«Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν»∙ ο Πάουλο Κοέλιο θα ήταν περήφανος για τον τρόπο που ανοίγει το άρθρο –σκέφτηκα. Ο Βαγγέλης Μουλαράς, κωμικός τα τελευταία περίπου 10 χρόνια, από την άλλη μπορεί να κρίντζαρε (ελπίζω, όχι) με την προσπάθειά μου να αντιγράψω το ύφος του και να αλλάξω για λίγο τον συνάδελφό του Κωνσταντή Μπίτση (σ.σ. κωμικός που κάνει το opening act), παρουσιάζοντας γραπτώς την πρώτη σόλο stand up παράστασή του με τίτλο «Δέκα με Τόνο».
Το «Δέκα με Τόνο» έκανε το «φανταρικό» του. Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Βαγγέλης Μουλαράς, κωμικός από τη Θεσσαλονίκη, που βρίσκεται στον -πλέον- απαιτητικό και καθόλου ανταγωνιστικό χώρο του stand up, ανακοίνωνε στο Instagram τη μεγάλη πρεμιέρα.
Fast forward εννέα μήνες μετά (με το παλιό σύστημα στρατολόγησης), στις 8 Μαΐου, ενημέρωνε πως η παράστασή του κλείνει τον κύκλο της και πλέον βιντεοσκοπείται (15 Μαΐου στις 21:15, στο Θέατρο Μπέλλος, προπώληση εισιτηρίων, ΕΔΩ).
Η βιντεοσκόπηση για έναν stand up comedian είναι ίσως το πιο σημαντικό βήμα στην καριέρα του∙ καθόλου αγχωτικό θα έλεγε κανείς, ειδικά για έναν τύπο που ήταν απουσιολόγος, σημαιοφόρος, έπαιρνε 20 στα Θρησκευτικά μέχρι να τελειώσει το Λύκειο και κατέγραφε ποιος έκανε κοπάνα βάζοντάς του απουσία.
Στην παράστασή του, πετώντας το απουσιολόγιο, περιμένει απλά τον κόσμο που έχει ήδη αγαπήσει το Δέκα με Τόνο, «αγκαλιάζοντάς» το σε αρκετά σημεία της Ελλάδας, να δώσει ένα τελευταίο, μεγάλο χειροκρότημα στο πρώτο του «παιδί» προτού αποσυρθεί στο αρχείο.
Ο Βαγγέλης Μουλαράς ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και, πλέον, η έδρα του είναι η Αθήνα. Αφιλόξενη πόλη για έναν μεθοδικό «εργάτη» της κωμωδίας, όπως ο Γιάννης Κώτσιρας (no pun intended) ο οποίος εκτός από συμμετοχή σε φεστιβάλ stand up, διατηρεί ένα κανάλι στο YouTube όπου παρουσιάζει -σατιρικά- τα «Νέα της Εβδομάδας» και μιλάει στο Reader για τη βιντεοσκόπηση της παράστασής του.
Ο Βαγγέλης Μουλαράς μιλάει στο Reader
1) Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Πώς ξεκίνησες την κωμωδία, ποια είναι τα ερεθίσματά σου στον χώρο και, τελικά, μιλάνε καλά αγγλικά στη Λάρισα;
«Ξεκίνησα την κωμωδία πριν περίπου δέκα χρόνια με τον πλέον παραδοσιακό τρόπο: Δήλωσα συμμετοχή σε open mic. Κωμικές επιρροές μπορώ να αναφέρω πολλές: Το Daily Show, sitcom, το Community και το Parks & Rec και φυσικά κωμικοί, όπως ο Bo Burnham και ο Jerrod Carmichael. Και, ναι, στη Λάρισα μιλάνε πολύ καλά αγγλικά -το πόσο καλά όμως θα το μάθετε στη βιντεοσκόπηση».
2) Πόσο σημαντικό είναι για έναν κωμικό η βιντεοσκόπηση της solo παράστασής του; Αποτελεί ένα boost για το επόμενο βήμα στην πορεία του; Αν ναι, ποια είναι τα δικά σου πλάνα μετά το «Δέκα με Τόνο».
«Είναι ίσως το πιο σημαντικό βήμα στην καριέρα ενός κωμικού. Α, ωραία, αγχώθηκα. Ανάσες. ΟΚ, το βρήκαμε. Ναι, είναι πολύ σημαντική στιγμή γιατί συγκεντρώνεις όλο σου το υλικό και το “καις”, δηλαδή το ανεβάζεις στο ίντερνετ και πλέον δεν μπορείς να ξαναπαίξεις τα ίδια κείμενα. Με αυτό όμως ελπίζεις να σε μάθουν περισσότεροι άνθρωποι και να έρθουν στην επόμενη παράσταση σου. Αυτό είναι και το δικό μου πλάνο: να γράψω δεύτερο μονόλογο.
«Από την αρχή. Να, ορίστε, πάλι, αγχώθηκα. Ανάσες. ΟΚ, το βρήκαμε πάλι. Πάμε παρακάτω».
3) Κεφάλαιο «Δέκα με Τόνο»: Ήσουν όντως τόσο καλός μαθητής; Καμία κοπάνα δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια;
«Ναι, ήμουν αυτός ο εκνευριστικός τύπος που έπαιρνε είκοσι ακόμα και στα Θρησκευτικά και τη Γεωγραφία. Απουσιολόγος, σημαιοφόρος και χωρίς παρέα στην πενθήμερη -τα κλασικά. Όχι, δεν έχω κάνει κοπάνα ποτέ -ίσα ισα, ως απουσιολόγος ήμουν αυτός που κατέγραφε ποιος άλλος έχει κάνει κοπάνα. Και για να σε προλάβω -όχι, δεν χάριζα απουσίες, τις έγραφα όλες. Σας το είπα, ήμουν εκνευριστικός τύπος».
4) Θα το κάνω λίγο πιο «βαρύ». Υπαρξιακά σε επηρέασε καθόλου που ήσουν ο άριστος μαθητής; Έδειξες, για παράδειγμα, άλλα σημάδια όταν πέρασες στη σχολή σου ή και εκεί συνέχισες με τους ίδιους ρυθμούς;
«Σίγουρα με επηρέασε γιατί δεν ήμουν και η πιο δημοφιλής φιγούρα στο Λύκειο μου. Ίσως, να ήμουν και ο λιγότερο δημοφιλής, για να είμαι ακριβής. Αυτή είναι όμως η μοίρα των καλών μαθητών: και η Ερμιόνη Γκρέιντζερ όταν πρωτοπήγε στο Χόγκουαρτς, δεινοπάθησε».
«Στη σχολή όντως άλλαξε η φάση μου: επειδή διαπίστωσα σχετικά σύντομα ότι δεν με ενδιαφέρει το αντικείμενο και προτιμώ αυτό το… πως το λένε; -α, ναι, να έχω φίλους- τα φόρτωσα λίγο στον κόκορα. Έπεσα από το δέκα στο εφτά -αλλά στο να πίνω μπύρες πήγα από το εφτά στο δέκα».
5) Ο κόσμος έχει «αγκαλιάσει» την παράσταση; Σου έχει τύχει κάποιο απρόοπτο κατά διάρκεια των περιοδειών σου;
«Να πω την αλήθεια, είμαι πολύ τυχερός σε αυτό, ακούω πολύ καλά λόγια από όσους κι όσες έχουν έρθει να δουν την παράσταση. Στη διάρκεια της παράστασης, βέβαια, ακούω και μαργαριτάρια. Ας πούμε, έχω ένα κείμενο για τη θητεία μου στον στρατό και την σχέση μου με τα ΕΠΟΠ».
«Ε, και μια κοπέλα πετάχτηκε, έδειξε τη φίλη της και είπε “η φίλη μου είναι ΕΠΟΠ”. Κοκκινίζω εγώ από ντροπή, λέω ένα “εντάξει, δεν το λέω για τη φίλη σου” και τότε η φίλη μάς αποκαλύπτει ότι ήταν ΕΠΟΠ για τρεις μέρες. Κάνω το λάθος να ρωτήσω “γιατί” και η απάντηση της ήταν ότι δεν της άρεσαν τα άρβυλα του στρατού, δεν ήταν τόσο stylish και δεν της πήγαινε και τόσο το χακί -μάλλον ήθελε να πάει στο My Style Rocks και κατά λάθος κατέληξε στο Νεοχώρι Ορεστιάδας».
6) Τι περιμένει κάποιος να δει στο stand up σου; Ποια χαρακτηριστικά συνδυάζεις που έχουν τραβήξει το κοινό και πόσο δύσκολο ήταν στην αρχή;
«Νομίζω πως το Δέκα Με Τόνο είναι μια προσωπική παράσταση. Ναι, ΟΚ, όλες είναι σε έναν βαθμό -αλλά νομίζω πως όποιος έρθει να την δει θα πάρει μια πολύ καλή ιδέα για το πως ήταν η ζωή μου μέχρι τώρα. Και η βασική ιδέα είναι ότι ένας καλός μαθητής παραμένει καλός μαθητής και μετά το σχολείο -με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό».
«Ε, τώρα, δεν μπορώ να σου πω εγώ ποια είναι τα προτερήματα μου ως κωμικός, θα ήταν λίγο υπερφίαλο εκ μέρους μου. Θα πω μόνο ότι η αρχή ήταν όντως δύσκολη οπότε έχω κάνει σίγουρα πρόοδο στα πολύ βασικά: να κρατάω σωστά το μικρόφωνο, να αρθρώνω καλύτερα και να γράφω καλύτερα αστεία. Ή, τουλάχιστον, αυτό θέλω να πιστεύω».
7) Ποια είναι η σχέση του θεάτρου με μία stand up παράσταση. Σε προηγούμενη συνέντευξή σου, είχες αποκαλύψει πως, στην υποκριτική, ήσουν καλός όσο είναι ο Σπόραρ με τα τετ α τετ. Μετά το γκολ με τον Άρη στο Κλεάνθης Βικελίδης, θεωρείς πως είδες βελτίωση σε αυτόν τον τομέα;
«Α, έχουμε κάνει την έρευνα μας, ε; Να ξέρεις πως σε εκείνο το ματς ήμουν στο γήπεδο -γιατί είχα παράσταση στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη ημέρα. Μάλλον εγώ φταίω για την ήττα του Άρεως μας. Να σου πω την αλήθεια, ίσως και πλέον να μην είμαι Σπόραρ.
Νιώθω πως μετά από τα τόσα χρόνια στο σταντ απ, θα έχω γίνει λίγο καλύτερος και στην υποκριτική. Όχι ότι ξαφνικά έγινα ο Φώτης Ιωαννίδης μπροστά από τις κάμερες -αλλά σε ένα κωμικό ρολάκι, θα μπορώ να φέρω εις πέρας αυτό που θα μου ζητηθεί -όπως ο Γιάννης Κώτσιρας».
8) Κεφάλαιο YouTube: Ο συνάδελφός σου, Θωμάς Ζάμπρας στην παράστασή του, «Απόφοιτος Λυκείου» είχε πει πως έχει δεχθεί μερικά σχόλια–«διαμαντάκια»για τη σειρά podcast που κάνει. Σου έχουν τύχει ανάλογες περιπτώσεις; Αν ναι, έχεις ξεχωρίσει καμία;
«Έχω και καλό και κακό παράδειγμα. Έχω λάβει ένα οριακά συγκινητικό σχόλιο από μητέρα ενός παιδιού που έβλεπε την εκπομπή και μου έλεγε ότι είμαι πρότυπο για το παιδί της και χαίρεται για αυτό. Εντάξει, νιώθω περήφανος, βουρκώνω -φέρτε μου χαρτομάντιλο, κάτι μπήκε στο μάτι μου. Από την άλλη, ένας τύπος ήθελε να με κράξει και έγραψε “δεν είσαι κλόουν, είσαι ολόκληρο τσίρκο”. Που από την μία με έτσουξε αλλά για να είμαστε δίκαιοι είναι και τρομερά καλή προσβολή. Δικαιωματικά ο φίλος παίρνει δέκα με τόνο».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
