Ήταν Δεκέμβριος του 1955 όταν η Rosa Parks επιβιβάστηκε σε λεωφορείο στο Montgomery της Alabama, κάθισε σε μία θέση και αρνήθηκε να ακολουθήσει τις οδηγίες του οδηγού και να σηκωθεί για να καθίσει λευκός επιβάτης.
Ήταν η εποχή όπου τα λεωφορεία χωρίζονταν σε λευκά ζώνη, που βρισκόταν μπροστά, ενώ το πίσω μέρος του οχήματος ήταν για τους Αφροαμερικανούς. Ο ρατσισμός ήταν νόμιμος και οι άνθρωποι έπρεπε απλώς να συμμορφωθούν. Όχι, η Rosa Parks.
Ποια ήταν «γυναίκα στο λεωφορείο»
Η Rosa Louise McCauley γεννήθηκε το 1913 στην Αλαμπάμα, όπου και μεγάλωσε. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 2 ετών και έμεινε με τη μητέρα και τους παππούδες της, οι οποίοι είχαν ζήσει ως σκλάβοι.
Αυτό τους έκανε να πολεμούν για τα δικαιώματά τους μέχρι το τέλος. Όταν μέλη της Κου Κλουξ Κλαν παρέλασαν έξω από το σπίτι τους, ο παππούς της Rosa στάθηκε στην εξώπορτα κρατώντας το όπλο του.
Αν και μεγάλωσε σε μία οικογένεια που δεν φοβόταν, η Rosa αναγκαζόταν να πηγαίνει με τα πόδια μέχρι το σχολείο, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι για την υπεροχή των λευκών, με τους οποίους μοιραζόταν τα πάντα, αλλά σε πολύ χαμηλότερη μοίρα.
Παράτησε το σχολείο για να φροντίσει την άρρωστη μαμά αλλά και τη γιαγιά της, βρήκε δουλειά σε εργοστάσιο, παντρεύτηκε στα 19 αλλά επέστρεψε στο σχολείο για να πάρει το απολυτήριο, έχοντας τη στήριξη του συζύγου της. Δεν απέκτησαν παιδιά.
Ήταν και οι δύο μέλη του NAAC, της αμερικανικής οργάνωσης που μαχόταν για τα δικαιώματα των πολιτών που δεν ήταν λευκοί, με την Parks να έχει τον ηγετικό ρόλο στην ομάδα νεολαίας. Άρα η μετέπειτα στάση της δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός.
Στο λεωφορείο, που πέρασε στην ιστορία ως η πιο σημαντική στιγμή κόντρα στον ρατσισμό, η Rosa Parks αρνήθηκε να σηκωθεί για να καθίσει ένας λευκός επιβάτης.
Όταν ο οδηγός το ζήτησε από 4 μαύρους, οι υπόλοιποι 3 υπάκουσαν. Η Rosa δεν έβλεπε τον λόγο να το κάνει. Λίγο μετά συνελήφθη και την άφησαν ελεύθερη με εγγύηση. Πολλοί είπαν ότι το έκανε επειδή ήταν κουρασμένη από τη δουλειά «Ήμουν απλώς κουρασμένη στο να ενδίδω συνέχεια».
Την ημέρα της δίκης της, ζητήθηκε από όλα τα μέλη της αφροαμερικανικής κοινότητας να μην ανέβουν σε λεωφορεία. Το γνωστό Montgomery Bus Boycott είχε ξεκινήσει και κράτησε 381 μέρες. Μία αποχή που οδήγησε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι ο διαχωρισμός στα Μέσα Μεταφοράς ήταν αντισυνταγματικός. Μια αποχή που οδήγησε όμως και σε βία κατά των μαύρων, κάψιμο των εκκλησιών καθώς και των σπιτιών τους.
Η ζωή μετά
Η Parks απολύθηκε από τη δουλειά της, το ίδιο και ο σύζυγός της. Μετακόμισαν στο Michigan, όπου έγινε γραμματέας Γερουσιαστή. Το 1987 ίδρυσε τον Οργανισμό Rosa and Raymond Parks, ενημερώνοντας τους νέους για τη σημασία των δικαιωμάτων των πολιτών.
Η ειρωνεία; Το κάνει με bus tours. To 1992 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της για τη ζωή στον Νότο και το 1999 μήνυσε τους Outkast, επειδή κυκλοφόρησαν τραγούδι με το όνομά της, χωρίς τη συγκατάθεσή της. Το 2005, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, έχοντας προχωρημένη άνοια.
Οι διακρίσεις
Τιμήθηκε με το βραβείο Martin Luther King Jr., το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας από τον Bill Clinton, ενώ το περιοδικό Time την κατέταξε στους 20 ανθρώπους με τη μεγαλλύτερη επιρροή στον 20ο αιώνα.
Το Πανεπιστήμιο Troy στην Αλαμπάμα έφτιαξε μουσείο προς τιμήν της ενώ ο Ομπάμα παρουσίασε ένα άγαλμα της Parks που στεγάζεται στο Καπιτώλιο. Το 2002, η ζωή της έγινε ταινία, με πρωταγωνίστρια την Angela Basset.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
