Το 2012 έζησε ένα cancel, πριν ακόμα μάθουμε τον όρο, όταν έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία. Δεν εξελέγη, και δεν συνέχισε την ενασχόληση του με την πολιτική.
Δεν μπήκε στους «cool» κύκλους της αθηναϊκής μοντέρνας μυθοπλασίας, και μέχρι σήμερα κατά καιρούς δέχεται αρνητική κριτική για τις απόψεις που εκφράζει, επί παντός επιστητού.
Δεν είναι εύκολο να είσαι ο Ρένος Χαραλαμπίδης, να παίζεις στην τηλεόραση, να κάνεις ταινίες, να δηλώνεις δεξιός, να δηλώνεις πως δεν σκοπεύεις να κάνεις οικογένεια ή να παντρευτείς, και πολλά άλλα.
Την ίδια στιγμή, ο Ρένος μας έχει χαρίσει μια σειρά από αξιόλογες ταινίες, που αξίζει να τις βάλουμε στη σειρά.
Καταρχήν δεν με λένε Γκούφυ, 1992
Σύνοψη: Εδώ έχουμε μια ταινία μικρού μήκους, μια περίληψη όλων των εμμονών του Χαραλαμπίδη με τους παράξενους, μοναχικούς χαρακτήρες του Τζον Κασσαβέτη, με τον μινιμαλισμό των εικόνων του Τζιμ Τζάρμους, και όχι μόνο.
Είναι ένα γλυκό πυροτέχνημα, μια χειροποίητη κατασκευή. Συμπεριλαμβάνεται στη λίστα αυτή, για τους φανατικούς του σινεμά του Ρένου.
Τέσσερά Μαύρα Κουστούμια, 2009
Σύνοψη: Τέσσερις χρεοκοπημένοι νεκροθάφτες οργανώνουν την αρπαχτή που θα τους δώσει την ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους εγκαταλείποντας το επάγγελμα, που αρχικά ξεκίνησαν σαν προσωρινή βιοποριστική λύση, αλλά έμειναν σε αυτό μία ζωή.
Πραγματοποιούν, με την υπόσχεση μεγάλης αμοιβής, την τελευταία επιθυμία αποθανόντα Έλληνα της αλλοδαπής, να τον πάνε για ταφή από την Αθήνα σε κάποιο χωριό της Βοιωτίας, με τα πόδια. Αυτή η παράξενη τελευταία επιθυμία, θα οδηγήσει σε μια οδύσσεια, που θα μετατραπεί σε ένα απροσδόκητο ταξίδι αυτογνωσίας.
Αξίζει: Για το φοβερό καστ (Τάκης Σπυριδάκης, Άλκης Παναγιωτίδης, Γιάννης Ζουγανέλης, Δημήτρης Πουλικάκος), ίσως όχι για το σενάριο της, που δεν ευτύχησε να γίνει ένα «ελληνικό Reservoir Dogs». Μπορεί να αναγνωριστεί η αξία της μέσα στα επόμενα χρόνια.
Άλλωστε το στοίχημα της διαχρονικότητας των «Φτηνών Τσιγάρων» κερδήθηκε σχεδόν 20 χρόνια μετά την πρώτη προβολή τους.
No Budget Story, 1996
Σύνοψη: Το φιλμ διαπραγματεύεται τον ουτοπικό πόθο ενός νέου που φαντασιώνεται πως είναι σκηνοθέτης, να κάνει μια ποιητική-διαστημική ταινία αυστηρά προσωπικής έκφρασης. Που δηλαδή δεν ενδιαφέρει κανέναν, ούτε καν τον ίδιο, αλλά θρέφει την προσωπική του ματαιοδοξία.
Για να βρει χρηματοδότηση, το περιβόητο «μπάτζετ», θα μπλέξει με τον καλλιτεχνικό υπόκοσμο. Θα βγει τελικά κερδισμένος αφού θα μάθει καλύτερα τον εαυτό του ξεχνώντας ή καλύτερα αδιαφορώντας για το σινεμά που δεν έχει μέσα του πραγματική ζωή.
Αξίζει: Για το πουλέν του Ρένου, τον υπέροχο Γιώργο Βουλτζάτη, για τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, τη Δήμητρα Παπαδήμα, την Βάνα Πεφάνη, τον Κώστα Ξυκομηνό, όλους τους ταλαντούχους ηθοποιούς που εμφανίζονται εδώ, αλλά και για την εμμονή του Ρένου να φτιάξει ένα ελληνικό indie film!
Φτηνά Τσιγάρα, 1999
Σύνοψη: Ο Νίκος περιμένει κάτι να συμβεί στην καρδιά μιας μεγαλούπολης. Στη διαδρομή του συναντάει τη Σοφία, μια όμορφη γυναίκα που μαλώνει άσχημα με τον φίλο της σε ένα καρτοτηλέφωνο. Την πείθει να περάσουν τη νύχτα μαζί, περπατώντας στην άδεια πόλη.
Η νοσταλγία ενός εφηβικού φλερτ οδηγεί έναν μικροαπατεώνα σε ερωτικό παραλήρημα, ενώ οι νεοφώτιστοι μαφιόζοι διώκτες του, στην προσπάθεια τους να φανούν επικίνδυνοι καταπιέζοντας τις καλλιτεχνικές τους κλίσεις, καταλήγουν στην γελοιοποίηση.
Ένα καφενείο με επικεφαλής έναν καφετζή που απαγγέλλει ποίηση, φιλοξενεί δυο αμετανόητους πενηντάρηδες έφηβους, θεωρητικούς της αλάνθαστης μεθόδου στο κυνήγι της γκόμενας.
Aξίζει: Όπως κάθε τι ρομαντικό, επαναστατικό, αθώο που αγαπήθηκε πολύ, και μνημονεύτηκε χιλιάδες φορές, και έκανε ρεκόρ εισιτήριων σε αίθουσες θερινών σινεμά, τα «Τσιγάρα» πέρασαν στο mainstream πια, και σήμερα ίσως δείχνουν ξεπερασμένα.
Επίσης, η μεταφορά της ταινίας στην όπερα, ίσως δεν ήταν και η πιο έξυπνη κίνηση για την υστεροφημία της. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τα «Τσιγάρα» με το σκηνοθετικό «ραβδί» του Ρένου, μεταμόρφωσαν την -προ gentrification- Αθήνα σε ένα μέρος που μπορεί να ήταν τελικά, η Αθήνα των ονείρων μας.
Η Καρδιά του Κτήνους, 2004
Σύνοψη: Οι ανώτατες σπουδές φιλοσοφίας έχουν κάνει τον Στέφανο ν' αντιμετωπίζει όλους τους ανθρώπους ως κατώτερούς του. Όταν απολύεται από τον στρατό, θεωρεί ότι ο κόσμος του ανήκει. Στην πραγματικότητα, του ανήκουν μόνο τα χρέη της μητέρας του, που μόλις απεβίωσε κι η απόρριψη της άλλοτε αφοσιωμένης ερωμένης του.
Αξίζει: Κι εδώ έχουμε έναν φοβερό Βουλτζάτη, έναν Μάνο Βακούση να δίνει ρεσιτάλ, μια εκλεκτή πρώτη ύλη (το ομώνυμο βιβλίο του Πέτρου Τατσόπουλου) και μια περιπέτεια με νουάρ στοιχεία που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός δημιουργός κινηματογραφικής μυθοπλασίας.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
