«Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους του Έλληνες και τις Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν. Εκτός από ευχές, απαιτείται Εθνική συνεννόηση στην κορυφή και διάλογος και Εθνική ομοψυχία στη βάση. Για το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα, περίσκεψη και αποφασιστικότητα. Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη.
Με τις ευχές και την άπειρη αγάπη μου, Γιώργος Γεννηματάς».
Αυτή ήταν η ιδιόχειρη πολιτική διαθήκη που άφησε πίσω του ο Γιώργος Γεννηματάς, ένας πολιτικός που συνδύασε το όραμα με την πράξη και που ο θάνατός του, που επήλθε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 25 Απριλίου 1994, συγκλόνισε ακόμα και τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Γεννηματάς
Ο Γιώργος Γεννηματάς γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1939. Είδε το πρώτο φως της ημέρας στην Αθήνα. Η οικογένεια του είχε βαριά ιστορία τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από εκείνη της μητέρας του. Ο πατέρας του, μεταξύ άλλων, διετέλεσε γενικός διευθυντής της ανθρωπιστικής οργάνωσης του ΟΗΕ, UNRRA, και σύμβουλος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα. Αδερφός του πατέρα του ήταν ο, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, αρχηγός του ΓΕΣ, αντιστράτηγος Ιωάννης Γεννηματάς. Από την οικογένεια της μητέρας του προερχόταν ο Γεώργιος Νικήτας Πετρίδης, μέγας ευεργέτης της Σύμης και της Δωδεκανήσου.
Μετά το σχολείο, ο Γιώργος Γεννηματάς σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εκεί είχε και την πρώτη του επαφή με το συνδικαλιστικό κίνημα στο οποίο ανέπτυξε σημαντική δράση σαν φοιτητής. Εκείνη την εποχή στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας υπήρχε ο αγώνας των Κυπρίων για ανεξαρτησία και ο Γεννηματάς ήταν αυτός που διοργάνωσε πολλές διαδηλώσεις υπέρ της Κύπρου.
Το 1962 και ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία ως σημαιοφόρος στο Πολεμικό Ναυτικό, ο Γιώργος Γεννηματάς ήρθε αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Διαγνώσθηκε με τη νόσο του Άντισον. Είναι μια σπάνια ασθένεια (προσβάλλει 1-3 άτομα ανά 100.000 ατόμων και είναι πιο συχνή στις γυναίκες) που χαρακτηρίζεται από ανεπάρκεια ορισμένων ορμονών που παράγονται από τα επινεφρίδια. Η ανεπαρκής παραγωγή ορμονών όπως η κορτιζόλη και η αλδοστερόνη οδηγεί σε επινεφριδιακή κρίση, αφυδάτωση, ακόμα και στον θάνατο. Είναι η ίδια ασθένεια από την οποία έπασχε και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι.
Στην επταετία της Χούντας ο Γιώργος Γεννηματάς, είχε έντονη δράση, κυρίως την περίοδο πριν και μετά τη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέσα από τις γραμμές της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Παράταξης Μηχανικών. Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και ήταν υποψήφιος στην Α' Αθηνών στις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης (17 Νοεμβρίου 1974). Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η εποχή που εξαιτίας της σπουδαίας κομματικής δουλειάς που έκανε αλλά και του χαρακτήρα του απέκτησε το προσωνύμιο «αριστερή συνείδηση του Κινήματος».
Ο Γιώργος Γεννηματάς δεν ήταν, αυτό που υποτιμητικά λέμε σήμερα, «παιδί του κομματικού σωλήνα», ούτε ένας ακόμα άνεργος πολιτικός που δεν είχε κολλήσει ποτέ του ένσημα. Ήταν ιδρυτής και διευθυντής της εταιρείας μελετών και κατασκευών «Αρχιτεχνική ΕΠΕ», ενώ είχε και μια άκρως παραγωγική θητεία 17 ετών στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας. Πολλά και σημαντικά έργα έφεραν τη δική του υπογραφή (το εργοστάσιο της Νεστλέ στο Πλατύ Ημαθίας, η Ελαιουργική στον Ασπρόπυργο, κτίσματα της Ένωσης Πεζών στην Κρήτη και άλλα).
Ο οραματιστής πολιτικός με το σπουδαίο έργο
«Αλίμονο αν αφήσουμε τους τεχνοκράτες να αποφασίζουν μόνοι τους, αλίμονο αν αποφασίζουμε εμείς οι πολιτικοί ερήμην των τεχνοκρατών, χωρίς τη γνώμη τους. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται όχι γνώμη και γνώση, μα επίγνωση, και να καταλάβουμε ότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί, είτε με την πολιτική του γνώμη είτε με την τεχνική του γνώση, να αγνοήσει τους ανθρώπους που ονομάζουμε χρήστες, δηλαδή τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υγεία μας». Αυτό είχε πει ο Γιώργος Γεννηματάς σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες» τον Σεπτέμβριο του 1993. Έτσι οραματίστηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Έλεγε πως η «εμπορευματοποίηση της υγείας ήταν καταστροφική» και με αυτό ως πυξίδα δημιούργησε τον περίφημο νόμο 1397/83 με τον οποίο δημιουργήθηκε το ΕΣΥ. «Όταν πρόκειται για το υπέρτατο αγαθό, την υγεία του ανθρώπου, δεν αρκούν οι συγκρίσεις, οι βελτιώσεις και τα άλματα που έγιναν σ’ αυτό το χώρο για να κερδίσεις μια μάχη στη Βουλή. Απαιτείται με αίσθημα ευθύνης να δώσουμε τις προοπτικές, να εντοπίσουμε τα προβλήματα, να προδιαγράψουμε τις βελτιώσεις που θα κατοχυρώσουν την ολοκλήρωση και πλήρη ανάπτυξη του ΕΣΥ [...] Αλίμονο αν σαρωθεί όχι μόνο το Κράτος Πρόνοιας αλλά και η ίδια η πολιτική. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με τον όρο Κράτος Πρόνοιας. Για να δούμε αν συμβιβάζεται πράγματι ή όχι με τον εκσυγχρονισμό και την παραγωγικότητα. Κράτος Πρόνοιας για μας σημαίνει αμοιβή σύμφωνα με την προσφορά στην παραγωγική διαδικασία. Κράτος Πρόνοιας σημαίνει Κοινωνικές Υπηρεσίες σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες. Κράτος Πρόνοιας σημαίνει τα άτομα με ειδικές ανάγκες να μη βρίσκονται στον παρονομαστή της διανομής του προϊόντος αλλά στον αριθμητή, ενεργά άτομα μέσα στην κοινωνία», είχε πει σε ομιλία στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1994.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πολιτική επιτυχία του Γιώργου Γεννηματά αλλά δεν ήταν η μόνη. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως υπουργός Εσωτερικών, προώθησε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την ψήφο στα 18 και το νόμο για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων.
Υπηρέτησε τον λαό που αγαπούσε τόσο πολύ από διάφορες θέσεις: υπουργός Εσωτερικών, υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπουργός Εργασίας και υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.
Πέρα από τον πολιτικό Γιώργο Γεννηματά, ωστόσο, υπήρχε και ο άνθρωπος Γιώργος Γεννηματάς. Και... αυτός ήταν σταθερός στις ιδέες και τις απόψεις του. Ήδη από την ηλικία των 25 ετών είχε παντρευτεί τον εφηβικό του έρωτα, την Κάκια Βέργου μαζί με την οποία απέκτησαν δυο κόρες: Τη (μετέπειτα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ) Φώφη και τη Μαίρη.
Τον Ιανουάριο του 1992, με αφορμή ένα κρυολόγημα υποβλήθηκε σε εξετάσεις και λίγες ημέρες αργότερα ο ίδιος ανακοίνωσε ότι πάσχει από καρκίνο, λέγοντας: «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω».
Τον Απρίλιο του 1992 ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση αλλά ο Γιώργος Γεννηματάς δεν έχασε το θάρρος του. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση στη Νέα Υόρκη. Λίγο πριν φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» όπου, μεταξύ άλλων, είχε πει: «Κάθε ημέρα λυγίζω και κάθε ημέρα παίρνω κουράγιο και σηκώνομαι όρθιος. Πίστευα και πιστεύω στον άνθρωπο, στις δυνατότητές του, και πίστευα και πιστεύω στην προσπάθεια. Εγώ όσο υπάρχω θα προσπαθώ, και θα προσπαθώ να υπάρχω».
Την ίδια εποχή η αγαπημένη του σύζυγός, η Κάκια, υποβάλλονταν σε θεραπευτική αγωγή για την ίδια ασθένεια! Εκείνη πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1993. «Η καρδιά του Γιώργου Γεννηματά έπαψε να κτυπά στις 9.15 π.μ., σήμερα το πρωί» ανέφερε το λιτό ιατρικό ανακοινωθέν που εκδόθηκε το πρωινό της 25ης Απριλίου του 1994. Έξι μήνες μετά την αγαπημένη του Κάκια, ο Γιώργος Γεννηματάς, έφυγε από τη ζωή. Όσο και να πάλεψε, δεν κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο. Όπως δεν κατάφερε να τον νικήσει και η κόρη του η Φώφη η οποία πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 2021.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
