Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που η Ζωή Λάσκαρη, η Ζωίτσα του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή. «Ο σταρ γεννιέται δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την ομορφιά. Είναι η προσωπικότητα που ακτινοβολεί» είχε πει η ίδια σε μια από τις πολλές προσπάθειες που έκανε για να «βγάλει» από πάνω της το τίτλο του sex symbol, της μοιραίας γυναίκας που ένα βλέμμα της αρκούσε για να κατακτήσει τα πάντα.
Έζησε μια ζωή μέσα στη λάμψη αν και το ξεκίνημά της ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολο. «Ήμουν οκτώ μηνών όταν σκότωσαν τον πατέρα μου, στα 24 του, στον εμφύλιο. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν επτά χρονών. Η απώλεια των γονιών είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Δεν έζησα Χριστούγεννα. Στο σπίτι είχαμε συνέχεια πένθος. Δε στολίσαμε ποτέ δέντρο. Γι’ αυτό και δεν αγαπώ τα Χριστούγεννα, άλλωστε. Δεν τα έχω βιώσει» είχε πει σε συνέντευξή της.
Ούτε αυτό το σκληρό και τραγικό γεγονός, ωστόσο, δεν μπόρεσε να εμποδίσει το αστέρι της να λάμψει. Τίποτα δεν μπορούσε να την εμποδίσει από το να φτάσει στην κορυφή. Ούτε καν η ηλικία της. Και κάπως έτσι, όταν ήταν μόλις 15 ετών. Έδωσε ψεύτικα στοιχεία, «μεγάλωσε» κατά δυο χρόνια (στα χαρτιά), έλαβε μέρος στα καλλιστεία. Στέφθηκε Σταρ Ελλάς. Ο «τίτλος» που τόσο προσπαθούσε να αποφεύγει σε όλη της τη ζωή, της δόθηκε από μια κριτική επιτροπή!
Σχεδόν ένα μήνα μετά, η Ζωή Κουρούκλη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, βρέθηκε στο Λονγκ Μπιτς της Νέας Υόρκης για τις ανάγκες του διαγωνισμού Μις Υφήλιος όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα και μπορεί σε εκείνο τον διαγωνισμό η Ζωή να μην κέρδισε κάποιο τίτλο, με τη συμμετοχή της στα καλλιστεία όμως, κέρδισε το εισιτήριο για τον ελληνικό κινηματογράφο.
Η χρυσή εποχή στον κινηματογράφο
Από εκεί και πέρα, ο Φίνος γίνεται ο πατέρας που δε γνώρισε ποτέ η πανέμορφη ηθοποιός. «Οφείλω τα πάντα στο Φίνο. Μα αυτή είναι η καριέρα μου. Ο Φίνος με καθιέρωσε, ο Φίνος πρόσεχε τους ρόλους μου. Ο Φίνος κοίταζε τη σκηνή και αν κάτι πήγαινε στραβά έλεγε: "Ξανά η σκηνή". Άσε που μου έμαθε να θέλω να είναι τα πράγματα τέλεια. Το είχε, βέβαια, και η κούτρα μου, αλλά εκεί εκπαιδεύτηκα. Τώρα κάνεις ένα σίριαλ και σου λένε: "Έλα, δεν πειράζει, δεν καταλαβαίνει ο κόσμος". Εγώ στεναχωριέμαι διότι ξέρω ότι καταλαβαίνει ο κόσμος» θα δηλώσει η ηθοποιός.
Την ξεχώρισε αμέσως. Εκείνη την εποχή γινόταν το casting για τον «Κατήφορο». Ο Δαλιανίδης ήθελε για πρωταγωνίστρια τη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη, ωστόσο, φοβήθηκε τις τολμηρές (για τα δεδομένα της εποχής) σκηνές και έτσι η Ζωή Λάσκαρη έγινε πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου, μόλις στα 17 της χρόνια.
Τεράστια επιτυχία (σε Ελλάδα και εξωτερικό) σημειώνει και με τη «Στεφανία», την ταινία που λίγο έλειψε να μη γυριστεί ποτέ γιατί η χούντα σταμάτησε τα γυρίσματα με τη δικαιολογία ότι τα αναμορφωτήρια δεν ήταν όπως τα παρουσίαζαν στην ταινία. «Η γυναίκα που το είχε γράψει είχε ζήσει σε αναμορφωτήριο, ήταν ανάπηρη και ερχόταν κάθε μέρα στα γυρίσματα και καθόταν και παρακολουθούσε. Δηλαδή, ήταν αληθινή ιστορία η Στεφανία» είχε πει η Λάσκαρη! Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε όλες τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες της Φίνος Φιλμ και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής. «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Κορίτσια για φίλημα», «Νόμος 4000», «Οι Θαλασσιές οι χάντρες», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», «Ένα κορίτσι για δυο», «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο», «Μαριχουάνα Στοπ», «Αιχμάλωτοι του μίσους» και «Μια κυρία στα μπουζούκια».
Έμεινε 14 χρόνια στη Φίνος Φιλμ, και μόνο δύο από τις ταινίες της δεν ήταν σκηνοθετημένες από τον Γιάννη Δαλιανίδη. Έπαιξε σε μια σειρά από κοινωνικά δράματα, επιτυχημένες κωμωδίες και λαμπερά μιούζικαλ, πάντα ως πρωταγωνίστρια. Είναι η μόνη ηθοποιός στον κινηματογράφο που συνεργάστηκε μόνο με μία εταιρία παραγωγής σε όλη την κινηματογραφική καριέρα της. Συνολικά έπαιξε σε 23 ταινίες της Φίνος Φιλμ, κάτι που αποτελεί ρεκόρ για πρωταγωνιστικούς γυναικείους ρόλους.
Οι μεγάλοι της έρωτες
«Έχω ερωτευτεί πάρα πολλές φορές, έχω κλάψει, έχω συρθεί αν θέλεις κι είμαι γεμάτη και πανευτυχής. Διότι αν δεν ερωτευτείς πολύ έχεις χάσει τη ζωή. Ξέρεις γιατί; Γιατί φοβάσαι να "μπεις μέσα με τα μπούνια". Κι όταν φοβάσαι, τότε άσ’ τα να πάνε. Η ζωή είναι δική σου, σου ανήκει και μια φορά ζεις», είχε πει σε συνέντευξή της η γυναίκα που κατά την Μελίνα Μερκούρη (όταν είχε κάνει τη γυμνή φωτογράφιση στο Playboy) «θα έπρεπε να είναι η μόνιμη διαφήμιση του ΕΟΤ»!
Η Ζωή Λάσκαρη μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη θεωρούνταν οι μεγαλύτερες ντίβες της εποχής και οι πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών.
Ο πρώτος της έρωτας ήρθε όταν βρισκόταν στην Αμερική. Εκεί, γνώρισε έναν πλούσιο Αμερικανό, τον Μόρις Στερν, και αρραβωνιάστηκαν. Ο έρωτας όμως, δεν κράτησε καθώς εκείνος αποδείχτηκε αλκοολικός και εκείνη μέσα σε πέντε ημέρες είχε μαζέψει τα πράγματά της και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο πρώτος της γάμος με τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό της Πέτρο Κουτομάνο, στο πρόσωπό του οποίου έβλεπε ένα πατρικό πρότυπο, της χάρισε την κόρη της, την Μάρθα. Αυτός, ωστόσο, δεν άντεχε τους φρενήρεις ρυθμούς μιας σταρ και εκείνη δεν ήταν η κλασσική νοικοκυρά που θα έμενε στο σπίτι και την κουζίνα της.
Η πιο θυελλώδεις σχέση της ήταν αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Κράτησε τρία χρόνια και συγκέντρωνε πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Ο έρωτας της ζωής της, ωστόσο, ήταν ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Οι δυο τους γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν το 1976 ενώ μαζί απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία – Ελένη. Ήταν το λιμάνι της. Ο γάμος τους, ωστόσο, λίγο έλειψε να μη γίνει γιατί εκείνη... τρόμαξε. «Την ημέρα του γάμου μας, αποφάσισα τελικά να μην πάω στην εκκλησία. Είχα άσχημες εμπειρίες από τον πρώτο μου γάμο και δίστασα. Εάν δε με έπαιρνε με το ζόρι ο αδελφικός μου φίλος, ο Χρήστος Νομικός, δε θα παντρευόμουν εκείνη τη μέρα…».
Έμειναν μαζί μέχρι και το τέλος της ζωής της, για 41 ολόκληρα χρόνια. Μέχρι τις 18 Αυγούστου του 2017. Εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα στο ησυχαστήριο της στο Πόρτο Ράφτη. Εκεί που έσβησαν τα φώτα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
