Ο γιος της Άννας Διαμαντοπούλου, Άρης Σαβαλάνος, αποκάλυψε την έμπνευση του πίσω από την μεγάλη επιτυχία του Κωνσταντίνου Αργυρού «Ελεύθερος» το οποίο έγραψε ο ίδιος.
Μιλώντας στην ΕΡΤ είπε: «Είναι μεγάλη μου χαρά που κάποιος ακούει ένα τραγούδι και σκέφτεται τον στιχουργό και τον στίχο γιατί συνήθως δεν γίνεται εύκολα αυτό. Μέσα σε ένα καλοκαίρι χόρεψε τόσος κόσμος και γνώρισα πως είναι να τραγουδάει κάποιος τους στίχους σου και να τον βλέπεις να διασκεδάζει με την ψυχή του και να διασκεδάζεις και εσύ μαζί του».
Παράλληλα, ο Άρης Σαβαλάνος, ανέφερε πως το τραγούδι ξεκίνησε να έρχεται στο μυαλό του μέσα από τα αρνητικά σχόλια που άκουγε για την Ελλάδα όσο βρισκόταν στο εξωτερικό για σπουδές. Τότε ήταν και που η Ελλάδα περνούσε την οικονομική κρίση και η «φήμη» της δεν ήταν η καλύτερη.
«Η ιστορία είναι διαφορετική με αυτό το τραγούδι. Όταν ήμουν στην Αγγλία πριν περίπου 10 χρόνια φοιτητής, περίπου το 2011, ήταν η περίοδος που η Ελλάδα περνούσε τη δοκιμασία της, μνημόνια, κρίσεις, είχαμε και εμείς έναν αγώνα να δώσουμε. Πηγαίνοντας εκεί έπεσα πάνω σε μια άλλη πραγματικότητα, όπου τα παιδιά, το πανεπιστήμιο και γενικότερα η αύρα που δεχόμασταν ήταν λίγο μιας δυσπιστίας, με την έννοια της κριτικής, απέναντι στη χώρα και την κρίση. Ένιωθες αυτή την αντίθεση στο εξωτερικό και θες να κουβαλήσεις μαζί σου στην Ελλάδα και όλα αυτά τα οποία είσαι περήφανος και έπεφτε πάνω σε αυτά τα βράχια.
Η ιστορία των στοίχων
Τα λόγια ενός Γερμανού συμφοιτητή του τον πλήγωσαν, αλλά τον έκαναν να γράψει τον πρώτο στοίχο του τραγουδιού: «Μας ρωτούσαν όταν θέλαμε να φύγουμε τα Χριστούγεννα "έχετε σπίτι να μείνετε; Σας το πήραν οι τράπεζες; Έχετε λεφτά για το ρεβεγιόν ή να σας δώσουμε;". Υπήρχε κάτι που είμαι στιγματίσει. Ήμουν στο πανεπιστήμιο και ήταν διπλανός μου Γερμανός και του ζήτησα ένα στυλό για να υπογράψω και μου είπε πολύ αυθόρμητα και σοβαρά: "Θα στο δώσω, αλλά θέλω να μου το δώσεις πίσω γιατί ξέρω ότι οι Έλληνες ότι παίρνετε δεν το επιστρέφετε". Ήταν κάτι μου χτύπησε μέσα στην περηφάνια, όχι για το τι είναι η χώρα μου, αλλά για το πώς σε βλέπουν».
«Μια μέρα πήρα το στυλό μου και έγραψα γιατί ήταν πάντα η ψυχοθεραπεία μου, τώρα είχα το στυλό μου, φρόντισα να μην το ξανά ξεχάσω και έγραψα αυτούς του στίχους: "Τι και αν φεύγω μακριά σου τι κι αν πέφτεις χαμηλά, βάφουν τη Γη τα δάκρυα σου που είναι γαλάζια και λευκά". Διαβάζοντας ξανά αυτό που γράφεις μετά πας να ακούσεις τον εαυτό σου και να καταλάβεις τι είναι αυτό που λες. Έγραψε η ψυχή μου εκείνη τη στιγμή χωρίς να καταλαβαίνω εγώ 100%. Οπότε ήταν στοίχη που στην ουσία είχαν μια θλίψη και μια στεναχώρια μέσα τους»
Η συνάντηση με τον Αργυρό
«Μετά από δέκα χρόνια έφτασαν οι στοίχοι μου στον Κωνσταντίνο Αργυρό, ο οποίος είχε πάντα την θέληση να γράψει ένα ελληνικό τραγούδι. Είχε παιδικές μνήμες από το αρχικό τραγούδι «Μενεξέδες και Ζουμπούλια» και συγκυριακά αυτό το τραγούδι κρύβει και τις δύο πλευρές των Ελλήνων, το πόσο εύκολα πέφτεις από ένα σχόλιο ενός Γερμανού στο Πανεπιστήμιο και επίσης πόσο εύκολα μετά με ένα «ελεύθερος για μια ζωή» ξανά ανεβαίνεις, χορεύεις και γλεντάς».
Το τραγούδι που τον έχει στιγματίσει
Επίσης, μίλησε και για ένα τραγούδι που τον έχει στιγματίσει από την ηλικία των 7 και δεν το ξεχνάει ποτέ: «Έχω ένα τραγούδι που έχει μείνει μέσα μου, όταν ήμουν μικρός και ήμουν στο Βέλγιο όπου δούλευε η μητέρα μου και έτυχε να έχει μαζί της ένα CD του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ήταν ένα τραγούδι που λεγόταν τα «Τερατάκια Τσέπης» που λέει μαζί με μια χορωδία και το ενδιαφέρον είναι το πώς με έχει στιγματίσει αυτό το τραγούδι, ακούγοντας το μέσα σε ανύποπτες στιγμές από τότε που ήμουν επτά μέχρι και τώρα που τριαντάρισα. Πώς μέσα σε διαφορετικές ηλικίες αυτό το τραγούδι με μάθαινε να διαβάζω καλύτερα την σχέση με τον πατέρα μου. Τώρα σιγά σιγά καταλαβαίνω πόσο σημαντικό ήταν».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
