Η δημοφιλής συγγραφέας, Μάιρα Παπαθανασοπούλου, έκατσε σήμερα, Παρασκευή (17/2), στον καναπέ του «Στούντιο 4», όπου και έκανε διάφορες αναφορές για την υγεία της, αλλά και για πιο προσωπικά ζητήματα, όπως είναι τα παιδιά της, ο χαμός του πατέρα της και η αρχή της συγγραφικής της πορείας. Άξιο αναφοράς είναι ότι η πορεία της συγγραφέως στη συγγραφή, πέρα από τις βραβεύσεις που είχε στο σχολείο της, ξεκίνησε το 1998 με το ομώνυμο βιβλίο της «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα», το οποίο πολύ γρήγορα κατέκτησε την πρώτη θέση στον πίνακα των μπεστ σέλερ και μέσα σε δύο χρόνια κυκλοφόρησε σε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα.
Μιλώντας για τη μυϊκή δυστροφία, την οποία και κληρονόμησε, σημείωσε ότι πέρασε από πολλές λανθασμένες διαγνώσεις, προτού πάρει τη σωστή για την κατάσταση της υγείας της. «Να φανταστείτε, στην παρουσίαση του Ιούδα καθόμουν είχα υδροκεφαλία από την κορτιζόνη, η οποία και ήταν λανθασμένη αγωγή. Μού έδιναν αγωγή για κάτι που δεν είχα και ήταν ακριβώς αντίστροφη από αυτό που πραγματικά είχα. Καθόμουν στην παρουσίαση του Ιούδα με μία κεφάλα σαν κολοκύθα, τρίχες στα χέρια, άθλια». Είπε, μάλιστα, ότι μόλις διέκοψε τη λανθασμένη αγωγή άρχισε να νιώθει καλύτερα. «Όταν άρχισα να το ψάχνω, επειδή ήταν μία πολύ σπάνια ασθένεια και όταν χαρτογραφήφηκαν κάποιες πρωτεΐνες του DNA, σχετικά πρόσφατα, είδα ότι μου λείπει μία συγκεκριμένη πρωτεΐνη. Εγώ δεν αισιοδοξώ ότι θα βρεθεί κάποια θεραπεία για τη δικιά μου ασθένεια. Πιστεύω και ελπίζω ότι τα επόμενα χρόνια, επειδή έχει κάνει αλματώδη βήματα η ιατρική, θα βρει θεραπεία η ιατρική. Πιστεύω ότι άμα ήμουν δεινόσαυρος, θα ήμουν αυτός που θα είχε επιβιώσει», συμπλήρωσε σχετικά.
Η ίδια μίλησε και για τον χαμό του πατέρα της, ο οποίος έφυγε από τη ζωή όταν η ίδια ήταν, μόλις, 17 ετών. Αναφέρθηκε και στην ψυχική ανθεκτικότητα, που προωθείται τα τελευταία χρόνια μέσα από οδηγούς αυτοβοήθειας, σημειώνοντας ότι κάποιος πρέπει να την έχει μέσα του, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα επίκτητο. «Γεννήθηκα με την αισιοδοξία της μητέρας μου, της οποίας της έτυχαν όλα αυτά και ήταν πρότυπο της γυναίκας, γιατί αυτή η γυναίκα μου έδωσε πάρα πολλά όπλα στη φαρέτρα μου για να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της ζωής».
Σε ό,τι αφορά στον πατέρα της συγκεκριμένα είπε ότι τον έχασε σε πάρα πολύ μικρή ηλικία, στα 17 όπως αναφέρθηκε παραπάνω, από τον οποίο κληρονόμησε το χιούμορ, το βρετανικό χιούμορ. «Ήμουν 17 όταν έχασα τον πατέρα μου, και ήταν όταν έδινα τις εξετάσεις για το γερμανικό πανεπιστήμιο, ενώ λίγους μήνες μετά ήταν και οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Ωστόσο, και τη μητέρα μου δεν άφησε να την πάρει από κάτω, το έκανε μέσα από μία έμφυτη αισιοδοξία και αυτό μου το έχει περάσει, ενώ ο πατέρας μου μού έδωσε το πηγαίο του χιούμορ». Τα στοιχεία αυτά ήταν και αυτά που της «έδωσαν» την ψυχική της ανθεκτικότητα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
