Ως η πλέον σοβαρή απειλή για τη χώρα μας εξελίσσεται το πρόγραμμα ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων της Τουρκίας, που αποτελεί διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο της Αγκυρας προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες περιφερειακής στρατιωτικής επιβολής. Το βεληνεκές των 561 χλμ, που φέρεται να επιτεύχθηκε στην πρώτη δοκιμή πυραύλου Tayfun της τουρκικής Roketsan, αποκαλύπτει το μέγεθος της απειλής. Η επίδοση της νέας δοκιμαστικής εκτόξευσης συνιστά την έως τώρα κορυφαία στιγμή της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας με τις βάσεις για την ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων να έχουν τεθεί ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80. Εχοντας εντάξει στο οπλοστάσιο της πυραύλους με βεληνεκές έως 300 χλμ η Αγκυρα στοχεύει στο προσεχές διάστημα σε επιχειρησιακή αξιοποίηση πυραυλικών συστημάτων με τουλάχιστον διπλάσιο ή και μεγαλύτερο βεληνεκές φτάνοντας τα 800 χλμ ώστε να έχει τη δυνατότητα πλήγματος όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας με ικανότητα προσβολής ολόκληρης της ηπειρωτικής χώρας.
Ποια είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα
Εχει περάσει μία δεκαετία από τη στιγμή, που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τη θέση του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας έθετε ως εθνικό στόχο την ανάπτυξη πυραύλων με βεληνεκές 2.500 χλμ. Ευρισκόμενη εντός του βεληνεκούς πυραυλικών συστημάτων 8 γειτονικών χωρών η ανάπτυξη εγχώριου βαλλιστικού πυραύλου κρίθηκε ότι είναι μονόδρομος για μία χώρα, που φιλοδοξούσε να γίνει περιφερειακή δύναμη έχοντας σαφείς επεκτατικές βλέψεις στην ευρύτερη περιοχή. Αλλωστε, το εντυπωσιακό οπλοστάσιο στρατηγικών βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν με βεληνεκές άνω των 2.000 χλμ και το υπό δυτικό έλεγχο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης υπήρξε ο μεγάλος φόβος της Αγκυρας, η οποία δεν έπαψε στιγμή να αντιμετωπίζει με καχυποψία τις εξελίξεις στα πυραυλικά προγράμματα του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Οσον αφορά στη χώρα μας, τη μεγαλύτερη απειλή για την τουρκική ενδοχώρα συνιστούν τα 36 MLRS, σύστημα που διαθέτει και η Τουρκία, με δυνατότητα βολής βλημάτων αμερικανικής κατασκευής ATACMS και φυσικά οι αερομεταφερόμενοι πύραυλοι SCALP-EG με εμβέλεια 300 χλμ.
Με τη συνδρομή του Πακιστάν
Τα πρώτα αποτελέσματα ανάπτυξης τουρκικών βαλλιστικών συστημάτων δεν άργησαν να έρθουν και 3 χρόνια αργότερα, στα τέλη του 2015, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ήταν σε θέση να κατασκευάζει πυραύλους αν και ο βασικός άξονας του εγχειρήματος για ανάπτυξη συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς δεν είχε επιτευχθεί ακόμα εκείνη την περίοδο. Με κινεζική τεχνογνωσία και τη συνδρομή του Πακιστάν η τουρκική αμυντική βιομηχανία κατόρθωσε να δημιουργήσει την πρώτη γραμμή παραγωγής πυραυλικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς προσδίδοντας αυξημένη ισχύ πυρός στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας με χαμηλό οικονομικό κόστος. Αντίστοιχη πρόοδος όμως δε σημειώθηκε στην ανάπτυξη συστημάτων αντιπυραυλικής προστασίας γεγονός, που οδήγησε την Αγκυρα, στην καταστροφική, όπως αποδείχτηκε, για την ίδια επιλογή του ρωσικού συστήματος S-400 σηματοδοτώντας την οριστική αποπομπή της από το πρόγραμμα των F-35, μεταξύ άλλων κυρώσεων, και φυσικά τις σημαντικές δυσκολίες έγκρισης της αναβάθμισης του στόλου των F-16.
Ο σχεδιασμός του τουρκικού πυραυλικού προγράμματος περιελάμβανε 3 φάσεις. Συστήματα με βεληνεκές 150 χλμ, βαλλιστικούς πυραύλους με εμβέλεια έως 300 χλμ και στρατηγικά όπλα μικρού βεληνεκούς με δυνατότητα κρούσης σε αποστάσεις 1.000 χλμ. Η αρχή είχε γίνει με τα βλήματα πυροβολικού βεληνεκούς 40 χλμ, που παρέδωσε το 1997 η Roketsan, η εταιρεία του τουρκικού Δημοσίου, που ανάλαβε να φέρει σε πέρας το εθνικό πυραυλικό πρόγραμμα. Πριν την έλευση του 2000 η τουρκική εταιρεία είχε προχωρήσει στη σύναψη συμφωνιών με την Κίνα για τη μεταφορά τεχνογνωσίας, την αντιγραφή ουσιαστικά κινεζικών πυραύλων, εμβέλειας έως 150 χλμ. Ο πύραυλος Yıldırım με βάρος κεφαλής 480 κιλά ήταν το ορόσημο σε αυτή την εξελικτική πορεία με τον πρώτο πύραυλο τουρκικής κατασκευής να είναι μία πραγματικότητα. Η συνέχεια αφορούσε στην επέκταση το 2009 του βεληνεκούς του συγκεκριμένου συστήματος στα 280 χλμ με σαφή βελτίωση της ακρίβειας του πυραύλου. Η πρώτη επιτυχημένη εκτόξευση τη χρονιά του 2014 σηματοδότησε την είσοδο του προγράμματος στη δεύτερη φάση του.
Πύραυλοι βεληνεκούς 300 χιλιομέτρων
Εχοντας πλέον περάσει στην τρίτη φάση του πυραυλικού της προγράμματος η στρατηγική της Αγκυρας αναπροσαρμόζεται. Με πυραύλους βεληνεκούς 300 χλμ η Τουρκία έχει τη δυνατότητα απειλής πλήγματος εναντίον των περισσότερων χωρών, που γειτνιάζουν άμεσα με αυτή και των πρωτευουσών τους. Εάν το επιχειρησιακό βεληνεκές των πυραύλων, που αναπτύσσει φτάσει τελικά τα 750 χλμ, στην εμβέλεια της θα βρίσκονται οι πρωτεύουσες όλων των περιφερειακών χωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ιράν, της Συρίας, του Ισραήλ και του Ιράκ. Είναι σαφές ότι στη γεωστρατηγική επεκτατική προσέγγιση του καθεστώτος Ερντογάν η χώρα μας αποτελεί τον νούμερο ένα στόχο με τους Τούρκους επιτελείς να θεωρούν ότι οι εγχώριοι βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες υπεροχής σε μία ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύγκρουση επιτυγχάνοντας στρατηγικά πλήγματα καίριας σημασίας ακόμα και στα αστικά κέντρα. Σε αυτή την προσέγγιση τα μεγάλα αποθέματα πυραύλων θεωρούνται από τους Τούρκους στρατηγούς ικανά να ισοσκελίσουν και τη διαφαινόμενη αλλαγή των αεροπορικών συσχετισμών μεταξύ των δύο χωρών τα επόμενα χρόνια στο Αιγαίο με την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας με 24 Rafale, 83 F-16 Viper αλλά και την ένταξη στις τάξεις της του stealth μαχητικού F-35.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
