Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Η φάση είναι Eurovision, Conference και Euroleague λες και μας πέταξε κάποιος 20 χρόνια πίσω στη διετία 2004-2005 με Παπαρίζου, Χαριστέα και Διαμαντίδη. Και, ναι, οκέι καμία ΑΕΚ δεν θα χαρεί για κανέναν Ολυμπιακό που ίσως / θα σηκώσει ευρωπαϊκό μέσα στο σπίτι της, οι αθλητικές επιτυχίες των συλλόγων είναι πολύ λιγότερο συλλογικές από εκείνες της Εθνικής (κακώς, θα πω, χωρίς να με έχει ρωτήσει κάποιος) και η Έλενα είναι μία - ΑΛΛΑ όλοι ασχολούμαστε με μπάλα, μπάσκετ και Ζάρι. Κι επειδή αυτό είχε να συμβεί κάμποσα χρόνια, θα επιτρέψω στον εαυτό μου αυτή την αναλογία.
Τέλος πάντων, επειδή μιλάμε για πόλη, το πιο γεμάτο μπαρ χθες βράδυ ήταν το Πασαλιμάνι και μετά από αυτό τα σπίτια μας που είχαν 2 οθόνες και 37 σουβλάκια το καθένα. Το My Number One να παίζει ακριβώς τη στιγμή που το VAR έλεγε 2-0 για τον Ολυμπιακό και δεν ήξερες για ποιο απ' όλα να put your hands up. Όλα αυτά μετά το θριαμβευτικό διήμερο που μας κάνει να θέλουμε το δικό μας το ντέρμπι στον τελικό στο Βερολίνο. Ο καθένας για τους λόγους του.
Ακριβώς μια εβδομάδα νωρίτερα ξυπνούσα στην Κέρκυρα, έχοντας παραλίγο χάσει το πλοίο την προηγούμενη μέρα και χωρίς να ξέρω ότι την επόμενη θα χάσω το βασικό event του νησιού για ακριβώς τον ίδιο λόγο: ένα σταματημένο επί ώρες αυτοκίνητο στην κίνηση.
Δεν είδα λοιπόν ποτέ τους «μπότηδες» να σπάνε - το έθιμο του νησιού είναι να σπάνε στάμνες με νερό στην πρωινή Ανάσταση του Σαββάτου στις 11:00. Είδα όμως, σε έναν άσχετο δρόμο, καθώς προσπαθούσα να προλάβω, ένα ζευγάρι μεγάλο σε ηλικία να πετάει από το μπαλκόνι του μια μικρή στάμνα και μετά να αγκαλιάζεται. Είδα και μια μαμά να αγοράζει στο 93’ μια στάμνα για το παιδί της από έναν από τους δεκάδες πάγκους που ήταν στημένοι σε κάθε σημείο του νησιού. Και κάπως αυτές οι δύο στιγμές μου φάνηκαν πιο σημαντικές από τα μεγάλα events στις κεντρικές πλατείες με τον άπειρο κόσμο.
Είναι, λέει, γούρι να κρατάς κομμάτια από τις σπασμένες στάμνες, οπότε έφερα πίσω τρία. Τρία γούρια για προκρίσεις σε τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (μετράω μια φορά το Final 4) και είμαι σχεδόν έτοιμη να κάνω παρέα με τη μισή Ελλάδα που χθες ξεμάτιαζε τη Σάττι για να της πέσει ο πυρετός - παρότι όλοι ξέρουμε πώς το θαύμα το έκανε η Παναγιά Φουρέιρα που εμφανίστηκε στον πρώτο ημιτελικό.
Good luck σε όλους, κι άσε να μας φέρει ό,τι θέλει μετά τα τα τα τα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
