Mazoha στο Reader: «Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ πολιτικό, αλλά κοινωνικό και αξιακό»

O Pan Pan και ο Mazoha μοιράζονται για πρώτη φορά τη σκηνή της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων και ετοιμάζουν το απόλυτο καλοκαιρινό live πάρτυ, για χορό μέχρι τελικής πτώσης στο κέντρο της πόλης, την Πέμπτη 22 Ιουνίου. 

Μια μπάντα μόνος του ο Μazoha (Τζίμης Πολιούδης) θα ανέβει στo stage της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων για μια βραδιά γεμάτη πρωταθλητισμό στο χορό και στο singalong κι υπόσχεται σε όλ@ που θα παρευρεθούν πως θα φύγουν από εκεί με αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα.

Λίγο πριν το κάνει, μιλά στο Reader για τη δουλειά του, τις συνεργασίες που θα ήθελε να κάνει, τη θέση της γυναίκας στη ζωή του και τους στίχους των τραγουδιών του, που δεν θεωρεί καθόλου απλούς.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Mazoha 

Για τη συναυλία στην Τεχνόπολη

Υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση με τον Pan Pan (όντως το εννοώ). Μας έγινε η πρόταση από τον Λεωνίδα του DEATH  DISCO που διοργανώνει τη βραδιά και είναι ο εμπνευστής του event. Είναι από τις φορές που μοιράζομαι το stage με άτομα που εκτιμώ. Δεν παίζω για να παίξω. Αν και μένω στη Θεσσαλονίκη, έρχομαι συχνά στην Αθήνα.

Η μουσική του ταυτότητα

Μία ερώτηση που δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω σωστά. Το σκεφτόμουν και πριν λίγο στο μπάνιο (εκεί που προκύπτουν όλες οι σημαντικές σκέψεις) και με αφορμή μία συζήτηση που είχα με κάποιον για το πόσο punk είμαι. Αν ρωτάς εμένα, νομίζω ότι είμαι ο ορισμός του indie κιθαριστικού ήχου. Συνυπάρχουν σε αρμονία 4-5 διαφορετικά είδη (punk,synth pop,post punk,hip hop)και ο στίχος είναι άμεσος και δυνατός, αλλά σε καμία περίπτωση απλός. Μου αρέσει γενικά το ελληνόφωνο indie, και αν ήμουν έφηβος τώρα, αυτό θα άκουγα.

Ποια είναι η σχέση σου με τη λαϊκή μουσική;

Κοίτα, γενικά δεν θα κάτσω να ακούσω λαϊκά. Δεν έχω μεγαλώσει και σε περιβάλλον με τέτοια ακούσματα. Δεν ακούω ούτε παραδοσιακά, γιατί με νταουνιάζουν, αλλά μου αρέσει η προσέγγιση της Μαρίνας Σάττι, ας πούμε ή του Λόρκα, που παντρεύει την παράδοση με το σύγχρονο στοιχείο. Σκέφτομαι να κάνω τώρα μία διασκευή ενός παλιού κομματιού. Τις Νταλίκες του Γιώργου Σαρρή, τις ξέρεις; Είναι ο αδερφός της Χαρούλας Αλεξίου. Όσο μεγαλώνω, είμαι όλο και πιο ανοιχτός.

Ποια δικά σου τραγούδια ξεχωρίζεις;

Το «Δεν Πειράζει» μου τα σκάει συναισθηματικά, αλλά γενικά μου είναι πιο εύκολο να σου πω ποια έχω αδικήσει παρά τα αγαπημένα μου. Δεν θα το κάνω όμως γιατί θα προδιαθέσω ίσως αρνητικά κάποιους που δεν με έχουν ακούσει. Τα τραγούδια είναι κυρίως συναίσθημα και από εκεί ξεκινάω πάντα. Σίγουρα ξεχωρίζω το «Φρίκες», το «Είναι Ωραία Να πεθαίνουμε παρέα», το «Αρρενωτίποτα» που είναι και στον καινούριο δίσκο.

Οι γυναίκες είναι ένα κεντρικό θέμα της δουλειάς σου, εφόσον έχει μεγαλώσει και σε μητριαρχική οικογένεια

Έχει σίγουρα μια βάση αυτό που έχω πει, γιατί απαντώ φουλ αυθόρμητα πάντα. Αλλά επειδή πλέον κάνουμε πολλές κουβέντες για αυτό, ισχύει το ότι μεγάλωσα σε μία οικογένεια όπου έκοβε και έραβε η μητέρα και έτρωγε πόλεμο επειδή ήταν γυναίκα, οπότε αυτό συνέβαλε στην κοινωνική ευαισθησία μου. Οπότε κάπως καταλαβαίνω την προβληματική θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία από πάντα, και όχι μόνο τώρα. Αλλά ευτυχώς τώρα το συζητάμε πολύ περισσότερο. Εύχομαι να αλλάξουν τα πράγματα, αν και είμαι απαισιόδοξος.

Πώς σχολιάζεις την πολιτική επικαιρότητα;

Για εμένα, το πρόβλημα δεν είναι ποτέ πολιτικό, αλλά κοινωνικό και αξιακό. 

Έλεγες ότι δεν θα έβγαζες βινύλιο, γιατί δεν συμφέρει, αλλά να που το έκανες

Αυτό αφορούσε την τελευταία μου κυκλοφορία επειδή αρχικά ήταν να το κυκλοφορήσω μόνος. Το έκανα τελικά μέσα από τη δισκογραφική μου εδώ και πολλά χρόνια την Inner Ear, που είναι η πιο συνεπής ανεξάρτητη δισκογραφικά εταιρεία γιατί δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω μόνος μου, και ειδικά επειδή είναι διπλό album. Είναι ένα ακριβό σπορ το να αγοράζεις βινύλια πια, αλλά στα λάιβ θα τον βρεις σε καλύτερη τιμή από ότι στα δισκοπωλεία.

Το soundtrack για την ταινία «Τα Μπάσταρδα»

Με βρήκε ο σκηνοθέτης της ταινίας ο Νίκος Πάστρας και μου είπε ότι έγραψε σενάριο βασισμένο στη μουσική μου. Ήταν πολύ τιμητικό. Δεν συμμετείχα ακριβώς γιατί τα τραγούδια που ακούγονται, προϋπήρχαν. Η ταινία πήγε καλά, πέρασε από φεστιβάλ, αλλά δεν μπορούσα να ξέρω την πορεία της. Το είδα όμως ρομαντικά γιατί μου ταίριαξε, αν και δεν λέω εύκολα ναι.

Οι μουσικές συνεργασίες που θα ήθελες να κάνεις;

Πολύ ωραία ερώτηση. Εγώ θα ήθελα να κάνω ένα άλμπουμ με καλλιτέχνες που γουστάρω και που ανήκουν σε διάφορα είδη. Έχω πολλά ονόματα που. Τον αγαπημένο μου όλων The Boy,  τη Δεσποινίς Τρίχρωμη, τους Lorqa, Bazooka, Kristof, Kat Scenes, Melentini, Sophie Lies, Penny, Eddie Dark, Pan Pan, Νalyssa και Green Was Greener ξανά,My Wet Calvin κι άλλους πολλούς που τους ξεχνάω τώρα δυστυχώς. Αλλά θα ήθελα να το φέρω στα δικά μου μέτρα,να γίνει με τους δικούς μου όρους μουσικά.