Οι ελληνικές εκδοχές του Ted Lasso που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν

Πριν το The Last Dance με τον Μάικλ Τζόρνταν, υπήρχε το Hoop Dreams, μια υπέροχη, ντοκιμαντερίστικη ελεγεία του μπάσκετ, βιωμένη από απλά παιδιά στην - 90s - εφηβεία τους, που δεν έχουν ακόμα αστρονομικά συμβόλαια να διαπραγματευτούν, μόνο τα ταλέντα τους.

Την ίδια εποχή πάνω - κάτω, έβγαινε στην ελληνική τηλεόραση ένα επεισόδιο της ελληνικής σειράς Της Ελλάδος τα Παιδιά όπου ο Σμήναρχος Κάκκαλος μετατρεπόταν σε - κάτι σαν - Γιάννη Ιωαννίδη και Ζάρκο Πάσπαλι μαζί - και οι υπόλοιποι σμηνίτες- κάφροι, προσπαθούσαν επίσης, να κάνουν πως μπορούν να παίξουν μπάσκετ.

Ήταν μια γλυκιά παρωδία της φρενίτιδας του μπάσκετ στην Ελλάδα των early 90s, με Αλβέρτη-Οικονόμου να παλεύουν με Σιγάλα και Τόμιτς και τα πρωτοσέλιδα να βάζουν φωτιά στις μάχες ΟΣΦΠ-ΠΑΟ, σε μια Α1 με αρκετά ανταγωνιστικούς και τους Πανιώνιο, ΠΑΟΚ, Άρη, Σπόρτινγκ, ΑΕΚ, Αμπελόκηπους, Παπάγου.

Τι ωραία χρόνια. 

Ήταν όμως μόνο αυτό;

Σε μια εποχή που ο Ted Lasso, αυτός ο εντελώς άσχετος με το ποδόσφαιρο, μα τόσο ηθικός, τίμιος και ανθρώπινος χαρακτήρας του Τζέισον Σουντέικις έχει πείσει εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο να παρακολουθήσουν μια σειρά με αθλητικό χαρακτήρα (αν και λιγοστές στιγμές αθλητικής δράσης), ενώ ταυτόχρονα είδαμε και το Welcome to Wrexham, ένα όμορφο ντοκιμαντέρ με την αναγέννηση της ημι-επαγγελματικής ομάδας Ρέξαμ από τους επενδυτές - πασίγνωστους ηθοποιούς Ρομπ Μακέλνι-Ράιαν Ρέινολντς, αναρωτήθηκα, έχουμε κάτι αντίστοιχο εδώ;

Έχουμε παρακολουθήσει μια σειρά/ταινία αθλητικού χαρακτήρα που να δίνει αφορμές για χαμόγελα και πίστη στην ανθρωπότητα;

Θα επιχειρήσω παρακάτω να καταγράψω όλες τις αθλητικές ιστορίες μυθοπλασίας ελληνικής παραγωγής, ψειρίζοντας στο μεσοδιάστημα, Τεντ Λάσο, είσαι εδώ;

Η Ρένα είναι οφσάιντ

Υπέροχη κωμωδία  από τον Αλέκο Σακελλάριο, που σατίριζε την εποχή όπου οι λάτιν ποδοσφαιριστές ανακάλυπταν έναν Έλληνα πρόγονο (παππού-γιαγιά, θείο-θεία) και ερχόνταν να παίξουν σε Πρασιναϊκό, Κοκκιναϊκό και Κιτριναϊκό. Ο Χούλιο Μπάλμας και η κυρία Ρένα (Βλαχοπούλου) μοναδικοί.

Σκόραρε: Οι ερμηνείες της εκρηκτικής Ρένας Βλαχοπούλου, του -δεν ξέρω που βρίσκομαι- Νίκου Γαλανού, του καρατερίστα Βασίλη Τσιβιλίκα, του ζαμανφουτίστα Δημήτρη Νικολαΐδη ακόμη και του άγνωστου τότε Σωτήρη Τζεβελέκου απογείωσαν το ευφάνταστο σενάριο. Οι δε σκηνές στο γήπεδο, εντός κι εκτός αποδυτηρίων, είναι διαχρονικές.

Αστόχησε: Ακόμη και ως πολιτικός η λαμπερή Ελίζα Βόζενμπεργκ υπήρξε, ενδεχομένως, καλύτερη από ηθοποιός. "Φταίμε εμείς που σε βάζουμε στην ομάδα...", που θα φώναζε ο Αλέκος Ζαρταλούδης.

Μάθε παιδί μου μπάσκετ

Ο Κώστας Τσάκωνας δεν είναι ο επαναστάτης γιος που αντιστέκεται στον συντηρητικών απόψεων πατέρα της κριτικής κωμωδίας "Μάθε παιδί μου γράμματα". Είναι ο ίδιος ο αυταρχικός πατέρας (Πολύκαρπος) που θέλει ο κανακάρης του (Κοσμάς) να σπουδάσει, παρότι δεν αγαπάει το σχολείο, και να εγκαταλείψει το μπάσκετ. Μέχρι που ένας διάσημος ομογενής ατζέντης ανακαλύπτει αυτό το μοναδικό ταλέντο, το οποίο φτάνει στους Μανχάταν Τζούνιορς έναντι 10 εκατομμυρίων δραχμών.

Σκόραρε: Η περσόνα του Κώστα Τσάκωνα, διότι ακόμη κι αν ένα έργο έπασχε σεναριακά, ο ίδιος το μετέτρεπε με κάποιον μαγικό τρόπο σε μικρό, cult, διαμαντάκι. Μην ξεχνάς πως ένας σοβαρός άνθρωπος φοράει μόνο καπαρντίνα στο αεροδρόμιο, ακόμη και καλοκαιριάτικα. "Τι θες, ρε γυναίκα, να μας περάσουν για άσχετους;".

Αστόχησε: Η επιλογή του Σταύρου Μαυρίδη για το ρόλο του γιου. Ελάχιστες φορές ο 'Φωτάρας' από τα 'Εγκλήματα' θα πρέπει να είχε παίξει μπάσκετ στη ζωή του, βλέποντας τουλάχιστον τον τρόπο που κατέβαζε την μπάλα στο γήπεδο.

Τα ντερέκια

Μικροί το δέμας μουσικάντηδες που δεν έχουν ιδέα από μπάσκετ εγκαταλείπουν την επαγγελματική καριέρα τους στα νυχτερινά κέντρα για να συνθέσουν μια ομάδα με αρχηγό τον Χρήστο (Βαλαβανίδη). Ένα από τα κακά που έκανε το έπος του '87!

Σκόραρε: Όποιος αντέξει να τη δει ολόκληρη, ας προσφέρει τη γνώση του.

Αστόχησε: Ευθύς εξ αρχής η κεντρική ιδέα.

Η φανέλα με το 9

Από το βιβλίο - αποτύπωση της ελληνικής κοινωνίας των 80s του Μένη Κουμανταρέα στο κινηματογραφικό πανί χάρη στη γραφή του Βαγγέλη Ραπτόπουλου και τη σκηνοθετική ματιά του Παντελή Βούλγαρη. Το τρένο για τη Θεσσαλονίκη, το ξερό γήπεδο, το κορίτσι του μπαρ, η μεταγραφή στη Β' Εθνική, το ΠΡΟ-ΠΟ στη φανέλα, τα μπουζούκια, ο τραυματισμός, το τέλος. Η ιστορία του φιλόδοξου και τυχοδιώκτη Μπιλ Σερέτη που έπεσε 'θύμα' του ίδιου του εαυτού του, αλλά κατέληξε πιο ώριμος και αποστασιοποιημένος από τη ματαιότητα των πραγμάτων.

Σκόραρε: Η μετάδοση των αγώνων της Αθήνας, της τρίτης ομάδας του ήρωα, από τον Μανώλη Μαυρομάτη. Τον ακούς χωρίς να τον βλέπεις. Τον απολαμβάνεις σε μια ραδιοφωνική μετάδοση που χρωματίζει τις σκηνές.

Αστόχησε: Γιατί θα πρέπει κάθε ποδοσφαιριστής που θέλει ν' ανέβει ψηλά να δωροδοκείται;