Ο «μεθύστακας» Ορέστης Μακρής είναι ένας τόσο διαδεδομένος ρόλος, που έχει καταφέρει να γίνει κομμάτι της αργκώ μας. «Ορέστης Μακρής έγινες» λέμε για εκείνον τον φίλο ή τη φίλη που ήπιε λίγο παραπάνω. Πώς όμως γεννήθηκε αυτή η καρικατούρα του Ορέστη Μακρή; Ας γυρίσουμε τον χρόνο έξι δεκαετίες πίσω.
Αστεία με μεθυσμένους
«Έχεις καφέ;»
«Έχω!»
«Καλό καφέ;»
«Είναι ψιλοκομμένος;»
«Ναι! Με την ψιλή!»
Είναι το 1948, και ο παραπάνω διάλογος με τον Μακρή να ζητάει καφέ από ταβερνιάρη, παίζει ως κωμικό νούμερο επιθεώρησης. Η τελευταία ατάκα του ταβερνιάρη προκαλεί γέλια μέχρι κλάματος από το κοινό. Το παραπάνω απόσπασμα δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα Ταχυδρόμος, σε αφιέρωμα για τη ζωή του από τον Γιάννη Φιλιπούλη, με τον εύγλωττο τίτλο «30 Χρόνια Μεθύστακας» (είπαμε, είμαστε στο 1960, καμία διακριτικότητα στον δημόσιο λόγο). Την ίδια περίπου εποχή, η εφημερίδα Εμπρός δημοσιεύει ένα παραλειπόμενο από το 1929, την εποχή που ο 31χρονος Μακρής περιόδευε ως τενόρος, μαζί με τον θίασο του Παρασκευά Οικονόμου, φτάνοντας ως την Αλεξάνδρεια.
Ένα πρωί, ο Μακρής εμφανίστηκε στο θέατρο κουτσαίνοντας. Καθώς τον κοίταζαν όλοι, εκείνος είπε: «Δεν είναι τίποτα ρε παιδιά, έπεσα από τη σκάλα». Του απαντά ένας συνάδελφος του, «από τη Σκάλα του Μιλάνο;» και οι υπόλοιποι ηθοποιοί ξεσπούν σε γέλια.
Είναι σαν να «γεννήθηκε» ο Ορέστης Μακρής παίζοντας αυτό το στερεότυπο του «μεθύστακα», που τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν οι εφημερίδες της εποχής, με ένα τρόπο μάλλον αγενή, σαν να είχαν παραγράψει το πλούσιο ταλέντο του στη μουσική και τη θεατρική του προϊστορία. Ο ίδιος πάντως, έδειχνε πάρα πολύ συμφιλιωμένος με αυτή την καρικατούρα, και σιγά - σιγά την εμπλούτιζε, προσθέτοντας νεύρωση, αδεξιότητα, αφέλεια, αλλά και συγκίνηση στον εκάστοτε χαρακτήρα που υποδυόταν.
Πώς γεννήθηκε λοιπόν ο χαρακτήρας του «μεθύστακα»
Σε ένα πλούσιο αφιέρωμα της εφημερίδας «Εμπρός», στο οποίο μεταξύ άλλων, ο Μακρής αφηγείται πώς έκλεψε τη γυναίκα του, η οποία την εποχή που παντρεύτηκαν ήταν ακόμα ανήλικη, μαθαίνουμε για τη «γέννηση» του χαρακτήρα αυτού, το καλοκαίρι του 1929, στο θέατρο Λούνα Παρκ της Αλεξάνδρειας, με έναν θίασο ο οποίος περιελάμβανε στις τάξεις του θρυλικά ονόματα του θεάτρου, όπως η Αλίκη Μουσούρη, ο Χρήστος Νέζερ, ο Χρήστος Μηλιάδης, ο Κώστας Μουσούρης και ο Αιμίλιος Βεάκης. Ο τελευταίος, σε κάποια διαλείμματα από τις πρόβες, όταν μαζεύονταν όλοι οι ηθοποιοί και γίνονταν παρέα, πρόσεξε τον Μακρή που υποδυόταν για πλάκα τον πιωμένο. Τον ρώτησε: «Ρε Ορέστη, εσύ τώρα είσαι μεθυσμένος ή νηφάλιος;»,, για να δεχτεί αρνητική απάντηση. Τότε, του είπε:
«Ξέρεις, έχω μια ιδέα. Γιατί το γέλιο που σκορπάς εν οίκω να μη το σκορπάς εν δήμω;»
«Δηλαδή;» απάντησε απορημένος ο Μακρής.
«Δηλαδή σε συμβουλεύω να κάνεις τον μεθύστακα. Ο κόσμος θα το αγαπήσει κι εσύ θα πας μπροστά».
Ο Μακρής τρόμαξε, ένιωσε αμφιβολία και ο Βεάκης που το κατάλαβε αμέσως, τον αγκάλιασε.
«Μη φοβάσαι Ορέστη, ο δρόμος της φήμης ανοίγεται μπροστά σου, προχώρα», του είπε.
«Ναι, τρεκλίζοντας» πρόσθεσε ο ίδιος, με το πνεύμα που τον διακατείχε. Και, κάπως έτσι γεννήθηκε μια θρυλική κωμική ιστορία.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
