«Παναγιώτατε, είστε η τελευταία μου ελπίδα»! Έτσι ξεκινούσε η επιστολή που έστειλε στις 5 Ιουνίου 1982 ο Ρομπέρτο Κάλβι στον Πάπα. Τον προειδοποιούσε πως η κατάρρευση της Banco Ambrosiano, «θα προκαλέσει καταστροφή αφάνταστων διαστάσεων και η Εκκλησία θα υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά» και του υπενθύμιζε πως είχε βοηθήσει στη χρηματοδότηση πολλών πολιτικών και θρησκευτικών ενώσεων τις οποίες υποστήριζε το Βατικανό, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση και πως είχε δημιουργήσει τράπεζες στη Νότια Αμερική που χρηματοδοτούσαν την παρεμπόδιση της διάδοσης της μαρξιστικής ιδεολογίας. Τόνιζε πως προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε «από την αρχή προς την οποία ανέκαθεν επεδείκνυα τον μεγαλύτερο σεβασμό και υπακοή» και υποστήριζε πως είναι θύμα εχθρών μέσα στην Εκκλησία. Δυο εβδομάδες μετά από εκείνη την επιστολή, ο Κάλβι, ο επονομαζόμενος και «τραπεζίτης του Θεού» βρέθηκε απαγχονισμένος κάτω από μια γέφυρα στο Λονδίνο.
Ο άνθρωπος που ζούσε μόνο για την εξουσία
Ο Ρομπέρτο Κάλβι γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1920 στο Μιλάνο. Πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Ανατολικό Μέτωπο με τις ιταλικές μεραρχίες που συμμετείχαν στην «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα». Κατάφερε και γύρισε ζωντανός στην πατρίδα του και από τότε ορκίστηκε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα: Να προσπαθήσει να κερδίσει όσο περισσότερο χρήμα και εξουσία μπορούσε. Μέχρι να το καταφέρει αυτό, ο πατέρας του φρόντισε να του βρει μια θέση για δουλειά στην τράπεζα που ο ίδιος εργαζόταν.
Ο Κάλβι αν και στην αρχή δεν έβλεπε με καλό μάτι αυτή τη δουλειά, σύντομα κατάλαβε πως ίσως αυτός να ήταν ο δρόμος που θα τον οδηγήσει εκεί που ήθελε. Άρπαζε κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν και μέσα σε τέσσερα χρόνια είχε καταφέρει να αποκτήσει τη φήμη του δυνατού τραπεζίτη. Αυτή η φήμη ήταν που του άνοιξε την πόρτα της Banco Ambrosiano, της δεύτερης ισχυρότερης τράπεζας της Ιταλίας.
Ήξερε πως αυτή ήταν η μεγάλη του ευκαιρία. Ήταν έμπιστος, ικανός, διορατικός και κυρίως αποφασισμένος. Δικό του επίτευγμα ήταν το Interitalia, το πρώτο ιταλικό αμοιβαίο κεφάλαιο, όπως επίσης η εισαγωγή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και η μετάκληση Βρετανών και Αμερικανών συμβούλων προκειμένου να διδάξουν σε εταιρικά σεμινάρια τις νέες τεχνικές του μάνατζμεντ.
Ο Κάλβι έφτασε εύκολα και γρήγορα στην κορυφή της ιεραρχίας. Η μανία του για εξουσία, τον έφερε σε επαφή με την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας. Από εκεί και πέρα ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, όλοι, πλέον, τον ήξεραν ως «ο τραπεζίτης του Θεού» καθώς είχε καταφέρει και είχε χτίσει κάτι παραπάνω από προνομιακές σχέσεις με την πανίσχυρη (για ευνόητους λόγους) Τράπεζα του Βατικανού η οποία κατείχε ένα μεγάλο ποσοστό της Banco Ambrosiano.
Όλα αυτά γινόντουσαν στο προσκήνιο. Στο παρασκήνιο, ωστόσο, «παιζόταν... μεγάλη μπάλα». Το Βατικανό μέσω της Banco Ambrosiano και υπόγειες διαδρομές χρημάτων χρηματοδοτούσε αντικομμουνιστικές ομάδες σε όλο τον κόσμο όπως της οργάνωσης «Solidarity» (Αλληλεγγύη) στην Πολωνία και των «Κόντρας» στη Νικαράγουα. Το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ήταν σε ημερήσια διάταξη και τα εκατομμύρια πήγαιναν και ερχόντουσαν με φρενήρης ρυθμούς.
Όσες περισσότερες «δουλειές» έκανε ο Κάλβι, τόσο πιο ισχυρός ένιωθε και ήταν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, άλλωστε, πως κάποια στιγμή συνελήφθη για παραβίαση συναλλαγματικών νόμων, δικάστηκε και καταδικάστηκε αλλά... συνέχιζε να παραμένει στη θέση του διευθυντή της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας στην Ιταλία. Σύμφωνα με μια έκθεση της κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, μερικά... δισεκατομμύρια λίρες είχαν εξαχθεί παράνομα και κατά πάσα πιθανότητα σχετίζονταν με εγκληματικές δραστηριότητες.
Είναι η εποχή που οι ψίθυροι πως ο Κάλβι (πέρα από το Βατικανό) συνεργάζεται με τα «κεφάλια» της Ιταλικής Μαφίας αλλά και με την περιβόητη μασονική στοά Propaganda Due (γνωστή και ως P2), έγιναν κραυγές. Πολλοί θεωρούσαν πως ο μεγαλοτραπεζίτης είχε «ανοιχτεί» πολύ και είχε βουτήξει σε άγρια νερά. Και δεν έπεσαν έξω. Ξαφνικά άρχισαν τα προβλήματα για την Banco Ambrosiano η οποία, τελικά, το 1982 κήρυξε πτώχευση!
Η μυστηριώδης και ανεξιχνίαστη δολοφονία
Ο Ρομπέρτο Κάλβι προσπαθεί να πιαστεί από κάπου. Να βρει ένα σωσίβιο. Είναι η εποχή, όμως, που συνειδητοποιεί πως τον έχουν εγκαταλείψει όλοι. Δεν έπιασε ούτε εκείνη η δραματική επιστολή που έγραψε στον Ποντίφικα. Η Banco Ambrosiano κατέρρευσε όταν αποκαλύφθηκαν χρέη που έφταναν ακόμα και το 1,5 εκατ. δολάρια! Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα είχαν αφαιρεθεί από την τράπεζα του Βατικανού που κλήθηκε, με τη σειρά της, να αποζημιώσει 120 πιστωτές της Banco Ambrosiano ως «αναγνώριση της ηθικής εμπλοκής» στην κατάρρευση της τράπεζας. Το φοβερό είναι πως για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, το Βατικανό συνέστησε μια τετραμελή επιτροπή στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχε και ο Χέρμαν Αμπς, διοικητής της Deutsche Bank επί εποχής...Αδόλφου Χίτλερ!
Το σκάνδαλο ήταν τεράστιο και ο Κάλβι ολομόναχος. Αποφασισμένος να αποφύγει τη φυλακή πάση θυσία, στις 10 Ιουνίου 1982, ξυρίζει το μουστάκι του, φοράει το καπέλο του, παίρνει το πλαστό διαβατήριο που είχε βγάλει με όνομα Gian Roberto Calvini, «πετάει» στη Ζυρίχη και από εκεί στο Λονδίνο. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, στις 7:30 π.μ. της Παρασκευής 17 Ιουνίου, ένας ταχυδρομικός υπάλληλος διέσχιζε τη γέφυρα Blackfriars (στα σύνορα του Σίτι) και παρατηρεί πως στις σκαλωσιές που υπάρχουν από κάτω, βρίσκεται κρεμασμένο το πτώμα ενός άνδρα. Αμέσως ειδοποιεί τις αρχές που σπεύδουν στην περιοχή.
Η πρώτη έρευνα δείχνει πως πρόκειται για αυτοκτονία. Κανείς, όμως, δεν πείθεται. Τα σημάδια δείχνουν ξεκάθαρα πως πρόκειται για δολοφονία. Η υπόθεση ανοίγει ξανά, γίνεται εκταφή του Κάλβι και ο θάνατος χαρακτηρίζεται, πλέον, ανθρωποκτονία καθώς βρέθηκαν σημάδια στραγγαλισμού. Επιπλέον, ενώ είχαν βρεθεί πέτρες και τούβλα στις τσέπες του τα χέρια του, σύμφωνα με την αρχική αστυνομική έκθεση, ήταν καθαρά. Τώρα το μόνο που απέμενε ήταν να βρεθεί αυτός που το έκανε.
Αμέσως στο κάδρο μπαίνει η ιταλική μαφία αλλά και η μασονική στοά Ρ2, τα μέλη της Στοάς αποκαλούσαν εαυτούς «frati neri» που στα αγγλικά μεταφράζεται ως «black friars» όπως…Blackfriars ονομάζεται και η γέφυρα στην οποία εντοπίστηκε νεκρός ο τραπεζίτης. Σύμφωνα, ωστόσο, με τους πληροφοριοδότες της αστυνομίας, ο δολοφόνος του Κάλβι ήταν ο Φρανσίσκο Ντι Κάρλο, ο οποίος ήταν ο υπεύθυνος για τη διακίνηση των ναρκωτικών για λογαριασμό της Μαφίας. Η εντολή είχε έρθει από τον ταμία της Κόζα Νόστρα, τον Πίπο Κάλο. Τίποτα δεν αποδείχθηκε, ωστόσο, και η υπόθεση έκλεισε.
Μέσα στο πέρασμα των χρόνων η υπόθεση της δολοφονίας του Κάλβι άνοιξε και έκλεισε πολλές φορές. Η τελευταία συστηματική προσπάθεια να πέσει φως στο συγκεκριμένο έγκλημα έγινε το 2005 όταν η έρευνα των ιταλικών αρχών κατέληξε στο συμπέρασμα πως πιθανοί εμπλεκόμενοι στη δολοφονία του Κάλβι ήταν οι:
- Λίτσιο Τζέλι, χρηματιστής, μελανοχίτωνας, συνεργάτης των Ναζί και αρχιμαγίστρος της Στοάς Ρ2
- Πίπο Κάλο, ο ταμίας της σικελικής Μαφίας
- Ερνέστο Ντιοταλέβι, επιχειρηματίας και μέλος του υπόκοσμου της Ρώμης
- Φλάβιο Καρμπόνι, επιχειρηματίας από τη Σαρδηνία
- Μανουέλα Κλάινστσιχ, η Αυστριακή πρώην φιλενάδα του Καρμπόνι
Σύμφωνα με το σκεπτικό της έρευνας στόχος τους ήταν να διασφαλίσουν πως ο «τραπεζίτης του Θεού» δε θα μπορούσε να εκβιάσει οποιονδήποτε προκειμένου να σωθεί ο ίδιος και κυρίως δε θα αποκάλυπτε την τριγωνική σχέση τράπεζας, Βατικανού και ιταλικής μαφίας. Τίποτα δεν αποδείχθηκε και το 2007 αθωώθηκαν όλοι τους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
