Όταν μάθαμε ότι ο Δημήτρης Φέσσας επρόκειτο να συστηθεί με το κοινό παρουσιάζοντας το single Architect, επιχειρήσαμε να τον προσεγγίσουμε. Πρόκειται για έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη, από εκείνους που ξεκινούν αθόρυβα, δημιουργούν υπόκωφες «αναταράξεις» και πριν καλά-καλά το καταλάβεις, ακούγονται παντού. Ο ίδιος υπογράφει τους στίχους και χαρίζει τη φωνή του σε ένα κομμάτι που αποτελεί ένα μείγμα ποπ και ροκ ήχων, το Architect, που είναι καταδικασμένο να ακούγεται παντού. Στην ανατολή ενός μεγάλου ταλέντου, με αναφορές στο πολιτιστικό χωνευτήρι της Νέας Υόρκης, και παράλληλη ενασχόληση με τη δημιουργία μουσικής για ντοκιμαντέρ, επιχειρήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον Δημήτρη Φέσσα. Σημειώστε το όνομα του, θα ακούγεται (πολύ) συχνά από εδώ και στο εξής.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική; Ποίες ήταν οι πρώτες σου επιρροές;
«Ως έφηβος άρχισα να ακούω ροκ μουσική. Οι AC/DC ήταν οι αγαπημένοι μου! Βέβαια και πολλοί άλλοι όπως οι Iron Maiden, οι Kiss. Μετά από λίγο ήθελα να μοιάσω στα είδωλα μου και άρχισα να παίρνω μαθήματα κιθάρας. Μετά από ένα χρόνο, κάπου εκεί στα 15 μου, άρχισα να παίζω και ντραμς. Στα τύμπανα είμαι αυτοδίδακτος».
Το “Architect” ξεκίνησε να γράφεται όταν ήσουν 23. Χρειάστηκαν μερικά χρόνια μέχρι να το ολοκληρώσεις. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό το ταξίδι για εσένα;
«Δε είχα πλούσια εμπειρία ούτε στην κιθάρα ούτε στη φωνή τότε… είχα ξεκινήσει μαθήματα φωνής και πήρε κάμποσο καιρό, όπως και είναι φυσικό, για να φτάσω στο σημείο να καταφέρω να το τραγουδήσω. Όσο την δουλεύεις την φωνή τόσο και καλυτερεύει. Για εμένα είναι μύθος αυτό που επικρατεί, ότι η φωνή είναι έμφυτο ταλέντο σε κάποιους χαρισματικούς ανθρώπους. Όντως κάποιοι θα καταλήξουν να τραγουδήσουν καλύτερα από άλλους μετά από προσπάθεια και εξάσκηση, αλλά όλοι μπορούν να την καλυτερεύσουν τη φωνή τους λίγο ή πολύ».
«Εγώ στα 26 μου τελικά το τραγούδησα αυτό το κομμάτι αφού είχα κάνει τρία χρόνια φωνητικής. Το κομμάτι ήταν σχεδόν έτοιμο και με περίμενε να του βάλω και φωνή. Βέβαια πέρα από τη δασκάλα της φωνής, Ελένη Λιώνα, βοήθησε και πολύ ο συνδημιουργός του κομματιού Charlie G., ο οποιος ήξερε να με καθοδηγήσει, αφού είναι μεγαλύτερης γενιάς και με σοβαρή εμπειρία στην πλάτη του».
Μίλησε μας για τους συντελεστές του κομματιού. Συνεργάζεσαι και με τον Οδυσσέα Τσάκαλο, έναν σπουδαίο μουσικό.
«Τον Οδυσσέα Τσάκαλο τον ήξερα φυσικά ως μουσικό, όμως όχι προσωπικά. Τον πρότεινε ο συνεργάτης μου Charlie G. Αυτό που σίγουρα μου έγινε εμφανές πολύ γρήγορα όταν γνώρισα τον Οδυσσέα είναι ότι είναι συνεννοήσιμος, ότι έχει αισθητική, ε φυσικά και ότι είναι φοβερός ντράμερ. Μου πε ο Charlie «ο Οδυσσέας το ακούει το κομμάτι… προσεγγίζει όχι μόνο ως μουσικός αλλά και ως ακροατής. «Συνδέεται» και προσθέτει κάτι που πιστεύει ότι ζητάει και όχι κάτι που απλώς του την βάρεσε να παίξει». Και πράγματι αυτό ισχύει αν ακούσει κανείς το κομμάτι όσες φορές το έχω ακούσει εγώ. Ισορροπημένα του έβαλε αυτό που χρειαζόταν».
Τι σημαίνουν για ‘σενα τα φυσικά τοπία στο βιντεοκλίπ του Architect;
«Τα δάση και τα βουνά μου αρέσουν. Έχω μεγαλώσει στα νότια προάστια (της Αθήνας) και δε μου λέει ποια κάτι το σπουδαίο το να πάω να χαζέψω την θάλασσα. Αλλά το να πάω σε ένα δάσος ή σε ένα βουνό ή ακόμα καλύτερα σε ένα βουνό μες στο δάσος (!) είναι μια ευχάριστη και μοναδική εμπειρία για μένα. Επίσης έχω ένα χούι με το πως λειτουργούν τα φυσικά συστήματα της φύσης, του οποίου είμαστε και εμείς μέρος της φυσικά και συνδεόμαστε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας. Είναι τόσο σύνθετο και πολύπλοκο, που αν εστιάσεις σε κάτι πραγματικά, θα δεις πολλά πράγματα. Αν το ξανά κοιτάξεις θα δεις διαφορετικά πράγματα. Είναι λες και δε τελειώνει ποτέ αυτό!»
«Όποτε το κομμάτι αναφέρεται στον ήλιο, ο οποίος είναι «ο αρχιτέκτονας του χρόνου» για την ζωή πάνω στη γη. Η φωτοσύνθεση είναι σημαντικό συστατικό για τη δημιουργία της ζωής, οπότε το δάσος ήταν ένας ιδανικός προορισμός για το πρώτο μου videoclip».
Πώς αισθάνεσαι για την εμπειρία της συμμετοχής στη συναυλία στις 2 Ιουλίου;
«Μου πήρε λίγο καιρό μέχρι να καταλάβω ότι θα γίνει στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα τόσο όμορφο θέατρο, και ότι θα ακολουθήσουν τόσο ταλαντούχα και αξιοσέβαστα πρόσωπα.
Επίσης όσο αφορά το μουσικό κομμάτι, κάποια πράγματα είναι καινούργιες εμπειρίες για μένα. Προσαρμόζομαι στην πιο αυστηρή εκτέλεση των κομματιών στις πρόβες και στην προσωπική μου μελέτη, γιατί είχα συνηθίσει να παίζω με συγκροτήματα τα οποία είναι πιο κοντά στο τζαμαριστο-ελεύθερο στιλ».
Τι σε κάνει να χαμογελάς και τι σε απογοητεύει σήμερα;
«Έχω ένα γάτο, εγώ και η κοπέλα μου. Μονίμως κάνει άκυρα πράγματα, κοιμάται στριφογυριστός ανάσκελα, παίζει ξύλο με μυγάκια, κοιμάται πάνω σε τραπέζια, κλπ. Όσοι έχουν συγκατοικήσει με γατιά θα ξέρουν απόλυτος για τι πράγμα μιλάω. Οι υπόλοιποι θα αναρωτιούνται πώς δενόμαστε εμείς οι γατόφιλοι με ζώα που δε δείχνουν να νοιάζονται και τόσο για τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Συμβουλή μου, «πάρτε ένα γάτο και θα καταλάβετε τι εννοώ!»
«Αυτό που με απογοητεύει είναι η ξινίλα των Αθηναίων, η νευρικότητα, κυνικότητα ακόμα και επιθετικότητα το οποίο καταντά κωμικό, αλλά και παντελώς ανούσιο αλλά και ηλίθιο. Η ζωή είναι μικρή… μπορούμε και καλύτερα».
Mετά το Architect: Tι θέλεις να δημιουργήσεις; Μπορείς να μοιραστείς ένα πιο «μεγαλεπίβολο» όνειρο σου σχετικά με τη μουσική;
«Να γίνω Hollywood star… αστειεύομαι. Να μπορέσω να βγάλω το ψωμί μου από την μουσική, χωρίς όμως να αναγκαστώ να πουλήσω τη ψυχή μου στο διάολο, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό σήμερα. Έχω μπόλικα ντέμο, τα οποία τα ηχογραφούμε με σωστό, επαγγελματικό τρόπο και σύντομα θα είναι έτοιμα να τα μοιραστούμε με το κοινό».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
