Μαλβίνα Κάραλη: Η ημέρα που ο καρκίνος νίκησε την Αρσακειάδα με το άναρχο πνεύμα

«Μη γίνεις γραφιάς, μωρέ. Γραφιάδες μπορούν να γίνουν όλοι. Εσύ να γίνεις δημοσιογράφος. Σου ταιριάζει περισσότερο. Εντάξει ''Ντοστογιέφσκι μου''»; Είναι περίεργο πως καμιά φορά κολλάνε τα παρατσούκλια στους ανθρώπους. Αυτό το «Ντοστογιέφσκι μου», ας πούμε, μου το είχε κολλήσει όταν μια ημέρα, μέσα στην τάξη, στη σχολή δημοσιογραφίας, είχε ρωτήσει «ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας»; Εγώ εκείνη την περίοδο έτυχε να διαβάζω τον «Παίκτη». Έτυχε. Και ψιλό-αυθόρμητα μου βγήκε το όνομα του Ντοστογιέφσκι. Με κοίταξε περίεργα, τύπου «άσε τώρα που διαβάζεις εσύ Ντοστογιέφσκι».

Στο διάλειμμα με φώναξε και μιλήσαμε. Κάτσαμε αρκετή ώρα. Στο τέλος εκείνης της κουβέντας μου είχε πει εκείνη την ατάκα – εικονοστάσι που διαβάσατε στην αρχή. Δυστυχώς, δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλές κουβέντες ακόμα. Λίγο καιρό αργότερα, μια ημέρα σαν σήμερα, η Μαλβίνα Κάραλη έφυγε. Αερικό ήταν, άλλωστε. Ο θάνατός της ήταν σοκαριστικός. Και ήρθε γρήγορα. Χωρίς να προλάβουμε να κάνουμε και άλλες κουβέντες. Και κυρίως χωρίς να προλάβω να τη ρωτήσω αν τελικά κατάφερα να κρατήσω την υπόσχεση που της έδωσα εκείνη την ημέρα. Ή αν έστω το προσπάθησα.

Η Αρσακειάδα με το άναρχο πνεύμα

Και άντε τώρα να γράψεις για τη Μαλβίνα. Και τι να γράψεις για έναν άνθρωπο που τα είχε πει όλα, με τον δικό του τρόπο;

Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία – Ελένη Σακκά. Γεννήθηκε στην Τερψιθέα, στις 3 Φεβρουαρίου του 1952. Πειραιώτισσα. Κάτι που μπορεί να εξηγεί πολλά. Μπουρλοτιέρισσα. Από μικρή. Η καταγωγή της, άλλωστε, ήταν από τα ηρωικά Ψαρά. Εγγονή ναυάρχου. Απόγονος του Ιωάννη Βαρβάκη. Δρούσε και έπραττε έξω από καλούπια και νόρμες. Μόνο ο έρωτας μπορούσε να της βάλει χαλινάρι. Την έστειλαν στο Αρσάκειο. Το φαντάζεστε; Η Μαλβίνα... Αρσακειάδα. Έναν χρόνο άντεξε. Και πολύ ήταν. Η έμφυτη απειθαρχία υπερίσχυσε. Έφυγε για σπουδές στη Γαλλία, στο Παρίσι. Αλλά πριν από αυτό είχε προλάβει να παντρευτεί τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη και να αποκτήσει ένα κοριτσάκι. Τη Μελίτα της.

Η επιστροφή της στην Ελλάδα σηματοδότησε και την έναρξη της πορείας της στη δημοσιογραφία. Είναι η εποχή που θα γίνει γνωστή σαν Μαλβίνα Κάραλη. Από το 1975 ξεκίνησε ως συντάκτρια διεθνών ειδήσεων στην «Απογευματινή» αλλά γρήγορα ξεχώρισε με το γράψιμο της. Μετά ήρθε η «Ελευθεροτυπία» και σχεδόν όλα τα «top» περιοδικά της εποχής: «Φαντάζιο», «Επίκαιρα», «Γυναίκα», «Κλίκ» και πολλά άλλα.

Η καριέρα της, ωστόσο, απογειώθηκε στην τηλεόραση. Πρώτα στην ΕΡΤ, μετά το Seven όπου έκανε τη θρυλική εκπομπή «Mea Culpa». Ακολούθησε ο Ant1, το Star, ο ΣΚΑΪ, το Mega και στο τέλος (προς το τέλος) το Extra. Εκπομπές όπως «Μαλβίνα Ρίχτεν», «Μαλβίνα Live» και «Μαλβίνα Hostess» ισοπέδωναν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τίποτα δεν άφηνε όρθιο με αυτό το «βιτριολικό» της χιούμορ και τις «φονικές» ατάκες της. Γλέντι έστηνε μπροστά στις κάμερες και τα θύματά της πολλά. «Αγαπημένος» της, όμως, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο «τάπερμαν», όπως τον αποκαλούσε κάθε φορά που ήθελε να τον «στολίσει».

Οι ιδιοκτήτες των καναλιών αγαπούσαν τις τηλεθεάσεις που τους έφερνε. Μισούσαν αφόρητα, όμως, τον άναρχο λόγο της. Και η Μαλβίνα Κάραλη δε δεχόταν και δεν ανεχόταν υποδείξεις για το πως θα κάνει τη δουλειά της. Γι αυτό και ανά διαστήματα «ξέσπαγε» το αστείρευτο ταλέντο της σε άλλα αντικείμενα. Τιμήθηκε δυο φορές ως σεναριογράφος. Μια για την ταινία «Ξένια» το 1989 και μια για την ταινία «Κρυστάλλινες Νύχτες» το 1992. Και έγραφε. Έγραφε πολύ. Μυθιστορήματα, βιογραφίες (όπως της Αλίκης Βουγιουκλάκη) ακόμα και μια σειρά με βιβλία μαγειρικής έγραψε υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδόσεις Αστάρτη) ! Το τελευταίο της βιβλίο, το «Σαββατογεννημένη», κυκλοφόρησε το 2005, μετά το θάνατό της.

Έπαιξε ακόμα και σε ταινίες. Η πιο γνωστή από αυτές ήταν σε ηλικία 12 ετών. Είχε ένα ρόλο στην ταινία «Ζωή γεμάτη πόνο» δίπλα στην Κάκια Αναλυτή, τον Νίκο Ξανθόπουλο και τον Παντελή Ζερβό.

Η Μαλβίνα Κάραλη μέσα από τα δικά της λόγια

Στα προσωπικά της, εκτός από τον Βαγγέλη Κάραλη, η Μαλβίνα παντρεύτηκε τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο. «Μόνο αυτούς που με τρόμαζαν αγάπησα. Ίσχυε για μένα το αρχαιοελληνικό ''είναι τρομερό να πέσεις στα χέρια ζωντανού Θεού''. Από την άλλη μεριά, ήταν και οι μόνοι που με ενδιέφεραν» έλεγε η ίδια. Από τον δεύτερο γάμο της απέκτησε δυο ακόμα παιδιά. Τη Μαριανίνα και τον Μίνωα.

Και έπειτα ήρθε ο καρκίνος. Οι δικοί της άνθρωποι έλεγαν πως αυτό ήταν που φοβόταν περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Έτρεμε στην ιδέα του καρκίνου. Και τη «χτύπησε» σκληρά. Η θεραπεία στις ΗΠΑ δε λειτούργησε παρά το γεγονός πως ήταν εξαιρετικά δυνατή προκειμένου να καταφέρει να νικήσει την ασθένεια. Δεν τα κατάφερε. Μια ημέρα σαν σήμερα, στις 7 Ιουνίου 2002, άφησε την τελευταία της πνοή μετά από πολύμηνη αλλά – όπως αποδείχθηκε – άνιση μάχη.

Η Μαλβίνα Κάραλη ήταν ένα πανίσχυρο μυαλό. Η οξυδέρκεια της μπορούσε να σε αφοπλίσει. «Επικίνδυνη» θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος. Αλλά μετά είχε αυτό το τεράστιο χαμόγελο, που σχηματιζόταν στα συνήθως κατακόκκινα χείλη της, που σε διαβεβαίωνε πως όλα θα πάνε καλά. Και όντως. Όλα πήγαιναν καλά.

Έζησε χωρίς ταμπού. Μακριά από «δηθενιές» και «πολιτικαλκορεκτισμούς». Αυτό που ήθελε να πει θα το έλεγε. Ενδεχομένως σήμερα να αντιμετώπιζε προβλήματα αλλά το πιθανότερο είναι πως δε θα την ένοιαζε κιόλας. Υπερασπιζόταν τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αλλά εκείνο το «όξω πούστη απ’ την παράγκα» άφησε εποχή και πολλοί το χρησιμοποιούν (ή το κατακρίνουν) ακόμα και σήμερα.

Εκείνη, πάντως, όταν μια φορά την είχαν ρωτήσει σε μια συνέντευξη που είχε δώσει (Lifo) γιατί σε πολλές εκπομπές της φορούσε στρατιωτική σχολή είχε απαντήσει: «Γιατί στη γυναίκα η στολή σημαίνει υπόσχεση οικιακής τάξης. Μόνο οι άντρες, gay και straight, είναι σε θέση να εισπράξουν το φετίχ της στολής. Τη ρευστότητα του σώματος που καιροφυλαχτεί κάτω από το κέλυφος. Μόνο άντρας ερωτεύεται άντρα ένστολο ανυστερόβουλα».

Ο έρωτας, το πάθος και οι άνδρες ήταν από τα αγαπημένα της θέματα. Έγραφε και μιλούσε συνέχεια για όλα αυτά που νιώθει ένας ερωτευμένος άνθρωπος. Την άνοδο αλλά και την πτώση. Τις χαρές αλλά και τις λύπες. «Αυτό που επιζητεί μία γυναίκα από τη σχέση με έναν άντρα είναι η άλωση. Το να χαθεί μέσα σε άλλον. Που σημαίνει ότι αν μία γυναίκα πάει με άλλον άντρα έχει χαθεί ο προηγούμενος» έλεγε και σημείωνε: «Λένε πως η δύναμη ενός καινούργιου έρωτα είναι ευθέως ανάλογη με τη μοναξιά που προηγήθηκε».

Έτσι αντιλαμβανόταν τον έρωτα η Μαλβίνα Κάραλη η οποία σε μια συνέντευξή της είχε πει: «Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι»!

Δε δίσταζε να «τσαλακωθεί» και να παρουσιάζει πτυχές του χαρακτήρα της που άλλοι θα φρόντιζαν να κρατούν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. «Όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα» έλεγε η μοναδική Μαλβίνα Κάραλη.

Μέσα από τις συνεντεύξεις και τις εκπομπές της άφηνε να φανεί και η άναρχη σκέψη που είχε σε ότι αφορά την πολιτική. «Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος δεν μπορεί ν’ ανήκει σε πέντε οικογένειες προνομιούχων και ως εκ τούτου δε θα ψηφίσω ποτέ δεξιό κόμμα, άρα ούτε και ΠΑΣΟΚ που είναι δεξιότερο όλων των κομμάτων. Αλλά, όποιος κι αν κυβερνά, εγώ θα αντιλέγω την εξουσία…» είχε πει σε μια συνέντευξη που είχε δώσει, ενώ δεν παρέλειπε να σημειώσει πως «κυβέρνηση που λυσσά να μείνει στην εξουσία σε χώρα πτωχευμένη, ή έχει περιθώρια ακόμα να φάει ή φοβάται τη φυλακή».

Ότι και να έκανε, όμως, ότι και να έλεγε, όσους και ότι και αν έκραζε με τον μοναδικό, δικό της, τρόπο, πάντα στο τέλος της ημέρας η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη θα μιλούσε για την αγάπη. «Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν», έλεγε.