Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη “Διαβάσεις” για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά “στην καλύτερη πόλη του κόσμου” γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Ένα το πανετόνε
Και σκεφτόμουν τι να σας προτείνω να δοκιμάσετε αυτή την εβδομάδα. Και λέω όκει είναι Χριστούγεννα, σκέψου κάτι σχετικό. Και μετά λέω, ναι όκει, προφανώς θα τους πεις να πάρουν πανετόνε από τον Σελέκο. Και μετά θυμάμαι ότι την τελευταία φορά πήρα γεύση hazelnut (σοκολάτα gianduja, καραμελωμένα φουντούκια, αλμυρή καραμέλα, ανθό αλατιού) χωρίς να πολυσκεφτώ και δεν έχω τσεκάρει τι καινούρια γεύση έχει βγάλει στον κατάλογο. Και μπαίνω στο σάιτ και βλέπω ΦΥΣΤΙΚΙ (φιστίκι Αιγίνης, cranberries, πάστα φιστικιού, λευκή σοκολάτα). Και είμαι στη φάση που δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω. Να γράψω το άρθρο; Να μπω να παραγγείλω πανετόνε; Να πω στους φίλους μου ότι ο Σελέκος έβγαλε γεύση φιστίκι για να πάρουμε να έχουμε στο τραπέζι; Τα έκανα όλα, σχεδόν ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας αυτή την υπερδύναμη που εμφανίζεται όταν η ιδέα ενός συγκλονιστικά ενδιαφέροντος φαγώσιμου πράγματος σκάει απροσδόκητα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Antonis Selekos Conceptual Desserts στο Παγκράτι ιζ δε πλέις του μπι.
Ένας Τσίφτης στα Ιλίσια
Παστίτσιο με νιόκι πατάτας, ραγού και μπεσαμέλ με Σαν Μιχάλη. Λιγκουίνι τύπου αλά βόνγκολε - αλλά με τόνο. Σαλάτα με παντζάρια που είπα ότι “βαριέμαι να φάω” (τι σημαίνει καν το “βαριέμαι” πριν από το “να φάω”) και ήταν κάπως τέλεια. Ταραμοσαλάτα προφανώς. Γενικώς, ένα μενού που δε σε χαλάει να παραγγείλεις μια απ’ όλα! Στον Τσίφτη είχα να πάω περίπου ένα χρόνο. Μου άρεσε και τότε, αλλά τώρα μου άρεσε περισσότερο. Είναι σε έναν πεζόδρομο στα Ιλίσια και αυτές τις μέρες ο εξωτερικός χώρος είναι ό,τι πρέπει. Περιφραγμένος με τζάμι και γεμάτος σόμπες και φωτάκια. Οι σεφ προσεγγίζουν με αγάπη τα ελληνικά προϊόντα και σε όλα τα πιάτα τους βάζουν ένα μικρό τουίστ τόσο για να ιντριγκάρουν εμάς, όσο και τους εαυτούς τους.
Ένα σχόλιο
Τις ελληνικές σημαίες που θα βλέπω από εδώ και πέρα στους δρόμους θα τις σκέφτομαι ροζ. Κι όταν θα έρθει αυτή η μέρα που οι άνθρωποι και τα θύματα θα προστατεύονται σε αυτή τη χώρα περισσότερο απ’ ότι τα σύμβολά, τότε ίσως να την ξαναδώ μπλε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
