Μπαίνουμε εσχάτως στον δεύτερο χειμώνα με τον κορονοϊό. Οι αισιόδοξες προβλέψεις έχουν διαψευστεί, ο εμβολιασμός δεν πήγε όσο καλά θα θέλαμε και θα μπορούσε να έχει πάει και πάλι το Σύστημα Υγείας πιέζεται υπέρμετρα. Ναι, υπάρχει το καλό σενάριο να έχουμε φτάσει σε σταθεροποίηση και τις επόμενες μέρες να δούμε τα πρώτα σημάδια της κάμψης των αριθμών. Αλλά και πάλι θα βλέπουμε εκατόμβη νεκρών και αύξηση των διασηλωνωμένων, ως προϊόν των τραγικών προηγούμενων εβδομάδων με 7 και 8.000 κρούσματα.
Διαβάστε ακόμη: Μαρία Θεοδωρίδου: Η τρίτη δόση αυξάνει τα αντισώματα σε 2-3 ημέρες - Οδηγίες για όσους έχουν νοσήσει
Καλά-καλά δεν εφαρμόστηκαν από χθες τα νέα μέτρα και ήδη συζητάμε για τη θέσπιση νέων. Στο μεταξύ, δεν μεριμνούμε για την εφαρμογή των βασικών και όσων ήδη έχουμε πάρει, την ώρα που η πανδημία επελαύνει. Και όλοι «μελετούν» ξορκίζοντας ένα lockdown. Αναρωτιούνται όλοι αν θα έχουμε ένα νέο lockdown. Και δώστου τα σενάρια και δώστου οι συζητήσεις.
Εξ αρχής, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους: ένα γενικό lockdown που θα θίγει πλήρως τις ελευθερίες των εμβολιασμένων δεν έχει δικαιολογητική βάση, από τη στιγμή που πάνω από το 70% των ενηλίκων έχει κάνει την ώριμη επιλογή να εμβολιαστεί. Επίσης, να είμαστε και πρακτικοί: Κανένα lockdown δεν πρόκειται να τηρηθεί όσο και να επιτηρείται. Είδαμε πόσο τηρήθηκε το τρίτο lockdown της άνοιξης που από ένα σημείο και μετά εξελίχθηκε σε ανέκδοτο, με μαζώξεις σε πλατείες και διαμερίσματα και άκρατες μετακινήσεις για «Κωδικό 4» και «Κωδικό 6», χωρίς χιλιομετρικό περιορισμό.
Να συζητήσουμε ορισμένα πρόσθετα μέτρα; Μάλιστα. Να μην προσέρχονται οι ανεμβολίαστοι ούτε στους εξωτερικούς χώρους της εστίασης με rapid test; Να το συζητήσουμε, αν και όσο ο καιρός θα χειροτευρεύει, τόσο οι σόμπες και τα μανιτάρια δεν θα αρκούν. Να περιορίσουμε τους ανεμβολίαστους και να μην έχουν πρόσβαση στο λιανεμπόριο; Ακραίο μέτρο που θα πλήξει το λιανεμπόριο που έχει αποδειχθεί ότι δεν αποτελεί εστία υπερμετάδοσης, αλλά ας πούμε ότι μπορούμε να το συζητήσουμε.
Υπάρχει, όμως, και ένα όριο. Το κεντρικό ερώτημα που απασχολεί την Ευρώπη και θα την απασχολεί και το επόμενο διάστημα είναι οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί. Η Ελλάδα, μαζί με την Ιταλία, έσπευσαν νωρίς και καθιέρωσαν υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους υγειονομικούς, όταν η Γερμανία ούτε καν το συζητούσε. Από την άλλη, η αντιπολίτευση υποκριτικά βάζει στο τραπέζι την υποχρεωτικότητα, στοχεύοντας τους αστυνομικούς, με το λογικοφανές επιχείρημα ότι ο ελέγχων τους εμβολιασμένους ή ανεμβολίαστους πρέπει να είναι πρωτίστως ο ίδιος εμβολιασμένος. Θέλουμε, λοιπόν, ευρεία υποχρεωτικότητα εμβολιασμού; Είναι αυτό ένα μέτρο που θα αποδώσει καρπούς ή ένα μέτρο που θα υποδαυλίσει μια σοβούσα ένταση σε μια κουρασμένη κοινωνία;
Αυτό το ερώτημα συνδέεται άμεσα με το ερώτημα για το lockdown. Γιατί, αν επιλέγουμε να διευρύνουμε την εμβολιαστική κάλυψη με μέσα πειθούς και όχι υποχρεωτικότητα, τότε δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε και όποιον ανέλαβε την ευθύνη του και εμβολιάστηκε να θυσιάσει ξανά την κοινωνικότητά του, για να προστατεύσει αυτούς -και ειδικά τους άνω των 60 ετών, που ακόμα φοβούνται ή είναι πεπεισμένοι αντιεμβολιαστές.
Ας αποφασίσουμε, λοιπόν, τι θέλουμε, μπας και προχωρήσουμε. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
