Πάμε Σινεμα; Γιατί όχι; «Τελευταία Μονομαχία», Ρίνλεϊ Σκοτ στο τιμόνι, ταινία εποχής. Φύγαμε!
Έξω η Αττική χόρευε σε ρυθμούς Μπάλλου. Εκείνο το βράδυ το φεγγάρι δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε και η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου. Τώρα θα μας πείτε, τι σχέση έχει ο Γιώργος Ζαμπέτας με τον Ρίντλεϊ Σκοτ; Ήταν (είναι) κι οι δυο τελειομανείς. Κι οι δυο έχουν φτιάξει αριστουργήματα. Και οι δυο μας αρέσουν!
Κι επειδή η βροχή, το απόβραδο της Πέμπτης είχε μουσκέψει δρόμους κι ανθρώπους, σκέψεις και αναζητήσεις, ο δρόμος μας έφερε – ακούγοντας… Αποσπάσματα από έρωτες, στην «Τελευταία Μονομαχία» του Αμερικανού σκηνοθέτη με τον χρόνο. Πάτησε τα 83 πια ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ε; Κι όμως σκηνοθετεί όπως τότε, στα 55 του, το «1492»!
Είδαμε λοιπόν την ταινία «Τελευταία Μονομαχία» (The Last Duel) και πάλι γκρινιάσαμε. Γιατί δυόμιση ώρες; Σε ένα σκάρτο 2ωράκι δεν τα λες όλα; Γιατί να ταλαιπωρείς τους θεατές. Κι έξω έριχνε κεραυνούς κι αστραπές. Πού να πας; Με λίγα λόγια: Θυμάστε «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν»; Θα θυμάστε. Ε, η «Τελευταία Μονομαχία» έχει ένα ή μάλλον δύο κοινά με το έπος του Σπίλμπεργκ: Ένα κρεσέντο αριστουργηματικό. Ο «Ράιαν» στην αρχή, με την Απόβαση στη Νορμανδία κι η «Μονομαχία» στο φινάλε, με τη μονομαχία.
Το δεύτερο κοινό τους; Ο Μάτ Ντέιμον. Ο (για μας) μετριότατος ηθοποιός που ξύπνησε ένα πρωί: Ταλαντούχος κύριος... Ματ! Αφήνουμε τον Ντέιμον και πάμε στα της ταινίας.
Η υπόθεση: Ιστορία αληθινή. Η σύζυγος ενός στρατοκόπου, τού καταγγέλλει ότι βιάστηκε, ενώ εκείνος πολεμούσε, από τον κάποτε συμπολεμιστή του και τελευταία εν δυνάμει εχθρό του. Τι κάνει ο συντετριμμένος σύζυγος; Ζητάει από τον βασιλιά να ξεπλύνει την ντροπή με το αίμα του βιαστή. Ο νόμος που ίσχυε ακόμα, έγραφε πώς αν από τη μονομαχία βγει νικητής ο σύζυγος παίρνει τη συμβία του με δόξα και τιμή και αποχωρεί. Αν πάλι νικήσει ο βιαστής, η σύζυγος του νεκρού καίγεται αμέσως σαν αιρετική.
Ιστορία αληθινή είπαμε με τον Ματ Ντέιμον στο ρόλο του ιππότη - συζύγου Ζαν ντε Καρούζ και o Ανταμ Ντράιβερ στο ρόλο του βιαστή Ζακ Λε Γκρι. Η Τζόντι Κόμερ ενσαρκώνει την βιασθείσα καλλονή. Μέχρι εδώ καλά. Τώρα που θυμήθηκε ο Σκοτ το «Ρασομόν» του Κουροσάβα, που αφηγείται τέσσερις αντικρουόμενες ιστορίες, είναι κάτι που σε κάνει να απορείς. Γιατί ο Ρίντλεϊ Σκοτ διηγείται τρεις σχεδόν ίδιες ιστορίες που τις περιγράφουν οι πρωταγωνιστές όπως τις έζησαν. Ούτε αντικρουόμενες, ούτε ίντριγκα, ούτε σασπένς. Τρεις παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Τρία σενάρια γραμμένα από Ντέιμον, Μπεν Άφλεκ και Νικόλ Χολοφσένερ. Και εκεί κάπου στην τρίτη διήγηση λες να βγω έξω κι ας γίνω μούσκεμα, μέχρι να αρχίσει επιτέλους η μονομαχία να τελειώνουμε.
Κι αρχίζει η μονομαχία κι εκεί θαυμάζεις τελειομανία και αρτιότητα και σκηνοθετική ακρίβεια και προσεγμένη παραγωγή και ομολογείς: Χαλάλι 140 λεπτά «χασμουρητού» για τα 12 λεπτά της «έκρηξης». Και για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι 140 τα λεπτά του «χασμουρητού». Παρεμβάλλονται μάχες ιπποτών με άλογα και πανοπλίες και σπαθιά και τσεκούρια και αίμα και ένταση που σε ξυπνάνε πού και πού.
Όχι, καλή ήταν η ταινιούλα, δεν λέμε. Αλλά αν μας ρωτήσουν «να πάμε;», Δείτε το «Dune» θα τους απαντήσουμε, «Και πείτε αν αξίζει να πάμε κι εμείς».
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ αντέχει ακόμη περιμένοντας ένα Όσκαρ, ο Ματ Ντέιμον είναι απλά ο «Ματ Ντέιμον» και ο Μπεν Άφλεκ, κάπου στρυμωγμένος για να φανεί κι αυτός.
Κι αν μας ζητούσατε με λίγες λέξεις να πούμε τι είδαμε: Το κίνημα #metoo στον 14ο αιώνα! Αυτό είδαμε. Κι αν ξανά επιμένατε: «Μωρέ, να πάμε κινηματογράφο να το δούμε κι εμείς;». Για το «με κομμένη την ανάσα» φινάλε, ναι. Να πάτε!
Εμείς - για την ώρα - περιμένουμε και τον δεύτερο Ρίντλεϊ Σκοτ της σεζόν (Ο Οίκος των Γκούτσι)για να εκδώσουμε την τελεσίδικη ετυμηγορία μας.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
