Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Τετάρτη πρωί. Ξυπνάω. “Θα βάλεις μουσική;” Εκρηξη στον εγκέφαλό μου. “Ρε συ σημερα βγαινει ο δισκος της Μαρίνας;”. Μπαίνω spotify και όντως. Κι αν πίστευα ότι μόνο με λοβοτομή θα μπορούσε να αφαιρεθεί από το μυαλό μου το “κιασεναμασφερειοτιθελειμετατατατα”, τελικά το αφαίρεσε η ίδια η Σάττι αντικαθιστώντας το με το “τους ρώτησα αν στο χωριό τους είχαν reggaeton” και το “σιγά μωρέ τι είπα;”. Γέλασα τόσο πολύ με το copyrights στο τα-τα-τα γιατί τελικά μπορείς να απαντάς στα σχόλια με μουσική - κι αυτό έχει μέσα του ένα κουλνες και μια ποιότητα που λείπει σίγουρα από τους σχολιαστές των πάντων σε αυτή τη χώρα. Το Mixtape θα δώσει ένα καλό δεκάλεπτο διάλειμμα στους DJs όλου του κόσμου κι αυτό ήταν ο,τι πιο εύστοχο διάβασα ως κριτική στα social.
Παρασκευή πρωί. Instagram και θυμάμαι ότι έχει κυκλοφορήσει το “Μπάλωμα” της Νατάσας Μποφίλιου από τον επερχόμενο (και πολύ αναμενόμενο) δίσκο της “Κάτι Καίγεται”. Σε ένα ρεσιτάλ καλλιτεχνικών αποφάσεων και μάρκετινγκ, τα χειμερινά live της Νατάσας είχαν δόσεις του ακυκλοφόρητου άλμπουμ και το συγκεκριμένο κομμάτι έχει πάρει ήδη άπειρο virality εδώ και μήνες. Πολιτικό σχόλιο για ακόμα μια φορά από τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο που - ως σύγχρονος ιστορικός - βρίσκει πάντα τις λέξεις για να αποτυπώσει και να καταγράψει τα ζητήματα της κάθε εποχής. “Και καθώς σωστά μεγάλωνα, ήμουν το καλό τους μπάλωμα. Κι αν στα μέτρα τους δε χώραγα, διπλωνόμουν και προχώραγα.”
Με αυτά τα soundtrack στο αυτοκίνητο και το μυαλό μου πάω να δοκιμάσω μια νέα-παλιά πίτσα και disclaimer: ο χρόνος είναι σχετικός στο σημερινό άρθρο.
Όταν το Ναίφ έπαιξε σύστημα Birdman και έβγαλε την πίτσα από το μενού του, πέτυχε ακαριαία το στόχο του: να με κάνει να περιμένω πώς και πώς τη spin off πιτσαρία του, το Yellow Oven ακριβώς απέναντι στην Ευρυδάμαντος. Πρώτος διδάξας του συστήματος αυτού ήταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα (Άρης Βεζενές) που με θρασος πήρε το καλύτερο πιάτο του Birdman (και καλύτερο τσιζμπεργκερ του κόσμου όλου) και το πήγε στο Ekiben, όταν πια εκτός από take out και delivery έβαλε τραπεζάκια και το μετέτρεψε σε ένα αθηναϊκό must. Η πίτσα του Ναιφ είναι ίσως η καλύτερη πίτσα που θα φας σε ένα all day μέρος που δεν είναι καθαρό ιταλικο. Ξεκάθαρη ψήφος για τις Ευρωεκλογές η white πίτσα με μοτσαρέλα, παρμεζάνα, γκοργκοντζόλα, ανάμεικτα μανιτάρια και δενδρολίβανο.
Υ.Γ. Επίσημο άνοιγμα θερινών με συννεφιά δεν θέλησε ποτέ κανείς.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
