Μενού
release1
Amon Amarth | ReaderGr
  • Α-
  • Α+

Ήταν ένας θεοπάλαβος Αυστραλός, ένας (ακόμα και σήμερα) οργισμένος Βραζιλιάνος, ένας Ελβετός θρύλος, κάτι Γερμανοί που δε λένε να το βάλουν κάτω με τίποτα και μερικοί ατρόμητοι Βίκινγκς. Αρχή από ανέκδοτο; Όχι βέβαια. Όλοι αυτοί οι τύποι, άλλωστε, είναι από... άλλο ανέκδοτο! Αυτοί, λοιπόν, και άλλοι τόσοι μαζεύτηκαν στην πλατεία Νερού, στο Release Athens Festival και για δυο διαδοχικές βραδιές έβαλαν φωτιά και δεν άφησαν τίποτα όρθιο.

Και αν για άλλα metal διήμερα μπορεί η παραπάνω έκφραση να ήταν και λίγο υπερβολική, για τούτο εδώ το διήμερο που ζήσαμε, τα λόγια είναι λίγα. Η ένταση, το πάθος, η μουσική. Το ατελείωτο αίσθημα πληρότητας. Η χαρά του να λες γεμάτος περηφάνια «ναι ρε, ήμουν και εγώ εκεί και επέζησα»! Και να φανταστεί κανείς πως ούτε καν αυτό το «επέζησα» δεν ήταν υπερβολή. Όλοι αυτοί οι τύποι που είπαμε νωρίτερα ζητούσαν το ένα mosh pit μετά το άλλο. Το ένα wall of death μετά το άλλο.

Και οι χιλιάδες που βρέθηκαν στην πλατεία Νερού δε δίστασαν ούτε στιγμή. Έμπαιναν με τα χίλια μέσα στο «κύκλο και ξύλο». Και ας έτρεχαν μετά στους ανθρώπους του Ερυθρού Σταυρού για να τους «φτιάξουν». Υπερβολή; Όχι βέβαια. Πολλά τα ανοιγμένα κεφάλια, τα στραμπουλισμένα χέρια ή/και δάχτυλα (περαστικά Παναγιώτη), τα σκισμένα γόνατα, οι σπασμένες μύτες (περαστικά Μήτσο) κλπ. Για να μη μιλήσουμε για αυτούς που έμπαιναν στο mosh pit και έβγαιναν χωρίς παπούτσια, χωρίς μπλούζες ή έχοντας χάσει προσωπικά αντικείμενα όπως κλειδιά, γυαλιά, ρολόγια (δεν πειράζει Γαβριήλ, εσύ να είσαι καλά). Ένα διήμερο metal παράνοιας είναι αυτό που ζήσαμε και είμαστε όλοι τρελοί και ευτυχισμένοι!

Parkway Drive, Soulfly, Triptykon, Skybinder

Πρώτη ημέρα του διημέρου την Τρίτη (27/6). Την αρχή έκαναν οι Αθηναίοι metalcoreαδες Skybinder. Κάτω από τον καυτό ήλιο και για 35 λεπτά έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για να ζεστάνουν το κοινό για τα όσα ακολούθησαν. Και τα όσα ακολούθησαν δεν ήταν καθόλου (μα καθόλου) αναμενόμενα.

Όταν ένα από τα πιο βλάσφημα εξώφυλλα του σκληρού ήχου (To Mega Therion), «γέμισε» τη μεγάλη οθόνη στη σκηνή του Release και βγήκε στη σκηνή ο Ελβετός θρύλος Thomas Gabriel Fischer ήταν σα να ζωντάνευαν μπροστά μας οι Celtic Frost! Οι Triptykon  σεβάστηκαν την ιστορία, πάτησαν πάνω σε αυτή και χάρισαν ένα εκπληκτικό set που προκάλεσε νοσταλγία, ανατριχίλα και πολλά mosh pit. «Oι Celtic Frost ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά χαίρομαι πολύ που δεν τους ξεχάσατε, είναι τιμή μας να είμαστε εδώ μαζί σας σήμερα», είπε ο Ελβετός κάπου ανάμεσα σε τραγούδια ύμνους από δίσκους διαμάντια όπως «Morbid Tales», «Emperor’s Return» και βέβαια «To Mega Therion».

release2
Triptycon - Celtic Frost | ReaderGr

Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκαν οι βετεράνοι Soulfly. Θα ήταν τίμιο για τον διαχρονικά οργισμένο Μax Cavalera και την παρέα του να πουν «ήρθαμε για να διαλύσουμε τη σκηνή και εσάς τους ίδιους και να φύγουμε». Αλλά δεν το έκαναν. Το έπραξαν. Ήδη από τις πρώτες νότες του «Back To The Primitive» που άνοιξε τη συναυλία τους επικράτησε ένα αδιανόητος πανικός ο οποίος φυσικά και κορυφώθηκε με το «σεπουλτουρικό» έπος «Refuse/Resist». Ο Cavalera ζητούσε διαρκώς κόσμο στο mosh pit και όταν πια τελείωσαν το set τους ο κόσμος κατάκοπος το έριχνε στις μπύρες για να δροσιστεί και να συνέλθει.

release4
Soulfly | ReaderGr

Και πριν προλάβει ο κόσμος να συνέλθει ήρθε η λαίλαπα από την Αυστραλία. Οι Parkway Drive εμφανίστηκαν καταιγιστικοί. Σε έπιαναν από το σβέρκο και απαιτούσαν να κανεις headbanging και να χτυπηθείς σαν το χταπόδι στο ρυθμό που αυτοί έδιναν. Η μπάντα απέδειξε γιατί (δικαίως) αυτή τη στιγμή θεωρείται το κορυφαιο metalcore συγκρότημα. O Winston McCall ακούραστος σάρωνε τη σκηνή και επειδή αυτή δεν του έφτανε στο «Idols And Anchors» βρέθηκε στη μέση της αρένας και τραγούδησε μαζί με τον κόσμο. Ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους με τα κλασσικά «Bottom Feeder», «Crushed» και «Wild Eyes», με τον κόσμο να τους χειροκροτά εκστασιασμένος.

release3
Parkway Drive | ReaderGr

 

Amon Amarth, Kreator, Heaven Shall Burn, Bleed From Within

Επιστροφή στα σπίτια μας, ξεκούραση για λίγες ώρες και Τετάρτη (28/6) μεσημέρι ξαναπαίρνουμε τον δρόμο για την πλατεία Νερού. Η πρώτη μέρα του Release Athens Festival κύλησε άψογα (ένα μπράβο στους ανθρώπους της διοργάνωσης γιατί... αυτά καλό είναι να λέγονται) και ήμασταν όλοι έτοιμοι για το δεύτερο μέρος της (εν μέσω τρελής ζέστης) «καταιγίδας».

Πρώτοι βγήκαν στην σκηνή οι Σκωτσέζοι Bleed From Within που αν και φανερά ενοχλημένοι από τον ήλιο «τα έσπασαν» και προετοίμασαν το έδαφος για αυτό που θα ακολουθούσε. Highlight της εμφάνισης η «βουτιά» του Scott Kennedy στο κοινό για να τραγουδήσουν μαζί το τελευταίο κομμάτι του σετ!

Έπειτα στη σκηνή ανέβηκαν οι Heaven Shall Burn. Αν και ο ήχος στην αρχή δε βοήθησε τους Γερμανούς στη συνέχεια έφτιαξε και έτσι το συγκρότημα κατάφερε και απέδωσε τα (για πολλούς αναμενόμενα). Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Marcus Bischoff πέταξε το κατακόκκινο πουκάμισο που φορούσε και ζήτησε από το κοινό να προσέχει στα pit που έκαναν αλλά... τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Στις 8:30 το βράδυ ανέβηκαν στη σκηνή οι Kreator. Οι βετεράνοι thrashers με μπροστάρη τον Mille Petrozza δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Ξεκίνησαν με το  «Hate Uber Ales» και χωρίς να ρίχνουν ούτε στιγμή ρυθμό και ένταση, «σφυροκοπούσαν» το κοινό με τα «Extreme aggression», «Violent Revolution», Satan is Real και «Hordes of Chaos». Έδειξαν για ακόμα μια φορά το δέσιμο που έχουν με το ελληνικό κοινό και υποσχέθηκαν πως θα γυρίσουν. Μάλλον, για να μας αποτελειώσουν!

release5
Kreator | ReaderGr

Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 11 στη σκηνή ανέβηκαν οι Amon Amarth. Όλο λάθος. Πάμε από την αρχή. Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 11 κάτι θεότρελοι Βίκινγκς κατέλαβαν, κραδαίνοντας τα τσεκούρια τους τη σκηνή του Release. Οι πρώτες νότες του «Guardians of the Asgaard» σήμαναν γενικό χαμό! Ο... Βίκινγκ τραγουδιστής του συγκροτήματος Johan Hegg έδωσε τα πάντα. Απέδωσε τέλεια και επικοινωνούσε διαρκώς με το εκστασιασμένο κοινό που έβλεπε τα εντυπωσιακά σκηνικά να αλλάζουν και από φρουρούς Βίκινγκς, να γίνονται ντράκαρ (τα νορβηγικά πολεμικά καράβια) και τέλος ένας τεράστιος δράκος.

Highlight της εμφάνισης, το περίφημο rowpit όπου ο κόσμος κάθεται κάτω (ευκαιρία για ανάσα) και κάνει... κουπί. Και κάπως έτσι η αρένα μετατρέπεται σε ντράκαρ. Προς το τέλος της συναυλίας το «Raise your horns» και το «γεια μας» που είπε ο Johan ήρθαν να επισφραγίσουν ένα αξέχαστο metal διήμερο.

release7
Amon Amarth | ReaderGr
release6
Amon Amarth | ReaderGr
Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.