Μενού
Άγαλμα εις μνήμην του συγγραφέα
Άγαλμα εις μνήμην του συγγραφέα | Shutterstock
  • Α-
  • Α+

Τα βραβεία Νόμπελ, παρά το κύρος τους, δεν βασίζονται πάντα στη «δίκαιη» και αντικειμενική κρίση. Επί χρόνια ένας εθνοτικά και πολιτισμικά αποκλειστικός θεσμός, πήρε στη διοργάνωση 12 χρόνια μέχρι να δώσουν σημασία σε έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη από την Ανατολή.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ινδός συνθέτης, ζωγράφος, συγγραφέας και φιλόσοφος, Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, ήταν ο πρώτος Ασιάτης που βραβεύτηκε ποτέ με το Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1913. 

Το έργο του άσκησε σημαντική επίδραση στη λογοτεχνία και τη μουσική της Βεγγάλης στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, συμβολή για την οποία του απονεμήθηκε το περίοπτο βραβείο.

Η ζωή και το έργο του

Ο Ταγκόρ γεννήθηκε στην Καλκούτα της δυτικής Βεγγάλης, το δέκατο τέταρτο παιδί του Ντεμπεντρανάθ Ταγκόρ, ενός εκ των ιδρυτών του κινήματος Μπράχμο Σαμαζ (Brahmo Samaj), και εγγονός του Ντβαρκανάθ Ταγκόρ.

Ο πατέρας του ήταν συγγραφέας και θρησκευτικός ηγέτης, ένθερμος πολέμιος του συστήματος των κοινωνικών καστών, που υποστήριζε επίσης τη βελτίωση της κοινωνικής θέσης των Ινδών γυναικών.

Ο Ραμπιντρανάθ είναι γνωστός τόσο ως ποιητής όσο και ως φιλόσοφος, αν και οι δύο αυτές τέχνες είναι συχνά συνυφασμένες στον ινδικό πολιτισμό. Ενδιαφέρθηκε επίσης για την εκπαίδευση και την παιδαγωγική και, το 1921, αποκατέστησε το πανεπιστήμιο Vishbabharati στη Σαντινικετάν, όπου παραδίδονται μαθήματα πάνω στον ινδικό πολιτισμό.

Σχολιάζοντας την απονομή του Νόμπελ στον Ταγκόρ, τα βραβεία στέκονται στον «βαθιά ευαίσθητο, φρέσκο και όμορφο στίχο του, με τον οποίο, με μεγάλη ικανότητα, έχει καταστήσει την ποιητική του σκέψη, εκφρασμένη στις δικές του αγγλικές λέξεις, μέρος της λογοτεχνίας της Δύσης».

Μετά το 1912 ταξίδεψε στην Ευρώπη, Αμερική και την Ασία όπου έδινε διαλέξεις και απήγγειλε τα έργα του. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας της Ινδίας.

Αν και το 1915 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη, τον αποκήρυξε το 1919 μετά τη σφαγή στο Άμριτσαρ. Είχε επηρεαστεί από τα ιερά ινδουιστικά κείμενα Ουπανισάντ, τα οποία θεωρούσε πηγή της αληθινής σοφίας. Ηθική «ραχοκοκαλιά» του έργου του είναι ο σεβασμός και η αγάπη προς τη φύση και τον συνάνθρωπο, αλλά και η πίστη σε μία κοσμική αρμονία.

Μερικά αποφθέγματά του

  • Το σύμπαν είναι τσιγκούνικο για όποιον αρνείται τον εαυτό του.
  • Ο Θάνατος δεν είναι όταν σβήνουν τα φώτα. Είναι το σβήσιμο της λάμπας επειδή ήρθε η αυγή.
  • Κάθε παιδί φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο.
  • Το άδικο δεν δέχεται ποτέ να νικηθεί, το δίκιο δέχεται.
  • Αν κλείσεις την πόρτα σε όλα τα λάθη, η αλήθεια θα μείνει απ’ έξω.
  • Είναι εύκολο να συντρίψουμε, στο όνομα της εξωτερικής ελευθερίας, την εσωτερική ελευθερία του ανθρώπου.
Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.