Η ώρα είναι περίπου 4 το απόγευμα. Ο καιρός στην Αθήνα είναι ανοιξιάτικος. Τα μαγαζιά στη Φωκίωνος Νέγρη, όλα γεμάτα. Σε ένα τραπέζι στέκεται η Έστερ. Φοράει γυαλιά ηλίου, έχει παραγγείλει ήδη την μπύρα της και απολαμβάνει τον δυνατό ήλιο. Η ίδια ζει εδώ και ένα χρόνο στην Αθήνα και δε θέλει να πάει πουθενά.
«Μου αρέσουν σχεδόν τα πάντα. Το ηλιοβασίλεμα, το φαγητό, οι άνθρωποι. Βγαίνεις για μια βόλτα στην πλατεία και βλέπεις παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο, γιαγιάδες να κάθονται στα παγκάκια κάτω από τη σκιά. Αυτό δεν μπορείς με τίποτα να το δεις στο Λονδίνο» επισημαίνει.
Η Έστερ μεγάλωσε στην Αγγλία και δούλεψε αρκετά χρόνια στην πρωτεύουσα της χώρας ως δημοσιογράφος. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, ένιωθε ότι η ζωή γινόταν ολοένα και πιο αφόρητη.
«Το Λονδίνο, ειδικά μετά την πανδημία, είναι μια πολύ ακριβή και συνάμα βαρετή πόλη. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχεις τα χρήματα να κάνεις όσα θες πραγματικά. Ένα εισιτήριο για το σινεμά κοστίζει 20 λίρες. Έφτασα στο σημείο να δουλεύω όλη μέρα, μόνο και μόνο για να βγάλω το ενοίκιο» συμπληρώνει.
Λονδίνο - Αθήνα, με ενδιάμεση στάση τη Βαρκελώνη
Αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Βαρκελώνη. Εκεί έμεινε για λίγο παραπάνω από έναν χρόνο. Όταν έληξε η βίζα της έπρεπε να αποφασίσει τι να κάνει.
«Δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσω πίσω στο Λονδίνο. Ήξερα ότι η Ελλάδα δίνει βίζα για ψηφιακούς νομάδες. Είχα και μερικούς φίλους εδώ, οπότε αποφάσισα να το κάνω». Και δεν το μετάνιωσε ούτε μία στιγμή.
Η Αθήνα είναι, κατά την ίδια, είναι μια φθηνότερη πόλη από το Λονδίνο. Γνωρίζει όμως ότι βρίσκεται σε μια προνομιούχα θέση καθώς πληρώνεται από μέσα που έχουν βάση στην Αγγλία. Πια εργάζεται στο περιοδικό Monocle, ενώ δίνει αρκετά κείμενα σε διάφορα περιοδικά και μέσα του κόσμου ως freelancer.
Όπως εξηγεί, ο κόσμος έχει μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. «Τα διεθνή μέσα θέλουν να έχουν θέματα για τη χώρα. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χώρα. Το σημείο συνάντησης μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Και δεν είναι μόνο τα νησιά» λέει.
Αυτό που τη συναρπάζει περισσότερο στη ζωή της στην Αθήνα είναι τα άπειρα συνοικιακά σινεμά -κυρίως θερινά- που υπάρχουν κατά μήκος ολόκληρης της πόλης.
«Κάθε γειτονιά έχει και από ένα. Παρακολουθείς μια ταινία και παράλληλα βλέπεις μια γιαγιά να απλώνει τα ρούχα της, ή γάτες να περπατάνε πάνω στα μπαλκόνια. Δεν το έχω βρει πουθενά αλλού αυτό. Ακόμη και στη Βαρκελώνη που είναι μια μεσογειακή πόλη, υπάρχουν πολύ λιγότερα θερινά σινεμά» εξηγεί η Έστερ.
Η απόφασή της να δημιουργήσει το δικό της κινηματογραφικό περιοδικό
Παράλληλα με όλες τις δραστηριότητές της, το τελευταίο διάστημα ασχολείται αρκετά με το νέο κινηματογραφικό της πρότζεκτ που φέρει τον τίτλο Cinemagoer.
Πρόκειται για ένα site, το οποίο είναι χωρισμένο σε δύο ξεχωριστά κομμάτια: στις συνεντεύξεις με ανθρώπους του κινηματογράφου και στον οδηγό για συνοικιακά σινεμά ολόκληρου του πλανήτη.
Η ίδια ήθελε εξ αρχής να δημιουργήσει κάτι το οποίο θα έμοιαζε απλό στα μάτια του χρήστη.
«Τα περισσότερα διεθνή κινηματογραφικά μέσα σήμερα είναι επικεντρωμένα στα Όσκαρ και τις ταινίες blockbuster. Θεώρησα ότι υπήρχε ένα κενό στην αγορά, οπότε αποφάσισα να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Εγώ ήθελα να απευθυνθώ στους ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τον κινηματογράφο» δηλώνει.
Ανάμεσα στις πρώτες συνεντεύξεις που μπορεί να διαβάσει κανείς επισκεπτόμενος την ιστοσελίδα είναι και αυτή της Τίλντα Σουίντον.
«Είναι η μοναδική που έχω κάνει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα. Έγινε πριν την παράστασή της στη Στέγη. Είχα ουσιαστικά 20 λεπτά για να κάνω όλες τις ερωτήσεις. Πήγε πολύ καλά. Δεν είχα εισιτήριο για την παράσταση και στο τέλος μου είπε ότι θα το διευθετήσει εκείνη. Κι όντως το έκανε».
Σκοπός της στο επόμενο χρονικό διάστημα να κάνει ένα μεγάλο αφιέρωμα στο ελληνικό σινεμά. Το μεγάλο της όνειρο είναι να συναντήσει κάποια στιγμή τον Γιώργο Λάνθιμο.
Αλλά κυρίως να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό κλαμπ στην Αθήνα, το οποίο θα αποτελείται από ανθρώπους που αγαπούν και θέλουν να συνδιαλλαγούν σχετικά με αυτό. Πρόκειται άμεσα μάλιστα να απευθύνει στο σινεμά Στέλλα και ελπίζει να πάνε όλα καλά.
Η Έστερ θέλει να χτίσει τη ζωή της στην Αθήνα και να επιστρέφει στην Αγγλία μόνο και μόνο για να βλέπει την οικογένειά της. Το μόνο πράγμα που δεν της αρέσει στην πόλη είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Ζει στην Κυψέλη, όμως, και πολλές αποστάσεις τις κάνει με τα πόδια. Η συζήτηση τελειώνει και εκείνη πηγαίνει προς το σπίτι της. Έχει να τελειώσει την επόμενη συνέντευξη και ανυπομονεί να τη δει δημοσιευμένη.
Διαβάστε επίσης
Η τραυματική ζωή της Duffy: Ένα ταλέντο εκατομμυρίων, το αρρωστημένο σχέδιο δολοφονίας και ο βιασμός
«Σεροτονίνη»: H καθόλου τιμητική αναφορά του Ουελμπέκ στην Ελλάδα που δεν παρατήρησε κανείς
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
