Για τους σινεφίλ, ο Christopher Nolan προφανώς και δεν συστήθηκε χθες, στον θρίαμβό του τη βραδιά της 96ης Τελετής Απονομής των Όσκαρ. Πρόκειται για έναν από τους σκηνοθέτες με τους περισσότερους φανατικούς οπαδούς στο κόσμο, με όλες τις ταινίες του να γεννούν πλήθος συζητήσεων. Το Oppenheimer, λοιπόν, ήταν απλώς αυτή που του εξασφάλισε το Όσκαρ.
Να υπενθυμίσουμε ότι πριν από αυτό, ο Nolan είχε σκηνοθετήσει την τριλογία του Batman, το Interstellar, το Dunkirk, το Inception, το Memento και το Prestige. Πρόκειται για ταινίες που είτε αρέσουν είτε όχι έχουν αφήσει του στίγμα τους στη σύχρονη κινηματογραφική παραγωγή τροφοδοτώντας και το fanbase στο οποιο αναφερθήκαμε παραπάνω.
Σε αυτό το πλαίσιο, πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να δουν όλη τη φιλμογραφία του Nolan. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις ταινίες που δημιούργησε ως επαγγελματίας σκηνοθέτης αλλά, πολύ περισσότερο, και τις πρώτες σκηνοθετικές απόπειρες που έκανε ως παντελώς άγνωστος νέος σκηνοθέτης. Μία εξ αυτών είναι και το Larcency.
Ένα πειραματικό φιλμ
Πρόκειται για μία ταινία μικρού μήκους που έφτιαξε το μακρινό 1995 ο Nolan μαζί με μία ομάδα από φίλους του. Το Larcency γυρίστηκε μέσα σε ένα μόνο σαββατοκύριακο και διαρκεί 8 λεπτά. Η υπόθεσή του περιστρέφεται γύρω από μία διάρρηξη που έγινε σε ένα διαμέρισμα. Τις ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε για το φιλμ αυτό τις ξέρουμε από τον ίδιο τον Nolan ή από τους συντελεστές της ταινίας του.
Χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν επιχειρήσει να βρουν πρόσβαση στο συγκεκριμένο φιλμ. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων έχουν αποτύχει παταγωδώς. Η ταινία δεν υπάρχει πουθενά online. Δεν υπάρχει καν στα πιο σκοτεινά μέρη του ίντερνετ. Τόσο ο ίδιος ο Nolan όσο και η ομάδα που κρύβεται πίσω από το φιλμ είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ως προς αυτά που αποκαλύπτουν.
Σε μία συνέντευξη που έδωσε στο Vice το 2014, ο Nolan αναφέρθηκε απλώς και εν συντομία στο Larcency αλλά και στην άλλη ταινία μικρού μήκος που έκανε, το Doodlebug. Τα χαρακτήρισε ως ευκαιρία που είχε να πειραματιστεί με τεχνικές κινηματογράφησεις που τελικά αξιοποίησε στο Following, την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που έκανε το 1998.
Το συγκεκριμένο φιλμ έχει παρουσιαστεί μόνο μία φορά, σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου που έγινε το 1996 και αντιμετωπίστηκε ως ένα από τα καλύτερα short films που έχουν παιχτεί ποτέ στο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Από τότε, πριν δηλαδή ο Nolan γίνει διάσημος, τα μέλη της κινηματογραφικής λέσχης του Πανεπιστημίου UCL μιλούσαν για την «εκπληκτική τεχνική στο κράτημα της κάμερας».
Υπάρχει ακόμα κάπου;
Θεωρείται ότι υπάρχουν ακόμα κάποια copies της ταινίας. Δύο από τους από τους ανθρώπους που γνωρίζουμε ότι τα κατέχουν, αρνήθηκαν κατηγορηματικά να τα δημοσιεύσουν.
Σύμφωνα με τον Jeremy Theobald, τον άνθρωπο που πρωταγωνίστησε σε αυτήν και έχασε ο ίδιος το δικό του αντίγραφο, ο Nolan είναι τρομερά αυστηρός ως προς τα δικαιώματα της ταινίας και επομένως είναι σχεδόν αδύνατο να δημοσιευτεί αυτή χωρίς τη συγκατάθεσή του.
To 2021, ένας fan του Nolan κατάφερε τελικά να βρει μία άλλη από τις πρώτες ταινίες μικρού μήκους του αγαπημένου του σκηνοθέτη, το Tarantella. Σύμφωνα με τους New York Times, σε αυτή την πρόσπάθεια συνέβαλε και η δημόσια τηλεόραση του Σικάγο. Η ταινία δημοσιεύτηκε στο Vimeo και η εταιρεία παραγωγής του Nolan απαίτησε να κατέβει.
Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο γεγονός αναπτέρωσε τις ελπίδες των φανατικών οπαδών του Nolan ότι κάποια στιγμή, κάπως θα αποκτήσουν πρόσβαση στην ταινία η οποία αυτή τη στιγμή έχει βαθμολογηθεί από μόλις 222 άτομα στο IMDB.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
