«Sweet dreams are made of this. Some of them want to use you, some of them want to get used by you», λένε οι στίχοι του Sweet Dreams των Eurythmics, που ακούγονται στην εισαγωγή της ταινίας Kinds of Kindness του Γιώργου Λάνθιμου.
Πιθανότατα, υποθέτει ο μέσος θεατής, το τραγούδι αυτό δηλώνει κάτι για την έννοια της «καλοσύνης», όπως θα περιγραφεί στις τρεις ιστορίες της ταινίας. Στην πρώτη, ένας άντρας προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο της ζωής του, στη δεύτερη, ένας άντρας που δουλεύει ως αστυνομικός, βλέπει τη γυναίκα του να έχει εξελιχθεί σε ένα «ξένο» άτομο, και στην τρίτη ιστορία μια γυναίκα αναζητά ένα άτομο με μια «ειδική» ικανότητα.
Θέλεις ή δε θέλεις νοήματα και «συμβατικές» ιστορίες;
Μπορούμε να φανταστούμε τον Γιώργο Λάνθιμο να έχει καλέσει στο σπίτι του τον Ευθύμη Φιλίππου και άλλους φίλους και να καταναλώνουν μπουκάλια Σαρντονέ και Μερλό, προτείνοντάς ο ένας στον άλλο διάφορες παλαβές ιδέες για ταινίες που δεν θα μπορούσαν ποτέ να γυριστούν. Και ξαφνικά ο Γιώργος Λάνθιμος να έχει καταγράψει τρεις από αυτές τις ιδέες και να λέει στην ομήγυρη, «παιδιά, να πάρω την Έμα Στόουν και τον Γουίλιαμ Νταφό, να τους ρωτήσω αν ενδιαφέρονται να γυρίσουμε κάτι απ' όλα αυτά;».
Μέσα στο Kinds of Kindness δεν υπάρχει καλοσύνη (sic) για τους θεατές που αναζητούν ιστορίες με ένα συμβατικό, νόημα, μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. Όλα θυμίζουν κάτι σαν σουρεαλιστικό όνειρο, ένα επεισόδιο της θρυλικής σειράς Twilight Zone, ή έναν «αχταρμά» από όλες τις εμμονές του κινηματογραφικού σύμπαντος των Φιλίππου - Λάνθιμου.
Υπάρχουν μεταφορές, γκροτέσκα υπονοούμενα και λιγοστή από την πορνογραφική αθωότητα(!) που απολαύσαμε στο Poor Things. Υπάρχουν αυτά κι άλλα τόσα, υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι βλέπεις το «Θέλεις η Δε Θέλεις» του Σάκη Ρουβά αλλά με πανάκριβη παραγωγή και σταρ του Χόλιγουντ.
Κυρίως όμως, δεν υπάρχει νόημα.
Το αστείο με τη Μαίρη Λίντα
Τι κρατάμε τελικά από αυτό το τρίωρο «βουνό» του Kinds of Kindness; Όχι πολλά. Την παρουσία της Μάργκαρετ Κουάιλι, ως κάτι που αντέχεται και βλέπεται ευχάριστα μέσα στην ασφυκτική και χαοτική και «τρικυμία εν κρανίω» τρίτη ιστορία. Τον χορό της Έμα Στόουν στο φινάλε. Το κατοικίδιο ζώο που κάποιος το φωνάζει Μαίρη και κάποιος άλλος το φωνάζει Λίντα, σε ένα έξυπνο κλείσιμο του ματιού από τον Φιλίππου.
Χμ, δυσκολεύομαι να κρατήσω κάτι άλλο από αυτό το ηχηρό φιάσκο του Γιώργου Λάνθιμου.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
