Ο Άδωνις Γεωργιάδης εμφανίζεται με τη συνοδεία του στο καφέ στην ταράτσα του Μουσείου Μπενάκη, και από το σημείο που τον εντοπίζω μέχρι το σημείο που στέκομαι, μεσημέρι Πέμπτης με πολύ ήλιο και πολύ αέρα, δεν σηκώνει τα μάτια από το κινητό του, στο οποίο μάλλον γράφει ένα μήνυμα. Ή εξίσου πιθανά, ένα tweet.
Περπατάει σίγουρα είκοσι τριάντα μέτρα με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη. Όταν τελειώνει το κείμενό του (ή το tweet), μας χαιρετά, ρωτάει πόσο χρόνο χρειαζόμαστε και απαντάει ο ίδιος στην ερώτησή του: “είκοσι λεπτά είναι καλά, δεν είναι;”. Δεν είναι. Το βίντεο, η φωτογράφιση και η συνέντευξη τον κρατάνε κοντά μας σχεδόν πενήντα, χρόνος υπερβολικά πολύς για έναν άνθρωπο που δείχνει ότι το μυαλό του είναι ήδη στην επόμενη υποχρέωση.
Φοράει ένα καρό μπλε κοστούμι και μανικετόκουμπα με την ελληνική σημαία. Πίνει κόκα κόλα λάιτ, δεν κοιτάζει ούτε μια φορά το κινητό του άπαξ και πατηθεί το rec, και στις περισσότερες επίμονες ερωτήσεις για τα Τέμπη, ξεκινά την απάντηση με ένα “λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε” που είτε όντως το λέει, είτε απλά το εννοεί, και το οποίο θέλει να σε βάλει στη θέση σου. Ταυτόχρονα, δεν προσπαθεί καθόλου να σε βάλει στη θέση του, δεν είναι απολογητικός, ίσα ίσα σε αρκετά σημεία είναι σχεδόν ειρωνικός. Δεν είναι προσωπικό, δεν μπορεί να είναι. Στοιχηματίζω ότι πέντε έξι ώρες αργότερα, αν συναντιόμασταν ξανά τυχαία στον δρόμο, δεν θα μας θυμόταν. Το έγραψα μόλις. Το μυαλό του δείχνει να τρέχει αρκετές ώρες μπροστά.
Αυτό που έχει πραγματική σημασία στο τέλος είναι ότι δεν έχει αφήσει καμία ερώτηση αναπάντητη.
Φωτογραφίες/βίντεο: Άθα Σκοταρά
Δημοσιογραφική έρευνα/επιμέλεια: Γεωργία Μοσχονά
Η ευθύνη της κυβέρνησης για τα Τέμπη και viral φωτογραφίες από ένα υπουργικό συμβούλιο
Πριν την τραγωδία στα Τέμπη, η συνέντευξή μας ήταν προγραμματισμένη για τις 2 Μαρτίου. Τις τρεις εβδομάδες που μεσολάβησαν μέχρι τελικά να γίνει, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, πρόλαβε να βγει μπροστά, να απορροφήσει πολλούς κραδασμούς και άλλο τόσο “ξύλο”, να βγάλει ατάκες που έριξαν λάδι στη φωτιά της οργής του κόσμου (τουλάχιστον έτσι όπως ‘κόπηκαν’, όπως θα σημειώσει μετά) και να ρίξει και μερικά καρφιά σε δημοφιλείς, αλλά άβρεχτους υπουργούς της παράταξής του.
“Το δικό μου επιμύθιο για την τραγωδία στα Τέμπη είναι ότι η Ελλάδα αλλάζει με πολύ μεγάλη δυσκολία και οι κακές νοοτροπίες που την έφεραν σε χρεοκοπία το 2010, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε”.
“Δεν είναι όλα επικοινωνία. Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και όλοι μας αυθεντικά συγκλονιστήκαμε από αυτήν την τραγωδία. Η αλήθεια είναι ότι τις πρώτες μέρες ήμασταν σε πολύ δύσκολη συναισθηματικά θέση, κι έτσι ο τρόπος που το χειριστήκαμε έδωσε ενδεχομένως την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι αναλαμβάνουμε όλη την ευθύνη, το οποίο δεν είναι σωστό. Έχουμε το δικό μας μερίδιο της ευθύνης, αλλά δεν ανήκει όλη σε εμάς”.
Το λάθος μου στην περίπτωση της δήλωσης για την ασφάλεια των τρένων είναι ότι δεν σκέφτηκα, παρότι έχω την εμπειρία, ότι θα μπορούσαν να κόψουν το μισό. Αλλά δεν γίνεται πάντα να είσαι ρομπότ σε μια εκπομπή.
“Είμαι από αυτούς από τους οποίους ο κύριος Πρωθυπουργός ζήτησε να βγουν μπροστά μετά την τραγωδία”.
“Με ρωτάτε για την ατάκα που είπα για τον Καραμανλή και την ασφάλεια των τρένων. Λοιπόν. Έχουμε μία εκπομπή και στην εκπομπή αυτή λέω κάτι. Υποτίθεται έχω πει κάτι τόσο φοβερό (που αν το είχα πει, θα ήταν όντως φοβερό): ότι ο Καραμανλής ήξερε ότι τα τρένα δεν είναι ασφαλή, αλλά δεν το είπε για να μη σταματήσει ο κόσμος να μπαίνει σε αυτά. Και ένας παριστάμενος στην εκπομπή και μάλιστα έμπειρος δημοσιογράφος της Αριστεράς όπως ο κύριος Στούμπος, δε σταματάει επιτόπου να μου πει, τι είναι αυτά που λέτε;
Είναι πολύ προφανές ότι δεν είπα αυτό. Είχα εξηγήσει επί δέκα λεπτά πώς ο κύριος Καραμανλής δούλευε για να είναι ασφαλή τα τρένα και γιατί πίστευε ότι τα τρένα είναι ασφαλή. Στο ερώτημα ‘γιατί δεν αναφέρθηκε στα εξώδικα των συνδικαλιστών’, ανέφερα ότι είναι πιθανό να σκέφτηκε ότι αν αναφερόταν σε αυτά, δεν θα έμπαινε ο κόσμος στα τρένα. Όχι ότι ο ίδιος δεν πίστευε ότι είναι ασφαλή τα τρένα. Είχα εξηγήσει αμέσως προηγουμένως γιατί ο ίδιος πίστευε ότι τα τρένα ήταν ασφαλή. Ακριβώς το ανάποδο δηλαδή. Κόπηκε όλο το προηγούμενο και άφησαν αυτήν την ατάκα. Στη φράση μάλιστα λέω ‘πιθανόν’, και μου έκοψαν και το ‘πιθανόν’. Είναι ένα πολύ αριστοτεχνικά κομμένο βίντεο, που δούλεψε γιατί πολύς κόσμος πιστεύει ότι είπα μόνο αυτό. Δυστυχώς η εποχή των social media και του Youtube έχει αυτόν τον κίνδυνο.
| Φωτογραφία: Αθα Σκοταρά
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με τη δήλωση για την τρόικα και τις απολύσεις. Με ρωτάει ένας δημοσιογράφος της Αυγής τότε, ‘θα κάνετε απολύσεις στην υγεία;’. Λέω ‘όχι γιατί δεν χρειάζονται’. Μου λέει, ‘κι αν σας το ζητήσει η τρόικα;’ Λέω, ‘αν πίστευα ότι χρειάζονται απολύσεις, θα τις έκανα μόνος μου, δεν θα άφηνα την τρόικα να μου πάρει τη δόξα. Αλλά δεν χρειάζονται και δεν θα κάνω’. Αυτή είναι η δήλωσή μου. Πέρασαν πάνω από 15 μέρες, δεν έχει ασχοληθεί κανείς, ούτε καν η Αυγή, γιατί ήταν προφανές αυτό που ήθελα να πω: ότι δηλαδή δεν θα γίνουν απολύσεις. Πάλι κόψανε το πριν και το μετά, και παίζουν από τότε μόνο τη δήλωση. Δεν αναρωτήθηκε ο κύριος Τσίπρας που το λέει από τότε, ότι την επόμενη μέρα της δήλωσης δεν το έγραψε ούτε η Αυγή; Και η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα και απολύσεις, έ”.
“Το λάθος μου στην περίπτωση της δήλωσης για την ασφάλεια των τρένων είναι ότι δεν σκέφτηκα, παρότι έχω την εμπειρία, ότι θα μπορούσαν να κόψουν το μισό. Αλλά δεν γίνεται πάντα να είσαι ρομπότ σε μια εκπομπή. Αλίμονο αν ένας υπουργός ξέρει ότι υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας και δεν σταματάει το μέσο. Θα ήταν σαν να θέλει να πάει ο ίδιος φυλακή, αυτά δεν γίνονται”.
“Κοιτάξτε, θέλω να είμαι πολύ δίκαιος με τους ανθρώπους. Το δυστύχημα στα Τέμπη είναι συνέπεια σωρείας ανθρωπίνων λαθών. Ποιος να έχει ποινική ευθύνη που ο σταθμάρχης έβαλε το τρένο στην ανάποδη ράγα και δεν κατάλαβε ότι για πολλά λεπτά πήγαινε ανάποδα; Ή ότι οι άλλοι δύο σταθμάρχες δεν πήγαν στην ώρα τους ή ότι ο ένας έφυγε νωρίτερα; Είναι ανάγκη να έχει ποινική ευθύνη κάποιος για να γίνει αυτό το πράγμα;
Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, τρεις χώρες μόνο έχουν ολοκληρωμένο σύστημα τηλεματικής. Δηλαδή στις υπόλοιπες 24 χώρες πρέπει να μπαίνουν οι υπουργοί φυλακή; Καταλαβαίνω ότι το σοκ είναι πολύ μεγάλο, αλλά πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα λογικών ατόμων. Εδώ έχουμε ένα δυστύχημα που οφείλεται σε ανθρώπινα λάθη, υπήρχαν τα τεχνολογικά μέσα για να αποφευχθεί και δυστυχώς αυτά τα μέσα δεν αξιοποιήθηκαν από τους εκεί σταθμάρχες.
Πολιτικός που δεν έχει κάνει κανένα ρουσφέτι στη ζωή του δεν υπάρχει. Κι εγώ έχω κάνει. Γενικά εγώ δεν κάνω πολλά, είμαι άλλης σχολής, δεν μου πολυαρέσουν. Έχω χάσει και ψήφους γιατί δεν κάνω.
Δεν ισχύει ότι ο σταθμάρχης ήταν μετακλητός κάποιου υπουργού. Αν ήταν μετακλητός θα το ξέραμε όλοι, γιατί θα ήταν στον υπηρεσιακό του φάκελο. Ο σταθμάρχης ήταν δημόσιος υπάλληλος οδηγός του υπουργείου Παιδείας. Ειπώθηκε στην αρχή ότι ο συγκεκριμένος ήταν ρουσφέτι. Εγώ ισχυρίζομαι ότι αυτό δεν μπορεί να είναι ρουσφέτι για τον εξής λόγο: ρουσφέτι κάνουμε εμείς οι πολιτικοί. Δεν λέω ότι είμαστε άγιοι, ούτε ότι ο κόσμος δεν ζητάει ρουσφέτια. Και τα δύο γίνονται. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, όταν ζητάει η πλατφόρμα 18 θέσεις και οι αιτήσεις από το Δημόσιο είναι 2, δεν χρειάζεται πολιτικό μέσο, γιατί αυτόματα η πλατφόρμα σε τραβάει. Το ρουσφέτι έχει την έννοια ότι δεν μπορώ να πετύχω κάτι μόνος μου και θέλω κάποιον να παρέμβει υπέρ μου. Εδώ ήταν αυτόματη επιλογή από το ηλεκτρονικό σύστημα. Τι ρουσφέτι να γίνει στον ηλεκτρονικό υπολογιστή;”
“Πολιτικός που δεν έχει κάνει κανένα ρουσφέτι στη ζωή του δεν υπάρχει. Κι εγώ έχω κάνει. Γενικά εγώ δεν κάνω πολλά, είμαι άλλης σχολής, δεν μου πολυαρέσουν. Έχω χάσει και ψήφους γιατί δεν κάνω. Αν μπορώ να βοηθήσω, βοηθάω χωρίς να ρωτώ ποτέ τι ψηφίζει κάποιος, ή αν είναι στη δική μου εκλογική περιφέρεια, ή αν είναι ΝΔ ή άλλο κόμμα. Αν πιστεύω ότι είναι δίκαιο αυτό που λέει κι εγώ μπορώ να βοηθήσω, θα το κάνω. Αλλά να το κάνω εν είδη πολιτικής χάρης, όχι. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια, έχω και μια πολυτέλεια. Είμαι πολύ γνωστός από τα κανάλια, με ξέρουν, άρα μπορώ πιο εύκολα να εκλεγώ. Δεν θέλω να το παίξω κι έξυπνος δηλαδή”.
“Την ώρα που βγήκαν οι φωτογραφίες από το υπουργικό συμβούλιο που σχολιάστηκαν στα social media, μας έλεγαν ανθρώπινες ιστορίες από το τρένο. Οι εικόνες που βλέπετε και με αφορούν είναι εντελώς αληθινές. Ούτε κατάλαβα μάλιστα ότι θα δημοσιευτούν”.
“Τη δήλωσή ότι ‘οι πιο δημοφιλείς υπουργοί έχουν εξαφανιστεί και δεν βοηθάνε’ προφανώς δεν την αποσύρω. Όμως δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνεται από εμένα με την έννοια διαρκούς αναπαραγωγής. Εγώ εξέφρασα μια θέση πολιτική, με ευκαιρία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για το πώς πρέπει να βλέπουμε τους πολιτικούς μας. Αν δηλαδή μας ενδιαφέρει να θεωρούμε πιο χρήσιμους τους πολιτικούς, οι οποίοι δεν βρέχονται, δεν τσαλακώνονται, δεν φθείρονται, δεν παίρνουν αποφάσεις άρα είναι σε όλους συμπαθείς, ή αν προτιμούν πολιτικούς που όταν θα υπάρχει μια δύσκολη στιγμή, θα δηλώσουν παρών. Εμένα το γούστο μου είναι στους δεύτερους, σε κάποιους άλλους μπορεί να είναι στους πρώτους”.
“Η ατάκα ‘κράτος χωρίς κρατική βία δεν υπάρχει’ δεν είναι δική μου, είναι του Μαξ Βέμπερ. Την είπα στη Βουλή και ανέφερα τον Μαξ Βέμπερ. Αν ισχυριζόμαστε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία πάσχουμε από υπερβάλλουσα αστυνομική βία, δεν ξέρουμε τις μας γίνεται. Η Ελλάδα έχει από τις πιο ήπιες αστυνομίες του δυτικού κόσμου. Έχω δει αστυνομίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Βέλγιο, στη Γερμανία (δεν λέμε καν για τις ΗΠΑ). Η δικιά μας αστυνομία μπροστά σε αυτούς, είναι κάπως σαν τους προσκόπους, για να μιλάμε τώρα σοβαρά. Το να παραπονιούνται οι Έλληνες για αστυνομική βία κάπως με ξεπερνά”.
“Κάθε δημόσιος λειτουργός, ένας εφοριακός, ένας αστυνομικός, ένας πολιτικός, ένας δικαστής, μπορεί να ξεπεράσει κάποτε τα όρια του. Είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει γενικευμένο φαινόμενο. Το όριο της αστυνομικής βίας είναι πολύ απλό, αυτό που θέτει ο νόμος. Η αστυνομική βία, η νόμιμη κρατική βία δηλαδή, πρέπει να είναι τόση όση για να επανέλθει κάποιος στην τάξη. Αν είναι πάνω από αυτό, τότε είναι παράνομη. Αλλά ισχυρίζομαι ότι στην Ελλάδα αυτό είναι πολύ σπάνιο γεγονός στην πραγματικότητα.
Να φέρω ένα παράδειγμα; Βγαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο οι αστυνομικοί με τα άλογα, γυρνάνε τα άλογα ανάποδα, κλωτσάνε τους διαδηλωτές και τους στέλνουν 15 μέτρα πίσω. Το βλέπεις και λες πώς το κάνουν, δεν φοβούνται μην αφήσουν κανέναν στον τόπο; Εγώ δεν θα έδινα αυτήν την εντολή. Δεν μιλάνε όμως εκεί για αστυνομική βία. Είναι ένας πατροπαράδοτος τρόπος να ελεγχθούν οι ταραχές”.
Το ποσοστό της ΝΔ στις εκλογές της 21ης Μαϊου
Στην ερώτηση ‘ποιος είναι ο προσωπικός του στόχος στις επικείμενες εκλογές’, ο Άδωνις Γεωργιάδης βάζει ξανά μπροστά την ομάδα. Στόχος του, λέει, είναι να συμβάλλει ώστε να πάρει την αυτοδυναμία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. “Όλα τα άλλα είναι τελείως δευτερεύοντα”, σημειώνει αχρηστεύοντας σχεδόν την ερώτηση. Είναι αρκετά αισιόδοξος για το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στις πρώτες κάλπες, πριν κάνει ένα συνοπτικό recap της δουλειάς του στα τρία υπουργεία που έχει τοποθετηθεί.
“Πιστεύω πως όταν φτάσουμε στην εκλογική αναμέτρηση, ο ελληνικός λαός με ψυχραιμία θα δώσει ξανά τη νίκη στη Νέα Δημοκρατία. Πραγματικά το πιστεύω. Η πρόβλεψή μου είναι ότι θα πάρουμε ένα ποσοστό πολύ πιο μεγάλο από αυτό που περιμένει ο κόσμος την πρώτη Κυριακή. Πιστεύω θα είναι πάνω από 30% και ότι τελικά στις δεύτερες εκλογές ο ελληνικός λαός θα δώσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη δεύτερη τετραετία. Ξέρετε για ποιο λόγο; Γιατί την αξίζει. Διαβάστε το σημερινό άρθρο του πρακτορείου Bloomberg (σ.σ. η συνέντευξη έλαβε χώρα στις 23/3) για το πώς βλέπουν οι ξένοι την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία και πείτε μου αν έχετε διαβάσει στο παρελθόν τέτοια άρθρα, ή αν έχετε δει συνεχόμενα ρεκόρ ξένων επενδύσεων ή τέτοια πτώση της ανεργίας σε τρία χρόνια. Έχουν γίνει πάρα πολλά καλά και δεν μπορούμε να τα μηδενίσουμε όλα λόγω ενός τραγικού δυστυχήματος”.
“Το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ανάπτυξης είναι σίγουρα πιο ευχάριστο από αυτό του υπουργείου Υγείας, αλλά όχι και πιο εύκολο. Είναι εξαιρετικά πιο σύνθετο, γιατί έχει πολύ περισσότερες αρμοδιότητες και γιατί ασχολείται με πολύ πιο εξειδικευμένα θέματα. Αλλά είναι πολύ πιο ευχάριστο να δημιουργείς νέες θέσεις εργασίας και να προσελκύεις επενδύσεις, από το να ασχολείσαι με το πώς θα κόψεις τον προϋπολογισμό στον ΕΟΠΥΥ που σίγουρα θα δυσαρεστήσει πολύ κόσμο”.
Ο κόσμος και οι υπάλληλοι και στα τρία υπουργεία συνεχίζουν μέχρι σήμερα να με αγαπάνε πάρα πολύ. Όσοι νόμιζαν ότι πηγαίνοντας θα κυνηγήσω τους πολιτικούς μου αντιπάλους, ξέρουν πολύ καλά ότι ήμουν πάντα δίκαιος.
“Έκανα διαφορετική δουλειά σε κάθε υπουργείο. Η δουλειά μου τότε στο Υγείας ήταν σε εξαιρετικά δύσκολη εποχή εν μέσω του μνημονίου και της χρεοκοπίας. Εγώ ανέλαβα το υπουργείο Υγείας όταν είχε μπλοκάρει η αξιολόγηση λόγω μιας τρύπας 700 εκατομμυρίων στον ΕΟΠΥΥ κι έπρεπε μέσα σε λίγες μέρες να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη της τρόικας για να πάρουμε τη δόση. Έπρεπε να κάνω κινητικότητες και διαθεσιμότητες χιλιάδων ανθρώπων και να κόψω τον προϋπολογισμό κατά περίπου 2 δισεκατομμύρια. Ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο. Στο υπουργείο Ανάπτυξης αντιθέτως είχα το ανάποδο πρόβλημα, πολύ πιο ευχάριστο φυσικά. Να απορροφήσω πολλά δισεκατομμύρια όσο γίνεται πιο γρήγορα και να πείσω ανθρώπους να φέρουν μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα.
“Είμαι περήφανος γιατί έχω κάνει μέχρι στιγμής θητεία σε τρία υπουργεία. Στο υπουργείο Ναυτιλίας ως υφυπουργός τότε, στο Υγείας και στο Ανάπτυξης. Και στα τρία έχω αφήσει πολύ καλή φήμη. Ο κόσμος και οι υπάλληλοι και στα τρία υπουργεία συνεχίζουν μέχρι σήμερα να με αγαπάνε πάρα πολύ. Όσοι νόμιζαν ότι πηγαίνοντας θα κυνηγήσω τους πολιτικούς μου αντιπάλους, ξέρουν πολύ καλά ότι ήμουν πάντα δίκαιος και ότι δεν ξεχώρισα ποτέ κανέναν λόγω των πολιτικών του αντιλήψεων.
Στο Ναυτιλίας είμαι πολύ περήφανος που έκανα την άρση του καμποτάζ και βλέπετε αυτά τα κρουαζιερόπλοια κάθε καλοκαίρι. Δεν ξέρετε ότι τα έφερα εγώ, αλλά το ξέρω εγώ. Στο υπουργείο Υγείας μπορεί να με έβριζαν όλοι, αλλά όλοι οι νόμοι που ψήφισα εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι σήμερα με κορυφαίο την κάλυψη των ανασφάλιστων που όταν πήγα εγώ πλήρωναν τα έξοδα από την τσέπη τους, κι όταν έφυγα τα πλήρωνε το κράτος.
Ως υπουργός Ανάπτυξης, χειρίστηκα πάρα πολύ την πανδημία. Η πανδημία ήταν ταυτόχρονα υγειονομική και οικονομική κρίση. Μπορεί να μη χειρίστηκα το υγειονομικό σκέλος, χειρίστηκα απολύτως όμως το οικονομικό. Εργαλεία όπως εγγυημένα δάνεια, δάνεια ΤΕΠΙΧ, επιστρεπτέες προκαταβολές, επιχορήγηση μέσω ΕΣΠΑ είναι εργαλεία που σχεδιάσαμε στο γραφείο μου με τους συνεργάτες μου και με τους υπουργούς Οικονομικών και καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανή την οικονομία”.
“Θα ήταν πρόχειρο να πω τι διαφορετικό θα έκανα αν ήμουν υπουργός Υγείας στην πανδημία. Πρέπει να είσαι από πάνω για να ξέρεις. Σε γενικές γραμμές, εντός πανδημίας, η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλά στην υγεία”.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης θέλει να ξεριζώσει τον αντισημιτισμό από τη χώρα
Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για το πόσα χρωστάει στην τηλεόραση ως μέσο. Η τηλεπώληση του άνοιξε την πόρτα για την πολιτική, και αυτό είναι το σημείο της συνέντευξης που ο υπουργός γίνεται δύο κλικ πιο χαλαρός και δείχνει να διασκεδάζει την κουβέντα.
“100% χρωστάω στην τηλεόραση. Υπό μία έννοια, είμαι τέκνο της τηλεοράσεως. Τηλεθεατής δεν είμαι πολύ, δεν προλαβαίνω να δω, αλλά κοιτάξτε τι έγινε ακριβώς. Εγώ έμαθα από πολύ μικρός να χειρίζομαι την τηλεόραση για λόγους βιοποριστικούς. Γιατί από την τηλεόραση πούλαγα τα βιβλία μου. Αυτή είναι μια δουλειά πάρα πολύ δύσκολη. Ο κύριος Τσίπρας με κοροϊδεύει γι’ αυτό και με λέει τηλεπωλητή, αλλά τον διαβεβαιώ ότι αν καθόταν να κάνει αυτός αυτή τη δουλειά, δεν πιστεύω να επιτύγχανε.
Εγώ έκανα κάθε μέρα δύο ώρες τηλεμάρκετινγκ επί σειρά ετών. Συν τω χρόνω, έμαθα ποιο ύφος ήταν αυτό που αν το χρησιμοποιούσα πετύχαινε ή αν δεν το χρησιμοποιούσα, κοιμόντουσαν όρθιοι. Αυτό που έμαθα από την τηλεπώληση μου ήταν πολύ χρήσιμο στη συνέχεια στην πολιτική μου σταδιοδρομία, η οποία προέκυψε και λόγω της τηλεπώλησης. Λόγω αυτής είχα τη φιλία με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, εκείνος μου ζήτησε να γίνω εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία”.
“Η πιο δύσκολη δουλειά που έκανα ποτέ είναι το Υπουργείο Υγείας. Εκτός πολιτικής, έχω κάνει και πιο δύσκολες δουλειές από την τηλεπώληση. Η συγγραφή βιβλίου ή η μετάφραση βιβλίου από τα αρχαία ελληνικά είναι πιο δύσκολες δουλειές. Η τηλεπώληση έχει και λίγο πλάκα”.
“Η πρώτη δουλειά στη ζωή μου ήταν πωλητής βιβλίων στον πάγκο των εκδόσεων Γεωργιάδη στο φεστιβάλ βιβλίου της Κηφισιάς (εκεί που τώρα γίνεται η ανθοκομική έκθεση). Ήμουν 15 ετών”.
“Προσπαθώ ως πολιτικός να είμαι κάτι διαφορετικό. Πολλοί με ρωτούν γιατί τσακώνομαι, γιατί τσαλακώνομαι. Φίλοι μου με ρωτάνε γιατί ενώ φέρνω επενδύσεις ρεκόρ, κάθομαι και μιλάω με τον Πολάκη και ρίχνω τον εαυτό μου και χάνω ψήφους. Όλα αυτά τα ακούω και είναι καλόπιστα. Όμως όταν ήμουν εκτός πολιτικής, είχα μια φοβερή αποστροφή στους ξύλινους πολιτικούς. Έλεγα δηλαδή, γιατί αυτοί οι άνθρωποι να δείχνουν τόσο ψεύτικοι και τόσο διαφορετικοί από εμάς; Όταν με έφεραν τα βήματά μου στην πολιτική, έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου. Ότι εγώ δεν θα γίνω σαν αυτό που έβλεπα και δεν μου άρεσε. Είμαι ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε κάποιους αρέσω, σε κάποιους όχι”.
Το μεγαλύτερο λάθος μου απ’ όλα είναι που δέχτηκα να ταυτιστεί το όνομά μου με το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη για τους Εβραίους. Ήταν λάθος αποκρουστικό, αηδιαστικό. Σκέφτομαι καμιά φορά πώς μπορεί εγώ να έκανα ένα τόσο μεγάλο λάθος.
“Πράγματι, αν προσλάμβανα επικοινωνιολόγο, θα μου έλεγε να μην κάνω πολλά από αυτά που κάνω και πιθανότατα, θα είχε και δίκιο. Αλλά δεν θα ήμουν ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ή θα τον είχα στείλει στο ψυχιατρείο προ πολλού”.
“Τι είναι ο πολιτικός για να μην κάνει λάθη; Κάποιου είδους άγιος; Γενικά παραδέχομαι τα λάθη μου. Το μεγαλύτερο λάθος μου απ’ όλα είναι που δέχτηκα να ταυτιστεί το όνομά μου με το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη για τους Εβραίους. Ήταν λάθος αποκρουστικό, αηδιαστικό. Σκέφτομαι καμιά φορά πώς μπορεί εγώ να έκανα ένα τόσο μεγάλο λάθος.
Στις εκπομπές αυτές ξεκίναγα κι έλεγα, ‘το βιβλίο αυτό δεν με εκφράζει, δεν συμφωνώ, έχει ιδέες αποκρουστικές κλπ’. Πίστευα ότι όλα αυτά με προστάτευαν σε κάποιο βαθμό. Ήταν λάθος, δεν με προστάτευαν. Είχα λάθος την άποψη τότε, ότι αφού το τάδε βιβλίο το πουλάνε όλα τα βιβλιοπωλεία στην Αθήνα, γιατί είναι κακό να το πουλήσει κι ένα τηλεοπτικό βιβλιοπωλείο; Έτσι το είχα δει. Να πω όμως γιατί το θεωρώ φοβερό λάθος. Γιατί ο αντισημιτισμός είναι απαίσιο πράγμα και δείχνει μεγάλη παρακμή σε μια κοινωνία. Πρέπει στην Ελλάδα να τον ξεριζώσουμε και θέλω να συμβάλλω όσο μπορώ περισσότερο για να μην υπάρχει στην Ελλάδα αντισημιτισμός”.
Ελεύθερη πτώση, η ζωή στο Twitter και ο ειλικρινής λόγος που σταμάτησε να πηγαίνει στο γήπεδο
Τον Οκτώβριο του 2010, συνάντησα για πρώτη και τελευταία φορά τον Άδωνι Γεωργιάδη. Εκείνος, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, εγώ, δημοσιογράφος του περιοδικού ΜΑΧ. Το κόνσεπτ ήταν να πέσει με free fall, δεμένος με έναν εκπαιδευτή. Το έκανε. Για χρόνια θα διηγόμουν αυτήν την ιστορία, αλλά και το πόσο έξω καρδιά ήταν ο ίδιος στο αυτοκίνητο της επιστροφής. 13 χρόνια μετά, είναι τόνους πιο μετρημένος και κοφτός. Παρ’ όλ’ αυτά, δηλώνει ότι θα το ξανάκανε.
“Μου άρεσε πάρα πολύ η ελεύθερη πτώση. Θέλω να σας αποκαλύψω την αλήθεια. Όταν άνοιξε η πόρτα φοβήθηκα πάρα πολύ, είπα μέσα μου ενδόμυχα μήπως να μην πέσω καλύτερα, αλλά αμέσως σκέφτηκα ότι αν πάρετε είδηση ότι φοβήθηκα και γράψετε στο περιοδικό ότι ο Άδωνις ήρθε μέχρι εδώ και δεν βούτηξε, θα καταστραφώ στις εκλογές. Οπότε είπα ότι αφού έφτασα ως εδώ, πρέπει δυστυχώς να πέσω. Από την ώρα που έπεσα και μετά, μου άρεσε τόσο πολύ που ανυπομονώ να με ξανακαλέσετε”.
“Μέχρι στιγμής έχω κάνει και bungee jumping, και παρά πέντε και αλεξίπτωτο”.
“Δεν κάνω ακραία πράγματα γενικώς. Αυτό που βλέπετε είμαι. Δεν μπορώ να κρυφτώ και πολύ. Ό,τι κάνω το ανεβάζω στο Twitter, στο Facebook, το βλέπουν όλοι. Αν παρακολουθεί κάποιος τα social μου, περίπου βλέπει το 24ωρο μου”.
Λόγω ηλικίας, δεν είχα καταλάβει πόσο μεγάλη ευλογία για την ομάδα ήταν οι Βαρδινογιάννηδες και πόσο ακραίος λαϊκισμός ήταν αυτά που έλεγε ο Βγενόπουλος.
“Δεν πολυπηγαίνω στο γήπεδο πια. Ήμουν και είμαι Παναθηναϊκός. Είχα διαρκείας πολλά χρόνια και ακόμα έχω. Όμως μετά το πρώτο μνημόνιο το οποίο ψήφισα τότε, μου φώναζαν όταν πήγαινα στο γήπεδο, το κλίμα δεν ήταν καλό. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν άσχημο να πάω, να ακούσω καμιά ατάκα, να πλακωθώ με κανέναν, να βγει σε βίντεο και να γίνει πολιτικό ζήτημα. Κι έτσι τότε έκοψα το γήπεδο. Έκτοτε αυτή η συνήθεια που είχα από τα νιάτα μου σταμάτησε. Ασχολούμαι όμως. Όταν μπορώ, βλέπω. Είδα ας πούμε τις προάλλες, αυτόν τον διαιτητή στο ΑΕΚ-Παναθηναϊκός. Ήταν κωμωδία”.
“Ένα επίσης λάθος της ζωής μου είναι που κατέβηκα στο παναθηναϊκό συλλαλητήριο το 2008. Συγχωρώ τον εαυτό μου λόγω ηλικίας. Τότε ο αείμνηστος Βγενόπουλος μας είχε πείσει ότι υπάρχει εύκολος τρόπος να κάνουμε τον Παναθηναϊκό αυτοκρατορία και να παίρνουμε τα πρωταθλήματα. Είχε δείξει ως υπαίτιους την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Λόγω ηλικίας, δεν είχα καταλάβει πόσο μεγάλη ευλογία για την ομάδα ήταν οι Βαρδινογιάννηδες και πόσο ακραίος λαϊκισμός ήταν αυτά που έλεγε ο Βγενόπουλος.
Στην πραγματικότητα, η πορεία αυτή ήταν ένα μεγάλο λάθος και ο κόσμος του Παναθηναϊκού το κατάλαβε εκ των υστέρων. Είχα πράγματι φορέσει τη φανέλα του Κωνσταντίνου ανάποδα. Την είχα αγοράσει, εκείνος έφυγε από τον Παναθηναϊκό, οπότε την έβαλα ανάποδα για να μη φαίνεται το όνομά του”.
«Δεν τα έχω πάει και άσχημα, ήμουν παγκοσμίως άγνωστος και τώρα είμαι υπουργός και αντιπρόεδρος της ΝΔ»
Όλες οι δύσκολες ερωτήσεις απευθύνθηκαν ευθέως. Και γιατί αυτό είναι το σωστότερο και γιατί, προσωπική μου άποψη, είναι απίθανο να παγιδεύσεις τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ξέρει τις ενέδρες, ξέρει πώς να ελιχθεί και πώς να αντεπεξέλθει. Η τοποθέτησή του σχετικά με τους haters συνοψίζει πολύ καλύτερο από εμένα το πώς σκέφτεται και το πώς χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του.
Θα ήταν εκ μέρους μου πολύ βαθιά υποκριτικό να πιστεύω ότι πολιτεύομαι έτσι και στο τέλος όλοι θα με συμπαθούν. Θα ακύρωνε το ένα το άλλο. Άρα είναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού.
“Κατ’ αρχάς η υστεροφημία ενδιαφέρει κάθε πολιτικό. Γενικά πιστεύω ότι καλά τα πάω. Παρότι με βρίζουν πάρα πολλοί, υπάρχουν και πάρα πολλοί που με αγαπάνε. Στις εκλογές παίρνω δεκάδες χιλιάδες σταυρών, έχω την αγάπη του κόσμου και τον ευχαριστώ, ελπίζω ότι θα τα πάω καλά και σε αυτές τις εκλογές”.
“Με ρωτάτε για τους haters… Ακούστε να δείτε. Εγώ πολιτεύομαι με έναν τρόπο λίγο προκλητικό. Θα ήταν εκ μέρους μου πολύ βαθιά υποκριτικό να πιστεύω ότι πολιτεύομαι έτσι και στο τέλος όλοι θα με συμπαθούν. Θα ακύρωνε το ένα το άλλο. Άρα είναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού. Στην πραγματικότητα, αν με γνώριζαν από κοντά οι περισσότεροι που με βρίζουν, θα κάναμε και παρέα. Δεν θα είχα πολλά να χωρίσω”.
“Ήμουν σχεδόν άριστος μαθητής στο σχολείο. 18,4-18,5. Δεν έχω αλλάξει και πάρα πολύ από τον 18χρονο Άδωνι. Αυτά που πίστευα τότε, τα πιστεύω και σήμερα, τα ίδια πράγματα λέω. Ίσως ο 18χρονος Άδωνις να με συμβούλευε να είμαι λίγο λιγότερο παρορμητικός. Τα περισσότερα λάθη που έχω κάνει είναι επειδή είμαι πολύ βιαστικός. Αλλά δεν τα έχω πάει και άσχημα, ήμουν παγκοσμίως άγνωστος και τώρα είμαι βουλευτής 16 χρόνια, αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός Ανάπτυξης της Ελλάδος. Δεν θα γίνω και ο Μέγας Αλέξανδρος”.
“Ποτέ δεν απαντώ στην ερώτηση ‘ποιο υπουργείο θα ήθελα’, γιατί θα ήταν σαν να κάνω υπόδειξη στον Πρωθυπουργό, το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου. Αν πω ποιο θέλω, θα πουν αύριο, άλλο ήθελε ο Γεωργιάδης, άλλο του έδωσε ο Μητσοτάκης. 100% όμως υπάρχει ένα συγκεκριμένο που έχω στο μυαλό μου”.
Περισσότερα Personas
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
