Η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση επιβάλει στους πιστούς να τιμούν τη σταύρωση του Ιησού Χριστού τη Μεγάλη Πέμπτη. Ως γνωστόν, όμως, το Πάσχα είναι μια κινητή εορτή η οποία υπολογίζεται από την πρώτη πανσέληνο μετά την αέρινη ισημερία – την ημέρα της άνοιξης, δηλαδή, που η νύχτα και η μέρα έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια. Ορισμένοι ειδικοί, ωστόσο, βασιζόμενοι σε ιστορικά στοιχεία έχουν, πλέον, καταλήξει στην ακριβή ημερομηνία σταύρωσης του Χριστού και αυτή είναι μια ημέρα σαν τη σημερινή, η 3η Απριλίου.
Τα Πάθη του Ιησού
Με βάση τα όσα γράφονται στα Ευαγγέλια τα οποία αποδέχεται η Εκκλησία (υπάρχουν και αυτά που δε δέχεται, τα λεγόμενα απόκρυφα Ευαγγέλια), αμέσως μετά τον Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς και οι 11 μαθητές του (ο Ιούδας είχε ήδη φύγει) πήγαν σε έναν ελαιώνα στην άκρη της Κοιλάδας του Κιντρόν, στον Κήπο της Γεσθημανής, προκειμένου να προσευχηθούν και να διανυκτερεύσουν εκεί, μακριά από τους φρουρούς του Ναού οι οποίοι υποτίθεται πως εκείνη την ώρα είχαν αρχίσει ήδη να τον αναζητούν.
Εκεί, σύμφωνα πάντα με τα Ευαγγέλια, ο Ιησούς Χριστός προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Θεό να τον απαλλάξει απ' όσα θα έπρεπε να υποφέρει. Μετά το τέλος της προσευχής επέστρεψε εκεί που ήταν ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος τους οποίους βρήκε να κοιμούνται παρά το γεγονός ότι τους είχε ζητήσει να κάνουν το αντίθετο.
Λίγο αργότερα στον Κήπο της Γεσθημανής έφτασε ο Ιούδας Ισκαριώτης ο οποίος και με ένα φιλί, σύμφωνα με την παράδοση, πρόδωσε τον Ιησού ο οποίος συνελήφθη από τους φρουρούς. Από τη στιγμή της σύλληψης και έπειτα ξεκινούν τα λεγόμενα Πάθη του Ιησού τα οποία θα οδηγήσουν στη σταύρωση και, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, την Ανάσταση.
Από τη Γεσθημανή, ο Ιησούς Χριστός, μεταφέρεται στο Εβραϊκό Συνέδριο ή αλλιώς το συμβούλιο των Εβραίων της Παλαιστίνης, ενώπιον δηλαδή του αρχιερέα Καϊάφα. Οι «κατηγορίες» με τις οποίες ο Ιησούς οδηγήθηκε μπροστά στον Καϊάφα ήταν πως οι οπαδοί του τον εμφανίζουν ως Μεσσία και (το κυριότερο) Βασιλιά των Ιουδαίων ενώ και ο ίδιος μέσα από το κήρυγμα του ασκεί κριτική στο μωσαϊκό νόμο (θεματοφύλακες του οποίου είναι τα μέλη του Συνεδρίου) και προκαλεί ταραχές με σημαντικότερη την εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό!
Ο Καϊάφας επειδή γνώριζε πως σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο η «αυτοκατηγορία» δεν ήταν νομικά έγκυρη, έπρεπε να βρει μια κατηγορία, ώστε, ο Ιησούς να παραπεμφθεί σε δίκη ενώπιον του Πόντιου Πιλάτου.
Αυτή βρέθηκε με ένα «τέχνασμα» του Καϊάφα. Στην ερώτηση του αρχιερέα: «Εσύ είσαι ο υιός του Θεού; Ο βασιλιάς των Ιουδαίων;», απάντησε «Εγώ ειμί». Συνεπώς, η κατηγορία βασίστηκε στο επ’ αυτοφώρω αδίκημα της βλασφημίας. Η δήλωση ότι είναι υιός του Θεού και βασιλιάς των Ιουδαίων ήταν ένα αδίκημα αντίληψης ή θρησκείας απέναντι στις ιουδαϊκές αρχές, αλλά ήταν και ένα έγκλημα εσχάτης προδοσίας απέναντι στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο.
Η δίκη ενώπιον του Πιλάτου έχει τουλάχιστον δυο βαθμούς κρίσης. Ο πρώτος τελειώνει γρήγορα με την αθώωση του Ιησού λόγω ανεπάρκειας αποδείξεων («Εν αυτώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω», είπε ο Πιλάτος, Κατά Ιωάννην Ιθ’, 4). Ο δεύτερος βαθμός εμπλέκει στην υπόθεση τον Ηρώδη Αντίπα, τετράρχη της Γαλιλαίας, στον οποίο ο Πιλάτος στέλνει τον Ιησού. Ο Ηρώδης τον καταδικάζει όχι με βάση κάποια στοιχεία αλλά επειδή ο Χριστός αρνείται να του απαντήσει σε οτιδήποτε. Τον καταδικάζει με βάση το Ρωμαϊκό δίκαιο σύμφωνα με το οποίο η μη υπεράσπιση του εαυτού σου ισοδυναμούσε με «confessio», δηλαδή ομολογία ενοχής και τον ξαναστέλνει πίσω στον Πιλάτο. Ο Πιλάτος που δε θέλει να καταδικάσει τον Ιησού, βάζει τον λαό να διαλέξει ανάμεσα σε Εκείνον και τον Βαραββά.
Ο λαός διαλέγει και ο Πιλάτος «νίπτει τας χείρας του». Στη συνέχεια κάθεται στο έδρανο (sella curulis), μια κίνηση που επικύρωνε τη δικαστική απόφαση.
Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης, καταγράφηκε στο «titulus crucis», την επιγραφή που κρεμόταν στην κορυφή του σταυρού με την αιτιολόγηση της απόφασης («Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων»). H τοποθέτησή της στο σταυρό αποδεικνύει ότι επρόκειτο για μια επίσημη καταδίκη με βάση το Ρωμαϊκό δίκαιο. Για τη ρωμαϊκή δικαιοσύνη, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ένοχος για εσχάτη προδοσία και οδηγήθηκε στον Γολγοθά προκειμένου να σταυρωθεί.
Σύμφωνα πάντα με τα Ευαγγέλια ο Ιησούς επέζησε πάνω στο Σταυρό για έξι ώρες και στη συνέχεια άφησε την τελευταία του πνοή. Ο ευαγγελιστής Μάρκος ανέφερε πως ο Χριστός σταυρώθηκε στις 9 το πρωί και πέθανε στις 3 το μεσημέρι.
Πώς έφτασαν οι ειδικοί στην 3η Απριλίου ως ημέρα της σταύρωσης
Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κάποιος ή όχι, στις ημέρες, πλέον, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως τόσο η Βάπτιση όσο και η Σταύρωση του Ιησού ήταν δυο ιστορικά γεγονότα. Η προσπάθεια να επιβεβαιωθεί η ακριβής ημερομηνία Σταύρωσης του Ιησού ξεκινά από τη χρονική ταύτιση της πορείας του Χριστού προς τον Σταυρό με ιστορικές προσωπικότητες που έζησαν εκείνη την εποχή. Ο πρώτος ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τιβέριος, ο δεύτερος ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και ο τρίτος ο Ηρώδης Αντίπας.
Πέρα από αυτά, ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο ιστορικό γεγονός. Ένας μεγάλος σεισμός ο οποίος συμπίπτει χρονικά με τη Σταύρωση (σύμφωνα με τη Χριστιανική θεολογική παράδοση, ο σεισμός προκλήθηκε τη στιγμή που ο Χριστός παρέδιδε το πνεύμα του).
Με βάση αυτό, λοιπόν, ο γεωλόγος Τζέφερσον Ουίλιαμς από το Supersonic Geophysical μαζί με συναδέλφους του από το γερμανικό Research Center for Geosciences, μελέτησαν δείγματα του εδάφους από την παραλία Ein Gedi Spa, η οποία βρίσκεται δίπλα στη Νεκρά Θάλασσα. Ερευνώντας τα βαθύτερα στρώματα του εδάφους, διαπίστωσαν, ότι είχαν συμβεί δύο σεισμοί, εκ των οποίων ο ένας είναι γνωστό ότι σημειώθηκε το 31 πΧ, ενώ ο δεύτερος χρονολογείται μεταξύ του 26 μΧ και 36 μΧ.
Ο Ουίλιαμς κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο τελευταίος μεγάλος σεισμός που σημειώθηκε στην περιοχή συμπίπτει με την περιγραφή που γίνεται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.
Με όλα τα παραπάνω σαν δεδομένα, το παζλ θα μπορούσε να συμπληρωθεί πιο εύκολα. Αυτό που επίσης είναι γνωστό, είναι πως το έτος της Σταύρωσης το εβραϊκό Πάσχα έπεσε ημέρα Σάββατο. Αυτό συνέβη μόνο στα έτη 26 μΧ, 30 μX και 33 μX. Επόμενο κομμάτι στο παζλ η ημερομηνία Βάπτισης του Ιησού. Θεωρητικά ο Χριστός βαπτίστηκε σε ηλικά 30 ετών και είχε, σύμφωνα πάντα με τα Ιερά Κείμενα, έναν τριετή δημόσιο βίο.
Παράλληλα, και τα τέσσερα Ευαγγέλια λένε ότι η Σταύρωση έγινε ημέρα Παρασκευή. Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι ο Ιησούς πέθανε λίγες ώρες πριν την έναρξη του εβραϊκού Σαββάτου, συνεπώς σούρουπο της Παρασκευής.
Ένα ακόμα στοιχείο που προκύπτει από τα Ευαγγελικά κείμενα είναι οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Έτσι, ξέρουμε ότι ο Πέτρος βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του Καϊάφα και ζεσταινόταν στη φωτιά, γεγονός που σημαίνει ότι έκανε κρύο στην Ιερουσαλήμ. Αυτό το γεγονός δείχνει πως ήταν μια πρώιμη ανοιξιάτικη βραδιά κάτι που μάλλον αποκλείει την πιθανότητα να έγινε η Σταύρωση το 26 μΧ αφού τότε θα ήταν το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου και άρα πιο πιθανό να μη χρειαζόταν φωτιά για να ζεσταθεί κάποιος.
Κάπως έτσι οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η πιο πιθανή ημερομηνία θανάτου του Ιησού είναι η Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
