ. Η συμβολή της Φλέμινγκ ήταν να μεταφέρει τρία άτομα με το αυτοκίνητό της στο προκαθορισμένο σημείο δράσης.
Μετά τη σύλληψή της, η χήρα του νομπελίστα, εφευρέτη της πενικιλίνης, Αλέξανδρου Φλέμινγκ, υπό την απειλή όπλου, οδηγείται στο γραφείο του Θεοφιλογιαννάκου. «Οι φωνές του Θεοφιλογιαννάκου ήταν κάτι το τρομαχτικό. Είχα την αίσθηση πελώριων κυμάτων που ξέσπαγαν μες στο κρανίο και το στήθος μου. Με τις φωνές του και τις απειλές του ότι θα βασανίσει τους άλλους και ότι θα στείλει τις μανάδες και τα παιδιά τους να με κατηγορήσουν γι’ αυτά που υπέφεραν οι δικοί τους, κατάφερε να με φέρει σε σημείο που παραλίγο θα κατέρρεα. Αισθανόμουν ντροπή για τον εαυτό μου που τον άφησα να καταλάβει πώς μπορεί να με κάνει να υποφέρω» είχε γράψει η Φλέμινγκ στο βιβλίο της «Προσωπική Κατάθεση».
Η Νατάσα Μερτίκα, η γυναίκα που βασανίστηκε από τον Μάλλιο και τον Μπάμπαλη και απέβαλε ενώ ήταν τριών μηνών έγκυος, είχε μιλήσει παλαιότερα στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου» και είχε πει για τη Φλέμινγκ πως: «έγραψε ένα σημείωμα στη γυναίκα που είχε στο σπίτι να προσέχει τη Μους Μους, το μαύρο γατάκι της που επρόκειτο να γεννήσει. Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος θεώρησε ότι αυτό ήταν κάτι το συνθηματικό και επειδή δεν μπορούσε να βασανίσει τη Φλέμινγκ, γιατί ήταν η Φλέμινγκ, της έκοψε το νερό. Η Φλέμινγκ, όμως, ήταν διαβητική και έπαθε αιματουρία. Αφού τη μετέφεραν στην κλινική, την έδιωξε, γιατί δεν ήθελε να του μείνει στα χέρια»!
Στην απολογία της, η Φλέμινγκ, παραδέχθηκε την κατηγορία τονίζοντας ότι ήθελε να συμβάλει στην απόδραση του Παναγούλη για λόγους ανθρωπιστικούς, επειδή γνώριζε ότι βασανίζεται, και πρόσθεσε ότι στην επιθυμία της για απελευθέρωση του Παναγούλη δεν υπάρχει πολιτικό κίνητρο, παρά μόνο ανθρωπιστικό. Το δικαστήριο της επέβαλε ποινή 16 μηνών αλλά εξαιτίας των σφοδρών αντιδράσεων σε διεθνές επίπεδο, αναγκάστηκε, μετά από 32 μέρες, να την αποφυλακίσει λόγω «ανηκέστου βλάβης της υγείας της». Στη συνέχεια της αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια και την απέλασε.
Στη δίκη της χούντας η Αμαλία Φλέμινγκ κατέθεσε: «Με έβριζαν και με απειλούσαν: Θα σου βγάλω τα δόντια και τα νύχια. Θα σε στείλω φυλακή να σαπίσεις. Βρέθηκα σε ένα γραφείο με 15 περίπου ΕΣΑτζήδες γύρω μου να μου φωνάζουν. Ταράχθηκα και η αντίδρασή μου ήταν να κάνω εμετό. Αυτό τους ενθουσίασε, γιατί ένα μεγάλο μέρος των μεθόδων τους ήταν ο εξευτελισμός και η χυδαιότητα. Γι’ αυτό και εκμεταλλευόντουσαν τη φυσική ανάγκη των ανθρώπων ή τους πασάλειβαν με τον εμετό που έκαναν. Χαρακτηριστικά αναφέρω αυτό που μου είπε κάποτε ο Θεοφιλογιαννάκος, ότι αυτά που συνέβαιναν σε εμένα ήταν ''λουλούδια''»!
Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, όχι ότι αυτό έκπληξη, ουδέποτε παραδέχθηκε πως βασάνισε τη Φλέμιγνκ και έλεγε πως όσο την ανέκρινε είχε και έναν γιατρό μαζί του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
