Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Είναι αυτά τα μαγαζιά που φημίζονται για κάτι πολύ συγκεκριμένο κι ακόμα κι αν δεν τα έχεις επισκεφθεί ποτέ πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να τα προτείνει γιατί «έχεις ακούσει ότι εκεί κάνει το καλύτερο Χ πράγμα της Αθήνας». Μια από τις λίγες μέρες που ήθελα απεγνωσμένα γλυκό αποφάσισα να δοκιμάσω δύο από αυτά.
Ήταν κάποτε τρία γαλακτομπούρεκα, τρία προφιτερόλ και ένα εκμέκ
Το γαλακτομπούρεκο στο Πρώτο της Βάρης ήταν όντως καλό. Μιλάμε για ένα ζαχαροπλαστείο που μπαίνοντας μέσα κάνεις ένα μίνι ταξίδι στο feeling των (τουλάχιστον) 90s. Με κέρδισε το ότι έβαλαν εκείνη την ώρα το σιρόπι στο γλυκό, οπότε ένιωσα ότι θα φάω κάτι φρέσκο. Και όντως ήταν νόστιμο, αλλά όχι τόσο νόστιμο ώστε να το προτείνω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Άλλο ένα γαλακτομπούρεκο της ζωής μου που ήταν μεν καλό, αλλά δεν πλησιάζει καν το τοπ των τοπ. Ποιό είναι αυτό;
Για να γευτείτε το καλύτερο γαλακτομπούρεκο του σύμπαντος θα πρέπει να μπείτε στο καράβι ή το αεροπλάνο για Χανιά. Χωρίς ίχνος τοπικισμού - γιατί εκεί μεγάλωσα - θα σας πω ότι, για όσα χρόνια με θυμάμαι, το γαλακτομπούρεκο του Περαθωράκη είναι κάθε φορά τέλειο, κάθε φορά φρεσκοψημένο και ζεστό. Τόσο φρεσκοψημένο και ζεστό που, όταν το αγοράζεις, αφήνουν ανοιχτό το κουτάκι μεταφοράς του για να μην πανιάσει! Κάθε φορά έχει την ιδανική ισορροπία νοστιμιάς και γλυκάδας - αν υπάρχει αυτή η λέξη.
Από την αθηναϊκή μου γαλακτομπουρεκοεμπειρία, μάλλον θα πρότεινα το, επίσης πολύ γνωστό, γαλακτομπούρεκο με φύλλο καταίφι από το Κοσμικόν.
Αλλάζω γλυκό, πηγαίνω 200 μέτρα μετά το Πρώτο της Βάρης και φτάνω στη Βοσκοπούλα για εκμέκ. Η σχέση μου από εκμέκ συνοψίζεται στη φράση “έχω φάει μόνο εκείνο της γιαγιάς μου” και ίσως μερικά ακόμα. Το ζαχαροπλαστείο μοιάζει περισσότερο με εργαστήριο και δεν άντεξα να μη δοκιμάσω επίσης το προφιτερόλ του, για το οποίο διάβασα τα καλύτερα στις αξιολογήσεις στο Google.
Και τα δύο ήταν σε πολύ καλό επίπεδο, ολόφρεσκα και η ευχάριστη έκπληξη ήταν το outsider προφιτερόλ που είχε φανταστικές κρέμες.
Ακολουθώντας αυτόν το συνειρμό δεν μπορώ να αγνοήσω ότι πλέον, όταν κάποιος σκέφτεται προφιτερόλ, το μυαλό του πάει στο Choureal και την αδιανόητη ποικιλία του σε γεύσεις κρέμας και toppings. Και αυτό είναι το νο1 μου. Σχεδόν πάντα παίρνω τον πιο απλό συνδυασμό που μπορεί κάποιος να δημιουργήσει: λευκή κρέμα βανίλιας στο choux, bitter σοκολάτα από πάνω, φράουλες και φιστίκι Αιγίνης. Ωστόσο, ειδική αναφορά θα κάνω και στην κρέμα καραμέλα του!
Θα ακολουθήσω τη σκέψη μου και θα μοιραστώ μαζί σας ένα όχι πολύ γνωστό αλλά άξιο θαυμασμού λευκό προφιτερόλ - αυτό του ζαχαροπλαστείου Palet στον Άλιμο. Τη μόνιμη απάντηση στην αυτοερώτηση «τι να φέρω μαζί μου εκεί που με έχουν καλέσει». Και όταν λέω λευκό εννοώ με λευκή σοκολάτα - για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.
Μπόνους τσιζκέικ
Και μιας που μιλάμε για νότια θα αφήσω εδώ μια πρόσφατη τικ τοκ ανακάλυψη. Το new york style cheesecake του La Maison στην Καλλιθέα. Αφράτο, ακραία γευστικό και κοντράρει στα ίσα τα βασκικά cheesecake αυτού του κόσμου.
Το δίλημμα
Όλα τα παραπάνω, σας τα λέει ένας άνθρωπος που δεν αγαπάει τα γλυκά. Πρέπει να με πιστέψετε επειδή βρήκα γλυκά να μου αρέσουν παρότι δεν προτιμώ τα γλυκά; Ή μήπως πρέπει να σκεφτείτε ότι είμαι άσχετη και καλύτερα να σας λέω για σουβλάκια; Μια ακόμα απόφαση που πρέπει να πάρετε αυτό το ΣΚ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
