Τι συμβαίνει όταν μια μεγάλη δημιουργική παρέα, που αποτελούνταν από τις πιο επιδραστικές φιγούρες του ελληνικού hip hop ήχου, οδηγείται στο «σχίσμα» και τη διχόνοια; Γιατί ήρθε η διχόνοια και γιατί δεν μάθαμε ποτέ τον πραγματικό λόγο; Τι συνέπειες είχε η μεγάλη κόντρα του ελληνικού hip hop για όσους απλά αγαπούσαν τη μουσική και πώς τελικά, επουλώθηκε; Θα επιχειρήσουμε να ενώσουμε τα κομμάτια μιας μεγάλης παρέας, της οποίας το βίωμα θυμίζει ταινία τρόμου. Θα βάλουμε την κασέτα στο βίντεο και το παραμύθι θα ξεκινήσει.
Εισαγωγή: Τραύμα κι ένα ηφαίστειο που ξυπνά
Καλοκαίρι του 1997, η Άννα Βίσση τραγουδάει «τραύμα είσαι ανοικτό, τραύμα που το αγαπώ» και κάνει τον πιο επιτυχημένο δίσκο της χρονιάς, με περισσότερα από 170.000 αντίτυπα. Περίπου στα μισά βρίσκονται οι Αδελφοί Κατσιμίχα με την «Παράλληλη Δισκογραφία» τους, ένα greatest hits album που πουλάει 90.000 CD. Το "beef" μεταξύ ελαφρολαϊκού και εντέχνου αντέχει στα εξώφυλλα των περιοδικών όπως το Ποπ Κορν και το Δίφωνο, αλλά και στα playlist του καναλιού MAD TV, που παίζει από Γιώργο Αλκαίο μέχρι TXC και «Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει».
Διαβάστε ακόμη: Η στιγμή που το ελληνικό rock των '90s τελείωσε για πάντα
Στα club του κέντρου η Αθήνα πονάει με μια πορσελάνη που ράγισε, μέσα από τα λόγια του Φοίβου, που τραγουδάει ο Δημήτρης Κόκκοτας, λίγο πριν ξεκινήσει να «θέλει τρέλα» η Λένα Παπαδοπούλου μέσα από το ομώνυμο σουξέ της. Όλη η αθηναϊκή νύχτα μοιάζει με ένα πελώριο ηχείο μπουζουκιού, που μπορεί να σε κουφάνει με την χαϊ τεκ ενορχήστρωση που κουβαλά πίσω του, σαν το «ηφαίστειο» από την «Θηλυκή Εταιρεία» του Νίκου Περράκη. Ας είναι. Όλη αυτή η παρέλαση της αισθητικής τύπου «μπράβο Ρούλα», που ντύνει στα λαμέ την αθηναϊκή νύχτα, ένα μόνο εξυπηρετεί τους θιασώτες του underground ήχου της πόλης: να νιώθουν πιο άνετα μέσα στα κάστρα τους και να αναπνέουν τον ήχο της αλήθειας τους.
Ηip Hop στην Ελλάδα: Μια δύσκολη αρχή
Σύμφωνα με τον Dj Sparky T και τον MC Eυθύμη, hip hop σκηνή στην Ελλάδα δεν υπήρξε πριν από το 1995, μόνο κάποιες παρέες ανθρώπων που αγαπούσαν τη μουσική και την κουλτούρα που τη συνόδευε. Από τον dj Kebzer που έφερε τα πρώτα crates βινυλίων στην Ελλάδα το 1984, στο Sussex, ένα club στην Γλυφάδα που έπαιξε για πρώτη φορά urban beats, η hip hop έκανε τα πρώτα της βήματα, αργά και σταθερά, σαν ένα μωρό που φοβόταν τον κόσμο των μεγάλων.
Στο club Roxy του Βύρωνα γεννήθηκαν οι F.F.C, στην εκπομπή Breathless του Space 93.9 FM ο Μεντζέλος έπαιζε χιπ χοπ, στο δισκοπωλείο Metropolis ο νεαρός Μυθριδάτης γνώριζε κόσμο κοντά στη φάση, στο στούντιο του Μιχάλη Παπαθανασίου των Goin'Through στην Κυψέλη γεννιούνταν σχήματα όπως οι Razastarr, στην Καλλίπολη και στο Πέραμα oi Active Member, oι World Fugitives, οι NEBMA, και αργότερα οι Βαβυλώνα, δημιούργησαν τις πρώτες εστίες του ελληνικού hip hop, που αργότερα κόπηκε στα δύο κι έγινε κάτι διαφορετικό.
Πώς γεννιόταν ένα hip hop σχήμα στην Ελλάδα των αρχών του '90;
Μικρόφωνο στον Δημήτρη Μεντζέλο*:
«Αρχές του 1990. Μόλις είχα τελειώσει από την αδιάφορη δουλειά που έκανα, με τον αδιάφορο εργοδότη μου να γκρινιάζει μέσα στ' αυτί μου για πολλοστή φορά και εμένα το μυαλό μου να σκέφτεται μόνο ότι οι Geto Boys μόλις είχαν βγάλει νέο δίσκο. Η ραδιοφωνική εκπομπή μου πήγαινε περίφημα. Οι ράπερς είχαν αγκαλιάσει το θεματάκι μου κι εγώ αισθανόμουν στην κορυφή του λόφου.
Εκείνη την ημέρα είχα ραντεβού με έναν ακροατή μου ,τον Μιθριδάτη, για να μου δώσει ένα demo του μπας και το παίξω στον σταθμό. Ο μικρός Μιθριδατάκος αφού άλλαξε 100 λεωφορεία για να έρθει στον Χολαργό να με βρει από τα σκληρά στενά της Κυψέλης έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του μπροστά μου. Μέχρι τότε ήταν απλά μια φωνή στο τηλέφωνο του σταθμού. Ήταν ένα παχουλό παιδάκι, γύρω στα 16 με καπέλο Raiders, ντυμένος στα μαύρα (όπως όλοι τότε και όπως εγώ ακόμα) λόγω N.W.A και γυαλιά όπως του MC Serch των 3rd Bass! Xαμογέλασα σαν ηλίθιος γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο διάβολος σύντομα θα κατέβαινε στον Χολαργό και τρία ατομάκια θα έτρεχαν να τον κοντράρουν.
Διαβάστε ακόμη: Ποιος είναι ο Πάνος Σαββόπουλος και γιατί είναι πανάκριβη η μουσική του
Ο Μιθριδάτης ήταν πολύ ώριμος για τα 16 του χρόνια και μου πλάσαρε με αριστουργηματικό τρόπο την "πατάτα" που μου έφερε να ακούσω. Ακόμα δεν ραπάριζε ο ίδιος απλά προσπαθούσε να κάνει τον dj.Όταν το άκουσα έφριξα! Ήμουν και από τότε λίγο ντροπαλός και δεν ήξερα τι να του πω. Τελικά του το είπα. "Φίλε μου δεν είναι καλό".Δεν φάνηκε να απογοητεύεται αντίθετα στην πρότασή μου να κάνω εγώ τον mc του group (άλλος κι εγώ) φάνηκε πολύ χαρούμενος. Άσε που τον έσπρωξα με το ζόρι να ραπάρει για να έχω κι εγώ παρτενέρ στα raps μου.
Μετά από μερικές προσπάθειες να φτιάξουμε "σοβαρά" κομμάτια με την "ριζοσπαστική" (σ.σ. αναφέρεται στο βραχύβιο group Radicals, με τη συμμετοχή του B.D Foxmoor) για τότε άποψη "ελληνικός στίχος" τα αφήσαμε όλα στην άκρη και αρχίσαμε να γράφουμε αυτό που μας έβγαινε αβίαστα. Ημισκούμπρια!
Τα Ημισκούμπρια ήταν, είναι και θα είναι ο εναλλακτικός λόγος στην ήδη εναλλακτική μουσική που λέγεται hip hop.Οι "ηχογραφήσεις" ξεκίνησαν με θρησκευτική ευλάβεια στο σπίτι μου στον Χολαργό, προς μεγάλη απογοήτευση της μάνας μου, με instrumentals από δίσκους γνωστών καλλιτεχνών να παίζουν στο mk2 μου που ακόμα το είχα απλήρωτο, με το περίφημο "μπλε μικρόφωνο" "το παρακμιακό". Ο ιδιαίτερος τρόπος που μιλάγαμε πέρασε και στους στίχους μας που στην αρχή γράφονταν στο άρπα κόλα για να μπούμε στη διαδικασία να ραπάρουμε (μεγάλη πώρωση) και αργότερα με πολλή προσοχή όταν άρχισε να τους ακούει όλη μας η παρέα και όλη η σχολή καλών τεχνών που φοιτούσε ο Μιθριδάτης.
Οι "ηχογραφήσεις" ξεκίνησαν με θρησκευτική ευλάβεια στο σπίτι μου στον Χολαργό,προς μεγάλη απογοήτευση της μάνας μου
Ο dj Πρύτανης από την Καλλιθέα (ακροατής μου και αυτός αλλά tech genius) παρακολουθούσε κι αυτός τις προσπάθειές μας και προσπαθούσε να καταλάβει τι παίζει. Που να' ξερε που έμπλεκε κι αυτός ο ταλαίπωρος θεόρατος dj με τους Public Enemy στο walkman του!
Τα Ημισκούμπρια (τα μισά σκουμπριά δηλαδή) προχωρούσαν ακάθεκτα.Τρεις κασέτες ημισκουμπριακές με τρελό υλικό μέσα. Κι εμείς να ραπάρουμε ασταμάτητα για ότι μας ενοχλούσε γύρω μας με την καθομιλουμένη μας "ημισκουμπριακή τοπολαλιά". Όταν το άκουσαν οι "συνάδελφοι" της εποχής απλά μειδίασαν και δεν έδωσαν σημασία. Στο μεγάλο βιβλίο του χιπχούπ απαγορευόταν να κάνεις πλάκα στους στίχους σου! Μάλλον δεν είχαν δώσει σημασία στους De La Soul,Black Sheep,Beastie Boys,Fresh Prince και έναν τεράστιο κατάλογο καλλιτεχνών».
(από το blog του Δημήτρη Μεντζέλου)
Freestyle Productions: Το ξεκίνημα μιας παρέας
Ένα κείμενο* που κυκλοφόρησε γραμμένο στα αγγλικά, σε forum σχετικά με το ελληνικό hip hop, περιγράφει την πρώτη εποχή της πρώτης μεγάλης παρέας του ελληνικού hip hop, ώς τη διάσπασή της.
«Η χρονιά ήταν το 1992. Το εληνικο΄hip hop είναι ενωμένο. Η Freestyle Productions κάνει τις πρώτες της δισκογραφικές απόπειρες. Oι Active Member, οι TXC, οι FFC ήταν κάποια από τα μέλη της οικογένειας της Freestyle, μεταξύ άλλων. Το 1993, to album «Διαμαρτυρία» των Active Member κυκλοφορεί από την Freestyle Productions. Οι Αρτέμης MC, DJ AL-X, Δημήτρης Πετσούκης, Κώστας Κουρμένταλας (FFC), BD Foxmoor, MCD εμφανίζονται στο εξώφυλλο του δίσκου. O Δημήτρης Μεντζέλος έχειδική του ραδιοφωνική εκπομπή, με τίτλο "Breathless" και οργανώνει ένα πάρτι χιπ χοπ στο κλαμπ Τόουλ. Οι Active Member και οι FF.C παίζουν live. Όλοι είναι ενωμένοι. Το "REAL" (Rap Elevates Above Law) κυκλοφορεί λίγο αργότερα. Είναι ένα επτάιντσο με δύο τραγούδια, το "Χιπ Χοπ δε σταματά" και «Δεν Αντέχω». Κυκλοφορεί από την Freestyle και το έχουν επιμεληθεί οι Master J-Junior J (Μεντζέλος - Μυθριδάτης). Λίγο αργότερα, κυκλοφορεί το δεύτερο album των Active Member με τίτλο «Στην ώρα των Σκιών», με τους ΝΕΒΜΑ και Razastar να συμμετέχουν, ενώ και οι F.F.C κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο «Σκληροί Καιροί», του οποίου η πρώτη πλευρά ήταν στα αγγλικά και η δεύτερη στα ελληνικά».
«Οι Terror X Crew, που εκείνη την εποχή εκτός του Αρτέμη και του Ευθύμη είχαν κι άλλους mcs, δούλευαν σε δικά τους κομμάτια. Επιχειρούν να δημιουργήσουν την Underground Productions, ένα δικό τους σχήμα για ενώσουν όλους τους Έλληνες ραπερς. Ο B.D Foxmoor τους προειδοποιεί πως μια τέτοια κίνηση, έξω από την Freestyle Productions, θα σαμποτάρει το εγχείρημα αυτής της δημιουργικής κολλεκτίβας. Το 1996, ο B.D γράφει το προσωπικό του album με τίτλο "Ι'm still an Active Member" και ταυτόχρονα δίνει στίχους στους Goin' Through" για το πρώτο τους album με τίτλο «Αναζήτηση». Η παραγωγή του είναι πειραματική, με στοιχεία φανκ, σόουλ και άσιντ τζαζ και η επιτυχία του έρχεται άμεσα....»
(*το κείμενο σύμφωνα με το hiphop.gr, αποδίδεται στον Dr.Dreez. Κατόπιν επικοινωνίας μας, ο Dr.Dreez διέψευσε ότι έχει γράψει το παραπάνω κείμενό).
Διαβάστε ακόμη: Τι σημαίνει το «Madrugada», το όνομα του διάσημου συγκροτήματος
1996-97: Θρίαμβοι και τραγωδίες
Fast forward στη διετία 1996-97, την εποχή που άνοιγες την τηλεόραση και έβλεπες τα Ημισκούμπρια, στον απόηχο της πρώτης τους μεγάλης κυκλοφορίας «30 Χρόνια Επιτυχίες», να παίζουν σε διαφήμιση για γνωστό ρόφημα. Το jingle κολλητικό, γίνεται από μόνο του μια «ημισκουμπριακή» επιτυχία. Σίγουρα το θυμάσαι. Οι ψίθυροι και οι γκρίνιες για το «ξεπούλημα» ενός hip hop συγκροτήματος που έφτιαχνε raps για προϊόντα, διαδίδονταν όπως οι σπίθες της φωτιάς.
Μια άλλη μουσική παρέα, oι Goin'Through (στο δυναμικό της FM Records, όπως και τα Ημισκούμπρια), έβγαινε στην prime time τηλεόραση και έκανε ντουέτο με έναν ήρωα της, τον Βλάση Μπονάτσο, ενώ και το μουσικό κανάλι MAD, αποκτούσε τη δική του hip hop εκπομπή, το "Streetbeat". Oι συνεντεύξεις και τα ρεπορτάζ του σήμερα αποτελούν κειμήλιο για την εγχώρια ποπ κουλτούρα.
Μα και οι Active Member - που συνεργάζονταν πια, με τη δισκογραφική εταιρεία Warner - προθερμαίνονταν για να λάβουν μέρος στο ανήκουστο - για την εποχή - ένα φεστιβάλ με ροκ σχήματα. Το Rockwave Festival ήταν το πρώτο συναυλιακό δρώμενο που έριξε τα «τείχη» μεταξύ ελληνικού ροκ και hip hop. Και αυτό το στοίχημα, όπως φάνηκε στην πορεία του χρόνου, κερδήθηκε και με το παραπάνω. Τελικά ήταν κακό για ένα hip hop (ή low bap) συγκρότημα να ανοίγεται σε μαζικά κοινά;
Το γκράφιτι, το breakdance, αυτά τα παράξενα «αμερικάνικα» πράγματα παίζουν στην ελληνική τηλεόραση, έστω και ως "X-Files" της αθηναϊκής καθημερινότητας. Ξαφνικά, το hip hop αφορά περισσότερους από μερικές παρέες στα προάστια της Αθήνας και του Πειραιά. H ιδιωτική τηλεόραση κυνηγάει επιθετικά σχεδόν, τους breakdancers και τους MC και τους γκραφιτάδες, περισσότερο ως viral αξιοπερίεργα φαινόμενα και λιγότερο για την μουσική τους. Πάντα όταν μια underground κουλτούρα γίνεται ορατή, το πρώτο που προκαλεί είναι έκπληξη. Μετά ακολουθεί η περιέγεια. Και μετά;
«Πώς πάει η επανάσταση;»:
«Γ@μιέται!»*
(*Ο διάλογος του Κωνσταντίνου Τζούμα και της Δώρας Μασκλαβάνου στην ταινία «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα»)
Επιστρέφουμε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του `90 και το ελληνικό hip hop ζει κάτι που θυμίζει επανάσταση ή και φιάσκο. Ανάλογα το ποιόν θα ρωτήσεις: Είναι το πρώτο beef ανάμεσα σε δύο συγκροτήματα, που πρώτα ήταν μια μεγάλη παρέα. Την αρχή είχαν κάνει οι Active Member, με την «Παράσταση Σιωπής», το 1996.
Ανοίγει η αυλαία και ένα φως σ’ ακολουθεί όπου κι αν πας σηκώνεις το κεφάλι προς τα εδώ δειλά κοιτάς μαριονέτα σε χέρια που και εκείνα τρέμουν από ντροπή και είναι χαμένο το κοινό παντού σιωπή Το στόμα σου κρεμάει θέλει λίγο να μιλήσει κι αυτό μπερδεύεται και αρχίζει με ένα ευχαριστώ λάθος μεγάλο, μα δε σ’ ακούσαν ευτυχώς ψάχνεις να πεις κάτι καλό όσο ακόμα είναι καιρός Μα τα χέρια σε τραβάνε απ’ τα σχοινιά για να χορέψεις κοιτάς χαζά μα είναι αρχή θα το χωνέψεις πως δε γουστάρει ο θιασάρχης να μιλάς κανονικά πρέπει να είσαι ασορτί στα σκηνικά Να δίνεις γέλιο και εισιτήρια πολλά να μη σε νοιάζει αν τα λες όλα καλά έτσι κι αλλιώς δε θα σ’ ακούσουνε ποτέ ό,τι κι αν πείς δίνεις παράσταση σιωπής.
Και λίγο αργότερα (πρώτους μήνες του 1997) απαντούσαν τα Ημισκούμπρια, με τη «Γάτα της Σκεπής».
Πήρα ένα κωλόχαρτο, πήρα κι ένα πάρκερ
πήρα το φίλο Μιθριδά και λίγο κλάιβ μπάρκερ
και γράψαμε στιχάκια, βλακείες στην ουσία αφού δεν αναφέραν ούτε μία συνουσία
Και πρόσεξε τραγουδιστή μην πάθεις καμιά νιλά για να πιαστείς μιλάς για σεξ ή λες για τη μαυρίλα
κι έχεις την εντύπωση μαύρα όταν τα βάφεις ευθύς πως είστε ποιητής ο μέγιστος Καβάφης
παραγωγή του Μιθριδά που ήταν για τα μπάζα ένα ακατέργαστο δε μπλοπ μια σιχαμένη μάζα
κι ο Πρύτανης σκρατσάριζε σκρατσάκια ελεγκάνς
κι ευθύς τον κατηγόρησαν αυτοί που παίζουν τρανς
κι εμείς οι κακομοίρηδες ενιώσαμε Ιούδες
μας λέγανε προσωρινούς «οι πολικές αρκούδες»
Ακολούθησε και το «Χωριό που φαίνεται» του Dr Dreez, ένα πανέξυπνο, ισοπεδωτικό diss track προς τον B.D Foxmoor.
«Μύθοι του βάλτου» και τοξικές φήμες
Όταν οι Goin'Through υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο στην FM Records, ο B.D Foxmoor, σύμφωνα με μύθους της εποχής, τους κατηγόρησε για «ξεπούλημα» στις πολυεθνικές εταιρείες. Oξύμωρη φαίνεται μια τέτοια κατηγορία, καθώς και οι Active Member την ίδια σχεδόν εποχή, βρέθηκαν στη δισκογραφική στέγη της Warner, κυκλοφορώντας το album «Το Μεγάλο Κόλπο». Την ίδια εποχή, θρυλείται πως συνέβησαν τα εξής: Ο Μιχάλης Παπαθανασίου κατηγόρησε τον B.D ότι του έκλεψε εξομπλισμό ηχογραφήσεων (sampler, κονσόλες και άλλα μηχανήματα). Το αντίστοιχο «μέτωπο» του Foxmoor με τα Ημισκούμπρια, ξέσπασε με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, με ένα στιχουργικό/μουσικό σχήμα μακριά από «στρατευμένες» και ριζοσπαστικές αιχμές, και με σαφή σατιρική διάθεση.
Σύμφωνα με τον B.D αυτη η προσέγγιση «μπαστάρδευε» το hip hop και το έκανε ξεκάθαρα εμπορικό. Μέσα σε όλα αυτά, διαδιδόταν και μια φήμη για τον Δημήτρη Μεντζέλο, πως είχε παρελθόν στη νεολαία της άκρας δεξιάς, ενώ την ίδια εποχή γίνονταν γνωστές ιστορίες για εκφοβισμό μέλους του βραχύβιου σχήματος των Radicals από τον X-Ray (Active Member) και της Uneek, με ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή της, που την προειδοποιούσε για «μια σφαίρα στο μέτωπο» και άλλες απειλές. Πρόκειται για ιστορίες μεταξύ φημών και αστικών θρύλων, που διαδόθηκαν σε blogs της πρώιμης ιντερνετικής εποχής, που μόνο τοξικότητα και διχασμό έφεραν στα δύο «στρατόπεδα».
Σημείωση: Η Uneek είχε συνεργαστεί με τους Goin'Through στο «Εκεί που βρίσκεται το φως» και δύο χρόνια πριν, ως Sistah Mithikah, με τους Active Member. Από το 1995 και μετά, ο B.D Foxmoor είχε και επίσημα διαχωρίσει τον εαυτό του και το συγκρότημα του και τους συνεργάτες του από το ελληνικό hip hop, δημιουργώντας το low bap.
Όμως είχε τελειώσει η κόντρα εκεί; Η απάντηση είναι αρνητική.
Την ίδια χρονιά (μετά το Σεπτέμβρη του 1997) ο Μιχάλης Μυτακίδης φαίνεται πως συνεχίζει να αναφέρεται κόντρα στα Ημισκούμπρια, μέσω των Βαβυλώνα
«Με τρόμο δια μέσου τα ψάρια που τα παςβρωμάς ρε σιχαμένε βρωμάς μη τ’ ακουμπάςσαπίσαν τα κεφάλια μα μείναν τα κορμιάτο τέρας τι θα φάει θα πάθουμε ζημιάΔεν ξέρουμε τι λέμε μα αυτή είναι η νέα μόδαφλωράκια όλο φωνές το άκουσα και το ‘δαθέλω να μείνω εξαίρεση αδέρφια στον κανόνανεογέννητο βλαστάρι δικό σου Βαβυλώνα»
Το 2000, μέσα από το δίσκο των La Klikaria, δόθηκε μια απάντηση και σε αυτό το diss. Ας θυμηθούμε κι αυτό το στίχο:
«Μπούλη ρούφα τ’ αυγά σου,δεν πιάνει ο τσαμπουκάς με τα λεφτά του μπαμπά σουdissing στο Μεντζέλο, brother please!με προστατεύουν χιλιάδες MCs,στην πλάτη μου πατώντας θέλεις να γίνεις rich,μα το ‘πε ο Willie D let a bitch be a bitch»..
Τελικά, γιατί έγινε η κόντρα hip hop/low bap; Ακόμα δεν καταλάβαμε
Στο YouTube Page Delines, αρκετά χρόνια μετά το 1997, ο Τάκι Τσαν δήλωσε πως η ιστορία της κόντρας του ελληνικού χιπ χοπ/low bap ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, από την κυκλοφορία του πρώτου album των F.F.C και του «σαμποτάζ» από τον B.D Foxmoor, ώστε εκείνος με τους Active Member να κυκλοφορήσει το πρώτο ελληνικό χιπ χοπ album. Ποιo είναι το πρόβλημα και εδώ: Ότι ο Τάκι Τσαν αναφέρει μια ιστορία που έχει ακούσει κάπου, χωρίς να επιβεβαιώνει ότι όντως συνέβη, είναι απλώς κάτι που του είπαν, και τίποτα περισσότερο.
Διαβάστε ακόμη: Cure, Τζίμης Πανούσης και ποδόσφαιρο: Ο Μάνος Χατζιδάκις αλλιώς
Πώς τελείωσε η κόντρα hip hop/low bap;
Το τέλος ήρθε περίπου 25 χρόνια μετά, όταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το στρατό της Χρυσής Αυγής, έφερε Ημισκούμπρια, Ευθύμη, B.D Foxmoor, Νικήτα Κλιντ, 12ο Πίθηκο, όλο το ελληνικό hip hop στο ίδιο τραπέζι. Όλοι μίλησαν ελεύθερα, μαζί, μονιασμένοι, δίνοντας τέλος στις ιστορίες που αναπαράχθησαν με ρυθμό πολυβόλου και μόνο δηλητηριάσαν σχέσεις μεταξύ φίλων, συνεργατών και αδελφών.
Κάτι για τα «σχίσματα» ανάμεσα σε μουσικά είδη και μουσικούς
Όλοι θυμόμαστε ότι στα 90s υπήρχε «κόντρα μεταξύ Oasis και Blur», αλλά κανείς δεν θυμάται ακριβώς το λόγο. Παρ' όλα αυτά το τρικ των ανθρώπων που διέδωσαν τον «διαχωρισμό» αυτό, απέδωσε αστρονομικές πωλήσεις δίσκων, εισιτηρίων συναυλιών και όχι μόνο, στα δύο συγκροτήματα. Μετά το hip hop/low bap «σχίσμα» μαθαίναμε για καυγάδες, για επιθέσεις με ξύλο και «ντου» που φωτογράφιζαν τους ΖΝ, τους Βαβυλώνα και ένα σωρό μέλη του κάθε στρατοπέδου. Μπορούμε να δεχτούμε ότι κάποιοι ήθελαν να γίνουν οι Oasis/Blur της Ελλάδας. Αλλά θυμάται κανείς το λόγο;
Πέφτει η Βαβυλώνα πέφτει πέφτει άκου τη που κλαίει
Πέφτει η Βαβυλώνα πέφτει
Κι η φωτιά γελάει που καίει
(Βαβυλώνα, Μην Πεις Κουβέντα).
Με στοιχεία από The Hip Hop Transnation: A Brief History of Hip Hop in Athens, Greece
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
