Οι αλυσίδες και ο θάνατος: Η τοξική ιστορία των Fleetwood Mac

Η μπάντα μπορεί να έχει -ανεπίσημα έστω- διαλυθεί, παρ' όλα αυτά, το album «Rumors», που κυκλοφόρησε το 1977, βρίσκεται ακόμα στα βρετανικά charts (τον Νοέμβριο του 2023 έκλεισε 1.000 εβδομάδες - ήδη έχει γίνει 14 φορές πλατινένιο) αλλά και στα αμερικανικά. Πρόκειται για έναν δίσκο 47 ετών. Τι είναι αυτό που κάνει τους Fleetwood Mac τόσο ξεχωριστούς; Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε το ερώτημα, καταγράφοντας συνοπτικά, την ιστορία τους στο χώρο της ροκ μουσικής.  

Σύντομη αναδρομή

H ιστορία των Fleetwood Mac ξεκινά τυπικά, το 1967, όταν ο Μίκ Φλίτγουντ (ντραμς) δημιουργεί την μπάντα στο Λονδίνο, μαζί με τους Τζον ΜακΒι (μπάσο), Πίτερ Γκριν (κιθάρα), Τζέρεμι Σπένσερ (κιθάρα). Η μπάντα, επηρεασμένη από τον ήχο της εποχής, έπαιζε μπλουζ ροκ, και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κάνει γνωστό το όνομα της. Ταυτόχρονα, προσπαθούσαν να διατηρήσουν μια κάποια αίσθηση ενότητας μεταξύ τους. Από τότε δεν ήταν εύκολο.

Το 1968, ο Ντάνι Κίργουαν γίνεται ο τρίτος κιθαρίστας της μπάντας

Το 1970, ο Πίτερ Γκριν εγκαταλείπει την μπάντα, ύστερα από ένα acid trip (χρήση παραισθησιογόνων ουσιών) που πήγε πάρα πολύ λάθος. Την ίδια χρονιά, η Κριστίν Περφέκτ (αργότερα, ΜακΒι) μπαίνει στο συγκρότημα. Μαγεύονται αμέσως όλοι με την υπέροχη φωνή της, και το μελωδικό της παίξιμο στο πιάνο. Ήδη μετρούσε δύο χρόνια έγγαμου βίου με τον μπασίστα Τζον ΜακΒι...

Το 1971, ο Σπένσερ «πάει να αγοράσει ένα περιοδικό» και δεν επιστρέφει ποτέ. Αποκαλύπτεται πως είχε αποφασίσει να λάβει μέρος σε μια θρησκευτική αίρεση. 

Την επόμενη χρονιά, ο Κίργουαν καυγαδίζει με τους συμπαίκτες του στα παρασκήνια μιας συναυλίας και καταστρέφει την κιθάρα. Απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες. Τον αντικαθιστά ο Μπομπ Γουέστον.

Το 1974, ο Μικ Φλιντγουντ έκλεινε τέσσερα χρόνια γάμου με την Τζένι Μπόϊντ. Εκείνη τη χρονιά έμαθε πως Μπομπ Γουέστον και η Τζένι Μπόϊντ διατηρούσαν παράλληλη σχέση. Ο Γουέστον είδε την πόρτα της εξόδου.

Η εποχή Μπάκιγχαμ - Νικς

Ο Μικ Φλίντγουντ είχε γοητευτεί από το φολκ ροκ ντουέτο των Μπάκιγχαμ - Νικς. Ο Λίντσι Μπάκιγχαμ συνόδευε με το -χωρίς πένα- παίξιμο του στην ακουστική και την ηλεκτροακουστική κιθάρα τη Στίβι Νικς, μια τραγουδίστρια με ασύγκριτα μελωδική και «τραχιά» φωνή. Τους εντόπισε και τους παρακάλεσε με κάθε τρόπο να μπουν στους Fleetwood Mac, που ήδη μετρούσαν εννέα προσθαφαιρέσεις μελών.  

Στα τέλη του 1974, οι Μπάκιγχαμ - Νικς ήταν μια καλή ιδέα στα χαρτιά, αλλά τίποτα παραπάνω. Το ντουέτο - που συμβίωνε ως ζευγάρι - έκανε συναυλίες μπρος σε λιγοστό κόσμο, με πενιχρά μέσα. Η Νικς δούλευε παράλληλα ως σερβιτόρα και σκεφτόταν σοβαρά να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο. Ο Λίντσι κι εκείνος, μελετούσε σοβαρά την πιθανότητα να γυρίσει στη γενέτειρα του, στο Σαν Φρανσίσκο. «Ήμουν πολύ κουρασμένη με το να μην έχω καθόλου λεφτά και να κάνω τη σερβιτόρα».

«Αν δεν είχαμε μπει στους Fleetwood Mac, δε νομίζω ότι θα αντέχαμε περισσότερο» δήλωνε αργότερα η Νικς. Συμπλήρωνε στην ίδια δήλωση: «Θαύμαζα τον Λίντσι. Πιστεύω ότι και να μην είχε λεφτά, και δουλειά, θα του άξιζε να κάθεται όλη μέρα και να δουλεύει το στυλ του στην κιθάρα. Όταν αγαπάς τόσο πολύ έναν άνθρωπο όσο εγώ τον Λίντσι, τότε μπορείς να κάνεις πίσω, να παραμερίσεις τον εγωισμό σου για χάρη του». Σοφές κουβέντες, εξηγούν πολλά από συνέβησαν στη συνέχεια.

Σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο στο Λος Άντζελες, οριστικοποιήθηκε η 10η σύνθεση της μπάντας. «Όταν μπήκαμε στους Fleetwood Mac, ήδη η σχέση μας ήταν σε άσχημη καμπή. Αλλά αν είχαμε χωρίσει,  δεν θα είχαν υπάρξει αυτά τα άλμπουμ των Fleetwood Mac που όλοι αγαπάτε σήμερα» έλεγε αργότερα η Στίβι, στο περιοδικο΄Uncut. Είναι αλήθεια, το ζευγάρι μάλωνε συχνά, ενώ η Στίβι Νικς είχε αποπειραθεί να φύγει από την κοινή τους στέγη, επιστρέφοντας μετά από λίγο καιρό, ταπεινωμένη και άφραγκη.

Τα σπουδαία albums γεννιούνται, το ίδιο και τα ειδύλλια

Αρχές του 1975, η μπάντα μπαίνει στα Sound City Studios και πιάνει δουλειά.  Τα κομμάτια “Crystal” και “Landslide", καθώς και τα “Monday Morning” και “I’m So Afraid” ήταν δημιουργίες των Μπάκιγχαμ - Νικς. Η Κριστίν ΜακΒι γοητεύεται από την παρουσία τους, και καταθέτει τις συνθέσεις  “Say You Love Me”,“Over My Head”, αλλά και τα “Warm Ways” και “Sugar Daddy”. Το albuim "Fleetwood Mac" είχε γεννηθεί. 

Αρχικά, η απήχηση ήταν μάλλον φτωχή. Το συγκρότημα περιόδευε σε ένα φορτηγάκι, η Κρίστιν ΜακΒι κοιμόταν πάνω στους ενισχυτές. «Παίζαμε οπουδήποτε, ρίξαμε μια κλωτσιά στον κώλο αυτού του album για να πετύχει» θυμάται η Νικς. Πέρασαν 16 μήνες για να μπει στα charts. Άξιζε όμως η αναμονή.  Ο δίσκος σαρώνει, παίζει παντού, πουλάει επτά εκατομμύρια μόνο εντός των ΗΠΑ. Το 1976 είναι η χρονιά τους.

Η επιτυχία γεννά ανάγκη για ακόμα περισσότερη επιτυχία. Εθίζεσαι σε αυτή. Γι' αυτό και μέσα στο 1976, η μπάντα ήδη δούλευε πάνω στον επόμενό της δίσκο.  Όσο άντεχαν δηλαδή, γιατί στο μεταξύ, η σχέση μεταξύ του Λίντσι και της Στίβι είχε εκτροχιαστεί. Φωνές, καυγάδες, λεκτική και όχι μόνο, βια, ανάμεσα σε μουσικά όργανα και ενισχυτές. Την ίδια εποχή, η Κριστίν βλεπόταν παράνομα με τον ηχολήπτη της μπάντας, Μάρτιν Μπιρτς. Η ερωτική τους σχέση γέννησε το κομμάτι "You Make Loving Fun". Όταν είχε ρωτήσει για πρώτη φορά ο Τζον την Κριστίν πως είχε εμπνευστεί το κομμάτι, εκείνη είχε δώσει μια αμήχανη απάντηση, για το κατοικίδιο σκύλο τους. Δεν είχε πείσει κανέναν.

Αλλά και ο Λίντσι είχε μάθει κάποια ενδιαφέροντα νέα από τον ντράμερ της μπάντας και φίλο του. Ο Μικ Φλίντγουντ είχε προσφέρει τον παρηγορητικό του ώμο στη Στίβι Νικς και αυτή η «παρηγοριά» είχε εξελιχθεί σε μια παθιασμένη, ερωτική σχέση. «Ευχαριστώ που μου το είπες, το εκτιμώ πολύ» φαίνεται πως του είχε απαντήσει ο Λίντσι. Η Τζένι Μπόιντ έλαβε με συνοπτικές διαδικασίες μια αίτηση διαζυγίου, ενώ και ο Ντον Χένλι (των Eagles), που πολιορκούσε τη Στίβι, έλαβε μια πολιτισμένη «χυλόπιτα». 

«Προφανώς, την ερωτεύτηκα, και ήταν μια χαοτική εμπειρία. Συνέβη όταν παίζαμε live, ήταν ένας τρελός έρωτας που κράτησε περισσότερο απ' όσο θυμόμαστε και οι δύο και αναγεννήθηκε ξανά και ξανά μετά το χωρισμό μας» λέει σήμερα ο Μικ.

Το "Rumours" κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1977. Κάθε τραγούδι του δίσκου είναι γεμάτο από «μπηχτές» ανάμεσα στα μέλη, κάθε τραγούδι ήταν μια καταγραφή της συναισθηματικής καθίζησης που βίωναν καθημερινά. To "The Chain" είναι το πιο αντιπροσωπευτικό όλων.

1978 - 1987: Το πιο βαθύ σκοτάδι πριν το φως

Στις ηχογραφήσεις του δίσκου "Tusk" (1978), ο Μικ γνωρίζει τη Σάρα Ρέικορ, κολλητή φίλη της Στίβι Νικς, η οποία εκείνη την εποχή ήταν παντρεμένη. Συνάπτουν ερωτική σχέση. Η Στίβι το μαθαίνει. Χωρίζουν.

«Έχασα τον Μικ, αλλά αυτό δεν με πείραξε τόσο, γιατί ήξερα πως ήταν μια δύσκολη σχέση. Αλλά το να χάσω τη φίλη μου τη Σάρα; Αυτό με διέλυσε. Η Σάρα δέχτηκε απαγόρευση εισόδου στο στούντιο ηχογραφήσεων από την μπάντα. Εκείνη την εποχή κανείς δεν μιλούσε σε κανέναν, και εγώ δεν άντεχα ούτε να κοιτάξω τον Μικ. Αυτό κράτησε για μήνες. Τουλάχιστον μας έδωσε έμπνευση για να γράψουμε κομμάτια!» είπε αργότερα η Νικς. H τραγουδίστρια βίωνε το δικό της μαρτύριο, καθώς η σχέση της με τον Ντον Χένλεϊ (The Eagles) έφτανε στο τέλος της, με τον πιο σκληρό τρόπο. Η Νίκς είχε μείνει έγκυος, όμως το ζευγάρι δεν είχε κοινή επιθυμία για να κρατήσει το παιδί. Η «Σάρα» (το όνομα που θα της έδινε αν είχε γεννηθεί) έγινε τραγούδι από τη Στίβι Νικς, ένα από τα πιο σπαρακτικά της δισκογραφίας των Fleetwood Mac.

Η μέθοδος δουλειάς των Fleetwood Mac εκείνη την εποχή ήταν η εξής: Η Κριστίν και η Στίβι ζούσαν αρχικά μαζί, στη συνέχεια σε γειτονικά σπίτια, και οι άντρες της μπάντας «κατασκήνωναν» σε ένα χώρο, στούντιο, με μάλλον κοινοβιακή προσέγγιση, και σκάρωναν μουσικές. Ταυτόχρονα, κατανάλωναν τεράστιες ποσότητες αλκοόλ και ναρκωτικών και συχνά ξέφευγαν από κάθε όριο. Οι καταγραφές για ερωμένες που εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν με ταχύτητα ανέμου είναι άπειρες. Το ίδιο και οι αναφορές στον Τζον ΜακΒι, ο οποίος, υπό την επήρεια ναρκωτικών έφτασε κάποτε ως το σπίτι της Κριστίν, φωνάζοντας της ακατάληπτα, για να βγει έξω. 

Επίσης, παρά το γεγονός ότι οι (πρώην) σύντροφοί τους είχαν μια αξιοσημείωτη, φιλική σχέση, δε συνέβαινε το ίδιο με τους Τζον ΜακΒι - Λίντσι Μπάκινγχαμ. «Ήμουν το νέο παιδί σε μια έτοιμη μπάντα, και είχα ιδέες. Αυτό ζόριζε λίγο τον Τζον, αλλά και 'μένα μου πήρε χρόνο να εκτιμήσω τον τρόπο δουλειάς του» λέει σήμερα ο Λίντσι, ενθυμούμενος εκείνη τη συναυλία που ο Τζον του πέταξε ένα ποτήρι βότκα με πάγο στα μούτρα.

«Όλοι είχαν φρικάρει με αυτό που συνέβαινε. Αλλά με κάποιο τρόπο, ο Μικ πάντα ήταν εκεί, σαν πατρική κεφαλή.  Και μας έλεγε «ας συνεχίσουμε, ας το αντιμετωπίσουμε ώριμα» και συνεχίσαμε» είπε μεταξύ άλλων η Κριστίν ΜακΒί στον Κάμερον Κρόου, σε ένα θρυλικό άρθρο του Rolling Stone. 

Flash forward στο 1980, η μπάντα παίζει στη Νέα Ζηλανδία. Κατά τη διάρκεια συναυλίας, ο Λίντσι επιχειρεί να βάλει τρικλοποδιά επί σκηνής (!) στη Στίβι, και στη συνέχεια της επιτίθεται, κρατώντας την κιθάρα του σαν ρόπαλο. Η Κριστίν μπαίνει στη μέση και τον χαστουκίζει. Η συναυλία διακόπτεται. Οι Fleetwood Mac της δεκαετίας του `80 είναι επικίνδυνοι και τοξικοί, ο ένας προς τον άλλο.

Την επόμενη χρονιά, η Στίβι Νικς ασχολείται μόνο με την ηχογράφηση του πρώτου προσωπικού της δίσκου, Belladona, που γίνεται αμέσως επιτυχία. Παραμένει, έστω τυπικά, μέλος της μπάντας. To 1982, oι Fleetwood Mac κυκλοφορούν το album "Mirage", μια απόπειρα μίμησης του ήχου του "Rumors". Είναι το λιγότερο εμπορικό της σύνθεσης με τους Μπάκιγχαμ - Νικς, και ίσως, το πιο αδιάφορο. Μερικούς μήνες μετά το "Mirage", στις 29 Ιανουαρίου 1983, η Νικς παντρεύεται τον Κιμ Άντερσον, ο οποίος εκείνη την εποχή πενθούσε το θάνατο από λευχαιμία της συντρόφου του, Ρόμπιν. Η Ρόμπιν είχε πεθάνει τρεις μέρες αφού είχε γεννήσει, με καισαρική, ένα μωράκι, με το όνομα Μάθιου. Η Στίβι έγινε η μητριά του. 

Το 1984, ο Μικ Φλίτγουντ, έχοντας ξοδέψει μυθικά ποσά σε ναρκωτικά, κάνει αίτηση αδυναμίας πληρωμών προς τους δανειστές του. Χρεοκοπεί. 

Δύο χρόνια αργότερα, η Στίβι μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Παράλληλα, με τρόπους που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει επαρκώς, η μπάντα - δηλαδή τέσσερις άνθρωποι που δεν αντέχουν να βλέπουν/ακουν ο ένας τον άλλο - δουλεύουν πάνω στο album "Tango In The Night", το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 1987 και γίνεται παγκόσμιων διαστάσεων χιτ. Σε αυτό το project, ο τρόπος εργασίας έμοιαζε περισσότερο με αποστειρωμένη, χειρουργική επέμβαση: Ο Λίντσι μαζί με τον Μικ είχαν γράψει τις περισσότερες συνθέσεις, οι υπόλοιποι περνούσαν από το studio ηχογραφήσεων, υπακούγοντας στις δημιουργικές οδηγίες τους, και ύστερα αποχωρούσαν με τους προσωπικούς τους σοφέρ.

Το album σαρώνει. "Seven Wonders", "Everything", "Caroline", όλα τα τραγούδια γίνονται χιτ. Σε μια συνάντηση των μελών της μπάντας στο σπίτι της Κριστίν, άλλος ένας καυγάς (τι πρωτότυπο!) μεταξύ της Νικς και του Μπάγκινχαμ, καταλήγει με απειλές θανάτου και χρήση σωματικής βίας. «Αν δεν σε σκοτώσω εγώ, θα σε σκοτώσει ο πατέρας ή ο αδελφός μου!» φωνάζει η Νικς προς τον πρώην σύντροφο της, που επίσης την απειλεί για τη ζωή της. Το συγκρότημα διαλύεται ξανά. 

1988 - 2003: Οι αλυσίδες δεν σπάνε ποτέ

Ο Μπάκινγχαμ φεύγει από την μπάντα, ενώ και οι Νικς-Κριστίν ΜακΒι αποχωρούν, το 1990. Με τους κιθαρίστες Μπίλι Μπαρνέτ - Ρίκι Βίτο, έχουν προλάβει να ηχογραφήσουν το δίσκο "Βehind the Mask", ένα συμπαθητικό άλμπουμ (ακούστε το "Back of My Mind"!), που δεν είχε αξιόλογη πορεία στα charts. Kάτι παρόμοιο συνέβη και  με το album "Time", του 1995, με την προσθήκη των Μπέκα Μπράμλετ (φωνητικά), και Ντέιβ Μέησον (κιθάρα). Η μπάντα συνέχιζε να δημιουργεί όμορφα, φιλικά προς το ραδιόφωνο, power pop κομμάτια, ο Ρίκι Βίτο ξεχώρισε για το «γάργαρο» παίξιμο στην κιθάρα του, αλλά η γενική εικόνα σου έδινε την αίσθηση ότι «κάτι» έλειπε. 

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση αυτών των ηχογραφήσεων, ο Μικ Φλίτγουντ τηλεφωνεί στον παλιό του φίλο, αν μπορεί να περιγράψει κανείς έτσι τον Λίντσι Μπάκινγχάμ. Προηγουμένως, ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας είχε επιστρέψει στο συγκρότημα μόνο για ένα βράδυ, εκείνο της ορκωμοσίας του Μπιλ Κλίντον, το 1993, όπου το συγκρότημα επανενώθηκε κατόπιν επιθυμίας του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ. Το «τσεκούρι του πολέμου» είχε πια θαφτεί, και η μπάντα δειλά-δειλά μαζευόταν ξανά. Το 1996-97 βγήκαν στο δρόμο για συναυλίες, ενώ το "Landslide" γίνεται χιτ, 22 χρόνια μετά την κυκλοφορία του.

Το 1998 η μπάντα μπαίνει στο Rock n' Rol Hall Of Fame, και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν το status του ροκ θρύλου, και να αναρωτιούνται με πόσα εκατομμύρια δολάρια ξεχνιούνται οι καυγάδες και οι μεταξύ τους χωρισμοί. Το 2003 κυκλοφορούν το "Say You Will", το τελευταίο album με πρωτογενές υλικό που αναγράφεται στις συνθέσεις το όνομα της Στίβι Νικς, αλλά και αυτό του Λίντσι Μπάκινγχαμ. Η Κριστίν ΜακΒί κάνει μια γκεστ εμφάνιση στις ηχογραφήσεις, χωρίς τίποτα παραπάνω. Ο δίσκος διαγράφει μια μάλλον, μέτρια πορεία, εμπορικά. Το hard rock "Come", μια σύνθεση του Λίντσι, είναι από τις στιγμές που κάνουν κριτικούς και κοινό να σκεφτούν ότι «αυτό δεν είναι Fleetwood Mac».

2018: Μηνύσεις!

Τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς, η μπάντα εξετάζει το ενδεχόμενο μιας νέας περιοδείας. Ο Λίντσι θέλει να συμμετάσχει, όμως ταυτόχρονα έχει υποχρεώσεις που συνδέονται με τη solo δισκογραφία του. Τα μέλη του συγκροτήματος βάζουν κάτω δικηγόρους και παραγωγούς συναυλιών για να φτιάξουν ένα πρόγραμμα εμφανίσεων που να βολεύει τις υποχρεώσεις όλων. Δεν τα καταφέρνουν. Ο Λίντσι μένει ξανά, εκτός συγκροτήματος. Η μπάντα τον αποχαιρετά με ένα μάλλον «ψυχρό» δελτίο Τύπου, εστιάζοντας στις διαφορές τους, αυτές που έφεραν το διαζύγιο. Αντικαθίσταται από τον Μπίλι Κάμπελ. Τον Οκτώβριο, ο Λίντσι μηνύει το συγκρότημα .

Σε συνέντευξη του στο CBS, αποκαλύπτει πως καταρχήν, πως εκείνος είχε κάνει πίσω το 1987,  ύστερα από εκείνο τον επί σκηνής διαπληκτισμό του με τη Νικς, και είχε παραιτηθεί από το συγκρότημα. Έπρεπε να κάνει ξανά πίσω, και να «θυσιαστεί» για να συνεχίσει να υπάρχει το συγκρότημα. Παρ' όλα αυτά ένιωθε αδικημένος, που έμενε εκτός από ένα τόσο σημαντικό γεγονός όσο εκείνη η περιοδεία. Η πικρία του Λίντσι είχε χτυπήσει «κόκκινο». Έλεγε μεταξύ άλλων «η σχέση μου με τη Νικς είναι «θρυμματισμένη». Υπήρξε αγάπη μεταξύ μας, σίγουρα. Όμως, πιστεύω πως εκείνη δεν μου έχει συγχωρέσει ότι βρήκα την αγάπη της ζωής μου αφού χωρίσαμε, και έγινα πατέρας σε ηλικία 48 ετών, ενώ εκείνη δεν έκανε παιδιά τελικά». Άουτς...

Δύο μήνες αργότερα, επιτυγχάνεται μεταξύ των Fleetwood Mac ένας εξωδικαστικός συμβιβασμός, χωρίς να διαρρεύσουν λεπτομέρειες.

2022-23: Ένας θάνατος και ένα τέλος (;)

Τον Οκτώβριο του 2022, η Κριστίν ΜακΒί, πεθαίνει, ύστερα από σύντομη μάχη με την πνευμονία. Είχε προλάβει να γράψει μια σειρά τραγουδιών που κυκλοφόρησαν σε δίσκο (2017), μαζί με τον Λίντσι Μπάκινγκχαμ, ένα album που είχε «κάτι» από τα παλιά των Fleetwood Mac και μπήκε αμέσως στα αμερικάνικα album charts. Σε ορισμένα τραγούδια έκαναν περάσματα και οι Μικ Φλίτγουντ - Τζον ΜακΒι. Η Νικς δήλωνε «αναποφάσιστη» (2016) για τη συμμετοχή της στο album. 

Μετά την κηδεία της Κριστίν, ο Πίτερ Φλίντγουντ δηλώνει πως είναι «αδιανόητη» μια νέα επανένωση της μπάντας, παρά το γεγονός ότι είχε επέλθει συμφιλίωση όλων των μελών με τον Μπάκινγχαμ. Τον Οκτώβριο του 2023, σε αντίστοιχη δήλωση, η Νικς επιβεβαίωνε πως «δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε».

Μόνο ο θάνατος μπορούσε να τους «τελειώσει» τελικά. 

Μύθος ή πραγματικότητα;

Το 2021, σε αφιέρωμα των New York Times, η δημοσιογράφος Λίντσεϊ Ζόλατζ εξέφρασε μια υπαρξιακή σχεδόν, απορία για την ιστορία της μπάντας. Πόσες από τις κόντρες και τους καυγάδες υπήρξαν όντως, και πόσα ήταν «τεχνητές» εκρήξεις, για να συντηρήσουν το μύθο τους; Ο Λίντσι Μπάκινγκχαμ είχε απαντήσει:

«Κάποια απ' όλα αυτά, αναγνωρίζω πως ήταν κομμάτι της έλξης που ασκεί η μπάντα στον κόσμο, και τα εκμεταλλευτήκαμε, το «φουσκώσαμε». Αλλά τίποτα απ' όσα συνέβη μεταξύ μας δεν ήταν ψεύτικο. Τελικά, ποιος είναι αυτός που ορίζει που τελειώνει η πραγματικότητα που ξεκινά το show;».