«Παράδεισος είναι η ένωση δυο ψυχών στο φιλί της αγάπης». Αυτό έλεγε η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν ή αλλιώς Γεωργία Σάνδη όπως ήταν το συγγραφικό της ψευδώνυμο. Μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Μια γυναίκα γεμάτη πάθος και όρεξη για ζωή. Που δε χωρούσε μέσα στις νόρμες της εποχής της. Στην πραγματικότητα ήταν η πρώτη γυναίκα που δήλωνες συγγραφέας.
Και το έλεγε αυτό καπνίζοντας. Και φορώντας ανδρικά ρούχα. Ήταν από αυτές τις γυναίκες που προκαλούσαν το ένα... εγκεφαλικό μετά το άλλο σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Και ίσως αυτό δεν της συγχώρεσαν ποτέ οι εχθροί της, οι οποίοι φρόντισαν να λένε για εκείνη πολλές και διάφορες ιστορίες (όχι καλές, βέβαια) με αποτέλεσμα η Γεωργία Σάνδη να αποκτήσει μια καθόλου κολακευτική φήμη. Αν και εκείνη, μάλλον ελάχιστα την ενδιέφεραν όλα αυτά και αυτό αποδεικνύεται από η θρυλική ερωτική σχέση που είχε με τον κατά επτά χρόνια διάσημο Πολωνό συνθέτη Φρεντερίκ Σοπέν.
«Δεν υπάρχει πραγματική ευτυχία μέσα στον εγωισμό»
Η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν γεννήθηκε την 1η Ιουλίου του 1804 στο Παρίσι. Ο πατέρας της ήταν αριστοκρατικής γενιάς, αξιωματικός που είχε υπηρετήσει στον στρατό του Ναπολέοντα ενώ η μητέρα της ήταν... «κοινή θνητή». Η μικρή μεγάλωσε με τη γιαγιά της, μια γυναίκα που ήταν μπροστά από την εποχή της. Μια γυναίκα που δήλωνε άθεη και προτιμούσε να ζει στην επαρχία και κοντά στη φύση, μακριά από τον καθωσπρεπισμό της Γαλλικής πρωτεύουσας, προκειμένου να έχει την ελευθερία της.
Αυτή η γυναίκα ήταν το πρότυπο για την Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν, η οποία – όπως ήταν φυσικό – έγινε ένα ανεξάρτητο πνεύμα που δε σήκωνε μύγα στο σπαθί της ακόμα και σε μικρή ηλικία. Οι γονείς της τα είδαν όλα αυτά και αποφάσισαν να την πάρουν πίσω στο Παρίσι και να τη βάλουν σε ένα οικοτροφείο προκειμένου να σπουδάσει εκεί με την ελπίδα πως οι καλόγριες που το διεύθυναν θα μπορούσαν να καταστείλουν την ανεξάρτητη φύση της. Αυτή η προσπάθεια κράτησε μόλις για τρία χρόνια. Τρία δύσκολα χρόνια. Στη συνέχεια η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν επέστρεψε στην επαρχία μαζί με τη γιαγιά της.
Σε ηλικία μόλις 18 ετών παντρεύτηκε τον βαρόνο Ντύντεβαν. Και κάπου εκεί αρχίζουν όλα. Μπορεί μαζί του να έκανε ένα γιο, τον Μωρίς, και μια κόρη, τη Σολανζ, αλλά φαίνεται πως αυτός ήταν και ο μοναδικός σκοπός του βαρόνου. Μετά σχεδόν εγκατέλειψε την Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν η οποία άρχισε να αναζητά τον έρωτα, τι πάθος και την τρυφερότητα. Και τελικά χώρισαν το 1831.
Η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν γνωρίζει τον συγγραφές Ζουλιέτ Σαντό. Εκτός από έναν μεγάλο και παθιασμένο έρωτα που προέκυψε ανάμεσα τους, «γεννήθηκε» και η συγγραφέας Γεωργία Σάνδη! Αυτό το ψευδώνυμο απέκτησε η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν και πιθανότατα αυτό οφείλεται στο γενικότερο κλίμα φιλελληνισμού που επικρατούσε τότε στη Γαλλία εξαιτίας της Επανάστασης του 1821!
Οι δυο τους έγραψαν μαζί τους πρώτο βιβλίο της Γεωργίας Σάνδη. Το 1832 εξέδωσε την «Ιντιάνα» που ήταν το πρώτο της μυθιστόρημα χωρίς τη βοήθεια κάποιου. Το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν όσα είχε ζήσει η Γεωργία Σάνδη μέχρι τότε: Οι κοινωνικές συμβάσεις που καταπιέζουν την ανθρώπινη ελευθερία. Η ηρωίδα του βιβλίου, μάλιστα, εγκατέλειψε τον σύζυγό της προκειμένου να ανακαλύψει τον αληθινό έρωτα. Σας θυμίζει κάτι;
Η Γεωργία Σάνδη έγινε... φίρμα! Κέρδισε πολλά λεφτά και αποφάσισε να κάνει τη ζωή που ήθελε. Κάπνιζε δημόσια, δήλωνε συγγραφέας, φορούσε αντρικά ρούχα, είχε πολλές και διάφορες ερωτικές περιπέτειες, υπερασπιζόταν με πάθος τα δικαιώματα των γυναικών. «Έχω έναν σκοπό, ένα καθήκον, ας την πω τη λέξη, ένα πάθος. Το να γράφω είναι ένα πάθος βίαιο και σχεδόν ακαταμάχητο» έγραφε η ίδια σε μια της επιστολή.
Ταυτόχρονα, επιμένει, ακόμα και μέσα από τα βιβλία της να υπερασπίζεται με πάθος τα δικαιώματα των εργατών. «"Αλλά", έλεγε με οργή, "αυτοί οι άθλιοι μπάσταρδοι που κυβερνάνε τον κόσμο βασιλικώ δικαιώματι, κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να συντρέχουν αυτούς που υποφέρουν. Απορροφημένοι από τις άνοστες ηδονές τους, διασκεδάζουν με τον ίδιο παιδαριώδη και μικρόψυχο τρόπο, ωσότου η φωνή των λαών γκρεμίσει αυτούς τους θρόνους που μείνανε τόσον καιρό ανάλγητοι μπροστά στον σπαραγμό. (...) Οι μεγάλοι βασιλιάδες κάνουν τους μεγάλους λαούς", έλεγε, "όλα συνοψίζονται σ' αυτόν τον κοινότοπο αφορισμό, μόνο που ως τώρα, δεν υπήρξαν ποτέ στον κόσμο μεγάλοι βασιλιάδες"» έγραφε στο «Le Secrιtaire intime το 1834.
«Το πνεύμα ψάχνει και είναι η καρδιά που βρίσκει»
Ο Αλέξανδρος Δουμάς έλεγε για τη Γεωργία Σάνδη πως ήταν ένα «πνεύμα ανδρόγυνο που συνενώνει τη ρώμη του άνδρα και τη χάρη της γυναίκας», και την παρομοίαζε με τη Σφίγγα, που έχει «πρόσωπο γυναίκας, νύχια λιονταριού και φτερά αετού»! Από την πλευρά του ο σπουδαίος Βίκτορ Ουγκώ, έλεγε για εκείνη: «Η Γεωργία Σάνδη δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Εκτιμώ όλους τους συναδέλφους μου, αλλά δεν είναι η θέση μου να αποφασίσω αν η Σάνδη είναι αδελφή μου ή αδελφός μου».
Και μπορεί για όλους η Γεωργία Σάνδη να ήταν ένα... «μυστήριο», η ίδια, ωστόσο, ήξερε πως ήταν ένα ανεξάρτητο πνεύμα το οποίο έψαχνε και τελικά η καρδιά ήταν αυτή που το βρήκε. Το όνομα του ήταν Φρεντερίκ Σοπέν. Σε αυτή τη μουσική ιδιοφυΐα έδωσε την καρδιά της και αυτός ήταν (πιθανότατα) ο πρώτος έρωτας μεταξύ διασημοτήτων στην Ιστορία.
Οι δυο τους συναντήθηκαν μια ημέρα σαν σήμερα, στις 8 Μάη του 1838 στο σπίτι του Μαρκήσιου ντε Κιστίν στο Παρίσι. «Έμεινα έκπληκτη για το πώς αυτό το μικρό πλάσμα επέδρασε πάνω μου… Εάν είχα ίχνος υπερηφάνειας θα ένοιωθα ταπεινωμένη, που άφησα να παρασυρθώ από το συναίσθημα» θα γράψει αργότερα η Σάνδη.
Ο Φρεντερίκ Σοπέν ήταν κατά επτά χρόνια μικρότερος της. Άλλο σκάνδαλο και αυτό... Πέρα από τη διαφορά ηλικίας, ωστόσο, οι δυο τους ήταν τα δυο άκρα σε ότι αφορά τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα. Εκείνη ήταν μια «θύελλα» και εκείνος ήρεμος και αφοσιωμένος στην τέχνη του.
Η Γεωργία Σάνδη πήρε τα παιδιά της και μαζί με τον Σοπέν πήγαν να ζήσουν στη Μαγιόρκα. Ζούσαν μαζί, δηλαδή, χωρίς να είναι παντρεμένοι. Αυτό και αν ήταν σκάνδαλο.
Οι γείτονες ήταν έξαλλοι με το ζευγάρι και την «ακόλαστη» ζωή που έκαναν και έτσι Σάνδη και Σοπέν πήγαν να ζήσουν στο εγκαταλειμμένο Καρθουσιανό μοναστήρι του Valldemossa. Η ζωή εκεί σε συνδυασμό με τον βαρύ χειμώνα του 1838-1839 επιδείνωσαν την υγεία του Σοπέν ο οποίος ήδη βρισκόταν στα πρώτα στάδια της φυματίωσης.
Στο μυθιστόρημα της Σάνδη, «Λουκρητία Φλοριάνι» η συγγραφέας εμπνεύστηκε από τον Σοπέν τον χαρακτήρα του άρρωστου πρίγκιπα της Ανατολικής Ευρώπης ονόματι Κάρολ. Στο μυθιστόρημα τον φροντίζει μια μεσήλικη ηθοποιός, η Λουκρητία. Αν και η ίδια ποτέ δεν το παραδέχθηκε και πάντα προσπαθούσε να το διαψεύσει, οι φήμες που έκαναν τον Σοπέν να φαίνεται αδύναμος στα χέρια της φούντωσαν και ο διάσημος συνθέτης (σε συνδυασμό με τη διαρκώς επιδεινούμενη υγεία του) «αποκάλυψε» έναν πιο επιθετικό και ζηλιάρη εαυτό.
Λέγεται πως όταν η Γεωργία Σάνδη έγραφε τη «Λουκρητία Φλοριάνι» είχε στο μυαλό της να πει στον Σοπέν όλα εκείνα που ένιωθε για εκείνον. Δεν μπορούσε να του τα πει και τελικά του τα έγραψε. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν αυτό είναι αλήθεια. Το θέμα είναι πως το καλοκαίρι του 1847 η Γεωργία Σάνδη χωρίζει τον Σοπέν.
Η αφορμή για τον χωρισμό τους αποκαλύφθηκε μέσα από μια επιστολή της Σάνδη προς τον Σοπέν και ήταν πως ο συνθέτης υποστήριξε την κόρη της Γεωργίας Σάνδη, Σολάνζ, σε έντονη διαμάχη που είχε με τη μητέρα της, επειδή είχε αρραβωνιαστεί κρυφά τον γλύπτη Ογκίστ Κλεσινζέ. Σε εκείνη την επιστολή η Σάνδη γράφει στον Σοπέν: «Αντίο φίλε μου. Μακάρι να γιατρευτείτε απ' όλα τα δεινά σας. Θα ευχαριστώ πάντα το Θεό γι' αυτή την ανεπάντεχη κατάληξη της εννιάχρονης αποκλειστικής φιλίας. Να μαθαίνω νέα σας πότε - πότε. Θα ήταν άσκοπο να γυρίσουμε στα παλιά...».
Ο Σοπέν, δυο χρόνια αργότερα, ξημερώματα της 17ης Οκτωβρίου 1849, άφησε την τελευταία του πνοή. Η Γεωργία Σάνδη πέθανε στις 8 Ιουνίου του 1876 σε ηλικία 71 ετών. Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε και πάλι γι' αυτή: «Κλαίω μια νεκρή, χαιρετώ μια αθάνατη».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
