Βασίλης Κικίλιας: «Οι πολιτικοί πρέπει να κρίνονται από αυτά που κάνουν, όχι από αυτά που λένε»

Είναι Δευτέρα πρωί, αρκετά πρωί, στο Ζάππειο. Μια ομάδα δρομέων, ένα μπουλούκι ντυμένο στα μπλε, περνά μπροστά από το Μέγαρο με ελαφρύ τρέξιμο, ταχύτητα 6,5 στα 10. Περιμένω τον Βασίλη Κικίλια καθιστός σε ένα παγκάκι, με ουκ ολίγες αναμνήσεις από τα σχεδόν δέκα χρόνια που έζησα στη γειτονιά.

Ο υπουργός εμφανίζεται πάνω σε μια μηχανή, συνοδηγός με ένα μαύρο κράνος. Αμέσως μετά τη φωτογράφιση, πηγαίνουμε με τα πόδια στο γραφείο του στο υπουργείο Τουρισμού, πρακτικά απέναντι, στη λεωφόρο Αμαλίας. Το γραφείο του θα μπορούσε να είναι κομμάτι μιας τέλειας διαφήμισης για τον τουρισμό στην Ελλάδα. Πάρα πολύ φως, στο κέντρο της πόλης, μια Δευτέρα χωρίς σύννεφα.

Η συζήτηση, ειδικά στο κομμάτι της πανδημίας, είχε αρκετά σύννεφα (λογικό, γιατί πώς να μιλήσεις οπουδήποτε και με οποιονδήποτε για την πανδημία χωρίς ξαφνικά να συννεφιάσει;), είχε πολλές εικόνες σκληρής κι ενωτικής δουλειάς, πολλή ενέργεια και άλλη τόση επίκληση στην ομάδα. Γνώρισα τον Βασίλη Κικίλια στα παρκέ, πανηγύρισα κι ένα πρωτάθλημα χάρη σ’ αυτόν, άρα το τρίπτυχο της συνέντευξης ήταν πάνω από προφανές. Υγεία, Τουρισμός, Μπάσκετ. Με ασίστ από το ένα μέρος στο άλλο.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος

Οι πρώτες κάλπες, η μάχη του σταυρού

Στη μεγάλη εικόνα, ο Βασίλης Κικίλιας έκλεισε προ λίγων ημερών 11 χρόνια ως βουλευτής, όλα με τη φανέλα της Νέας Δημοκρατίας. Είναι -στο μυαλό μου τουλάχιστον- τέτοια η ταύτισή του με το υπουργείο Υγείας στον καιρό της Covid-19 που άλλαξε τον κόσμο, που ομολογώ ότι οι σημειώσεις για αυτή τη συνέντευξη είχαν πολύ από υγεία, αρκετά από τουρισμό και καθόλου από το πρώτο υπουργείο που υπηρέτησε, αυτό της Προστασίας του Πολίτη επί Σαμαρά.

“Καταρχάς, για μας υπάρχει ο στόχος της μίας κάλπης, αυτής της 21ης Μαΐου. Θεωρούμε ότι είναι μία κρίσιμη κάλπη και ό,τι γίνει μετά εξαρτάται από αυτή, άρα ζητάμε αυτοδυναμία. Αυτό δεν το ζητάμε αλαζονικά αλλά θέλουμε μία σταθερή κυβέρνηση σε μία εποχή αστάθειας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Προφανώς θα σεβαστούμε την απόφαση και την ψήφο του κυρίαρχου ελληνικού λαού και έχει πει και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα λειτουργήσει θεσμικά και θα σεβαστεί το Σύνταγμα παίρνοντας την εντολή. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο είναι το τι θα κάνει η αντιπολίτευση. Η αξιωματική αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα ανά δύο τρεις μέρες αλλάζουν τακτική. Μία είναι μαζί, μία εξαπολύουν βολές ο ένας στον άλλον. Αναρωτιέμαι αν όλο αυτό μπορεί να είναι μία πρόταση σε στέρεα βάση για να επιλέξουν οι πολίτες. Δεν είναι”.

Το πολιτικό και κομματικό αφέθηκε έξω από την υγεία, γιατί σεβαστήκαμε όλους τους επιστήμονες τη δουλειά τους και την προσπάθειά τους  

“Ήμουν και είμαι στην πρώτη γραμμή της μάχης όλα αυτά τα χρόνια και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και ως Υπουργός Υγείας και Τουρισμού και ζητάω να κριθώ από αυτό, από τη δουλειά μου. Νομίζω ότι πρέπει να μετράνε πολύ περισσότερο για έναν πολιτικό οι πράξεις του παρά αυτά που γενικώς λέει. Στοχεύω στο καλύτερο αποτέλεσμα και ζητάω φυσικά έναν σταυρό”. 

“Τα χρόνια που έχω ζήσει ως πολιτικός από το 2012 είναι χρόνια μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών αναταράξεων. Πέρασε δύσκολα η ελληνική κοινωνία. Θα έλεγα ότι έχω γαλουχηθεί σε αυτό το περιβάλλον και αυτό κάνει ακόμη πιο αναγκαίο το δέσιμο με τη λαϊκή βάση της παράταξης μας, τους ανθρώπους της. Ναι, έτυχαν πολλά αυτά τα χρόνια και είναι τιμή για μένα που τα έφερε έτσι η ζωή (και φυσικά αποφάσισε ο Πρωθυπουργός) να είμαι σε αυτές τις θέσεις ευθύνης τόσο στο υπουργείο Τουρισμού όσο και στο Υγείας που έπρεπε  να διαχειριστώ τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση στον πλανήτη τα τελευταία 100 χρόνια”.

Υπουργός Υγείας, ή αλλιώς δύο χρόνια χωρίς ύπνο 

Σχεδόν κάθε μεσάνυχτα στην Ελλάδα της πανδημίας, ο Βασίλης Κικίλιας περνούσε από το Μετς, μάζευε τον πιο στενό του συνεργάτη από το 2009 και έκανε αιφνιδιαστικές επισκέψεις σε όλα τα νοσοκομεία της Αττικής. Μέσα σε λίγους μήνες γύρισε δεκάδες νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, και μάλιστα ήταν στη Θεσσαλονίκη όταν εντοπίστηκε το πρώτο κρούσμα στη χώρα (σ.σ. μια γυναίκα που είχε μόλις γυρίσει από την Ιταλία). Μου λέει ότι έκανε δύο χρόνια να κοιμηθεί.

“Δεν κοιμήθηκα δύο χρόνια, ήταν μία αδιάκοπη μάχη μέρα νύχτα, καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Με άγνωστο εχθρό και θανατηφόρο. Άνθρωποι και οικογένειες δοκιμάστηκαν και το βάρος ήταν τεράστιο. Προχωρήσαμε με Τσιόδρα, Κοτανίδου, Λαζανά και πολλούς άλλους επιστήμονες σε μία διαπαραταξιακή ομάδα η οποία έδωσε τις επιστημονικές συμβουλές και ενέκρινε τις πολιτικές της κυβέρνησης με νόμους του κράτους. Όλη αυτή η προσπάθεια ενέπνευσε τους Έλληνες, αφού αντιλήφθηκαν ότι δεν πρόκειται για μικροπολιτική ή κάτι κομματικό, δεν αφορά μέρος της κοινωνίας, αλλά τη δημόσια υγεία. Και οι καλύτεροι των καλύτερων μας συμβούλεψαν να εφαρμόσουμε τις σωστές πολιτικές”.

“Δεν είχαμε μέτρα προστασίας, μάσκες, δεν είχαμε τίποτα κι εγώ έπρεπε να διαχειριστώ και να οργανώσω ένα σύστημα υγείας αποστεωμένο από την κρίση και τα μνημόνια. Και τα καταφέραμε όλοι μαζί οι άνθρωποι της υγείας, οι καθαρίστριες, οι τραπεζοκόμοι, οι διοικητικοί, οι νοσηλευτές, οι γιατροί. Χρωστάω πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους που πάλεψαν και το κατάφεραν γιατί άφησαν το πολιτικό και κομματικό έξω από την υγεία. Σεβαστήκαμε όλους τους επιστήμονες, τη δουλειά και την προσπάθειά τους. Tους ενώσαμε όλους σε μία εθνική προσπάθεια για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, ό,τι πιο ιερό υπάρχει δηλαδή”. 

“Πρέπει να τονιστεί ότι ο Πρωθυπουργός είχε την προσωπικότητα και το πολιτικό σθένος να πάρει μία τεράστια απόφαση και να κλείσει οριζοντίως τη χώρα και την οικονομία πριν τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτό μας έδωσε χρόνο να προετοιμαστούμε. Δυστυχώς τα κύματα της πανδημίας ήταν γεωμετρικά αυξανόμενα και αν δεν είχε γίνει αυτό θα μας είχε κατακλύσει, θα μας είχε κουκουλώσει όλη η κατάσταση. Ήταν πολύ σημαντικά και τα 44 δισ. που έδωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην προσπάθεια να στηριχθεί η οικονομία σε αυτή τη μάχη. Και βέβαια, χάρη στο πρόγραμμα που οργανώσαμε, ενός από τα καλύτερα στην Ευρώπη, ανοίξαμε τον τουρισμό χωρίς εμβόλια εκείνο το καλοκαίρι με πολλαπλό τέστινγκ και οργάνωση”.

Χρωστάω πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους που πάλεψαν και το κατάφεραν γιατί άφησαν το πολιτικό και κομματικό έξω από την υγεία

“Ήταν μία αγωνιώδης προσπάθεια να βρούμε μέσα ατομικής προστασίας, αεροσκάφη και πληρώματα να στείλουμε στην Κίνα για να φορτώσουμε το υλικό, όταν γινόταν ένας παγκόσμιος πόλεμος για αυτά. Η Ελλάδα τα κατάφερε και προστατεύσαμε τους υγειονομικούς και τους πολίτες μας. Έγινε μεγάλη μάχη να κάνουμε και άλλες ΜΕΘ. Φτιάξαμε άλλες 700+ και μπορέσαμε να νοσηλεύσουμε τον κόσμο, ενώ προσλάβαμε 30.000 στον τομέα της υγείας. 

Στη βόρεια Ελλάδα και στην Αττική, αυτοσχεδιάσαμε και φτιάξαμε πράγματα από το μηδέν με το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα και τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Για πρώτη φορά εφημέρεψαν μαζί μας νοσοκομεία του ιδιωτικού τομέα και στρατιωτικοί γιατροί, ενώ αναγκαστήκαμε να επιτάξουμε και ιδιώτες γιατρούς. Συνεργαστήκαμε επίσης άψογα με τους φαρμακοποιούς όλης της Ελλάδας, είναι αξιοθαύμαστα η συμπεριφορά και το έργο τους”.

“Εγώ εισέπραξα την εμπιστοσύνη των ανθρώπων όταν είδαν ότι πραγματικά τους στηρίζαμε και προσπαθήσαμε σε κάθε περίπτωση να βρούμε τρόπους να κάνουν τη δουλεια τους και να βοηθήσουν την κοινωνία. Για αυτό στην αξιολόγηση των πολιτών, το ΕΣΥ βρέθηκε δεύτερο μετά τις Ένοπλες Δυνάμεις. Μόνο ευγνωμοσύνη και απεριόριστη εκτίμηση σε όλους τους υγειονομικούς που δώσανε τη μάχη μαζί μας και τη δίνουν ακόμη”.

“Με τον Σωτήρη (σ.σ. Τσιόδρα) πλέον είμαστε φίλοι. Τον αγαπώ και τον ευχαριστώ. Συνδύαζε και συνδυάζει δύο πράγματα. Είναι ένας άρτια επιστημονικά καταρτισμένος ως λοιμωξιολόγος και επιδημιολογίας και έχει και έναν τρόπο, μια γλυκύτητα, αγαπά τους ανθρώπους. Αυτός ο συνδυασμός των δύο ήταν καθοριστικός στην επικοινωνία και την ενημέρωση”.

“Έγιναν λάθη, αλίμονο. Δεν υπάρχει τρόπος κάποιος να διοικεί, να παλεύει, να προσπαθεί σε μία κρίση και να μην κάνει και λάθη. Αλλά δεν νομίζω πως έγιναν λάθη που κόστισαν”.

“Μια σημαντική μεταρρύθμιση στο Υγείας, εκτός πανδημίας, ήταν ο αντικαπνιστικός νόμος. Υπήρχε μια κοινή παραδοχή στην Ελλάδα ότι δεν θα εφαρμοστεί ποτέ εδώ ένας τέτοιος νόμος. Είχαν γίνει σημαντικά βήματα στο παρελθόν χωρίς ολοκλήρωση. Αφού συμβουλεύτηκα τον καθηγητή Μπεχράκη που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ενημέρωση παιδιών και ενηλίκων για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, σκεφτήκαμε ότι αυτή θα είναι μια συμφωνία απέναντι στον καπνό και όχι τον καπνιστή. Αναγνωρίζοντας ότι και οι καπνιστές έχουν δικαιώματα. 

Το χειρότερο είναι να έχεις παθητικούς καπνιστές, δηλαδή να εκθέτεις τα παιδάκια σου στον καπνό χωρίς να φταίνε. Οπότε ορίσαμε ότι στους κλειστούς χώρους, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες κ.α. απαγορεύεται το κάπνισμα. Και ότι θα υπάρχουν διαμορφωμένοι χώροι κυρίως εξωτερικοί που θα επιτρέπεται. Η αίσθησή μου είναι ότι ο Έλληνας έχει φιλότιμο και θέλει τρόπο, δεν θέλει τιμωρητικές τακτικές και είδαμε τελικά ότι σε εσωτερικούς χώρους, οι ίδιοι οι πολίτες κάνουν παρατήρηση σε όποιον καπνίσει. Το πήραν πατριωτικά”. 

“Στην αρχή υπήρχε γκρίνια από την εστίαση και είπαμε, ‘δημιουργήστε διαφορετικούς χώρους, εξωτερικούς’. Χαίρομαι γιατί οι στατιστικές δείχνουν την αισθητή μείωση του καπνίσματος. Και ως γιατρός που ξέρω τις συνέπειες του, νιώθω πολύ καλά στην εφαρμογή της πολιτικής δημόσιας υγείας”.

Τα εντυπωσιακά νούμερα, αλλά και οι δύσκολες ερωτήσεις του τουρισμού στην Ελλάδα

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ένστικτο για να συμπεράνει κανείς ότι οποιοδήποτε υπουργείο θα ήταν ένα, δύο ή περισσότερα κλικ πιο ‘εύκολη ζωή’ για κάποιον που διατέλεσε υπουργός Υγείας τους πρώτους 18 μήνες της πανδημίας. Ο πόλεμος, το πάγωμα των κρατήσεων, το κλείσιμο της αγοράς της Ρωσίας και Ουκρανίας βάλθηκαν όμως να του το κάνουν λίγο πιο… ενδιαφέρον.

“Ο Πρωθυπουργός μού έκανε την τιμή δεύτερη φορά και με όρισε υπουργό Τουρισμού. Είναι μια πολύ σημαντική θέση και κατάφερα να το αναδείξω ως ένα πάρα πολύ σημαντικό υπουργείο. Στηρίζουμε 230.000 εμπορικές επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων που κάνουν μία τόσο μεγάλη γκάμα επαγγελμάτων από packaging ως ενοικίαση σε μηχανάκια, ξαπλώστρες, παγωτά, digital marketing και booking. Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της οικονομίας. Με πολλή προσοχή πάλι, προσπάθησα να συνεργαστώ με τους κοινωνικούς εταίρους, το ΣΕΤΕ, τους ξενοδόχους, τους ξεναγούς, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, και να μάθω το χώρο όσο καλύτερα μπορούσα. Δεν είναι κακό άνθρωποι που έχουν το expertise σε έναν τομέα και ξέρουν περισσότερα από εσένα να σε βοηθούν να γίνεις καλύτερος”. 

Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι οι πρεσβευτές της χώρας στο εξωτερικό. Τους σέβομαι απεριόριστα και έχω την απαίτηση όλοι οι εργοδότες να τους σέβονται

“Το 2023 διανύουμε μια εξαιρετική χρονιά για τον τουρισμό, με ρεκόρ σε έσοδα, ρεκόρ σε αύξηση δαπάνης ανά ταξιδιώτη, νέους προορισμούς, απευθείας πτήσεις από την Αμερική, τον Καναδά, το Ισραήλ. Το 10% των Σουηδών θα είναι στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Έχουμε ξανά γραφείο στην Αυστραλία, στη Μελβούρνη, μετά από 3,5 δεκαετίες. Ανοίγει ξανά η Κίνα, έχουμε διασύνδεση με Ινδία, πέντε πτήσεις τη βδομάδα από την Κορέα, πτήσεις από τη Μέση Ανατολή, τον Κόλπο, τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ. Νομίζω ότι δεν σταμάτησαν να έρχονται τουρίστες στην Αθήνα το χειμώνα. Κινείται οικονομικά η πόλη από τον τουρισμό και είμαι πολύ περήφανος για αυτό”.

“Αισθάνομαι ότι αν συνεχίσει να υπάρχει στρατηγική επιμήκυνσης της περιόδου όπως πετύχαμε πέρσι και φέτος, θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να δούμε το peak του τουριστικού προϊόντος στη χώρα”.

“Για μένα οι εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι οι πρεσβευτές της χώρας στο εξωτερικό και τους σέβομαι απεριόριστα. Έχω την απαίτηση όλοι οι εργοδότες να τους σέβονται: ζητάω σταθερά αυτά τα δύο χρόνια ποιοτικές και καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας και έρχομαι να χαιρετίσω τη συμφωνία εργοδοτών και εργαζόμενων για ειδική σύμβαση εργασίας για την επόμενη διετία για αυξήσεις ακόμα και 5% στις αμοιβές των εργαζομένων στα καταλύματα και τα resorts Και πάνω από αυτό ζητάω από τους επαγγελματίες του τουρισμού να πληρώνουν πολύ καλά τους εργαζόμενους και να δίνουν και καλές συνθήκες εργασίας”. 

“Σε ό,τι έχει να κάνει με τους μικρούς γεωγραφικά προορισμούς, η κυβέρνηση επεξεργάζεται μια σειρά μέτρων και μπόνους κινήτρων έτσι ώστε να μπορεί να βοηθήσει γιατρούς και δασκάλους να έρθουν σε αυτούς τους προορισμούς. Όσον αφορά τους εργαζομένους στον τουρισμό, σωστά λέτε ότι υπάρχουν κάποιοι που δυσφημούν τη χώρα και που δεν σέβονται τους εργαζόμενους. Είναι λίγοι. Υπήρξαμε και θα συνεχίσουμε να είμαστε αυστηροί μαζί τους. Επίσης, αναγνωρίζω ότι υπάρχει και ένα κομμάτι μαύρης εργασίας, ειδικά στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, που το αποδοκιμάζουμε και προσπαθούμε να το ελέγξουμε”.

“Αρχικά, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης (ένα νέο κομμάτι στο τουριστικό προϊόν) είναι η μέση ελληνική οικογένεια. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που ειδικά στη διάρκεια της κρίσης μίσθωσαν την γκαρσονιέρα, το διαμέρισμα, το εξοχικό τους και αυτό συνεισέφερε στο εισόδημά τους. Άρα στηρίχθηκαν -και καλώς στηρίχθηκαν- από αυτό και πήραν ανάσα, και το επικροτούμε. Τι ζητάμε; Να έχουν κανόνες υγιεινής, εξόδους κινδύνου, μέτρα ασφαλείας και τους διαχωρίζουμε από αυτούς που υποδύονται τη μέση ελληνική οικογένεια αλλά έχουν 90-100 διαμερίσματα και υποδύονται τη βραχυχρόνια μίσθωση για να έχουν μικρότερη φορολογία. Για αυτούς, τα υπουργεία Τουρισμού και Οικονομικών κάνουν ελέγχους. Ετοιμάζουμε μία νέα πλατφόρμα γι’ αυτούς, καθώς είναι σαφές πως πρόκειται για επαγγελματίες”. 

“Σε ό,τι έχει να κάνει με την Αθήνα και την ανάπτυξη θέλω να πω πως λίγα χρόνια πριν, η πόλη αντιμετώπισε μια οικονομική κρίση, με διαδηλώσεις, με κακή εικόνα προς το εξωτερικό, μολότοφ, επεισόδια και παντελή έλλειψη τουριστών και ταξιδιωτών. Πλέον, βλέπουν τουριστική ανάπτυξη και περιοχές που είχαν υψηλή εγκληματικότητα, στις οποίες είχαν απαξιωθεί και οι περιουσίες των ανθρώπων. Ανέβηκαν οι επενδύσεις στην Ομόνοια, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Δεν πιστεύω ότι σε αυτές τις γειτονιές της Αθήνας, οι άνθρωποι είναι λιγότερο προνομιούχοι. Ανέβηκε ξανά η αξία των διαμερισμάτων στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Πλατεία Αττικής, στην Κυψέλη, στου Ψυρρή, στα Πετράλωνα. Αυτό πρέπει να συνεχίσει ισορροπημένα και με στρατηγική”.

Το μπάσκετ μέσα του

Όντας στο στούντιο το πρωί που ο Βασίλης Κικίλιας γύρισε τη Φανέλα για το Gazzetta, κατάλαβα το εξής τρομερό για μένα. Ο υπουργός Τουρισμού θυμάται τρομακτικές λεπτομέρειες από το ελληνικό μπάσκετ των ‘90s, το οποίο έζησε μέσα από τα παρκέ. Δεν γινόταν να μην πάρω την ασίστ για αυτή τη συνέντευξη.

“Εκείνα τα χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ έπαιζαν κορυφαίοι NBAers όπως ο Ντομινίκ Ουίλκινς και ο Εξέβιερ ΜακΝτάνιελς, αλλά και παικαταράδες όπως ο συγχωρεμένος Αλφόνσο Φορντ, ο Μποντιρόγκα, ο Ρέμπρατσα, ο Ίνγκραμ, τι να θυμηθώ. Τους μάρκαρα όλους αυτούς. Και προκειμένου να βρω ένα ρόλο στον Πανιώνιο και την ΑΕΚ, έπρεπε να προσαρμοστώ στις συνθήκες. Να θυμίσω ότι συμπαίκτες μου στην ίδια θέση στον Πανιώνιο ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου και ο Ζάρκο Πάσπαλι και στην ΑΕΚ, ο Άντονι Μπούι και ο Μιχάλης Κακιούζης. Ένας νέος Έλληνας παίκτης για να μείνει σε αυτό το επίπεδο θα έπρεπε να βρει έναν ρόλο. Δεν ήμουν μόνο αμυντικός, ήμουν και πολύ καλός συμπαίκτης. Έχω μέσα μου το ομαδικό παιχνίδι, με αγαπάνε και τα αγαπώ αυτά τα παιδιά”.

“Με τον Πανιώνιο, μάρκαρα πιτσιρικάς που δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα τον Νίκο Γκάλη μέσα στο Αλεξάνδρειο. Θυμάμαι είχαμε χάσει 55 πόντους από τον Άρη. Έχω μαρκάρει στο πρώτο του αγώνα σε ευρωπαϊκό γήπεδο τον Ντομινίκ Γουίλκινς. Τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα στον τελικό κυπέλλου στο ΑΕΚ - Παναθηναϊκός. Τον Γουόλτερ Μπέρι που είναι ο πιο δύσκολος παίκτης γιατι είχε το «κάτι σαν σουτ» και ευφάνταστους τρόπους να βάζει καλάθι, τον Έντι Τζόνσον που έπρεπε να τον ακολουθείς από τα τρια σκριν που έστηνε ο Ιωαννίδης για να βγει ελεύθερος”.

“Νομίζω ότι ο Φάνης Χριστοδούλου και ο Ζάρκο Πάσπαλι ήταν οι καλύτεροι συμπαίκτες που είχα ποτέ, αν και δεν ξεχνάω τον Μπάιρον Ντίνκινς που ήρθε πλέι μέικερ από το Βέλγιο και τον Τζέι Αρ Χόλντεν, δύο παίκτες που σου έκαναν εύκολη τη ζωή στην επίθεση. Είχα και πολύ καλούς προπονητές. Αρκεί να σας πω ότι στα παιδικά του Πανιωνίου, το 1985, είχα προπονητή τον Ηλία Ζούρο. Ο Ζούρος μού έδειξε για πρώτη φορά βιντεοκασέτα από τις ΗΠΑ: ένα Σέλτικς-Λέικερς με μία τρομερή ομάδα των Σέλτικς, με Λάρι Μπερντ, Ρόμπερτ Πάρις και των Λέικερς με Μάτζικ, Καρίμ, Μπάιρον Σκοτ, τον οποίο μάρκαρα μετά από χρόνια στον Παναθηναϊκό… “

“Ο Ίβκοβιτς, μεγάλος προπονητής και προσωπικότητα, με σημάδεψε γιατί τον είχα δύο χρόνια στη ΑΕΚ και δύο στον Πανιώνιο. Μεγάλος δάσκαλος, σκληρός προπονητής, σκληρός άνθρωπος, αλλά με απίστευτη μπασκετική φιλοσοφία και φιλοσοφία ζωής επίσης. Είναι σαν να με προετοίμαζε για τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα σε άλλο στίβο ή καριέρα αργότερα”.

“Όχι, όταν έπαιζα μπάσκετ, δεν ήταν στο μυαλό μου τα κοινά και η πολιτική. Έκανα πολλές θυσίες για να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ και παράλληλα να γίνω φοιτητής στην Ιατρική Αθηνών. Αναγκαστικά έπρεπε να βρω χρόνο να τελειώσω μια σχολή με έξι χρόνια, εκατοντάδες μαθήματα και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Θέλω να ευχαριστήσω για τη στήριξη τους καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τους συμφοιτητές που με βοήθησαν δίνοντας σημειώσεις, αφού δεν προλάβαινα να πηγαίνω σε όλα τα μαθήματα. 

Το ότι μια σχολή που είναι η κορυφαία στη χώρα κατάφερα να την τελειώσω σε επτά χρόνια και τρεις μήνες όντας και επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετ, είναι μεγάλη ιστορία για μένα. Μετά, συνεχίζοντας το μπάσκετ, έκανα μεταπτυχιακό, διδακτορικό αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει η μπασκετική καριέρα και να κάνω ειδικότητα. Έκανα Χειρουργική για ένα χρόνο και Ορθοπεδική για πέντε. Στο ΓΝΑ της Αεροπορίας που δεν είχαμε ειδικευόμενους, εφημέρευα σχεδόν για όλες τις επεμβατικές ειδικότητες”.

“Η ζωή μετά τον πρωταθλητισμό δεν είναι εύκολη για τα παιδιά στα προβεβλημένα αθλήματα. Αλλά πιστεύω ότι ερχόμενος από μια αγαπημένη μεσοαστική οικογένεια, πάντα ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό εμένα και της αδερφής μου, πως τα πράγματα στη ζωή έχουν μία αρχή και ένα τέλος. Ήθελα να σπουδάσω και ήξερα ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης, ότι υπάρχει ολόκληρη ζωή μετά. Ήρθαν τα πράγματα έτσι που βρέθηκα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πάντα είχα την αίσθηση της συνεισφοράς και της στήριξης των πολλών και του ομαδικού παιχνιδιού. Νομίζω ότι αυτό με χαρακτηρίζει”.

Περισσότερα Personas

• Λιάνα Κανέλλη: «Το μεγαλύτερο φρένο της ζωής μου είναι που δεν αντιγύρισα το χαστούκι»

• Άδωνις Γεωργιάδης: «Αν προσλάμβανα επικοινωνιολόγο, θα τον είχα στείλει προ πολλού στο ψυχιατρείο»

• Θανάσης Κατερινόπουλος: «Η 17Ν θα εξαρθρωνόταν ακόμα κι αν δεν έσκαγε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού»

• Κωνσταντίνος Κυρανάκης: «Έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου, στην πολιτική δεν μπαίνεις για τα λεφτά»

• Δόμνα Μιχαηλίδου: «Τα ιδρύματα από τη φύση τους είναι κακοποιητικά»

• Έφη Αχτσιόγλου: «Ο ρομαντισμός στην πολιτική προφανώς πληγώνεται όταν κάνεις πράξη τη θεωρία»

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.