Στις 11 Ιανουαρίου 1989 ο (αποτραβηγμένος, πλέον, από τα πολιτικά πράγματα της χώρας αλλά με βαρύνουσα άποψη) Κωνσταντίνος Καραμανλής καλείται να σχολιάσει τα όσα συμβαίνουν σχετικά με το σκάνδαλο Κοσκωτα που είχε «σκάσει» ήδη από τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς. «Τα πρωτοφανή γεγονότα που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό στον τόπο μας δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο», απαντά ο Καραμανλής με μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία. Το θέμα, ωστόσο, είναι πως μπροστά σε όλα αυτά που ακολούθησαν στην πολιτική σκηνή η συγκεκριμένη ατάκα φαντάζει «μικρή».
Το «βρώμικο 89»
Όπως ήδη αναφέρθηκε η ιστορία μας ξεκινάει από το 1988 ήταν ένας νεαρός τραπεζίτης άναψε πολιτικές «φωτιές». Ο νεαρός τραπεζίτης, που προσπάθησε εμφανιζόμενος από το πουθενά να φτιάξει μια μικρή αυτοκρατορία, δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο Κοσκωτά. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς σε βάρος του Κοσκωτά είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για κατάχρηση πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ μέσω της Τράπεζας Κρήτης και η Ελλάδα είχε ζητήσει την έκδοσή του στη χώρα μας αφού ο ίδιος είχε προλάβει να διαφύγει τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο αφού ακόμα και ο συμπολιτευόμενος Τύπος την πυροβολεί κατά ριπάς. Η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου όταν κατηγορείται για δωροδοκία ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Η «υπόθεση πάμπερς» είχε καταγγελθεί από τους σωματοφύλακες του Κοσκωτά και αφορούσε περίπου 90 εκατ. δραχμές που είχαν μπει σε «τούβλα» μέσα σε μια κούτα... πάμπερς και είχαν φτάσει στο σπίτι του τότε υπουργού Γιώργου Πέτσου και υποτίθεται πως θα είχαν σαν τελικό αποδέκτη τον τότε πρωθυπουργό. Εκτός από τους Παπανδρέου και Πέτσο κεντρικό ρόλο στο σκάνδαλο είχε και ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Δικαιοσύνης, Μένιος Κουτσόγιωργας, που κατηγορείτο ότι εμπόδιζε τον έλεγχο της Τράπεζας Κρήτης.
Μέσα σε αυτή την... ωραία ατμόσφαιρα η χώρα οδηγείται σε εκλογές (18 Ιουνίου 1989) τις οποίες κερδίζει η Νέα Δημοκρατία η οποία, ωστόσο, εξαιτίας του εκλογικού συστήματος δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Και τότε γίνεται το πρώτο «μπαμ». ΝΔ και Συνασπισμός, δηλαδή οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από τη μια πλευρά και Λεωνίδας Κύρκος – Χαρίλαος Φλωράκης από την άλλη, αποφασίζουν να φτιάξουν μια νεοφιλελευθεροκομμουνιστική (!) κυβέρνηση που προκάλεσε συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση είχε σαν στόχο την «Κάθαρση», δηλαδή την παραπομπή σε δίκη όλων των εμπλεκόμενων στο σκάνδαλο Κοσκωτά και την προετοιμασία του εδάφους, ώστε, η χώρα σε εύλογο χρονικό διάστημα να οδηγηθεί σε εκλογές.
Ακριβώς ένα μήνα μετά (στις 18 Ιουλίου) η Βουλή αποφασίζει την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και πέντε ακόμα υπουργών του ΠΑΣΟΚ, σε προανακριτική. Με νέα του παρέμβαση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τονίζει πως «οι πρώην πρωθυπουργοί πηγαίνουν στα σπίτια τους και όχι στη φυλακή». Μέσα σε εκείνο το κλίμα ακραίας πόλωσης, ωστόσο, δεν τον ακούει κανείς.
Μια ημέρα μετά την εκτέλεση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Παύλου Μπακογιάννη από την «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη», η βουλή αποφασίζει την παραπομπή του Παπανδρέου και των Κουτσόγιωργα, Πέτσου, Ρουμελιώτη και Τσοβόλα στο Ειδικό Δικαστήριο. Αφού ολοκλήρωσε το έργο της η, υπό τον πρώην στρατιωτικό και πολιτικό φίλο του Καραμανλή, Τζανή Τζαννετάκη, νεοφιλελευθεροκομμουνιστική κυβέρνηση παραιτείται στις 7 Οκτωβρίου 1989 και άμεσα προκηρύσσει εκλογές.
Η απίθανη «οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα»
Με το πολιτικό κλίμα να παραμένει ιδιαίτερα τεταμένο η χώρα οδηγείται στις κάλπες την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 1989. Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη λαμβάνει το 46,19% και καταλαμβάνει 148 έδρες. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου λαμβάνει το 40,67% των ψήφων και καταλαμβάνει 128 έδρες. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (με ισχυρότερη δύναμη στο εσωτερικό του το ΚΚΕ) υπό τον Χαρίλαο Φλωράκη λαμβάνει 10,97% και 21 έδρες.
Αν και η ΝΔ αύξησε το ποσοστό της σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Βέβαια, και το ΠΑΣΟΚ του υπόδικου Ανδρέα Παπανδρέου αύξησε τις δυνάμεις του. Αντίθετα, οι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν έντονα τη συμμετοχή του ΚΚΕ (μέσω του ΣΥΝ) σε εκείνη τη νεοφιλελευθεροκομμουνιστική συγκυβέρνηση.
Το θέμα, ωστόσο, είναι πως ακόμα τα... καλύτερα δεν είχαν έρθει. Πρώτα η Νέα Δημοκρατία και μετά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ λαμβάνουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, χωρίς επιτυχία. Και εκεί που όλοι περιμένουν πως η χώρα θα οδηγηθεί ξανά στις κάλπες, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 23 Νοεμβρίου 1989, σχηματίζεται κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμού υπό τον 85χρονο οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα. Είναι η ημέρα που η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή περί «απέραντου φρενοκομείου» φαίνεται εξαιρετικά λίγη για να περιγράψει το πως η Νέα Δημοκρατία της «κάθαρσης» έκανε κυβέρνηση με τους «κλέφτες» του ΠΑΣΟΚ και τους κομμουνιστές του ΣΥΝ! Οι πολίτες δεν πιστεύουν στα μάτια τους και προσπαθούν να καταλάβουν πως από τον δίχως έλεος πόλεμο ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Παπανδρέου φτάσαμε, μέσα σε λίγους μήνες, στο να δίνουν τα χέρια και να κυβερνούν μαζί!
Του σχηματισμού της απίθανης αυτής «οικουμενικής κυβέρνηση» προηγήθηκε μπόλικο παρασκήνιο και αλλεπάλληλες μαραθώνιες συσκέψεις – διαπραγματεύσεις στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι Γιώργος Σουφλιάς (εκπρόσωπος της ΝΔ), Γιώργος Γεννηματάς (εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ) και Γιάννης Δραγασάκης ( εκπρόσωπος του Συνασπισμού). Κάπως έτσι φτάσαμε να έχει η Ελλάδα: υπουργό Εθνικής Άμυνας από τη ΝΔ (Τζαννής Τζαννετάκης) υπουργό Εσωτερικών από τον ΣΥΝ (Θεόδωρος Κατριβάνος), υπουργό Εξωτερικών από τη ΝΔ (Αντώνης Σαμαράς), υπουργό Εθνικής Οικονομίας από το ΠΑΣΟΚ (Γιώργος Γεννημάτας) και υπουργό Οικονομικών από τη ΝΔ (Γιώργος Σουφλιάς)!
Το υβρίδιο αυτό προφανώς και δεν είχε πολλές ελπίδες να μακροημερεύσει. Ούτως ή άλλως ήταν δεδομένο πως θα μπορούσε να φτάσει μέχρι τον Απρίλιο του 1990 οπότε και με αφορμή την προγραμματισμένη εκλογή του νέου Πρόεδρου της Δημοκρατίας και με δεδομένο ότι και οι τρεις ψηφοφορίες θα απέβαιναν άκαρπες (μια που δε θα υπήρχε υποψήφιος κοινής αποδοχής), η Βουλή θα διαλυόταν και θα προκηρύσσονταν οι επόμενες εκλογές.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ωστόσο, φρόντισε να επισπευσθούν οι εξελίξεις και με αφορμή τη μη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών για επιλογή της νέας ηγεσίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, προκάλεσε τεχνητή κρίση με αποτέλεσμα στις 13 Φεβρουαρίου να παραιτηθούν όλοι οι βουλευτές, η κυβέρνηση να μετατραπεί σε υπηρεσιακή και η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές.
Οι κάλπες στήθηκαν στις 8 Απριλίου 1990 όπου και πάλι αναδείχθηκε πρώτο κόμμα η ΝΔ αλλά και πάλι χωρίς αυτοδυναμία. Αυτή τη φορά, ωστόσο, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ προσχώρησε ο βουλευτής της ΔΗΑΝΑ (του μετέπειτα προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου) Θεόδωρος Κατσίκης, ενώ αργότερα το εκλογοδικείο έδωσε στη ΝΔ μια ακόμα έδρα (τη δεύτερη της Κέρκυρας) που κατά λάθος είχε δοθεί στο ΠΑΣΟΚ και έτσι με 152 βουλευτές η Ελλάδα απέκτησε κυβέρνηση.
Στις 11 Μαρτίου 1991 ξεκίνησε η δίκη για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τον Απρίλιο μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου ο Μένιος Κουτσόγιωργας υπέστη εγκεφαλικό και λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Κουτσόγιωργας ήταν κεντρικό πρόσωπο και ο θάνατος του αφαίρεσε κάθε ενδιαφέρον από τη δίκη. Ο κύκλος του «πολιτικού φρενοκομείου» έκλεισε οριστικά με την αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου από το Ειδικό Δικαστήριο (Ιανουάριος του 1992) και την επικράτησή του στις εκλογές του 1993.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
