Η Τζοάνα Λάμλεϊ γεννήθηκε στην Ινδία, κατάγεται από οικογένεια στρατιωτικών και έγινε διάσημη από μικρή ηλικία ως μοντέλο και ηθοποιός. Κανείς δεν θα ξεχάσει αλλωστε τον ρόλο της ως Patsy Stone στην κωμωδία «Absolutely Fabulous» της δεκαετίας του '90. Η Τζοάνα Λάμλεϊ έχει γίνει εξίσου γνωστή και για τις ταξιδιωτικές εκπομπές της.
Με αφορμή τη νέα τηλεοπτική ταξιδιωτική σειρά που ξεκινά στο ITV με τίτλο «Joanna Lumley's Spice Trail Adventure», μίλησε στον Guardian για την πορεία της στην υποκριτική, την αγάπη της στα ταξίδια και την προσωπική της ζωή.
«Δεν αντέχω τα μέρη όπου δεν μπορείς να ανοίξεις τα παράθυρα» λέει στη συνέντευξή της και αποκαλύπτει ότι δεν αντέχει ούτε στη σκέψη να μην κάνει κάποιο ταξίδι κάθε χρόνο.
Αυτή τη φορά ταξιδεύει από την Ινδονησία στην Ιορδανία, μέσω Ινδίας, Ζανζιβάρης και Μαδαγασκάρης για την τετραμερή σειρά του ITV και μοιράζεται στιγμές από τα παιδικά της χρόνια, ενώ αποκαλύπτει την απέχθειά της για τις ερωτικές σκηνές στις ταινίες.
Τα παιδικά της χρόνια
Η Τζοάνα Λάμλεϊ γεννήθηκε, όπως χαρακτηριστικά λέει, «μέσα σε μια βαλίτσα». Μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας, η οικογένειά της πήγε στο Χονγκ Κονγκ, στη συνέχεια στη Μαλαισία, και όταν ήταν οκτώ ετών στάλθηκε σε οικοτροφείο στην Αγγλία.
Πάντα ήθελε να γίνει ηθοποιός, λέει: «Ήμουν ένας κλόουν και ένας ανόητος και ένας διασκεδαστής». Απορρίφθηκε από τη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών (Rada) ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο. «Ήξερα ότι δεν θα με έβαζαν γιατί άκουγα τους ανθρώπους να κάνουν φωνητικές ασκήσεις. Δεν το είχα κάνει ποτέ αυτό, είχα συμμετάσχει μόνο σε μια σχολική παράσταση».
Αντ' αυτού, μετακόμισε στο Λονδίνο και έγινε μοντέλο, το οποίο έγινε «ένα πίσω παράθυρο, όπως λέμε, και σκαρφαλώνεις μέσα». Είχε επίγνωση, καθώς εξελισσόταν, ότι το Λονδίνο της δεκαετίας του '60 ήταν καταπληκτικό; «Θεέ μου, ναι. Ήταν περίπου το 1964 και ήταν μίνι φούστες, και η Mary Quant, και οι Beatles. Αν είχες την τύχη να σε πάνε σε ένα νυχτερινό κέντρο, αρκετά συχνά ήταν εκεί οι Beatles και οι Rolling Stones. Ήταν φυσιολογικό».
Η γέννηση του γιου της και το στίγμα της ανύπαντρης μητέρας
Όταν ήταν 21 ετών γέννησε τον γιο της, Τζέιμι (είχε χωρίσει από τον πατέρα του, τον φωτογράφο Michael Claydon- αργότερα, το 1986 παντρεύτηκε τον μαέστρο Stephen Barlow).
«Υπήρχε τότε μεγάλο στίγμα γύρω από το να είσαι ανύπαντρη μητέρα» λέει η ίδια. «Προέρχομαι από μια αγαπημένη οικογένεια, ήμουν στον καλλιτεχνικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν είναι τόσο επιλεκτικοί σε τέτοια πράγματα, και όλοι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο γλυκοί μαζί μου. Αλλά έχω τρομερή επίγνωση πόσο σκληρός ήταν ο κόσμος».
Μπορεί να μην άκουγε πολλά αρνητικά σχόλια, όμως η ζωή ως ανύπαντρη μητέρα και η προσπάθεια να εργαστεί ήταν σκληρή και από άλλες απόψεις, καθώς στα 20 της είχε ένα ατύχημα και κάηκε και ακολούθησε μία περίοδος με εξάμηνη ανάρρωση.
Η καριέρα στην υποκριτική
Ήταν 30 ετών όταν πήρε το ρόλο της ως Purdey στο The New Avengers, τη σειρά δράσης του ITV- πριν από αυτό, είχε μικρούς ρόλους σε σειρές όπως το Coronation Street και το Steptoe and Son, και εμφανίστηκε για λίγο στην ταινία Bond του 1969 On Her Majesty's Secret Service. Το «The New Avengers» της άλλαξε τη ζωή της, λέει η ίδια. «Ήταν ένας πραγματικός μεγάλος ρόλος σε μια σειρά, που γυρίστηκε μέσα σε δύο χρόνια, οπότε έχεις μια πραγματική ευκαιρία να μπεις σε έναν χαρακτήρα και να δουλεύεις συνέχεια».
Μέχρι τότε, είχε επίσης πολεμήσει την προκατάληψη ότι δεν ήταν κατάλληλη ηθοποιός επειδή ήταν μοντέλο. «Είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσες να είχες γίνει. Νόμιζαν ότι τα μοντέλα δεν μπορούσαν να μιλήσουν, δεν μπορούσαν να μάθουν τίποτα. Οπότε όλη αυτή η λαχτάρα να κάνεις Σαίξπηρ, εξατμίζεται» λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξής της.
Η απέχθεια για τις ερωτικές σκηνές
Στα απομνημονεύματά της το 2004, έγραψε για την προσδοκία να γδύνονται οι ηθοποιοί. «Όλοι γδύνονταν. Όλοι έπρεπε, από την Diana Rigg μέχρι τη Julie Christie, όλοι έπρεπε να βγάλουμε τουλάχιστον το μπλουζάκι μας σε κάτι. Ήταν το πρότυπο και ήταν αυτό: "Δεν είσαι πραγματική ηθοποιός αν δεν βγάλεις το μπλουζάκι σου". Σε κανέναν δεν άρεσε, όπως σε κανέναν δεν αρέσουν τα οικεία φιλιά ή οι σκηνές σεξ. Όλα αυτά τα απαίσια πράγματα που πρέπει να προσποιούμαστε ότι κάνουμε. Όλοι ξέρουν ότι είναι προσποίηση και είναι ένα είδος soft porn, και τώρα έχουμε ανθρώπους να μας διδάξουν πώς να το κάνουμε. Δόξα τω Θεώ, το έχω ξεπεράσει πια».
«Τις βρίσκω ανυπόφορες! Νομίζω ότι είναι αποκρουστικές, δεν ξέρω γιατί τις γράφουν οι άνθρωποι και δεν ξέρω γιατί τις βλέπουμε» προσθέτει μιλώντας για τις σκηνές σεξ στις ταινίες. «Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι ιδιωτικά» αναφέρει.
«Πάντα ένιωθα εκμετάλλευση» λέει στη συνέχεια. «Οι άντρες πληρώνονταν πάντα περισσότερο, ήταν πάντα οι κορυφαίοι, και μπορούσες να απολυθείς από μια ταινία αν δεν έβγαζες την μπλούζα σου. Οπότε τότε πολλοί άνθρωποι έλεγαν: "Να βγάλω την μπλούζα μου και να παραμείνω στην ταινία" Ήταν ένας διαφορετικός κόσμος».
Υπήρχε παντού σεξουαλική παρενόχληση
Μιλώντας για τη σεξουαλική παρενόχληση εκείνη την εποχή, σημειώνει: «Υπήρχε παντού. Στο μετρό, στην παμπ, στα μαγαζιά, πάντα υπήρχαν σφυρίγματα, τσιμπήματα στον πισινό, υπερβολικά οικεία χέρια στον ώμο, συνέβαινε συνέχεια».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
