«No Time To Die» θα πει «Δεν είναι ώρα να πεθάνεις». Πολύ σωστά! Αν τα παιδικά μας χρόνια είναι η πατρίδα μας, όπως έχει γραφτεί, ο Τζέιμς Μπόντ είναι το σουβλατζίδικο της γειτονιάς της παιδικής μας ηλικίας: Γνώριζες τι θα φας, ήξερες ποιος και πώς θα σε σερβίρει, τι θα πληρώσεις. Δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης, που γεννάει τη μαγεία κι όμως πήγαινες και ξαναπήγαινες γιατί ήταν μαγεία από μόνο του.
Διαβάστε ακόμη: James Bond: Η Ana de Armas επισκίασε ακόμη και τον Daniel Craig στην πρεμιέρα της ταινίας
Ο Τζέιμς Μποντ, που μας κράτησε σε αγωνία δυο χρόνια τώρα: θα το δούμε δεν θα το δούμε, δεν ήταν σαν το παλιό καλό σουβλατζίδικο των παιδικών μας χρόνων. Ήταν junk food και δεν θα ξαναπάμε! Γιατί απλά δεν ήταν ο «Τζειμς Μποντ» που ξέραμε. Ο «double o seven», μπορεί να νίκησε τον κορονοϊό και να είδαμε για πρώτη φορά, έπειτα από σχεδόν δυο χρόνια, χειμερινές αίθουσες γεμάτες, αλλά δεν νίκησε τους μέτριους σεναριογράφους και τον ανεπαρκή σκηνοθέτη!
Το No Time To Die μοιάζει με κωμωδία
Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε τα της ταινίας: Το πρώτο κομμάτι της, αγγίζει την κωμωδία! Ο ήρωας θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής της Μarvel. Η πρώτη καταδίωξη θύμισε παλιές (καλές ή κακές δεν έχει σημασία) υπερβολικές στιγμές με Τίμοθι Ντάλτον ή Πιρς Μπρόσναν. Δυστυχώς, ο σκηνοθέτης Μάρτιν Κάμπελ με το Casino Royale και ο Σαμ Μέντες με τις ταινίες Spectre και Skyfall ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη και ο επόμενος, ο Κάρι Φουκουνάγκα πέρασε από κάτω με Range Rover.
Πρώτο μέρος, λοιπόν, και μόνο ο Θ.Β. - Φαλακρός πράκτωρ 000 έλειπε. Ο Ντάνιελ Κρεγκ, υπό αμήχανη σκηνοθετική μπαγκέτα, προκαλούσε χαμόγελα να τον βλέπεις να βγαίνει από τη θάλασσα με δυο συναγρίδες ή να αναστατώνει ένα ολόκληρο ιταλικό χωριό (τη Ματέρα), προσπαθώντας να ξεφύγει από τους διώκτες του με τη μοτοσυκλέτα, να σκαρφαλώνει σκαλοπάτια κι ανηφοριές και και… Κι αν αυτά τα υπερβολικά πριν από χρόνια άρεσαν, τώρα σε κάνουν να γελάς. Και η Λάρα Κροφτ κάτι τέτοια έκανε και εξαφανίστηκε.
Επίσης παλιομοδίτικο κλισέ ο «κακός» Ρώσος επιστήμονας, που έχει αυτομολήσει (από πού και πότε;) με την γελοία προφορά την κουβαλημένη από σχεδόν 60 χρόνια πίσω… «Από τη Ρωσία με Αγάπη». Ο καινούργιος «Q», το gadget boy της εποχής εμφανίζεται με χοντρά γυαλιά και ξεχειλωμένο παλιομοδίτικο πουλόβερ. Ωραίο στερεότυπο αλήθεια…
Κι εκεί που όλα μοιάζουν κωμικά και καθόλου μαγικά, να και οι «κακοί» και η διάθεση (της ταινίας) ψιλοαλλάζει. Ο Κρίστοφ Βαλτς παίζει ελάχιστα αλλά κάνει τη διαφορά και ο βασικός «κακός», ο Ραμί Μαλέκ σου φέρνει στο μυαλό την ερμηνεία του ως Φρέντι Μερκιουρι και λες: Πού πήγες κι έμπλεξες αγόρι μου;
Κάτι πήγε να γίνει, αλλά παράγινε
Στο δεύτερο μισό της 2 ωρών και 43 λεπτών ταινίας αρχίζει ένας οιωνεί «Τζέιμς Μποντ». Ξαναπαίρνει το «7» μετά τα μηδενικά του που τα έχουν δώσει σε μαύρη πράκτορα (τυχαίο;) και η δράση αρχίζει να αποκτάει κάποιο ενδιαφέρον.
Το Bond girl, Λέα Σεϊντού, σε κερδίζει με το sex appeal της και το γεμάτο υποσχέσεις βλέμμα της, η γλυκύτατη η μικρή της κόρη και κόρη του Τζέιμς Μποντ (!) είναι ευχάριστη παρουσία. Και από εκεί και πέρα περιμένεις το φινάλε για να φύγεις και να πας σπίτι σου να ξεσφιχτείς. Το σενάριο πατάει στα γνωστά μονοπάτια όλων των παρελθόντων ταινιών με τον ήρωα μυστικό πράκτορα. Το νησί του «κακού», που θα εξολοθρεύσει την ανθρωπότητα, ο «double o seven» που θα σώσει την ανθρωπότητα την τελευταία στιγμή. Το βασιλικό πολεμικό ναυτικό πάντα κυρίαρχο των θαλασσών και ο πλωτάρχης Μποντ στις διαταγές του. Μέχρι εκεί όμως!
Όταν πέθανε ο Σέρλοκ Χολμς
Το 1893 ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στο βιβλίο του «Η τελευταία υπόκλιση» βάζει τέλος στη ζωή και στις περιπέτειες του εμβληματικού ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, καθοδηγώντας τον εξπέρ του εγκλήματος, δρ Μοριάρτι, να δολοφονήσει τον δημοφιλή ήρωα. Δέκα χρόνια μετά, και κάτω από την αφόρητη πίεση των πρωτοφανών αντιδράσεων των φανατικών αναγνωστών των περιπετειών του θρυλικού ντετέκτιβ, ο Κόναν Ντόιλ εκδίδει την «Επιστροφή του Σέρλοκ Χολμς».
Δεν ξέρουμε αν ήταν η στιγμή να βγει στη σύνταξη και να αρχίσει ξανά το ψαροντούφεκο ο Ντάνιελ Κρεγκ, αλλά σίγουρα δεν ήταν η στιγμή να αλλάξουν τα δεδομένα δυο γενιών! Γιατί τα σύμβολα πρέπει να παραμένουν σύμβολα, τουλάχιστον στα παραμύθια πιο παλιά και στο σινεμά πιο μετά. Η πραγματικότητα είναι ήδη ζοφερή και μέσα από τις ταινίες κάποιοι αναζητούν ένα ζωτικό ψεύδος. Οι μύθοι πρέπει να μένουν μύθοι κι άσε τις αλήθειες για την καθημερινότητα έξω από τις αίθουσες.
Και κάτι τελευταίο: Λένε πώς ό,τι προσπαθείς να φτιάξεις καλύτερο στο τέλος το χαλάς κι ο «No Time To Die» Τζέιμς Μποντ μάς χάλασε!
Α και ένα υστερόγραφο: Πολύ καλό το τραγούδι της ταινίας της Billie Eilish, αλλά όχι και το καλύτερο όλων των ταινιών Τζέιμς Μποντ, όπως διαβάσαμε. Να ξεχάσουμε Skyfall, να θυμηθούμε Goldfinger, Diamonds Are Forever ή From Russia With Love, και γιατί όχι το We have All the Time in the World. Ας μην υπερβάλουμε!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
