Είναι απόγευμα Παρασκευής, λίγο μετά τις 18.00, και έξω από το Fuzz ξεκινούν να δημιουργούνται ουρές από κόσμο. Οι πόρτες για το live θα ανοίξουν στις 20.00, όμως ήδη παρέες καταφθάνουν και περιμένουν υπομονετικά καθισμένοι στα κάγκελα ή το πεζοδρόμιο. Μπαίνω στον χώρο την ώρα που γίνεται το sound check.
Οι μουσικοί συνεννοούνται με τους ηχολήπτες, ο Νέγρος του Μοριά είναι στη σκηνή και δοκιμάζει τα μικρόφωνα, οι χορευτές βρίσκονται στο stage για να προβάρουν και να κάνουν διατάσεις, ενώ κόσμος πηγαινοέρχεται, μέχρι να ρυθμιστούν και οι τελευταίες λεπτομέρειες για τον ήχο, τα φώτα και το merch.
Είναι η ημέρα που θα γίνει η παρουσίαση του δίσκου 'ΘΡΑCΟC' (=Θράσος), ο οποίος βγήκε πέρυσι, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, με τον Νέγρο του Μοριά να εμφανίζεται στο εξώφυλλο με παραδοσιακή ελληνική φορεσιά – φουστανέλα. Το live έχει γίνει sold out και όλοι μοιάζουν στρεσαρισμένοι. Μόλις τελειώνει το sound check, κατευθυνόμαστε με τον Νέγρο του Μοριά (κατά κόσμο Κέβιν) προκειμένου να βρούμε ένα ήσυχο δωματιάκι για να κάνουμε τη συνέντευξη.
Άνθρωποι του μιλούν, τον αγκαλιάζουν, ενώ ακόμα και την τελευταία στιγμή, προσπαθεί να τακτοποιήσει εκκρεμότητες. Κλείνουμε την πόρτα και ανάβει ένα τσιγάρο για να καταφέρει να ηρεμήσει.
Είναι μετανάστης δεύτερης γενιάς με ρίζες από την Γκάνα. Γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Άκουγε χιπ-χοπ απ' όταν ήταν πιτσιρικάς. «Και ο πατέρας μου άκουγε ραπ, οπότε έχω επιρροή από εκεί. Έμπνευση όμως αντλώ από παντού. Έμπνευση για μένα είναι η reggae μουσική και τα ρεμπέτικα, τα οποία ήρθαν στη ζωή μου στην εφηβεία. Ή η jazz, η ελληνική μουσική, ενώ τελευταία ακόμα και τα latin».
- Θέλω να μας πεις δυο λόγια για το είδος μουσικής που αποκαλείς «τραμπέτικο». Είναι μια ιδιότυπη σύνδεση της ελληνικής παράδοσης με την αφροελληνική ταυτότητά σου; Τι σε ελκύει στο ρεμπέτικο; Το γεγονός ότι ήταν μια μουσική του περιθωρίου; Νιώθεις ότι ταυτίζεται με την δική σου ψυχοσύνθεση και με το underground ραπ;
Νέγρος του Μοριά: Το λεγόμενο 'τραμπέτικο' ανακαλύφθηκε σαν είδος από τη συνεργασία μου με τον Odydoze (παραγωγός). Όπως σου είπα, άκουγα ανέκαθεν ρεμπέτικα από την εφηβεία μου. Οπότε αυτά τα ακούσματα ήρθαν και έδεσαν, γιατί ο Odydoze, είναι μεγάλο ταλέντο.
- Ο δίσκος 'ΘΡΑCOC' που βγήκε πέρυσι, προκάλεσε αντικρουόμενα σχόλια λόγω της εμφάνισής σου με φουστανέλα. Ποιο είναι το μήνυμα που ήθελες να περάσεις μέσα από το δίσκο;
Γουστάρω την Ελλάδα και είναι τιμή μου να την υπηρετώ έμμεσα, με εργαλείο τη μουσική μου. Το μήνυμα που ήθελα να περάσω μέσα από το δίσκο, είναι πως είμαστε όλοι άνθρωποι, κάνουμε λάθη και ότι υπάρχει μία λεπτή γραμμή στην ελληνική κοινωνία που είναι η θρησκεία, από την οποία έχουμε επηρεαστεί - άμεσα και έμμεσα.
Και μέσα από αυτή, είτε λογοκρίνουμε τον κόσμο, είτε δίνουμε έπαινο στον κόσμο και λίγο-πολύ η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο στα πάντα -από τις διακοπές μας, μέχρι το πώς τρώμε, τι λέμε, πώς εκφραζόμαστε.
Είτε πιστεύουμε είτε όχι, θα πούμε μέσα στη μέρα «να πας στο διάολο» ή «αχ Παναγιά μου». Η θρησκεία, είναι βαθιά χωμένη μέσα στην ελληνική κουλτούρα. Επομένως, είναι μια εξομολόγηση αυτογνωσίας μέχρι να αποκτήσω την ωριμότητα ώστε να πορευτώ από εδώ και πέρα. Εύχομαι στον επόμενο δίσκο, να είμαι ακόμα πιο ώριμος άνθρωπος.
Αμήν.
- Στο τραγούδι «Κενοδοξία/ Βουλιμία» έχεις πολλές θρησκευτικές αναφορές -ακούγεται ακόμα και το Πάτερ Ημών. Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία;
Πάντοτε την είχα ψηλά την θρησκεία, επειδή οι γονείς μου είναι Αφρικανοί, κατάγονται από τη Γκάνα και είναι χριστιανοί, επομένως έχω εικόνα από την εκκλησία που πήγαιναν κάθε Κυριακή. Μέσα στην οικογένειά μου υπήρχε ανέκαθεν αυτή η ρουτίνα. Ο χριστιανισμός υπήρχε πάντα στη ζωή μου, υπήρχε αυτό το πρόσωπο, αυτή η θρησκεία. Μετά σίγουρα επηρεάστηκα και από το σχολείο. Επίσης έχω βαφτιστεί και χριστιανός ορθόδοξος.
- Ακόμα δεν έχεις ελληνική ταυτότητα και δικαίωμα ψήφου, παρά το γεγονός ότι είσαι γεννημένος και ανέκαθεν ζεις εδώ. Αισθάνεσαι πως υφίστασαι περιθωριοποίηση ή ρατσιστικές συμπεριφορές λόγω της καταγωγής σου;
Αυτό πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει, επειδή είμαι μαύρος. Πολλοί έχουν μια καχυποψία και μια ξενοφοβία που δεν ξέρουν και οι ίδιοι από πού προέρχεται ή πώς τους έχει μεταδοθεί. Δυστυχώς ο ρατσισμός είναι ακόμα και σήμερα ένα πράγμα ζωντανό.
Θέλω να πω κάτι. Σταματήστε να κατηγορείτε τους μετανάστες, τα παιδιά της δεύτερης γενιάς, θεωρώντας ότι είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες, εγώ είμαι γιος μεταναστών και έχω εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου, πληρώνω τους φόρους μου, κάνω τα πάντα όπως κάνει κάθε Έλληνας πολίτης. Είμαστε πολίτες της χώρας.
Μη σας σκαλώνει αυτό το χρώμα, και εμείς θέλουμε να συνεισφέρουμε στην Ελλάδα, αλλά θέλουμε να είμαστε πολίτες αυτής της χώρας. Σεβόμαστε τη χώρα, μιλάμε την ίδια γλώσσα για να μπορούμε να επικοινωνούμε με το μέσο Έλληνα, για να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας όπως και εκείνος τη δική του.
Είτε έχεις ταυτότητα, είτε δεν έχεις, είτε είσαι θρήσκος είτε άθρησκος, άμα είσαι μαλάκας, θα την κάνεις τη μαλακία σου. Δεν ισχύει αυτό που λένε «α τώρα δίνουμε ταυτότητες και μας την κάνουνε». Έχει να κάνει με τον άνθρωπο.
- Η γειτονιά σου, έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση της μουσικής σου κουλτούρας;
Η σύνθεση και η μελωδία που έχω στα κομμάτια μου, έχει επιρροές από την Αφρική και από την αφροαμερικάνικη κουλτούρα. Ο στίχος μου έχει επηρεαστεί κυρίως από τις γειτονιές που έχω μείνει, γιατί τυχαίνει να μετακομίζω πολλές φορές, οπότε έχω διαφορετικές εικόνες και πολλά βιώματα.
- Με ποιον καλλιτέχνη, ακόμα και αν δεν ανήκει στη hip-hop σκηνή, θα ήθελες να συνεργαστείς;
Είναι μεγάλη η λίστα καλλιτεχνών και παραγωγών που θα ήθελα να κάνω συνεργασία: Kendrick Lamar, ScHoolboy Q, Nightmares on Wax, Alchemist, Metro Boomin και... Βασίλης Καρράς. Ρισπεκτάρω αρκετούς καλλιτέχνες, συνθέτες, οργανοπαίχτες.
- Πάντως το feat με Βασίλη Καρρά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον...
Σοβαρό θα ήταν. Και με Μαζωνάκη επίσης. Τα γουστάρω αυτά (σ.σ. η συνέντευξη έγινε πριν τον θάνατο του Βασίλη Καρρά).
- Τι έχεις στα σκαριά; Θα συνεχίσεις με τραμπέτικο ήχο ή θα πειραματιστείς και με άλλα είδη; Θα συνδύαζες ραπ με λαϊκό;
Με έναν λαϊκό τραγουδιστή που εκτιμώ, θα το έκανα. Και το ρεμπέτικο στην ουσία λαϊκό τραγούδι είναι. Δηλαδή οι μάγκες που τους αποκαλούμε σήμερα ρεμπέτες, λαϊκό τραγούδι έλεγαν ότι έκαναν τότε, όχι ρεμπέτικο. Η συνέχεια του λαϊκού τραγουδιού, είναι κάτι που μου αρέσει. Δεν μου αρέσει το κιτσαριό που φαντάζεται κάποιος όταν ακούει λαϊκό, με την κακή έννοια. Ο Βασίλης Καρράς, ο Μαζωνάκης, η Θεοδωρίδου, η Άννα Βίσση, είναι φωνάρες. Το δίνεις. Άσχετα εάν εγώ κινούμαι αλλού σαν μουσικό είδος.
- Θα μας δώσεις έναν στίχο που θεωρείς ότι σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο;
Είναι πολλά. Θα μπορούσα να πω ότι είναι από το 'Λένε για μένα', των Πυξ Λαξ:
“Πολλοί αναρωτιόντουσαν πώς έφτασα ως εδώ,
Ας φαίνεται καλό παιδί τι να το κυριεύει.
Οι θύελλες που πέρασε δεν του 'βαλαν μυαλό,
Απ' το Θεό παιδεύεται και το Θεό παιδεύει.”
Αυτό. Γιατί πολλοί αναρωτιούνται πως έφτασα ως εδώ. Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι, ξέρουν ότι είμαι καλό παιδί, αλλά κάτι με κυριεύει. Οι θύελλες και όλα αυτά που πέρασα, ακόμα δεν μου έχουν βάλει μυαλό. Από το Θεό παιδεύομαι αλλά τον παιδεύω κιόλας, γιατί ακόμα κάνω ανωριμότητες. Λένε για μένα...
Και θα έλεγα το Πορτοφόλι του Μάρκου Βαμβακάρη.
- Θέλω να μου πεις κάτι που δεν έχεις αποκαλύψει μέχρι σήμερα - μια ιστορία, μια σκέψη, έναν στόχο..
Θα σου αποκαλύψω μια σκέψη. Τα show μου από εδώ και πέρα, θα είναι τα καλύτερα στην Ελλάδα. Και θα σου αποκαλύψω ότι, μέχρι να δείτε αυτό που θέλω να σας παρουσιάσω, περνάω από πολλές φάσεις: θυμωμένες, παρεξηγημένες, εντάσεις... μέχρι να δεις αυτό που είναι να δεις, τρως πολύ ξύλο, ρίχνεις πολύ ξύλο, παρεξηγείσαι με φίλους, τα βρίσκετε, τα χάνετε.
Αυτό θέλω να αποκαλύψω. Είμαι άνθρωπος και μέχρι να δεις αυτό το αποτέλεσμα, υπάρχει μεγάλη πίεση. Δεν γίνονται όλα μπαμ και κάτω. Η μουσική είναι δουλειά. Είναι μια δουλειά αλλά είναι και κάτι που αγαπάω. Υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν για να βγει ένα λάιβ, από τους φωτιστές, μέχρι τους ηχολήπτες.
Ο καλλιτέχνης εκφράζεται αλλά η μουσική είναι μια βιομηχανία, δεν είναι παίξε-γέλασε. Και αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι ελπίζω όλα αυτά που υπάρχουν μέσα στο μυαλό μου, να τα βγάζω προς τα έξω με τον καλύτερο τρόπο. Αυτά.
- Θέλω να μας πεις δύο πράγματα για τα επερχόμενα live σου. Τι να περιμένουμε να δούμε;
Τα πάντα. Θα δείτε ένα νέο στυλ, νέα πράγματα. Θα δείτε μια τραμπέτικη παράσταση. Αλλάζω το στυλ των live πλέον. Τελείωσε η λογική ότι παίρνω ένα mic και ένα booth και φτύνω τυχαία. Τώρα θα τα έχετε όλα. Θέλω να γίνομαι καλύτερος και να μπορώ να εκφραστώ. Ποτέ δεν σταματάω σε αυτό. Δίνω, δίνω, δίνω συνεχώς.
- Μουσικά τι ετοιμάζεις;
Δεν ετοιμάζω ακόμα καινούργιο δίσκο προς το παρόν, είμαι ακόμα στο Θράσος. Θέλω να το εμπεδώσουμε και να το χαρούμε. Γιατί είναι τραμπέτικος ήχος, είναι ελληνικό χιπ-χοπ με ταυτότητα. Εγώ δεν έχω βέβαια ταυτότητα, αλλά έχει η μουσική μου ταυτότητα. (γέλια). Α ρε Ελλάδα!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
