Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη “Διαβάσεις” για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά “στην καλύτερη πόλη του κόσμου” γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Αν το Rothko είχε έρθει για να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και καταναλώνουμε την τέχνη, το Respublika ήρθε για να μας ενσωματώσει στη διαδικασία, δίνοντας μας τον απόλυτο έλεγχο του πως θα κινηθούμε στην εξαωρης διάρκειας παράλληλη πραγματικότητα που είχε στηθεί στο Terra Vibe στη Μαλακάσα.
No Utopia - No Dystopia
Ο Łukasz Twarkowski μαζί με 20 ακόμα άτομα πραγματοποίησαν το αρχικό πείραμα το 2020 στα δάση της Λιθουανίας. Έφτιαξαν μια αυτόνομη μικρή κοινότητα απαλλαγμένη απο τα στάνταρ του δυτικού πολιτισμού με σκοπό να εξερευνήσουν τα όρια και τις δυναμικές της συμβίωσης και της απελευθέρωσης. Μαγείρευαν, έκαναν διαλογισμό και εκπαιδεύονταν πάνω στη rave κουλτούρα, μέχρι που έστηναν κάθε βράδυ techno πάρτυ στη φύση με φουλ εξοπλισμό. Ο σκηνοθέτης κατέγραφε πλάνα από την καθημερινότητα και τις σκέψεις τους (τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην παράσταση), ενώ το project στην πραγματικότητα γεννιόταν και αποκτούσε δομή μέσα από αυτή την συνθήκη.
Just Chaos
Τι είναι όμως το Respublika; Η αναπαράσταση ή καλύτερα η επανάληψη αυτού του πειράματος σε μορφή παράστασης που συνδυάζει διαφορετικές τέχνες και πολυμέσα, σήμα κατατεθέν του Πολωνού σκηνοθέτη. Θέατρο που κινηματογραφείται live σε ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια και προβάλλεται σε τεράστιες οθόνες σαν σινεμά, light performance, DJ sets σε έναν χώρο που ο θεατής μπορει να κινηθεί ελεύθερα, να αλληλεπιδράσει με τους ηθοποιούς, να χορέψει, να κάνει σάουνα ή απλώς να παρακολουθεί.
Only Reality Exists
Ο δημιουργός μας προστατεύει από κάθε είδους FOMO, αφού στις βασικές οδηγίες του project που ακούγονται από τα μεγάφωνα η νο1 είναι να μην τρέχουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο και απο δράση σε δράση αφού όπως και στην πραγματική ζωή είναι αδύνατον να παρακολουθήσεις κάθε τι που συμβαίνει. Μπορούσαμε να καθίσουμε σε καφάσια μπύρας μπροστά από τις οθόνες, στο πάτωμα, σε πουφ, σε σεζλόνγκ, να πάρουμε οποιαδήποτε στιγμή το ποτό και το φαγητό μας από τα bar και τις καντίνες, να ξεχαστούμε και μετά να μπούμε ξανά βαθιά μέσα σε αυτό το κοινωνικό πείραμα του οποίου ήμασταν και επίσημα μέρος.
What are you against?
Το πείραμα στα δικά μου μάτια ήταν επιτυχημένο ακριβως γιατί με έπιασα πολλές φορές να έχω χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας και να συλλέγω εικόνες και αναφορές σαν λευκός καμβάς. Το πολύχρωμο φωτιστικό μέσα σε μια λεκάνη να με παραπέμπει στα αμφιλεγόμενης χρησιμότητας γκλάμουρ στοιχεία της καθημερινής ζωής, τον πλημμυρισμένο νεροχύτη την ώρα που η ηθοποιός έπλενε τα πιάτα να ενσαρκώνει τη ματαιότητα της επαναληψιμότητας και την ταμπέλα exist στη θέση του exit που με έκανε να σκεφτώ ότι μπορεί να χρειαστεί να φύγεις από κάπου για να νιώσεις ότι υπάρχεις. Ο καθένας φυσικά έκανε τις δικές του σκέψεις και αναλογίες χωρίς να υπάρχει σωστό και λάθος - όπως ούτως ή άλλως συμβαίνει στην τέχνη που πάνω απ’ όλα είναι προβολή-προβολή-προβολή.
Το επιπλέον εντυπωσιακό στοιχείο της όλης εμπειρίας ήταν η κλιμάκωση των σεκάνς. Ξεκινήσαμε κάνοντας μια χαλαρή βόλτα στο χώρο - με τις ευλογίες των δημιουργών - και καταλήξαμε να χορεύουμε techno σε ένα αλλόκοτο σκοτεινό περιβάλλον με καπνούς χάνοντας την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Όπως μας έδωσαν πολύ εύστοχα να καταλάβουμε τα κείμενα που περνούσαν κάθε τόσο από την οθόνη περιγράφοντας ουτοπίες, δυστοπίες και εναλλακτικά σύμπαντα, το μόνο που υπάρχει είναι η πραγματικότητα. Αυτό το “Reality” που έγραφαν τα γιλέκα των ανθρώπων της παραγωγής και ήταν η μόνη σύνδεσή μας με την έξω ζωή. Μια σύνδεση που χάθηκε εντελώς, αφού την τελευταία παράσταση του Σαββάτου ακολούθησε DJ set από τον Richie Hawtin και την Sama' Abdulhadi - ιδανικό σκηνικό για να ανθίσουν και να εκτονωθουν οι βασικές αξίες του Respublika. Η ολοκλήρωση του πειράματος δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από ένα true rave party.
Πόσο εφικτό ή ανέφικτο είναι τελικά να δημιουργήσεις ένα πλαστό υποσύστημα μέσα στον σύγχρονο (ή μελλοντικό) κόσμο που να έχει τους δικούς του κανόνες; Χρειάζεται αλήθεια να έχει κανόνες; Και πώς αποβάλλει κανείς αυτά που τον έχουν διαμορφώσει στο μονοπάτι προς την απόκτηση της προσωπικής του ελευθερίας; Θα ήταν ένας τέτοιος κόσμος πλαστός ή μήπως θα ήταν πολύ πιο πραγματικός από τον φαινομενικά πραγματικό;
Το Respublika δεν έδωσε απαντήσεις, γέννησε όμως ερωτήματα προσεγγίζοντας το θαύμα της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς περιορισμούς.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
