Το έργο «Βρωμιά» με τον Κωνσταντίνο Φάμη στο θέατρο Πλύφα

Βρωμιά. Ένα συγκλονιστικό έργο για τον «ξένο» ανάμεσα μας, την μοναξιά, την ελπίδα και τα όνειρα που ξεπερνούν τα σύνορα.

Newsroom

Ο Κωνσταντίνος Φάμης στην αφίσα για την παράσταση «Βρωμιά» — Κωνσταντίνος Φάμης

«Με λένε Σαντ. Είμαι τριάντα χρονών. Σαντ στ’ αγγλικά σημαίνει λυπημένος. Δεν είμαι λυπημένος». Με αυτή τη φράση, ο Σαντ αρχίζει να αφηγείται την ιστορία του στο έργο Βρωμιά.

Ο Σαντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ιράκ. Τώρα είναι ένας ακόμη μετανάστης, στη Γερμανία. Βρίσκεται πια στον τόπο που ονειρεύτηκε και αγάπησε μέσα από τα διαβάσματα του, όμως είναι μόνος και φοβισμένος.

Θα ήθελε να είναι σαν όλους τους άλλους. Θα ήθελε να μπορεί να τους μιλάει. Να μπορεί να μπαίνει στο μετρό. Να ανήκει κάπου. Αλλά είναι ξένος. Ζει κλεισμένος στο δωμάτιό του.

Αυτή είναι η καρέκλα μου. Εδώ κάθομαι. Την αγαπάω την καρέκλα μου… Αν και δε μου ανήκει, αυτή η καρέκλα είναι η πατρίδα μου». Μέσα σε αυτό το δωμάτιο, που είναι όλος του ο κόσμος, ο Σαντ νοσταλγεί και ονειρεύεται. Μιλάει για τη ζωή και τους ανθρώπους του, παλεύει να πιαστεί από καθετί που αγαπάει, αυτοσαρκάζεται και ακροβατεί ανάμεσα στην μοναξιά και την ελπίδα με σπαρακτικό χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Ο Σαντ είναι ο Άλλος, ο διαφορετικός που φταίει για όλα. Εκείνος που προσπερνάμε κάθε μέρα χωρίς να τον βλέπουμε, χωρίς να τον γνωρίσουμε ποτέ πραγματικά. Ο Σαντ βρίσκεται ανάμεσά μας. Ή μήπως μέσα μας;

Η «Βρωμιά» ανέβηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1997, από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.

Ο Κωνσταντίνος Φάμης παρουσίασε για πρώτη φορά την «Βρωμιά» το 2016 περιοδεύοντας στην Ελλάδα, ενώ το 2018, πραγματοποίησε παραστάσεις στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.

«... κάπου άκουσα μια φράση στα αραβικά, αλλά ξέρω πως τη σκέφτηκε κάποιος στα γερμανικά. Τώρα θα την πω αυτή τη φράση. Γι’ αυτά που δε μπορείς να μιλήσεις, καλύτερα να σιωπάς. Τώρα ξέρω πως αυτή η φράση είναι λάθος. Γι’ αυτά που δεν μπορείς να μιλήσεις, πρέπει να μιλάς!»