Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους σήμερα θα είναι η πρώτη ημέρα ενός τριήμερου καύσωνα που θα ταλαιπωρήσει τη χώρα. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που θα έρθουμε αντιμέτωποι με το συγκεκριμένο φαινόμενο. Το αξιοπερίεργο είναι πως βρισκόμαστε μόλις στο πρώτο μισό του Ιουνίου και σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι που συνηθίζεται.
Συνήθως οι μεγάλοι καύσωνες κάνουν την εμφάνισή τους τον Ιούλιο. Όπως ας πούμε εκείνος του 1952 που είχε «επισκεφθεί» τη χώρα μας στις αρχές Ιουλίου. Και εκείνος ο καύσωνας, μάλιστα, μας είχε έρθει... εισαγόμενος από τη γειτονική Ιταλία η οποία – είναι αλήθεια – πως είχε δοκιμαστεί σκληρά από τις υψηλότατες θερμοκρασίες επί μια εβδομάδα με αποτέλεσμα 18 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους!
Στην Ελλάδα, βέβαια, το κύμα του καύσωνα δεν είχε φτάσει με αυτή την ένταση αλλά με δεδομένο πως η ενημέρωση τότε υπήρχε με το σταγονόμετρο η ανησυχία και το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν μεγάλη.
Οι Αθηναίοι έψαχναν τρόπους να αντιμετωπίσουν τις υψηλότατες θερμοκρασίες. Είναι ενδεικτικό πως ακόμα και το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο της Αθήνας γέμισε από κόσμο καθώς έσπευσαν εκεί νέοι και νέες, αναζητώντας ανάσες δροσιάς εν μέσω καύσωνα.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, ο συγκεκριμένος καύσωνας δεν ήταν ο χειρότερος που είχε υπάρξει μέχρι τότε, ούτε ο χειρότερος αυτών που ακολούθησαν (ειδικά αυτόν του Αυγούστου του 1958 με τους περίπου 600 νεκρούς). Μνημονεύεται, όμως, ακόμα και σήμερα για έναν πολύ ιδιαίτερο και άκρως... μουσικό λόγο!
«Για μπάνιο πάω...»
Ποιος είναι αυτός ο λόγος; Μα φυσικά πως με αφορμή εκείνον τον καύσωνα έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο ο αξέχαστος Στέλιος Καζαντζίδης! Ο σπουδαίος Απόστολος Καλδάρας επηρεασμένος από τον καύσωνα αποφάσισε να γράψει ένα τραγούδι που αφενός να έχει αναφορά στις υψηλές θερμοκρασίες και αφτερού να είναι λιγο... δροσερό!
Πήρε μολύβι και χαρτί, λοιπόν, και έγραψε τους παρακάτω στίχους:
Βρε τι ’ναι τούτο το κακό,
τι φλόγα, τι καμίνι.
Λες κι η Αθήνα άναψε
και φούρνος έχει γίνει.
Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα.
Αν δε γουστάρεις Φάληρο
τραβάμε για Γλυφάδα.
Δικά μου όλα τα έξοδα
και γλέντι και βαρκάδα.
Καλέ κοπέλα, αν θέλεις τσάρκα
πάρ’ το μαγιό σου κι έμπα στη βάρκα.
Θα πάρεις τη δροσίτσα σου
κι ό,τι ποθεί η ψυχή σου
κι όταν χορτάσεις μια και δυο
γυρνάς για το τσαρδί σου.
Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1952 και πίσω από το μικρόφωνο στεκόταν για πρώτη φορά ένας νεαρός τραγουδιστής τον οποίο ελάχιστοι γνώριζαν. Ο Στέλιος Καζαντζίδης ο οποίος προσπάθησε (χωρίς την παραμικρή επιτυχία) να αντιγράψει το ύφος της φωνής του Πρόεδρου Τσαουσάκη.
Το τραγούδι απέτυχε παταγωδώς και γρήγορα ξεχάστηκε καθώς το κοινό δεν το αγκάλιασε. Ο Στέλιος Καζαντζίδης σε διάφορες συνεντεύξεις που είχε δώσει κατά καιρούς είχε τονίσει πως το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν μια αποτυχία και πως ο ίδιος είχε απογοητευτεί πάρα πολύ.
Το ίδιο είχε απογοητευτεί και η Columbia η οποία έβαλε στον «πάγο» τον νεαρό Καζαντζίδη καθώς σε εκείνον χρέωσε την αποτυχία. Ευτυχώς, για το λαϊκό τραγούδι, ωστόσο, ο σπουδαίος Γιάννης Παπαϊωάννου ήταν αυτός που επέμεινε να ξαναμπεί στο στούντιο ο Καζαντζίδης αυτή τη φορά με πιο «βαριά» τραγούδια και χωρίς να προσπαθήσει να αντιγράψει κανέναν.
Οι υπεύθυνοι της δισκογραφικής εταιρείας πείστηκαν, ο Καζαντζίδης ξαναμπήκε στο στούντιο της ηχογράφησης και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
