Τρεις μέρες στη Νάπολη ισοδυναμούν πολύ περισσότερο με κοινωνικοπολιτική εμβάθυνση στον Ιταλικό νότο παρά με ταξίδι αναψυχής. Το παραπάνω, φυσικά και μπορεί να συμβέι με ένα απεριτίβο στο ένα χέρι και ένα κομμάτι πίτσα ναπολιτάνα στο άλλο. Κόσμος, κόρνες, φασαρία, σκουπίδια, ανηφόρες, κατηφόρες, άπειρα μαγαζιά με αλμυρό και γλυκό street food και - προφανώς - Μαραντόνα. Αυτό είναι το κάδρο στο μεγαλύτερο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης και στην αρχή σχεδόν παραλύεις από την υπερπληροφόρηση και την ένταση. Λίγα μαθήματα ιστορίας αργότερα σε βρίσκουν να χτίζεις το προφίλ της πόλης και των ανθρώπων της με εντελώς διαφορετικές πρώτες ύλες.
Ο Ντιέγκο δεν πέθανε
Κι αυτό γιατί στη Νάπολη υπάρχει παντού. Σε μεγάλο γκράφιτι, σε μεσαίο γκράφιτι, σε μικρό γκράφιτι. Σε αναψυκτικά, σε πατατάκια, σε μπαλκόνια, σε αναπτήρες, σε μαγνητάκια, σε Τ-shirts, σε μινιατούρες, σε σημαίες και σε ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Ο Ντιέγκο έκανε τη Νάπολη περήφανη και της έδωσε κάτι που μέχρι τότε δεν είχε: αναγνώριση. Γι’αυτό και οι Ναπολιτάνοι θα τον λατρεύουν πάντα με όποιο πιθανό και απίθανο τρόπο. Θα έχουν μερικές τρίχες του σε εικονοστάσι στο Bar Nilo ή θα δίνουν σε μπλε κοκτέιλ το όνομά του. Χωρίς υπερβολή το κέντρο της Νάπολης είναι ένας τεράστιος χώρος λατρείας στον άνθρωπο που, στα 7 χρόνια που έζησε εκεί, πρόλαβε να αφήσει ίσως το μεγαλύτερο αποτύπωμα που κατάφερε ποτέ να αφήσει μια προσωπικότητα σε μια πόλη.
Πίτσα στην Pizzeria Laezza
Η ζωή με αναγκάζει να σας αποτρέψω από το να σταθείτε στην τεράστια ουρά του L’ Antica Pizzeria Da Michele για να δοκιμάσετε την περίφημη πίτσα που έφαγε η Τζούλια Ρόμπερτς στο Eat Pray Love. Όχι γιατί η πίτσα γενικώς δεν αξίζει τέτοια αναμονή, αλλά γιατί η συγκεκριμένη πίτσα δεν αξίζει τέτοια αναμονή. Αντιθέτως, η πίτσα στην Pizzeria Laezza πρέπει να μπει στα pins του google maps σας. Τραπεζάκια στο δρόμο, μουσική από αυτή που ακούγεται στα καλοκαιρινά τα κλαμπς που μαζεύουν τουρίστες και πάντου στον τοίχο μπάλα! Δοκίμασα μαργαρίτα και cacio e pepe, γιατι προφανώς αυτό έπρεπε να κάνω, και ήταν εξαιρετική παρέα για εμένα και την Peroni μου. Η ναπολιτάνικη ζύμη έχεις τις ιδιαιτερότητές της και σίγουρα δεν αρέσει σε όλους. Εγώ είμαι φάν - είδικα του cornicione της (το γύρω-γύρω) που είναι απ έξω κράντσι κι από μέσα αφράτο σαν λουκουμάς!
Απεριτίβο στο Spazio Nea
Στην Piazza Bellini, που την έχει τη φασούλα της, το ιδανικότερο μέρος για να κρυφτεις/ξεκουραστείς/αράξεις (επιλέξτε την κατάλληλη λέξη ανάλογα με το πόσο σας έχει ταλαιπωρήσει η πόλη) είναι το Spazio Nea. Μια αυλή με σκαλάκια δεξια και αριστερά που έχουν μικρά τραπέζια και μαξιλάρια και ένας εσωτερικός χώρος που συχνά φιλοξενεί εκθέσεις. Ιδανική ώρα αργά το απόγευμα για μερικά spritz πρίν από το κλείσιμο της ημέρας σε κάποια τρατορία.
Bonus Tip: Να πάτε οπωσδήποτε για graffa στο Chalet Ciro - ναπολιτάνικα τηγανητά ντόνατς με ζύμη από αλεύρι και πατάτες και επικάλυψη ζάχαρης. Θα αγκαλιάσουν την ψυχούλα σας!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
