Όταν είπα σε έναν φίλο ότι έβγαλα εισιτήριο για τη Rosalia απόρησε. Καταλαβαίνει πολύ καλά γιατί να ακούς Weeknd ή Beyonce ή ακόμα και την Taylor Swift. Δεν μπορούσε όμως να εξηγήσει προς τι όλος αυτός ο ντόρος και η επιτυχία της Rosalia. Ομολογουμένως δεν είναι εύκολο να την εξηγήσεις. Αυτή η ποπ ήρθε από άλλους δρόμους λιγότερο οικείους στη γειτονιά μας.
Στην Ελλάδα φέτος θα έρθουν τεράστια ονόματα. Οι Guns N’ Roses, οι Arctic Monkeys, οι Prodigy, οι Wu-Tang Clan και φυσικά οι Ghost. Δεν θα ήταν όμως υπερβολή να πούμε ότι πλάι σε αυτά τα τεράστια ονόματα μπορεί να μπει και η Rosalia. Ίσως μάλιστα -με εμπορικούς όρους- να είναι και πάνω από όλους.
Μας έρχεται κατευθείαν από το ένα από τα μεγαλύτερα festival παγκοσμίως, το Primavera όπου ήταν μάλιστα headliner πλάι σε ονόματα όπως ο Kendrick Lamar, οι Blur και φυσικά οι Depeche Mode. Δεν είναι και λίγο.
Τις πρώτες ώρες της ανακοίνωσης υπήρχαν και κάποιες γκρίνιες ως προς τον καθόλου rock χαρακτήρα της επιλογής. Το να έρθει στο Release ήταν εν μέρει ένα ρίσκο ή μάλλον καλύτερα ένα τεστ. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ θετικό.
Ποια είναι τελικά αυτή η Rosalia;
Τα τελευταία αρκετά χρόνια υπάρχει προφανώς μία τάση που έχει κάνει την ισπανική γλώσσα trend στη μουσική. Η Rosalia είναι η πρώτη, ο Bad Bunny που έχει μία ασύλληπτη εμπορική επιτυχία, ο Maluma και φυσικά ο Fonsi που έχει βγάλει ένα από τα μεγαλύτερα hit του αιώνα που διανύουμε, το Despacito, κομμάτι που κατά την προσωπική μου άποψη γέννησε και όλο αυτό το ρεύμα. Κι ας μην κατάφερε ακριβώς να πατήσει ο ίδιος πάνω του.
Η γλώσσα είναι προφανώς είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά πράγματα στις δουλειές της Rosalia. Μαζί όμως είναι και οι μουσικές παρακαταθήκες της χώρας της. «Δεν άκουγα καθόλου φλαμένκο μέχρι τα 13 μου, όταν ξεκίνησα να ακούω άλλαξε η ζωή μου» έλεγε σε μία συνέντευξή της.
Η ίδια έχει μελετήσει πολύ την παραδοσιακή μουσική της Ισπανίας (φαίνεται πολύ στο σπαρακτικό Los Ángeles που έβγαλε το 2017). Και ακριβώς επειδή δεν τη μελέτησε επιφανειακά αλλά ουσιωδώς, την ενέταξε οργανικά στη δουλειά της συνδέοντάς τη με μοτίβα της ηλεκτρονικής μουσικής, τη reggaeton αλλά και με την ακουστική κιθάρα και τη jazz.
Ταυτόχρονα με αυτό το fusion είχε μία εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και μία γοητευτική καγκουριά που έφερε την απαραίτητη αλητεία που έψαχνε εναγωνίως το pop κοινό που διαρκώς ψάχνει τον σωτήρα της.

Τo σημείο όμως που η Rosalia ξεχώρισε πραγματικά κερδίζοντας και τους μουσικοκριτικούς ήταν όταν εντυπωσιακό Motomami. To εναρκτήριο Saoko σε αρπάζει από εκεί που κάθεσαι και σε εκτοξεύει.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά χάνεσαι μέσα σε ένα δουλεμένο στην εντέλεια άλμπουμ με ελάχιστες κοιλιές που ούτε που θα σε νοιάξουν όταν κληθείς να κάνεις ταμείο.
Λίγο από τη λάμψη της Shakira, λίγο από τη δύναμη της Jennifer Lopez και μπόλικη από την urbanίλα της Princess Nokia. Θα μπορούσε να πάει πολύ στραβά. Τελικά, δεν πήγε. Λίγα χρόνια μετά και με τη σκόνη από την επιτυχία να μην έχει κατακάτσει, η Rosalia αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα.
Zoomers με στρασάκια και μία εκρηκτική παρουσία
Ας ξεκινήσουμε με αυτά που παραδοσιακά νοούνται ως κριτήρια για μια συναυλία. Η Rosalia ήταν εκρηκτική στη σκηνή και είχε απίστευτη επικοινωνία με ένα κοινό που ήξερε απ' έξω σχεδόν κάθε στίχο από σχεδόν από κάθε τραγούδι της. Ο ήχος ήταν πολύ καθαρός και το show οπτικά εντυπωσιακό.
Δεν χρειαζόταν καν η Rosalia να ξεκινήσει το setlist με το περίφημο σήμα κατατεθέν της, το Saoko για να καταλάβεις ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν κάτι μοναδικό με την τελείως κυριολεκτική έννοια του όρου. Χιλιάδες κόσμου, zoomers με στρασάκια και κοντά τζιν σορτσάκια, με c-throu και με τεράστια γυαλιά ηλίου -μαζί με κάποιες νησίδες από Millennials- κατέκλυσαν την Πλατεία Νερού.
Σαν να βλέπεις ένα βιντεοκλίπ
Πάμε τώρα και στα υπόλοιπα. Η γκρίνια σχετικά με τα κινητά που σηκώνονται στις συναυλίες είναι, νομίζω, γνωστή. Όπως και το αφόρητα μπισμπίκικο «τι ωραία που ήταν παλιά που δεν είχαμε κινητά και ζούσαμε την εμπειρία και κερνάγαμε λεμονίτα τα κορίτσια». Ωραία, όσο γκρινιάζετε εσείς οι Zoomers παραγγέλνανε.
Έχω παρακολουθήσει πολλές συναυλίες στη ζωή μου. Ποτέ δεν έχω δει τόσο πολλά υψωμένα κινητά όσα εκείνα που σηκώθηκαν στην αρχή της συναυλίας και κατά την είσοδο της Rosalia. Και αν η δική μου μπισμπίκικη εκδοχή πήγε να ανησυχήσει, όσα ακολούθησαν μου έδειξαν ότι δεν είχα κανέναν απολύτως λόγο.
Όλο το show έδινε πολύ μεγάλη σημασία στις οθόνες. Σε κάποιες φάσεις η Rosalia έπαιρνε την κάμερα στο χέρι, χόρευε και τραγούδαγε σαν να κάνει Instagram live. Σε κάποιες άλλες την έπαιρναν οι χορευτές της.
Στις υπόλοιπες οι cameramen που ήταν όμως πολύ κοντά, βασικά ουσιαστικά ανάμεσα στο χορευτικό. Ήταν σαν να βλέπεις μπροστά σου να εκτυλίσσεται ένα φανταστικό χορευτικό και στην οθόνη δίπλα του το backstage, ένα ξεχωριστό documentary γι' αυτό.
Εντυπωσιακό κυρίως γιατί η σκηνοθεσία των συναυλιών (ακόμα και σε τεράστιες παραγωγές) σπάνια είναι τολμηρή. Πολλά κοντινά στον/ην τραγουδιστή/τρία, κάποια στην μπάντα του και μετά στο κοινό. Ακολουθεί την πεπατημένη, με αποτέλεσμα να ασχολούνται ελάχιστοι μαζί της.
Όσα δείχνουν οι κάμερες είναι σαν αναγκαίο κακό, για να βλέπουν όσοι δεν μπορούν να έχουν οπτική επαφή με τη σκηνή. Εδώ, όμως δρούσαν διαφορετικά. Ήταν μέρος του show και ταυτόχρονα είχαν μία αυτονομία.
Αποτέλεσμα τεστ: Θετικό
Η χθεσινή παρουσία ενός πολύ μεγάλου όγκου κοινού για μία τραγουδίστρια που δεν «μετράει δεκαετίες στον χώρο» αλλά βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο peak της μόνο καλή είναι. Νομίζω ότι αυτό μπορούν να το καταλάβουν ακόμη και όσοι δεν ακούν ή δεν τους αρέσει καθόλου αυτή η μουσική.

Το κλασικό πρόβλημα που έχουμε με τα μεγάλα live στην Ελλάδα είναι ότι οι διοργανωτές -συνήθως με το δίκιο τους- δυσκολεύονται να πάρουν αυτό το ρίσκο και να φέρουν νέους καλλιτέχνες που πρωταγωνιστούν στη διεθνή μουσική σκηνή. Συνήθως πηγαίνουν στην πιο safe επιλογή «των αγαπημένων του ελληνικού κοινού» που έρχονται και ξαναέρχονται ανά δύο καλοκαίρι στη χώρα.
Η Rosalia προσέφερε χθες ένα show που σπανίζει και ιδίως στη χώρα μας. Ελπίζουμε να άνοιξε τον δρόμο για να έρθουν και άλλα τέτοιου τύπου ονόματα από την pop αλλά και από άλλες μουσικές σκηνές.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.