Ο τρίτος κύκλος της σειράς «έπεσε» πρόσφατα - πριν από μια εβδομάδα - στην πλατφόρμα του Netflix: «Sex Education» ο τίτλος της. Πολλοί την είχαν εντοπίσει από τον πρώτο κύκλο και την ακολούθησαν μέχρι τέλους. Κάποιοι την ανακάλυψαν πρόσφατα. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι αξίζει να την δεις!
Διαβάστε επίσης: Emmy Awards 2021: Σάρωσαν «The Crown», «The Queen’s Gambit» και «Ted Lasso»
Σενάριο και καστ δεν μας απασχολούν εδώ. Λίγα λόγια για την ιστορία και το πλαίσιο που κινείται η σειρά: Ένας μαθητής λυκείου, ετών 16... με χαμηλή αυτοεκτίμηση, αμήχανος και ντροπαλός προσεγγίζεται από την «κακιά», αλλά χαρισματική συμμαθήτρια του σχολείου για τη δημιουργία εταιρίας παροχής σεξουαλικών συμβουλών (με το αζημίωτο…) στους συμμαθητές τους. Με λίγα λόγια το δημοφιλές βιβλίο του Ντέιβιντ Ρούμπιν, best seller στη 10ετία του ’70: «Όλα όσα θέλατε πάντα να μάθετε για το SEX και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε» στη 2η 10ετία του 21ου αιώνα είναι πια κάτι σαν τη «Μικρή Λουλού»: ένα ξεπερασμένο κόμικ. Και το κάνει ξεπερασμένο η εποχή.
Η Σεξουαλική Επανάσταση κατέρρευσε, όπως όλες οι επαναστάσεις, υπό το βάρος της απτής πραγματικότητας. Από την εποχή της κλειδαρότρυπας και των τσοντοκινηματογράφων περάσαμε στην εποχή της ενοικιαζόμενης ηδονής και η μεταβίντεο δεκαετία έδωσε τη σκυτάλη στον αιώνα του διαδικτύου. Σήμερα οι όποιες (και σεξουαλικού περιεχομένου) απορίες βρίσκουν άμεσα, όχι μί,α αλλά multiple choice απαντήσεις.
Προς τι λοιπόν ο έφηβος – σεξοκαθοδηγητής, σε ένα μοντέρνο λύκειο της Αγγλίας, που τα «ταμπού» είναι λέξη σβησμένη από τα τετράδια των μαθητών;
Είναι κάποια συναισθήματα που δεν εκφράζονται επαρκώς μέσα από την διαδικτυακή τεχνητή νοημοσύνη και χρειάζεται εκείνη η λαμπερή ματιά, εκείνο το άγγιγμα στο χέρι, το ασυναίσθητο ξεροκατάπιμα, για να πεις πολλά στον άλλον δίχως να ανοίξεις το στόμα. Όχι;
Κι εκεί έρχεται ο Μικρός Σεξοθεραπευτής και ανοίγει δρόμους.
Αν θα γράφαμε κάτι για το καστ, μόνο σε ένα, ή πιο σωστά σε μία ηθοποιό θα στεκόμασταν: Στην μητέρα του νεαρού έφηβου πρωταγωνιστή, την εκπληκτική ηθοποιό Τζίλιαν Άντερσον. Την θαυμάσαμε σαν Μάργκαρετ Θάτσερ στο «Στέμμα» (πήρε βραβείο Έμι), την απολαύσαμε σαν Στέλα Γκίμπσον στη σειρά «The Fall» και τη θαυμάζουμε στο ρόλο της σεξολόγου μητέρας Τζιν Μίλμπερν. Αυτά.
Ολόκληρο το καστ, να σημειώσουμε, είναι εξαιρετικό και όλοι ερμηνεύουν τους ρόλους που τους ταιριάζουν ή που τους κάνουν να φαίνονται στα μέτρα τους.
Τίποτε άλλο για τα «τεχνικά ζητήματα» της σειράς.
Γιατί να δει κάποιος το Sex Education;
Αν είσαι νέος, θα ανακαλύψεις κοινά στοιχεία και θα ταυτιστείς με κάποιους από τους πρωταγωνιστές.
Αν είσαι κάτι περισσότερο από νέος… εκεί κοντά στα 40 δηλαδή, θα μάθεις πώς σκέπτονται και (πάνω κάτω) τι σεξουαλική ατμόσφαιρα πλανάται στα σχολεία των παιδιών σου.
Αν πάλι τα παιδιά σου έχουν παιδιά… θα το δεις για να θυμηθείς τη στείρα εποχή, που ακόμα και η λέξη sex ήταν «πιπέρι στο στόμα», ο αυνανισμός «προκαλούσε ανεπανόρθωτες βλάβες στον εγκέφαλο», η ερωτική πράξη ήταν «αμαρτία» και κάθε τι το ηδονικό ήταν απαγορευμένο και θα φθονήσεις τα χρόνια που πήγαν χαμένα σε σκοτεινά αδιέξοδα... (για πολλούς-ες).
Η δημιουργός της σειράς η Laurie Nunn δεν έχει αναστολές και το ίδιο και οι έφηβοί της. Μαθαίνουν να αυνανίζονται, να μιλούν για τα πάθη τους, να αποκαλύπτουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα και να την κοινοποιούν μεγαλόφωνα δίχως αιδώ, να ερωτοτροπούν δίχως φραγμούς, να σκέπτονται ηδονικά, να προσεγγίζουν ερωτικά, να μην φοβούνται, κυρίως! Και όπου κρυφό «κακό» να το τιμωρούν. Είτε από τη μάνα εκπορεύεται, είτε από τον συνοδοιπόρο στο λεωφορείο, είτε από τον γείτονα. Γιατί τελικά αυτή είναι η γενιά του 21ου αιώνα: Σκληρή, μα δίκαιη!
Μια κωμωδία πολύ σοβαρή
Βασικά, η σειρά Sex Education αυτοσυστήνεται ως κωμωδία, όμως ακουμπάει θέματα σοβαρά: οι ομόφυλες σχέσεις, ο πανσεξουαλισμός, η φιλία, η σεξουαλική παρενόχληση, η διαφορά έρωτα και αγάπης.
Και εδώ να το σημειώσουμε ένα βασικό στοιχείο: Κυριαρχούν οι σχέσεις gay, από την αρχή μέχρι το τέλος της σειράς. Κι αυτό γιατί η εποχή μας δεν θεωρεί μιαρό κι ακάθαρτο το ομόφυλο ζευγάρι είτε θηλυκό, είτε αρσενικό. Οι καιροί που ο gay άνδρας πέθαινε κι ανάμεσα στα κτερίσματα, που τον συνόδευαν στον πλου του Αχέροντα και ήταν ένα «βρώμικο μυστικό» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι Ταλιμπάν των καιρών μας, μόνο στην Καμπούλ απαντώνται...
Και συνεχίζουμε: Οι σχέσεις εφήβων και γονιών, η αποδοχή ή όχι, τα παιδικά ανεπούλωτα τραύματα, το οικογενειακό περιβάλλον, οι αναστολές, η επιθετικότητα και το περιτύλιγμα μιας κατ’ επίφαση υπέροχης ζωής που το περιεχόμενο της μυρίζει σαν χαλασμένο τυρί. Όλα αυτά και άλλα πολλά με το ντύμα της κωμωδίας παρουσιάζονται, αλλά μια σταγόνα συγκίνησης και μια μπόρα προβληματισμού σε κάθε επεισόδιο σε κατατρύχουν.
Η σειρά δεν απευθύνεται σε έφηβους, όπως κακώς ίσως θα καταλάβατε. Οι ενήλικοι «κλέβουν την παράσταση» και μέσα από αυτούς οι μικροί πρωταγωνιστές δημιουργούν τον δικό τους κόσμο. Όπως και στην πραγματικότητα. Οι μεγάλοι μικραίνουν στον κόσμο των δικών τους προβλημάτων.
Και ποια τα προβλήματα των ενηλίκων; Η μοναξιά, ο εθισμός στις ουσίες, η ανικανότητα στο ρόλο του γονέα, η απιστία, η εμμονή, η καταπίεση, η απόρριψη, η αποτυχία και το βάρος του χρόνου που ολοένα φθίνει, είναι πιο ουσιαστικά και περισσότερο δυσεπίλυτα προβλήματα από εκείνα των εφήβων με την διαρκή στύση, τον στενό κόλπο, τους προσποιητούς οργασμούς, την εμμονή στα πορνοσάιτ, την αυταρέσκεια και την αυτοϊκανοποίηση. Οι πρώτοι βλέπουν τη ζωή να τους γυρίζει την πλάτη, ενώ η δεύτεροι την έχουν πιάσει από το λαιμό.
Και η «τριλογία» της σειράς δεν αναλώνεται μόνο στα «πάντα γύρω από το sex», κυρίως έχει μια ατμόσφαιρα χαμένης αθωότητας στο λαβύρινθο της ζοφερής καθημερινότητας.
Το βασικό plus της σειράς οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών της: Όλοι έχουν το κάτι περίεργο. Όλους τους βλέπεις στην αρχή και τους αντιπαθείς κι όσο τρέχουν τα επεισόδια, τόσο ταυτίζεσαι μαζί τους και σε κάνουν να τους θεωρείς δικούς σου ανθρώπους. Μέχρι να τελειώσει και ο τρίτος κύκλος, έχεις γίνει φίλος με όλους, όλους τους συμπονάς - ακόμη και τον δύσκαμπτο διευθυντή – και είναι σαν να φεύγεις από τον τόπο τους, συγκινημένος, για άλλες πολιτείες (της πραγματικότητας σου), σαν πέσουν οι τίτλοι του τέλους.
Και ο επίλογος: Τι θλίψη να βλέπεις ελληνικές σειρές χωρίς φαντασία και χιούμορ στην τηλεόραση, σειρές κακέκτυπα, σειρές χωρίς σειρά στον ειρμό τους και στο θέμα τους. Πόσο πίσω! Από τον «Άγνωστο Πόλεμο» μέχρι τις «Μέλισσες» με ένα κενό δυσθεώρητο «Σεξουαλικής Αγωγής»…
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
