Όσοι πήγαν πενταήμερη, από τις αρχές του '90, έως το 2000 (και κάτι), το soundtrack της εκδρομής ήταν οι Πυξ Λαξ. Μια Συνουσία Μυστική, Μοναξιά μου Όλα, Πούλα Με και όλα όσα έχουν να κάνουν με έρωτα, χωρισμούς και μία οξύμωρη κατάθλιψη. Αυτή που δεν σε αφήνει καθόλου να πέσεις ψυχολογικά.
Πριν τη δική μου πενταήμερη, στο σπίτι έπαιζαν πάντα έντεχνες (αν ο όρος είναι δόκιμος) μουσικές, από τη δεκαετία του '70 και του '80, όπου μεγάλωσε ο μπαμπάς μου. Ο Βαγγέλης Γερμανός ήταν πάντα στο playlist, διότι είμαστε και ρομαντικές ψυχές, είτε υπάρχει αδιέξοδο, είτε κλασικό ρομάντζο με κρουαζιέρες και happy end.
Δύο φωνές λοιπόν, που γεφυρώνουν το παρελθόν με το παρόν, που βρέθηκαν μαζί σε περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδας, η οποία ολοκληρώνεται με δύο εμφανίσεις στη Σφίγγα, 22 και 29 Απριλίου, με την παράσταση «Η Μοναξιά πάει στα Μπαράκια». Οι μουσικοί μίλησαν στο Reader για τη συνεργασία τους, τις νέες τους δουλειές, τα βινύλια, το πένθος αλλά και τις εκλογές που έρχονται.
Φίλιππος Πλιάτσικας
«Είμαι μεγάλη θαυμάστριά σας, για αυτό είμαι τόσο αγχωμένη», του λέω στο τηλέφωνο με εκείνον να μου απαντά «Έλα ρε Κλέλια, μια χαρά όλα. Όλα καλά θα πάνε». Ναι, δεν ήταν ιδέα μου. Με είχε αποκαλέσει με το όνομά μου, πράγμα που έκανε και ο Βαγγέλης Γερμανός, αποδεικνύοντας ότι δεν χρειάζονται πολλά για να δείξεις ότι είσαι παρών, ακόμα και αν πρόκειται για μία ακόμη συνέντευξη. Και αυτό λέει πολλά για το ποιοι είναι ως άνθρωποι.
«Κλείνουμε έναν υπέροχο χειμώνα που περάσαμε μαζί, με τον τρόπο που ξεκινήσαμε. Με 2 εμφανίσεις στη Σφίγγα. Είχαμε μία μαγική συνεργασία. Ο Βαγγέλης είναι απίστευτος άνθρωπος και καλλιτέχνης κι εγώ ήμουν εξάλλου φανατικός θαυμαστής του, οπότε ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι».
Η νέα δουλειά
Τον ρωτώ για τη νέα δουλειά και το ολοκληρωμένο album που έρχεται την άνοιξη. Το πρώτο του single, «Αφιερωμένο» είναι ο προπομπός, με τη Νατάσα Μποφίλιου στα φωνητικά και με στίχο που δείχνει καθ'όλα επίκαιρος. «Είναι αφιερωμένο σε όλους εμάς, που τρέχουμε να προφτάσουμε το άγνωστο. Είναι αφιερωμένο και στις δύο φύσεις μας. Και στη σκοτεινή και στη φωτεινή. Και τελικά σε αυτή τη φροντίδα και την αγάπη που μπορεί να γλυκάνει τα πάντα, στο τέλος».
Οι Πυξ Λαξ και η απώλεια
Μετά την απώλεια του ιδρυτικού μέλους των Πυξ Λαξ, Μάνου Ξυδού, (που πέθανε σαν σήμερα, πριν από 13 χρόνια), πώς συνέχισε; Πώς έμαθε να το διαχειρίζεται; «Η αλήθεια είναι ότι μπορεί το πένθος να εξομαλύνεται και να γλυκαίνει με τα χρόνια, αλλά πάντοτε θα σου λείπουν οι άνθρωποι που υπήρξαν τόσο σημαντικοί στη ζωή σου. Στην περίπτωση του Μάνου, είναι πάντα σαν να είναι εδώ και προχωράς, προσπαθώντας να εξελιχθείς, προσπαθώντας να γίνεις καλύτερος. Ήταν μία μπάντα που στήσαμε με τον Μπάμπη (Στόκα) από πιτσιρίκια στο Μενίδι και έγινε το όχημα για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας και να τα ζήσουμε. Κάποια στιγμή, και έχοντας κάνει 14 χρόνια προσωπικής διαδρομής, είδαμε την ανάγκη του κοινού, και ειδικά των νεότερων, να ζήσουν την εμπειρία Πυξ Λαξ. Έτσι, από το 2018 και μετά, επαναδραστηριοποιούμαστε ως μπάντα, όποτε μπορεί να συμβεί με τους σωστούς όρους. Και όσο είμαστε υγιείς, θα το κάνουμε».
Η πανδημία εξάλλου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την ανάγκη όλων μας να πηγαίνουμε σε συναυλίες και να μοιραζόμαστε την εμπειρία του live. «Και σε εμάς έλειψε πολύ», επιβεβαιώνει ο Πλιάτσικας, με τη φετινή έναρξη να γίνεται στις 25 Μαΐου, στο Βεάκειο θέατρο.
Οι εκλογές και η δική μας στάση
Δεν γίνεται να μην τον ρωτήσω για τις εκλογές που είναι περίπου σε έναν μήνα. «Οι εκλογές είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα και καλό είναι να μιλάμε μέσα από την ψήφο μας. Υπήρχαν ανέκαθεν γεγονότα που έφταναν στα κύτταρα της ύπαρξής μας, όπως αυτό που συνέβη στα Τέμπη, στο Μάτι και πολλά άλλα. Υπάρχουν όμως και γεγονότα που είναι κρυφές «βόμβες». Αλλά οι εκλογές είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο, που είναι και το πιο σημαντικό, είναι αυτό της καθημερινότητας. Εκεί κρίνονται όλα, και όχι μόνο στις εκλογές. Τι επιλογές κάνουμε, πώς τασσόμαστε απέναντι στα πράγματα. Μόνο αυτό μπορείς να μάς εξελίξει ως κοινωνία, το πώς διεκδικούμε το μέλλον μας. Το πρωταρχικό είναι ο πλανήτης μας, που για κάποιο λόγο μπαίνει δέκατο ή δωδέκατο στην πολιτική ατζέντα. Το κυρίαρχο θέμα για τον πλανήτη είναι ο ίδιος ο πλανήτης».
Βαγγέλης Γερμανός
«Μόλις μίλησα με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και μου είπε ότι μεγάλωσε με τα τραγούδια σας. Ήταν κάποιο υπονοούμενο για την ηλικία;», του λέω και ξεσπά σε γέλια. «Ουδέν σχόλιο. Όταν ο Φίλιππος έγραφε τα πρώτα του τραγούδια, εγώ πήγαινα Λύκειο. Πέρα από την πλάκα όμως, τα τραγούδια έχουν αυτή την ιδιομορφία και το ταλέντο. Καταργούν τον χρόνο». Μου μιλά κι εκείνος με ενθουσιασμό για τη συνεργασία τους. «Έχουμε κάνει πολλές συναυλίες μαζί και κάθε φορά είναι και καλύτερα. Έχουμε «δέσει» πολύ και τα απολαμβάνουμε τα τραγούδια και αυτό θα πάθουν και όσοι έρθουν να μάς ακούσουν. τα έχουμε κάνει club sandwich και λέμε ο ένας τα τραγούδια του άλλου».
Η νέα του δουλειά
«Η Πέτρα που Κυλά είναι διασκευές δικών μου παλιών κομματιών και τώρα τραγουδάμε παρέα με τη Μιρέλλα Πάχου. Πρόκειται για ένα ροκ σχήμα, με πιο σύγχρονο άκουσμα. Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα που ασχολήθηκα με τα κομμάτια μου, αν και το είχαν κάνει άλλοι παλιότερα». Τον ρωτάω αν το προτιμά επειδή έχει εκείνος τον έλεγχο της δικής του δουλειάς. «Όχι, δεν έχει καθόλου να κάνει με τον έλεγχο. Απλά τα τραγούδια μεγαλώνουν και αλλάζουν, όπως κι εσύ». Η νέα του δουλειά είναι σε μορφή βινυλίου, μία τάση που έχει επιστρέψει πολύ δυναμικά, ακόμα και σε νέες δουλειές.
«Δυστυχώς, το CD κάπου ευτέλισε τη δουλειά μας. Καταρχάς, δυσκολεύεσαι να το διαβάσεις και ο ήχος είναι ελαφρώς έως πολύ αποστειρωμένος. Έχω κάνει πολλά βινύλια αλλά κάπου το 2000 σταμάτησαν, και μου έλειψαν πολύ. Και γιατί να είναι αντίκες; Άλλαξαν πάλι τα πράγματα. Για εμένα πάντως είναι πολύ οικεία».
Η επιστροφή του ρομαντισμού
Ο Γερμανός ήταν σίγουρα ο μουσικός που τραγούδησε πολύ για το ρομάντζο, ένα στοιχείο που επιστρέφει κι αυτό σαν τα βινύλια. «Δεν υπάρχει και κάτι άλλο να κάνεις σήμερα. Είναι ζητούμενο γιατί μία εποχή που είναι στραμμένη σε μία οθόνη, είναι και αποστειρωμένη. Επομένως, τις χρειάζεται τις συναισθηματικές ενέσεις και φαίνεται να τις έχει ανάγκη και ο κόσμος».
Οι εκλογές
«Είναι η μεγαλύτερη γιορτή της δημοκρατίας και δεν χρειάζεται φανφάρες. Καλό είναι να ψηφίζουμε για να έχουμε έναν λόγο σε όλα αυτά που γίνονται». Μιλάμε για το συλλογικό πένθος, που νιώσαμε όλοι την 28η Φεβρουαρίου με τα Τέμπη, λες και χάσαμε δικό μας άνθρωπο. «Αυτό ήταν πολύ βαρύ. Αντίστοιχο με τους σεισμούς στην Τουρκία, μόνο που εκεί ήταν ένα φυσικό φαινόμενο, ενώ εδώ μιλάμε για ανθρώπινη βλακεία. Είναι πολύ δύσκολο να καταπιείς αυτό που συνέβη. Και δεν είναι κάτι που σβήνει σε έναν μήνα». Κάπου εκεί ανανεώσαμε το ραντεβού μας για κάποια από τις εμφανίσεις τους στη Σφίγγα, όπου θα τους συνοδεύσουν οι: Χάρης Μιχαηλίδης στην κιθάρα, Νίκος Σάλτας στο πιάνο και το τραγούδι, Αλέκος Κούρτης στα τύμπανα και ο Νίκος Παπάς στον ήχο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
