Δεν είναι καθόλου περίεργο που οι ελάχιστες γυναίκες που ξεχώρισαν πριν από αιώνες, κατέληξαν να παραγκωνίζονται από συζύγους ή καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκαν. Ένα καλό παράδειγμα ήταν η Elizabeth Siddal. Και αν δεν γνωρίζουμε το όνομά τους, την έχουμε δει ως μοντέλο για σπουδαίους πίνακες του 19ου αιώνα.
Ως Οφηλία που πνίγεται σε ποτάμι, ανάμεσα σε λουλούδια μη-με-λησμόνει, ως η αγαπημένη του ποιητή Dante Alighieri και βουτηγμένη μέσα σε δραματικές εκδοχές καλλιτεχνών. Κάπως σαν τη ζωή της, που τελείωσε στα 32 της, μετά από δηλητηρίαση από οπιοειδή.
Όλα αυτά όμως έκρυβαν την πραγματική της ταυτότητα. Ήταν μία σπουδαία καλλιτέχνιδα και ποιήτρια, και το Tate Museum στο Λονδίνο φρόντισε να αλλάξει το αφήγημα και να μάς συστήσει σε όλον αυτόν τον πλούτο που κουβαλούσε.
Η νέα έκθεση στο Tate Britain, με τον τίτλο «The Rossettis» που εμπνέεται από το όνομα του συζύγου της, Dante Gabriel Rossetti, που ήταν και ένας εκ των καλλιτεχνών για τους οποίους πόζαρε. Μία έκθεση με περισσότερα από 30 έργα της, τα περισσότερα που έχουμε δει μαζεμένα.
Η Siddal ήταν η μοναδική γυναίκα που είχε εκθέσει έργα της κατά τη διάρκεια του σύντομου αλλά σημαντικού κινήματος των Προραφαηλιτών, που ξεκίνησε το 1848. Και παρόλο που εκείνη έγινε γνωστή επειδή πόζαρε για τους καλλιτέχνες, οι ακαδημαϊκοί και έφοροι θέλουν να μετατοπίσουν την προσοχή στο έργο τους, που μετρά 60 έργα σε χαρτί και μερικούς πίνακες. Κάποια εξ αυτών παρουσιάζονται για πρώτη φορά, μέσα από φωτογραφίες.
Σύμφωνα με την έφορο της έκεθεσης, Carol Jacobi, η Siddal ήταν ένα ακόμη θύμα της εποχής, όπου οι γυναίκες εξαφανίζονταν δίπλα στους άντρες συναδέλφους τους. Όπως συνέβη με τη φωτογράφο Dora Maar, που πόζαρε για τον πίνακα «Weeping Woman» του Picasso.
Τα έργα της όμως συνδύαζαν τον ρεαλισμό με την ομορφιά και τη φαντασία, εμπνέοντας μεταγενέστερους καλλιτέχνες (άνδρες φυσικά). Οι συναισθηματικές σκηνές της εμπνέονταν από δραματικά ποιήματα.
Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο μιλούν ακόμα για τη Siddal, αποδεικνύει ότι η ιστορία εξηγούσε πάντα την ανδρική οπτική, ακόμα και στην απεικόνισή της μέσα από την ποπ κουλτούρα.
Ενώ ήταν ζωγράφος, η ιστορία τη θέλει να έχει ανακαλυφθεί από κάποιον άντρα σε μαγαζί με καπέλα. Ότι πέθανε επειδή ήταν εθισμένη στα οπιοειδή ή ότι αυτοκτόνησε ενώ είχε επιλόχειο κατάθλιψη και έχοντας χάσει στη γέννα το μωρό της.
«Η έκθεση αυτή λέει την πραγματική της ιστορία και αποδεικνύει ότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της» συμπληρώνει η Jacobi. Και οι πίνακες μιλούν από μόνοι τους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
